Του Βαγγέλη Πάλλα *

Η διάκριση δεξιάς και αριστεράς, δυστυχώς για την δεξιά, υπάρχει. Παράλληλα μεταμορφώνεται συνεχώς σε πολλά επίπεδα. Και φέρνει στην επιφάνεια άγνωστες πτυχές αυτής της διάκρισης.

Η αστική δεξιά και τα αστικά κόμματα αλληλοσυγκρούονται να επικρατήσουν στο εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά αυτή η κόντρα τους καταλήγει στην περιθωριοποίηση της κοινωνίας. Όλα αλλάζουν. Το εκλογικό σώμα κουρασμένο από τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, απομακρύνει τους πολίτες από την συμμετοχή τους στο πολιτικό σύστημα.

Με αφορμή την επέλαση της αστικής δεξιάς, καλό θα είναι μια αναδρομή στο παρελθόν και για την δική μου γενιά, αλλά και για την σημερινή. Η αριστερά μετά την οδυνηρή ήττα του εμφυλίου, ξαναβρήκε το βηματισμό της και μέσα από δύσκολους καιρούς, ξανακέρδισε το δικαίωμα να υπάρχει και να ελπίζει. Αποτέλεσμα οι εκλογές του 1958 όπου για πρώτη φορά η αριστερά γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση. Η επόμενη κίνηση της αντίδρασης είναι να ανακόψει αυτή την πορεία μέσα από τις εκλογές βίας και νοθείας το 1961 και ανοίγοντας την όρεξη της ξενόφερτης δικτατορίας.

Το τι επακολούθησε είναι γνωστό εξορίες, φυλακίσεις, βασανιστήρια, ήταν τα χαρακτηριστικά της δικτατορίας (1967 – 1974), με πολιτικό προσωπικό από την αστική δεξιά, το οποίο μετά την μεταπολίτευση κυριάρχησε στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο.

Όμως όλα άλλαξαν, η δεξιά με πρόσημο την ηθική φθορά κατά την διάρκεια της εξουσίας της, εφάρμοσαν την θεμελιώδη αρχή της ιδεολογίας της, διάλυση του κοινωνικού κράτους, αναξιοκρατία, κινδυνολογία αλλά και υποταγή στους ισχυρούς οικονομικούς ομίλους.

Τα οικονομικά σκάνδαλα, όχι μόνο των αστικών κομμάτων, αλλά και του πολιτικού τους προσωπικού, ταλανίζουν μέχρι και σήμερα την κοινωνία. Παράλληλα ο πραγματικός τους στόχος ήταν να σπιλώσουν την αριστερά σε όλα τα επίπεδα. Με άλλα λόγια οι δεξιοί είναι πατριώτες, ηθικά άμεπτοι, θρησκευόμενοι αλλά και ιδιοκτήτες της πατρίδας.

Ενώ οι αριστεροί, είναι άθεοι, ανήθικοι, προδότες αλλά και εθνικά μειοδότες. Όλα αυτά έχουν αλλάξει. Με όλα τα λάθη της αριστεράς που μπορεί κάποιος να της αποδώσει, η αριστερά δεν συγκρίνεται …Ξεχωρίζει…

Οι διακρίσεις εάν ανατρέξουμε στο παρελθόν είναι πολλές και ευδιάκριτες. Η δεξιά τους ήρωες της, τους έχει εικόνισμα, στα σχολικά βιβλία, στις πλατείες, σε κακόγουστα μνημεία, όπως και σε κάθε σχήμα που επιστρέφει στο παρελθόν. (Μ. Αλέξανδρος, 21, 21 Απριλίου).

Ενώ η αριστερά τιμά τους ήρωες της, με σεμνότητα και με τους δικούς της ηθικούς κώδικες, οι δικοί της ήρωες δεν είναι αγάλματα σε πλατείες, ούτε γραμματόσημα, δεν αναφέρονται στα σχολικά βιβλία, ούτε στις εθνικές παρελάσεις. Υπάρχουν στις καρδιές των συντρόφων, στις συνειδήσεις των απλών ανθρώπων, στους εργαζόμενους, σε αυτούς που οραματίζονται ένα άλλο πιο δίκαιο κόσμο, στις βουνοκορφές των ηττημένων ημερών, στα οδοφράγματα των μεγάλων αστικών πόλεων, εκεί που κτυπά η καρδιά του συνειδητοποιημένου ανθρώπου.

Όλα πρέπει να αλλάξουν, μπροστά στην λαίλαπα της καλπάζουσας δεξιάς, με μπροστάρη την αριστερά να αλλάξει όλο αυτό το κακόγουστο σκηνικό, ξαναδίνοντας στον ελληνικό λαό αυτό που του αξίζει. Δημοκρατία και αξιοπρέπεια.