Γράφει η Ροδάνθη Κουμή
Θα φανώ σκληρή μα πρέπει να πετάξω τους αλαζόνες από την ζωή μου.
Φθηνοί εραστές του τίποτα φαντάζουν στο μυαλό μου.
Σαν να μην τους φτάνει τούτη εδώ η σφαίρα,θέλουν να αρπάξουν και άλλη.
Σας κάνω πέρα από την ύπαρξη μου.
Θα φωνάζω στο κόσμο να μάθει την έπαρση σας!
Η ταπεινότητα,σας κάνει μια τέχνη ανήμπορη να σταθεί;
Όχι φίλοι μου η ταπεινότητα βγήκε από την καρδιά του θεού…
Δοσμένη για όλους σας και οποίος τολμήσει.
Ο δειλός θα την απαρνηθεί.
Ο γενναίος θα την αρπάξει και θα την ρουφήσει ίσαμε το μεδούλι.
Ανίσχυροι αλαζόνες που είναι η δύναμη σας;
Σε τι κόσμους μακρινούς κατοικείτε;
Δείτε βαθιά μέσα σας τον βούρκο που παραμονεύει.
Σαν την κινούμενη άμμο είστε και εσείς!
θα βουλιάξετε μέσα εκεί και άλλη ελπίδα δεν υπάρχει.
Πόσο δυστυχισμένοι είστε όταν απαριθμείται τις αναρίθμητες ικανότητες σας..
Πόσο λυπηροί είστε!
Σαν να χρειάζεται να προβάλετε αυτά που δεν έχετε μες στην καρδιά.
Που είναι η αγάπη σας για τον φτωχό,τον κατατρεγμένο,τον ανάπηρο τον
αδύναμο;
Ο παραλογισμός του ΕΓΩ στην φύση σας ,δεν σας αντέχω άλλο!
Φθηνοί εραστές του τίποτα δεν θα με αγγίξετε ποτέ.
