Την ανάκληση της σχετικής απαγορευτικής ΚΥΑ ζητά ο Λευτέρης Αυγενάκης με προσωπική του επισολή στον Υπουργό Ανάπτυξης
Σημαντικές αρνητικές συνέπειες για την κεραμουργία έχει η απαγόρευση της χρήσης του καυσίμου pet-coke στις βιομηχανίες κεραμικών δομικών υλικών, γεγονός που ανεβάζει υπερβολικά το κόστος και απειλεί πλέον ευθέως την ίδια την ύπαρξη της Κρητικής κεραμοποιίας. Στο πλαίσιο αυτό, ο Βουλευτής Ηρακλείου της Δημοκρατικής Συμμαχίας, κ. Λευτέρης Αυγενάκης ζητά την άμεση αντιμετώπιση του ζητήματος και την ανάκληση της σχετικής απαγορευτικής ΚΥΑ, με προσωπική του επιστολή προς τον Υπουργό Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, κ. Μ. Χρυσοχοΐδη, και τον Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κ. Γ. Παπακωνσταντίνου.
Ειδικότερα, για την απαγόρευση που προβλέπεται με την ΚΥΑ 166261/16-3-2010, ο Βουλευτής επισημαίνει στην επιστολή του ότι «η απόφαση αυτή απειλεί τη βιωσιμότητα της κρητικής και περιφερειακής κεραμουργίας. Από την εκ των πραγμάτων αποκλειστική χρήση μαζούτ ως καυσίμου (δεδομένης της παντελούς αδυναμίας προμήθειας φυσικού αερίου στην Κρήτη), το κόστος παραγωγής προβλέπεται µε τις τωρινές τιμές να αυξηθεί κατά 40 % ετησίως, καθιστώντας πλέον αμφίβολη τη βιωσιμότητα των βιομηχανιών κεραμοποιίας στην Κρήτη και τις λοιπές νησιωτικές περιοχές. Ήδη, η ΑΚΕΚ Α.Ε., μια από τις πλέον σημαντικές, ιστορικές επιχειρήσεις του κλάδου κρούει τον κώδωνα του κινδύνου».
Και συνεχίζει ότι «χαρακτηριστικό είναι ότι η απαγόρευση αυτή αποτελεί ελληνική καινοτομία και ελήφθη εξαπίνης εξαιτίας μιας ρυπογόνου βιομηχανικής μονάδος στην περιοχή της Λάρισας, χωρίς καμία προηγούμενη διαβούλευση με τις επιχειρήσεις του κλάδου και ιδίως χωρίς να εξετασθεί: α) αν τίθεται γενικότερο ζήτημα προστασίας του περιβάλλοντος, β) αν υπάρχουν ηπιότερες λύσεις από την πλήρη απαγόρευση και γ) αν υπάρχουν δυνατότητες αντικατάστασης του εν λόγω καυσίμου.
Επιπλέον, αναφέρει τα εξής: «η θεσπιζόμενη και καινοφανή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα απαγόρευση:
α) ελήφθη εσπευσμένα και χωρίς δημόσια διαβούλευση εξ αφορμής μιας ατομικής περίπτωσης, β) είναι διακριτική και άνιση, καθώς απαγόρευσε το εν λόγω καύσιμο μόνο στην κεραμουργία, η οποία καταναλώνει πενιχρές ποσότητες έναντι άλλων κλάδων,
γ) είναι πρακτικά ανεφάρμοστη στην Κρήτη και στα άλλα νησιά λόγω έλλειψης εναλλακτικών καυσίμων (δίκτυο φυσικού αέριου – επαρκή και κατάλληλα βιοκαύσιμα) αλλά πλέον και σε όλη την επικράτεια λόγω της υψηλής τιμής του μαζούτ,
δ) έχει δυσανάλογες καταστροφικές συνέπειες για τις τοπικές οικονομίες, καθώς αυξάνει το κόστος παραγωγής με αποτέλεσμα να είναι αυτή ασύμφορη, και
ε) δεν επιτυγχάνει το επιδιωκόμενο περιβαλλοντικό αποτέλεσμα, καθώς η εξαναγκαστική χρήση μαζούτ σε μεγάλες ποσότητες έχει ισοδύναμες, αν όχι μεγαλύτερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.
Στο πλαίσιο αυτό, ο κ. Αυγενάκης επισημαίνει ότι «η συγκεκριμένη απαγόρευση δεν ισχύει πουθενά στον υπόλοιπο κόσμο, ενώ πολλαπλασιάζει το κόστος παραγωγής και απειλεί πλέον ευθέως την ίδια την ύπαρξη της Κρητικής κεραμοποιίας», ώστε ζητά από τον αρμόδιο Υπουργό όπως επανεξετάσει «τις προβλέψεις της ΚΥΑ 166261/16-3-2010» και να προβεί «στην ανάκληση της απόφασης ή τουλάχιστον στην μερική άρση της για τις περιοχές, τις οποίες δεν υπάρχει σύνδεση φυσικού αερίου».