Του παπά Στυλιανού Θεοδωρογλάκη
Μιλούμε για τον άσαρκο, παντοδύναμο και δημιουργικό Λόγο του Θεού ο οποίος σαρκώνεται εν χρόνω και ενανθρωπίσεται εκ πνεύματος αγίου και Μαρίας της Παρθένου.
Πρόκειται για τον ίδιο παντοδύναμο και άσαρκο λόγο του Θεού, δι ου τα πάντα εγένετο. Και «είπεν ο Θεός γεννηθείτο φως και εγένετο φως».
Αυτός ο ίδιος ο θεάνθρωπος Κύριος των δυνάμεων, των επιγείων και των επουρανίων σταυρώνεται εν μέσω δύο ληστών και αφήνοντας την τελευταία του πνοή πάνω στον σταυρό κατεβαίνει στον Άδη για ένα τριήμερο και την τρίτη ημέρα, λίαν πρωί της μιας των Σαββάτων, εξέρχεται ενσφραγισμένου του τάφου, αναστημένος.
Για τούτο και ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, δανειζόμενος από τον Άγιο Απόστολο Παύλο «χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, πάλιν ερώ χαίρετε» γιατί ο Χριστός ηγέρθη από των νεκρών και μαζί με αυτόν και πλήθος αγίων να εορτάσουμε λοιπόν με χαρά γιατί αυτό το μυστικό κρύβει η ημέρα του Πάσχα την οποία εδημιούργησε ο Κύριος από την ανυπαρξία που είχε χαθεί και τώρα την έχουμε και σωζόμαστε. Η σωτηρία μας είναι λαμπρινή, πασχαλινή, αναστάσιμη, χαροποιός.
Μεγάλη η ημέρα της Κυριακής του Πάσχα γιατί αναστήθηκε ο Χριστός και νεκρώθηκε ο θάνατος. Έπαψε η κατάρα και ανέτειλε η αθανασία. Έκλεισε η κόλαση και άνοιξε ο παράδεισος. Γιατί ενώ βρισκόμαστε μέσα στον σκοτεινό άδη φτάνει ως εκεί και μας ζωογονεί και με την ανάστασή του και το ανέσπερο φως της αναστάσεως αξιωνόμαστε της αθάνατης και αιώνιας ζωής που είναι αραββώνας του αναστάντος Χριστού σε μας, όπως μας βεβαιώνει ο Ηλίας Μηνιάτης. Να προσθέσουμε επίσης εκείνο του Αγίου Αποστόλου Παύλου «δη γαρ των φθαρτόν τούτο ενδύσασθε αφθαρσίας και τον θνητόν τούτω ενδύσασθε αθανασίας». Α’ Κορ. ΙΕ, 53.
Να επισημάνουμε στο τέλος ότι ενικήθηκε ο θάνατος και διαλύθηκε ο άδης και εδιώχθηκε από το βασίλειό του ο διάβολος και ελεύθεροι από τη σατανική δυναστεία χαιρόμαστε όσο μπορούμε να απολαμβάνουμε την ανάσταση.
«Πάντα δι αυτού εγένετο και χωρίς αυτόν εγένετο ουδέν».
Ο παντοδύναμος και παντοκράτορας Κύριος και δημιουργός πάντων ορατών τε και αοράτων.
Τα πάντα δημιουργούνται με το ρήμα της βούλησής του, ποιήσομεν σε συνδυασμό με το παντοδύναμο γεννηθήτω και εγένετο. Εκείνος ο αναστημένος Χριστός είναι η υπαρκτική πηγή της ζωής ως φως εκ φωτός, Θεός αληθινός και το φως αυτό εν τη σκοτεία φαίνει.
Το μηδέν και το χάος προάγονται στην ύπαρξη. Και με την αρμονική λειτουργία της ύπαρξης το σκότος της αβύσσου προάγεται σε ζωηφόρο φως όπου εξαφανίζει τη σκοτεία και ζωογονεί και φωτίζει το νεκρικό σκοτάδι.
Ο ερχομός του Μεσία δεν μαρτυρείται μόνο από τους προφήτες των αιώνων αλλά και πλέον τούτων «εγένετο άνθρωπος απεσταλμένος παρά Θεού ίνα μαρτηρήσει περί του φωτός, ουκ ην εκείνος το φως, αλλ’ ίνα μαρτυρήσει περί του φωτός». (Ι. Πρόδρομος).
Είναι η εμπειρία και το κύρος του Προδρόμου ότι τα πάντα δια αυτού εγένετο και ο κόσμος αυτόν ουκ έγνω. Παρά ταύτα έδωσε σε αυτους εξουσία, τέκνα Θεού γενέσθαι. Δηλαδή φέρνει μαζί του την ουράνια, θεϊκή υιοθεσία.
Ο Λόγος «σαρξ εγένετο». Ξέρετε γιατί; Για να μπορεί ο κόσμος να τον γνωρίζει.
Ο Λόγος γεννάται ανθρωπίνως πλήρους χάριτος και αληθείας, γεννάται ταπεινά και ζει επίσης μια ζωή πλήρους ταπείνωσης αφού καταδέχτηκε μέχρι χλευασμού και ραπίσματα και σταυρό και θάνατο και όλα αυτά ενώ βρισκόταν εν πλήρη δόξη όντας τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος.
Η σημερινή Κυριακή του Πάσχα επιβεβαιώνει όλα αυτά που αποδίδονται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού τα οποία και επιβεβαιώνονται όχι φυσικά από φίλους αλλά από τους ίδιους που τον καταδίκασαν και τον σταύρωσαν και τον πέθαναν με αυτό τον οδυνηρό θάνατο του σταυρού.
Ο Ιούδας είπεν «παρέδωσα αίμα αθώων». Η γυναίκα του Πιλάτου είπε «μηδέν συ και του ανθρώπου εκείνου».
Και ο Πιλάτος δημόσια εκήρυξε «ουδεμίαν αιτίαν βρίσκω εις αυτόν».
Ο εκατόνταρχος μπροστά στον σταυρό ειδών τα γενόμενα αποφαίνεται «όντως ο άνθρωπος τούτος δίκαιος ην».
Ακόμα και ο ιστορικός Ιώσηπος, Εβραίος στην καταγωγή, δεν γράφει καμία κακή λέξη για τον Ιησού.
Η επικράτηση κατά τρόπο ραγδαίο της ανάστασης του Χριστού εφ’ όλη την οικουμένη, επιβεβαιώνει το αληθές, του θαυμαστού λαμπρινού γεγονότος, καθόσον ο ίδιος Απόστολος Παύλος τόλμησε και διακήρυξε «ει γαρ έτι Χριστός ουκ εγήγερται κενόν άρα το κήρυγμα ημών και κενή η πίστις ημών».
Σήμερα Πάσχα, εορτή και χαρά μεγάλη, «νυν πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια. Πασών των εορτών βασιλίς και κυρία».
Να τονίσουμε προς γνώσιν πάντων ημών ότι το Πάσχα των Εβραίων καλείται Πεσάχ που σημαίνει διάβαση, ενώ ο Ιώσιπος το χαρακτηρίζει Φάσκα, που σημαίνει μνημόσυνο απελευθέρωσης από την αιγυπτιακή δουλεία.
Χριστός ανέστη εκ νεκρών… Ει και εν τάφω κατήλθες αθάνατε… τοις πεσούσιν παρέχων ανάστασιν.
«Φωτίζου, φωτίζου η Νέα Ιερουσαλήμ». Το Πάσχα φωτίζει με το ανέσπερο αναστάσιμο φως την χριστιανική κοινότητα και εμπνέει τους πιστούς με αισιοδοξία της ίδιας της αναστάσιμης ζωής. Το Πάσχα πληρώνεται η προσδοκία μας για την ανάσταση των νεκρών και τη ζωή του μέλλοντος αιώνος.
Το Πάσχα και την Λαμπρή ζούμε στη γη και νιώθουμε οι άνθρωποι το χαροποιό χάδι του Θεού στο πρόσωπό μας και ακούμε τη γλυκιά φωνή του για σας είναι η μέρα τούτη.
Ο Χριστός ανέστη – αληθώς ανέστη πέστε το πολλές φορές, εχθροί και φίλοι και φιληθείτε χείλη και χείλη.
Πάσχα, εορτή και πανηγύρι ενότητας και επικοινωνίας όμοιων και διαφορετικών, πρόσκαιρων και διαχρονικών, γης και ουρανού. Εορτή και πανηγύρι, εγκαίνια μιας νέας τάξης πραγμάτων, ειρηνικής συνύπαρξης αξιών και προσώπων, τόσο από τον οικογενειακό περίγυρο, όσο και από την ευρύτερη οικογενειακή συνεργασία ανάπτυξης και πολιτισμού, παραγωγικότητας και πληρότητας της ζωής των κοινωνιών.
Πάσχα Κυρίου Πάσχα, Λαμπρή για τον άνθρωπο, ευκαιρία ζωής και χαράς, συμφιλίωσης και συνεργασίας, υπέρβασης όλων των διαχωριστικών των λεγομένων κοινωνικών γραμμών, καταξίωση και ευλογίας των προσώπων, των υπάρξεων, των οραματισμών και των μεγάλων προσδοκιών για ένα ειρηνικό παρόν και ένα σίγουρο παρόν και μέλλον.
Για κάθε άνθρωπο άνδρα και γυναίκα, κάθε τάξεως και κοινωνίας.
Πάσχα το Μέγα και ιερώτατον Χριστέ, ανοιχτός ορίζοντας ορατών και αοράτων, γης και ουρανού. Ανοιχτές αγκαλιές και ανοιχτές πόρτες, εορτή φιλοξενίας και προσφοράς, καταννόησης και καταλλαγής, συμπάθειας και βοήθειας, για κάθε εμπερίστατο αδελφό μας, δικό μας και ξένο, να του δώσουμε μια ευκαιρία να ζήσει τη ζεστασιά της οικογένειας, της κοινής τράπεζας, την προσωπική αναγνώριση και αποδοχή.
Στα παλιότερα χρόνια, όταν μεγάλες έχθρες χώριζαν ανθρώπους και οικογένειες εκτός από τις οποιασδήποτε μορφής σασμούς υπήρχε και αυτός ο σασμός του Πάσχα, εν ονόματι της Λαμπρής και της Ανάστασης, άνοιγε ο δρόμος της συμφιλίωσης, της συνεργασίας, της προόδου και του πολιτισμού σε μικρότερες και μεγαλύτερες κοινότητες.
Πάσχα των πιστών, εορτή χαράς και ευλογίας, χρέους και ευθύνης, να δώσουμε ευκαιρία μετοχής στη χαρά μας, των εμπερίστατων αδελφών μας, των θλιμένων, των πονεμένων, των πενθούντων, των στερημένων, που δεν έχουν κεραμίδα να βάλουν το κεφάλι τους από κάτω, που δεν έχουν άνθρωπο να τους μιλήσει, να τους παρηγορήσει, να τους ανακουφίσει. Που δεν θέλουν τίποτα παραπάνω από μια γλυκιά ματιά και ένα γλυκό λόγο.
Αυτό είναι Πάσχα αληθινό όχι αν έγινε η τελετή της Αναστάσεως στις 12 τα μεσάνυχτα του Σαββάτου ή στις 9 το εσπέρας της ίδιας ημέρας. Ενδιαφέρει ο χαρακτήρας, η ταυτότητα της εορτής, που είναι η ανάσταση, το δυναμικό ξεκίνημα, η υπέρβαση κάθε μορφής μιζέρειας. Αυτό είναι η ευθύνη μας να δώσουμε το μήνυμα της ανάστασης σε αυτούς που ζουν την πίκρα των στερήσεων, της μοναξιάς, της εγκατάλειψης από εδικούς και ξένους.
Να σαλπίσουμε την ανάσταση, να ακουστεί το γεγονός όχι μόνον εκεί που το γνωρίζουν, αλλά και εκεί που δεν το έχουν ακούσει ποτέ ως σήμερα, ώστε να ακουστεί σε όλο τον κόσμο, από την ανατολή έως τη δύση και από τον βορρά έως το νότο. Με δυο λέξεις μόνο ανέστη Χριστός και η ζωή πολιτεύεται.
Να βοηθήσουμε να αισθανθούν τον σεισμό της ανάστασης μέσα τους, να δοκιμάσουν τη χαρά του Θεού, να νιώσουν τη θεϊκή εύνοια και ευλογία, να ζήσουν την ευχαρίστηση της παρουσίας του αναστάντος στο πρόσωπο και τη ζωή τους, όμοιοι και διαφορετικοί, γνωστοί και άγνωστοι.
Είπωμεν αδελφοί και τοις μισούσιν ημάς. Συγχωρήσομεν πάντα τη αναστάση. Αυτό είναι το καινούριο της Λαμπρής. Άμεση ανάγκη και υποχρέωση έχουμε για αυτή τη μεγάλη ετοιμασία της Ανάστασης του Χριστού, της Λαμπρής του κόσμου. Να μη μείνουμε μόνο στις ετοιμασίες των διακοπών του Πάσχα και να μην ξοδέψουμε όλο μας το χρόνο στη μέριμνα και την εύνοια του εαυτούλη μας, τον οβελία, τη διασκέδαση, το φαγοπότι. Ναι σε όλα. Όχι όμως μόνοι μας, όλοι μαζί. Να είμαστε λειτουργοί της ενότητας, της πίστεως και της κοινωνίας της αγάπης.
Αυτό υπαγορεύει το Πάσχα των πιστών. Και αυτό το Πάσχα είναι που ανοίγει τις πύλες του παραδείσου. Να κάνουμε Πάσχα μαζί με τον Χριστό. Ο Χριστός είναι η μόνη δύναμη ενότητας, αποδοχής και επικοινωνίας εαυτών και αλλήλων.
Να κραυγασουμε με όλη τη δύναμη της υπάρξεώς μας να σταματήσει ο πόλεμος ομοδόξων στην Ευρώπη, που προσβάλλει τον πολιτισμό του αιώνα μας.
Να αφήσουμε πίσω μας τις διαφορές μας και να βρούμε τα σημεία που μας ενώνουν και να προχωρήσουμε χέρι χέρι την ενότητα και την συνεργασία την πρόοδο και τον πολιτισμό.
Τις καμπάνες του Πάσχα δεν μπορούν να αναπληρώνουν οι κλαγγιές των όπλων και ο θόρυβος των κανονιών.