Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης – Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης)
Προβολή : Πέμπτη 5 Μαΐου 2011, στις 18:15 – ΝΕΤ
Ξεχωριστή προσωπικότητα η Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα στην πνευματική και καλλιτεχνική ζωή του τόπου μας, με έργο καθοριστικό και παγκόσμια αναγνωρισμένο. Καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στην ΑΣΚΤ (Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) αρχικά και από το 1992 ως Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης σηματοδοτεί με την παρουσία και το έργο της την καλλιτεχνική ζωή.
Γέννημα θρέμμα της Κρήτης, από το Αρκαλοχώρι Ηρακλείου κι όπως λένε «από την καρδιά της Κρήτης βρέθηκε στην καρδιά της Τέχνης». Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε τη διδακτορική της διατριβή στη Σορβόνη (Doctorat d’ Etat es Letters), παντού με άριστα.
Στην αυτοβιογραφική της ταινία η Μαρίνα Λαμπράκη – Πλάκα αναφέρεται στην καταγωγή της, στα παιδικά και μαθητικά χρόνια στην Κρήτη λέγοντας πως: «η καταγωγή είναι ένα πεπρωμένο και για μένα η Κρήτη είναι το πεπρωμένο που με προσδιόρισε». Αναφέρεται στο γάμο της με τον φιλόλογο, συγγραφέα, καθηγητή Δημήτρη Πλάκα, ο οποίος της άνοιξε τον παράδεισο της γνώσης. Ακόμα αναφέρει το σημαντικό δάσκαλό της, τον Παντελή Πρεβελάκη και το δημοσιογράφο-εκδότη της «Μεσογείου» Αριστοτέλη Γραμματικάκη.
Το 1975 εκλέγεται τακτική καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στην ΑΣΚΤ, πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στην Καλών Τεχνών και το 1989 της απονέμεται το Α’ Κρατικό Βραβείο Μελέτης Δοκιμίου για το βιβλίο «Περί Ζωγραφικής».
Κυριολεκτικά αναγέννησε, αναβάθμισε το ρόλο και δημιούργησε μιαν νέα αντίληψη στο χώρο της Πινακοθήκης με πρωτοποριακές ιδέες. Έργο της είναι η δημιουργία της «Εθνικής Γλυπτοθήκης» στο Γουδή, τα 3000 έργα με τα οποία πλουτίστηκε η Πινακοθήκη, μεταξύ των οποίων τα έργα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου «Άγιος Πέτρος» και «Η ταφή του Χριστού». Διεύρυνε τους προσανατολισμούς, τη σημασία, τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις, τις αξίες και έδωσε μιαν διάσταση πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της χώρας, με προοπτικές και ασφαλώς με μιαν σπάνια πνευματικότητα.
Η αναγνώριση της αξίας και του έργου της σε πανευρωπαϊκό επίπεδο εκφράστηκε με τα παράσημα: του Ιππότη του Τάγματος των Γραμμάτων και των Τεχνών της Ιταλικής Προεδρίας της Δημοκρατίας, του Αλφόνσου του Σοφού της Ισπανίας, του Χρυσού Σταυρού του Τάγματος τιμής της Ελλάδας, της Λεγεώνος της Τιμής της Γαλλίας, του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών του Γαλλικού κράτους και της γενέτειράς της, το Βραβείο Νίκου Καζαντζάκη.
Προλογίζει ο Γιώργος Σγουράκης
Σκηνοθεσία Ηρώ Σγουράκη, φωτογραφία Στάθης Γκόβας, ήχος Μαρία Μανώλη, μοντάζ Σταμάτης Μαργέτης, διεύθυνση παραγωγής Στέλιος Σγουράκης.
