Η τελευταία δημοσίευση στην εφημερίδα της κυβέρνησης για τον ενοποιημένο οργανισμό των νοσοκομείων Βενιζελειου και ΠΑΓΝΗ, στην ουσία αποτελεί συνέχεια της αντιλαικης πολιτικης που προωθείται και στο χώρο της υγειας. Αποτελεί τμήμα της διακηρυγμένης και προωθούμενης πολιτικής των αναδιαρθρώσεων και από τις προηγούμενες κυβερνήσεις αλλά και της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης (Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ), με στόχο τη συρρίκνωση και το δραστικό περιορισμό τόσο των δημόσιων μονάδων υγείας, όσο και των δημόσιων – δωρεάν υπηρεσιών υγείας – πρόνοιας σε ένα ελάχιστο βασικό πακέτο παροχών.
Αυτή η κατεύθυνση υπηρετείται συνδυασμένα:
α) με τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης στα νοσοκομεία ( – 7,5% για το 2013 σε σχέση με το 2012),
β) με τη λειτουργία του δημόσιου τομέα με επιχειρηματικά κριτήρια,
γ) με την αναδιάταξη του νοσοκομειακού δικτύου με κριτήριο το κόστος – όφελος, γεγονός που σημαίνει συγχωνεύσεις, καταργήσεις μονάδων υγείας, κρεβατιών, εργαστηρίων, εξειδικευμένων τμημάτων.
δ) με την υλοποίηση του στόχου για κατάργηση 650 τμημάτων και μείωση κατά 10.000 νοσοκομειακών κρεβατιών. Αυτό σημαίνει 60 κρεβάτια λιγότερα στο Βενιζέλειο και 60 στο ΠΑΓΝΗ σε σχέση με τους παλιότερους οργανισμούς των νοσοκομείων.
Και όλα αυτά προκειμένου το κράτος να εξοικονομήσει πόρους για τη χρηματοδότηση του κεφαλαίου σε συνθήκες όξυνσης του ανταγωνισμού, με την παροχή ζεστού χρήματος, φοροαπαλλαγών, εισφοροαπαλλαγών και άλλων κινήτρων προκειμένου να διατηρηθεί η κερδοφορία του σε συνθήκες τέτοιας οικονομικής κρίσης. Το όλο σχέδιο του υπουργείου είναι να προσαρμοσθούν οι λειτουργίες των νοσοκομείων στους ήδη μειωμένους προϋπολογισμούς.
Αυτές οι επιλογές δεν είναι κάποια λάθη, παραλείψεις, ή μη γνώση των προβλημάτων εκ μέρους της κυβέρνησης ή κάποιων υπουργών. Δεν πρόκειται για πολιτικές που απλά αδικούν το Βενιζέλειο έναντι του ΠΑΓΝΗ. Προσπαθούν να δημιουργήσουν συγχύσεις και αυταπάτες, όσοι εμφανίζουν ότι θα δημιουργηθούν προβλήματα μόνο και μόνο λόγω διαφορετικού νομικού καθεστώτος που διέπει τα νοσοκομεία. Η αντιπαράθεση που πάει να στηθεί για το ποιος θα υλοποιήσει την αντιλαϊκή πολιτική, ο πανεπιστημιακός ή ο γιατρός του ΕΣΥ, δεν εξυπηρετεί το κοινό μέτωπο που πρέπει να φτιαχτεί. Ούτε είναι ερώτημα που πρέπει να απασχολεί τους εργαζόμενους ποιο νοσοκομείο θα υποβαθμιστεί ή θα κλείσει νωρίτερα από το άλλο. Κυβέρνηση – Ε.Ε – κεφάλαιο για το μόνο που νοιάζονται είναι πώς θα πετύχουν το στρατηγικό τους στόχο, δηλαδή την λειτουργία των νοσοκομείων με επιχειρηματικά κριτήρια. Καμία ιστορικότητα δεν πρόκειται να σώσει το Βενιζέλειο, κανένα αίτημα για αλά καρτ εφαρμογή του νόμου για τις συγχωνεύσεις. Όσοι επιχειρούν να διαφωνήσουν με τις συγχωνεύσεις προβάλλοντας σαν λόγο τα κληροδοτήματα του Βενιζελείου στην ουσία δίνουν χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση. Είναι βούτυρο στο ψωμί της το αίτημα για την διοικητική αυτοτέλεια του Βενιζελείου, αφού αυτό ήταν εξαρχής στόχος του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, τα νοσοκομεία δηλαδή να λειτουργούν σαν αυτόνομες διοικητικές και οικονομικές μονάδες. Το αίτημα που πρέπει να προωθηθεί από όλους όσους πιστεύουν σε ένα αποκλειστικά κεντρικά σχεδιασμένο σύστημα υγείας, είναι σε πρώτη φάση η κυβέρνηση να πάρει πίσω το νόμο που προβλέπει τις συγχωνεύσεις. Βλέποντας την τραγική κατάσταση που διαμορφώνεται και στο χώρο της υγείας – πρόνοιας οι εργαζόμενοι πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα με βάση την πείρα τους, να παραμερίσουν τους όποιους δισταγμούς και προσπάθειες διάσπασης τους.
Καλούμε τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία Βενιζέλειο & ΠΑΓΝΗ, συνολικά την εργατική τάξη, τα σωματεία της, τις λαϊκές επιτροπές να οργανώσουν και να αναπτύξουν την πάλη τους για την απόκρουση των αντιλαϊκών μέτρων, τη διεκδίκηση και την απόσπαση λύσης σε επείγοντα προβλήματα, αλλά και σε συνδυασμό με την ανάγκη διεκδίκησης βαθύτερων αλλαγών και ανατροπών, για τη δημιουργία ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας – πρόνοιας για όλους, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.
- Καμιά συγχώνευση ή κατάργηση κρεβατιών, κλινικών, εργαστηρίων, δημόσιων νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας.
- Πλήρη και επαρκή χρηματοδότηση των νοσοκομείων, των Κέντρων Υγείας, του ΕΟΠΥΥ, των ιδρυμάτων πρόνοιας από τον κρατικό προϋπολογισμό.
- Επιστροφή από το κράτος των αποθεματικών που χάθηκαν από το πρόσφατο κούρεμα.
- Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού όλων των ειδικοτήτων στα δημόσια νοσοκομεία.
- Κατάργηση των πληρωμών εισιτηρίων, συμμετοχής σε ιατρικές, εργαστηριακές εξετάσεις και θεραπείες.
- Εξασφάλιση από το κράτος της πλήρους και επαρκούς τροφοδοσίας των δημόσιων μονάδων υγείας – πρόνοιας σε φάρμακα, υγειονομικό κα αναλώσιμο υλικό, αντιδραστήρια, υλικά
Λύση υπάρχει.
Δυνατότητα υπάρχει για την πλήρη και δωρεάν κάλυψη των αναγκών υγείας- πρόνοιας όλων, χωρίς προϋποθέσεις και εξαιρέσεις.
Απόφαση χρειάζεται και εμπιστοσύνη στη λαϊκή δύναμη. Στη συμμαχία των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, των φτωχών αγροτών, της νεολαίας και των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων, των επιστημόνων που θέτουν τη γνώση και τη δουλειά τους στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.
Συμμαχία και μέτωπο για την ανατροπή της σημερινής πολιτικής, αλλαγής συσχετισμού δύναμης και στο επίπεδο της εξουσίας, που θα ανοίξει το δρόμο για την ανάπτυξη που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο και λαϊκή συμμετοχή. Μόνο σ’ αυτές τις συνθήκες η υγεία μπορεί να είναι κατοχυρωμένο λαϊκό και δωρεάν δικαίωμα, όπως και όλες οι άλλες κοινωνικές ανάγκες.
