Γράφει ο Σήφης Χιωτάκης του Μανώλη
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος με βρήκε σε ηλικία μόλις τεσσάρων χρονών…
Έζησα τις φρικαλεότητες της Γερμανικής κατοχής αλλά και μια ανάσα προσωρινής ανακούφισης κατά το 1945 όταν και με την συμμετοχή της προηγούμενης από την δική μου γενιάς, το τέρας του ναζισμού αποκεφαλίστηκε. Τότε η Ελλάδα βρισκόμενη δικαιωματικά στην πλευρά των νικητών μπορούσε να διεκδικήσει περισσότερες αποζημιώσεις και άλλα γεωγραφικά δικαιώματα.
Δυστυχώς όμως, επειδή κατά κοινή ομολογία η Ελλάδα μας –κυρίως λόγω γεωγραφικής θέσης– αποτελεί γωνιακό μαγαζί, διεκδικήθηκε λυσσαλέα από τις μεγάλες δυνάμεις, από την μία οι Αγγλοαμερικανοί και από την άλλη οι Ρώσοι εκμεταλλευόμενοι τα λάθη της τότε πολιτικής εξουσίας μας ενέπλεξαν στον εμφύλιο αλληλοσπαραγμό που είχε πολλαπλάσιο κόσμος από τον παγκόσμιο πόλεμο.
Ευρισκόμενος σε εφηβική ηλικία τότε απορροφήθηκα από το διάχυτο πνεύμα που επικρατούσε στα Χανιά και που ήθελε να ζήσουμε ελεύθεροι και απαλλαγμένοι από την Αγγλοαμερικανική κηδεμονία, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ψηφίζαμε αλλαγή μα οι ξενόφερτοι βασιλιάδες μαζί με την ξενόδουλη πολιτική ηγεσία ανέτρεπαν το σχέδιό μας.
Για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του 1960 φάνηκε ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης είχαν το πάνω χέρι μα και τότε οι σκοτεινές δυνάμεις δεν δίστασαν να επιβάλουν την θέλησή τους με την δικτατορία των συνταγματαχών.
Τότε, μαζί με όλους όσους είχαμε φτώχια και μωρά παιδιά, αναγκάστηκα να βάλω την πολιτική σε δεύτερο πλάνο και να συνεχίσω τον αγώνα επιβίωσης που είχε ξεκινήσει το 1965 όταν έγινα μόνιμος κάτοικος της πόλης μας με μοναδική περιουσία 70 κυψέλες με μέλισσες και ένα τρακτέρ, αγορασμένα με γραμμάτια για 3 χρόνια, και καλλιεργούσα με μεροκάματο νοικιασμένα και ξένα χωράφια.
Επιδοτούμενη καλλιέργεια τότε ήταν η Κιτριά, φύτεψα 750 δέντρα σε νοικιασμένο χωράφι και σε λίγα χρόνια ήμουν ανάμεσα στους πρώτους κιτροπαραγωγούς.
Το 1974, ώριμος οικογενειάρχης πια, επηρεασμένος από φημολογίες για κακοδιαχείριση και για σκάνδαλα, όχι μόνο στην πολιτική αλλά γενικότερα σε κάθε λογής εξουσία, αποφάσισα να επιδιώξω βελτιώσεις ξεκινώντας από το αγροτικό κίνημα του νομού μας.
Αρχικά στις πρώτες ελεύθερες εκλογές εκλεχτηκα αντιπρόσωπος του συνδέσμου Ν. Χανίων και λίγο αργότερα πρόεδρος της ένωσης κιτροπαραγωγών Κρήτης – πανελλήνια οργάνωση με έδρα το Ηράκλειο. Αυτή η ιδιότητα μου με παρέσυρε και επεκτάθηκα πέρα από τα αγροτικά και έγινα ιδρυτικό ενεργό μέλος σε αρκετές από τις οργανώσεις που θεωρούσα κοινωφελείς:
– Ιδρυτικό μέλος του ΙΝΚΑ ν. Χανίων και μέλος του Δ.Σ. 3 θητείες
– Ιδρυτικό μέλος της επιτροπής ενάντια στις ξένες βάσεις
– 2 φορές εκλεγμένος πρόεδρος του αγροτικού συλλόγου ν. Χανίων
– Μια φορά πρόεδρος της κεντρικής ένωσης αγροτικών συνεταιρισμών νομού Χανίων
– Μόνιμο μέλος του Δ.Σ. της ομοσπονδίας των αγροτικών συλλόγων του Ν. Χανίων «Η Ενότητα» από τότε και μέχρι το πρόσφατο παρελθόν.
– Τρία εξάμηνα μαθητής στο λαϊκό πανεπιστήμιο του δήμου Χανίων
"google ad"
– 2 φορές υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος του δήμου Χανίων
– 1 φορά υποψήφιος βουλευτής με την Δημοκρατική Αναγέννηση του Στέλιου Παπαθεμελή.
– Τακτικός ακροατής στις κοινωνικές εκδηλώσεις, επιστολογράφος στα ΜΜΕ κτλ.
Κατά την μακρόχρονη πορεία μου συνάντησα αρκετούς τίμιους συνεργάτες που από κοινού προσπαθήσαμε να περιορίσουμε την κοινωνική αδικία… αλλά και πολλούς περισσότερους που αποπειράθηκαν να μας εμποδίσουν στοχεύ9οντας σε οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα.
Από τις εμπειρίες μου διδάχτηκα ότι από τις διχογνωμίες στις διοικήσεις των οργανώσεων προκύπτει εξυγίανση, ενώ οι ομοφωνίες μυρίζουν μοιρασιά και οπισθοδρόμηση. Απέκτησα σταθερούς φίλους και τίμιους συνεργάτες… αλλά και ποτέ δεν δείλιασα να συγκρουστώ με το παραδοσιακό κατεστημένο προκειμένου να επιβάλω καινοτόμες δημιουργικές πρωτοβουλίες.
Στα τρία βιβλία που κυκλοφόρησα ανέλυσα τις απόψεις μου για όλα τα κοινωνικά θέματα. Βλέπε Ταξική κοινωνική παρέμβαση, 2002 σελ. 89-95-135 κ.λπ. έκανα σοβαρές καταγγελίες σε κοινωνικές ομάδες που νόμιμα ή παράνομα κερδοσκοπούν σε βάρος των αδυνάτων, τους κάλεσα να αντιπαραθέσουν τις απόψεις τους αλλά προτίμησαν τη σιωπή. Τότε τους αγροτικούς συνεταιρισμούς του νομού τους ενέμοντο –κατά κύριο λόγο – τρεις δικηγόροι που εναλλάσσονταν της εξουσίας σε τοπικό και σε πανελλήνιο επίπεδο.
Μοναδική εξαίρεση αποτελούσε η ένωση αγροτικών συνεταιρισμών Χανίων η οποία είχε ένα αξιόλογο Δ.Σ. και υπό την προεδρία του έντιμου αγωνιστή του Γιάννη του Γαλανάκη εντιτάχθηκε στο κατεστημένο, βοήθησε σημαντικά την οικονομική ανάπτυξη κατασκευάζοντας το πρώτο συσκευαστήριο εσπεριδοειδών της Κρήτης στην Αγιά και με την συμμετοχή του στο συνδικαλιστικό κομμάτι ανέβασε το ηθικό των καταπιεσμένων αγροτών μας. Δυστυχώς οι επόμενες διοικήσεις όχι απλά δεν μπόρεσαν να επεκτείνουν αλλά ούτε και να διατηρήσουν την έτοιμη υποδομή.
Έτσι και η ένωση Χανίων, μαζί με τις άλλες τέσσερεις ενώσεις αγροτικών συνεταιρισμών, δεν μπόρεσε να αποφύγει την καταστροφή. Τεράστιας αξίας υποδομές, που οι πρόγονοί μας είχαν εξαγοράσει με το αίμα της καρδιάς τους, πουλήθηκαν αντί πινακίου φακής και οι αγρότες μας, οι τότε πολυπληθέστερη τάξη του νομού μας, παραδόθηκε χωρίς αντίσταση σε ελάχιστους κερδοσκόπους. Αυτό αποτελεί κοινωνικό έγκλημα, γιατί δεν διαλύθηκαν απλά κάποιοι συνεταιρισμοί, αλλά δολοφονήθηκε η ιερή συνεταιριστική ιδέα…
Για αυτό δεν φταίνε μόνο οι εγκληματίες, φταίμε κι εμείς που γνωρίζαμε πρόσωπα και γεγονότα και δεν αντισταθήκαμε όσο θα έπρεπε.
Πολλές φορές είχα προτείνει στην συνδικαλιστική οργάνωση ομοσπονδία αγροτικών συλλόγων ν. Χανίων «Η Ενότητα» να υποβάλουμε μηνύσεις εναντίον των Δ.Σ. των ενώσεων αγροτικών συνεταιρισμών (τα στοιχεία ήταν ολοφάνερα) ένας αν είχε δικαστεί θα σταματούσε ο κατήφορος, αλλά πάντα επικρατούσε η επονομαζόμενη συναδελφική αλληλεγγύη –που εγώ την ονομάζω συνενοχή – γιατί αποδείχθηκε ότι η μοιρασιά είναι ο πιο δυνατός κρίκος που συνδέεις τους παρανομούντες.
Με το τέλος του 2015 έκλεισα 8 δεκαετίες ανιδιοτελών αγώνων και αγωνίας.
Σήμερα ευρισκόμενος –νομοτελειακά- στην εικοσαετία των μελλοθανάτων αναπολώντας το παρελθόν, εντοπίζω τα λάθη και τις παραλήψεις μου και θεώρησα υποχρέωσή μου να τα εξομολογηθώ μπροστά σε αυτούς που όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησα να τους εκπροσωπήσω με όση δύναμη μου χάρισε ο Θεός. Στους τίμιους συνεργάτες μου που είναι ανάμεσά μας να πω ένα μεγάλο Ευχαριστώ και για αυτούς που μετοίκισαν στον ουρανό ας θεωρηθεί ένα κεράκι στη μνήμη τους. Όσο για αυτούς που υπεξαίρεσαν εισοδήματα συναδέλφων μας που η αξία τους εκτιμάται σε δισεκατομμύρια μεροκάματα…
Η πολιτεία εκμεταλλευόμενη την αδράνεια των αδικημένων τους έκρινε αθώους…
Εύχομαι και ο Θεός να κάνει το ίδιο.
Αλλά το θεωρώ αδιανόητο και τους λυπάμαι γιατί θα φύγουν αμετανόητοι, με άδεια χέρια και με την ψυχή τους πουλημένη στον διάβολο.