Είναι το άδηλο τέλος στο chicken game (παχινίδι του δειλού) της Θεωρίας των Παιγνίων. Είναι το ατύχημα που όλοι απεύχονται, αλλά οι ισχυρότεροι του Παιχνιδιού επιμένουν να προκαλούν: Κι εάν συμβεί, τότε η ιστορία μπορεί και να καταγράψει την πιο οικονομικά παράδοξη και πολιτικά ανόητη εθνική χρεοκοπία στα παγκόσμια χρονικά.
Οπως φέρεται να είπε και ο Γιώργος Σταθάκης στην Wall Street Journal, εάν η Γερμανία δεν χαλαρώσει τη στάση της για την συμφωνία-γέφυρα, η Ελλάδα «θα είναι η πρώτη χώρα που θα χρεοκοπήσει για 5 δισ.».
Στην πραγματικότητα, δεν θα είναι ούτε 5 δισ., ευρώ: Όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία, ο «λογαριασμός» για την Ελλάδα, οι υποχρεώσεις δηλαδή μέσα στο δίμηνο Μαρτίου – Απριλίου, δεν υπερβαίνει τα 4,5 δισ. ευρώ. Τον Μάρτιο πρέπει να πληρωθούν 1,416 δισεκατομμύρια ευρώ προς το ΔΝΤ, 800 εκατ. ευρώ σε τόκους και 279 εκατ. ευρώ σε συναφείς, λοιπές υποχρεώσεις. Σε κάτι περισσότερο από 2 δισ,. ευρώ υπολογίζονται και οι αντίστοιχες υποχρεώσεις του Απριλίου, ανεβάζοντας το σύνολο των αναγκών έως τον Μάιο ανάμεσα στα 4,5 και τα 5 δις.
Είναι το ποσό που θα μπορούσε να καλυφθεί με επιπλέον εκδόσεις εντόκων γραμματίων, τις οποίες όμως δεν ενέκριναν την περασμένη εβδομάδα η Κομισιόν και η ΕΚΤ. Γι αυτό το ποσό επιμένει να ζητά η ελληνική κυβέρνηση την περίφημη συμφωνία-γέφυρα έως τον Μάιο κι αυτό είναι το ποσό που μπορεί να κρίνει το μέλλον και την τύχη της Ελλάδας μέσα στην επόμενη εβδομάδα.
Εάν συνυπολογίσει κανείς τα όσα διακυβεύονται, πρόκειται για σταγόνα στον ωκεανό. Η μάχη στην Ευρώπη όμως δεν δίνεται πλέον με οικονομικούς όρους – γίνεται αποκλειστικά και μόνον με όρους πολιτικών εντυπώσεων και πολιτικού γοήτρου στο βωμό του γερμανικού imperium.
Η απαίτηση της Ανγκελα Μέρκελ προς την Αθήνα είναι σαφής: Ζητά επιτακτικά να υποβληθεί αίτημα παράτασης του Μνημονίου γιατί οποιαδήποτε άλλη – έστω και μικρή – παραχώρηση προς τους «ατάκτους» του Νότου θα σηματοδοτούσε ήττα του δόγματος της λιτότητας και αναγνώριση, μερική έστω, του λανθασμένου «φαρμάκου» που δόθηκε στην Ελλάδα.
Το δίλημμα του Βερολίνου είναι προφανές, ανέφερε σε ανάλυσή του το think tank Stratfor επισημαίνοντας: «Η Γερμανία θέλει να κρατήσει την ευρωζώνη ζωντανή γιατί εξαρτάται από αυτήν για τις περισσότερες εξαγωγές της, αλλά από την άλλη φοβάται τις πολιτικές επιπτώσεις αν αποδεχτεί την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Με άλλα λόγια, η Γερμανία έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο κακά: Να ανοίξει την πόρτα για έξοδο κρατών από την ευρωζώνη ή να ανοίξει τη πόρτα για αναδιαπραγμάτευση των χρεών των κρατών».
Οι πλέον ψύχραιμοι της ηπείρου επιμένουν ότι το… λιγότερο κακό θα είναι εκείνο που τελικά θα επικρατήσει και θα επέλθει ο λεγόμενος «έντιμος συμβιβασμός». Ισως δεν είναι τυχαίο, όμως, που οι… αστερίσκοι στην προοπτική νίκης της λογικής είναι γερμανικής προέλευσης: «Σε έναν έντιμο συμβιβασμό», γράφει στη δική της ανάλυση η Commerzbank, «και οι δυο πλευρές θα πρέπει να κάνουν σημαντικές υποχωρήσεις… Εάν όμως η ελληνική κυβέρνηση πετύχει κάποιες βραχυπρόθεσμες βελτιώσεις θα δώσει ερείσματα στις αντιπολιτεύσεις άλλων χωρών της ευρωζώνης. Ως εκ τούτου, η διαπραγμάτευση μπορεί να αποτύχει.»
Και τότε, θα έχουμε ένα σφοδρό, παράλογο ατύχημα. Που θα είναι επίσης γερμανικής προέλευσης…