Ο σπουδαίος κωμικός John Cleese των Μόντυ Πάιθον, της σημαντικότερης κινηματογραφικής ομάδας όλων των εποχών, μίλησε για το χιούμορ και το πολιτικά ορθό με έναν τρόπο που μπορεί κάποιους να τους ενοχλήσει, αλλά που σίγουρα έχει ενδιαφέρον για συζήτηση και σκέψη.
Όπως είπε στο Big Think,
» Προσβάλλομαι κάθε μέρα. Για παράδειγμα, οι Βρετανικές εφημερίδες με προσβάλουν κάθε μέρα με την τεμπελιά τους, την κακία τους, και την μη- εγκυρη ενημέρωση, αλλά δεν περιμένω από κάποιον να το σταματήσει. Απλά βγαίνω δημόσια και διαμαρτύρομαι γι αυτό. Κάποιες φορές όταν οι άνθρωποι προσβάλονται θέλουν- απλά να πάνε και να πουν «Σταμάτα» σε όποιον τους προσβάλει. Και φυσικά, όπως είχε πει ένας πρώην διευθυντής του BBC «υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που θέλω να προσβάλλω». Και πιστεύω ότι υπάρχει αλήθεια και σε αυτό. Άρα, η ιδέα ότι πρέπει να προστατευείς από οποιοδήποτε άβολο συναίσθημα, είναι αυτό με το οποίο διαφωνώ κάθετα. Και ένας τύπος που τον βοήθησα να γράψει δύο βιβλία για την ψυχολογία και την ψυχιατρική, ένας αναγνωρισμένος ψυχίατρος στο Λονδίνο ο Robin Skynner μου είχε πει κάτι πολύ ενδιαφέρον. Είχε πει «αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να ελέγξουν τα συναισθήματά τους, αρχίζουν να προσπαθούν να ελέγξουν τις συμπεριφορές των άλλων». Και όταν είσαι με υπερ- ευαίσθητους ανθρώπους, δεν μπορείς να χαλαρώσεις και να είσαι αυθόρμητος γιατί δεν έχεις ιδέα τι άλλο μπορεί να τους αναστατώσει. Και γι αυτό με έχουν προειδοποιήσει να μην πηγαίνω σε αμφιθέατρα πανεπιστημίου, γιατί το «πολιτικά ορθό» από εκεί που ήταν μια καλή ιδέα, που σήμαινε «ας μην γινόμαστε κακοί ειδικά σε ανθρώπους που δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους πολύ καλά»- το οποίο ήταν σωστό- στο σημείο όπου οποιαδήποτε κριτική ή άτομο ή ομάδα μπορεί να χαρακτηριστεί «σκληρή» .
Και όλη η ουσιά του χιούμορ, όλη η ουσία της κωμωδίας, και πιστέψτε με το έχω σκεφτεί καλά αυτό, είναι ότι όλη η κωμωδία εμπεριέχει την κριτική. Ακόμα κι αν κάνεις ένα πολύ ενωτικό αστείο όπως «πως θα έκανες τον Θεο να γελάσει; απάντηση: Πες του τα σχέδιά σου». Αυτό για παράδειγμα ειναι για την ανθρώπινη κατάσταση, δεν αποκλείει κανέναν. Λέει ότι όλοι έχουμε σχέδια, τα οποία μάλλον δεν θα πραγματωθούν, και είναι αστείο που όλοι νομίζουμε ότι θα γίνουν πραγματικότητα. Αυτό το ενωτικό αστείο, και πάλι εμπεριέχει την κριτική. Το χιούμορ είναι όλο κριτική. Αν αρχίσεις τα «Δεν πρέπει, δεν πρέπει να κριτικάρουμε αυτούς ή να προσβάλουμε», τότε το χιούμορ πάει…Και τότε, απ’ όσο μπορώ να αντιληφθώ, ζεις στο 1984.
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?time_continue=16&v=QAK0KXEpF8U”]
