Το όνομά του έχει περάσει στη σφαίρα του μύθου. Ο Νίκος Δάνδολος, γνωστός ως «Nick The Greek» (Νίκος ο Έλληνας), έχει μείνει στην ιστορία ως ένας από τους κορυφαίους χαρτοπαίχτες του 20ου αιώνα.
Ο «Nick The Greek» είτε κέρδιζε, είτε έχανε, ήταν αυτό που σήμερα το χαρακτηρίζουν ως «the last of the gentlemen gamblers», όπως συχνά τον αποκαλούν. Εκτιμάται πως από τα χέρια του πέρασαν σχεδόν 500 εκατ. δολάρια (ποσό που στα σημερινά δεδομένα θα αντιστοιχούσε σε περίπου δύο δισ. δολάρια). Είδε την περιουσία του να εκτοξεύεται και να εξαϋλώνεται περίπου εβδομήντα φορές, δώρισε σχεδόν 20 εκατ. δολάρια σε φιλανθρωπικά ιδρύματα και εκπαιδευτικά προγράμματα, 2 εκατ. σε “φίλους” που το είχαν ανάγκη, και τελικά πέθανε απένταρος ανήμερα των Χριστουγέννων, 25 Δεκεμβρίου του 1966.
Δεν τον ενδιέφερε να κάνει περιουσία ή δεν μπορούσε λόγο του πάθους για τον τζόγο. Το μόνο που ήθελε ήταν απλά να τζογάρει. «Η μεγαλύτερη απόλαυση στη ζωή είναι να τζογάρεις και να κερδίζει. Η δεύτερη μεγαλύτερη απόλαυση είναι να τζογάρεις και να χάνεις», συνήθιζε να λέει. Ένας φίλος του, περιγράφοντας την οικονομική κατάστασή του στο τέλος της ζωής του, είχε πει χαρακτηριστικά: «Τα χρήματά του του θα μπορούσαν να τοποθετηθούν σε ένα κουτί παπουτσιών στο τέλος της ζωής του και όλα τα προσωπικά του αντικείμενα τα φορούσε».
Ο Νικόλαος Δάνδολος γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης το 1893. Γόνος εύπορης οικογένειας, σπούδασε Φιλοσοφία στην Ελληνική Ευαγγελική Σχολή της Σμύρνης. Σε όλη του τη ζωή η Φιλοσοφία τον συντρόφευε. Όταν δεν τζόγαρε, διάβαζε Πλάτωνα και Αριστοτέλη.
«Στην αρχαία φιλοσοφία, έλεγε, βρίσκεις γνώση, γαλήνη της ψυχής, διεξόδους και ισορροπία», έλεγε.
Δεν του έλειψαν ποτέ τα χρήματα και για αυτό ίσως δεν έμαθε να τα «μετράει». Από μικρή ηλικία είχε δώσει δείγματα του πάθους του. Μόλις 10 ετών αποβλήθηκε από το σχολείο του επειδή τζόγαρε με το στρίψιμο νομισμάτων. Τότε η μητέρα του τον είχε προειδοποιήσει. «Αν δεν προσέξεις όταν μεγαλώσεις θα γίνεις τζογαδόρος», του είχε πει.
Όταν τελείωσε τις σπουδές του, η οικογένειά του τον στήριξε για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. Λαχταρούσε να ταξιδέψει στην Αμερική και το έπραξε με ένα επίδομα 150 δολαρίων την εβδομάδα που του έδωσε ο πάππούς. Ήταν ένα σημαντικό ποσό στις αρχές του αιώνα. Έφτασε στο Σικάγο και στη συνέχεια μετακόμισε στο Μόντρεαλ. Εκεί συνδέθηκε φιλικά με τον Φιλ Μασγκρέιβ, αναβάτη στον Ιππόδρομο. Μέχρι τότε έπαιζε τυχερά παιχνίδια σε λέσχες, ωστόσο πλέον είχε βρει τον άνθρωπο που θα τον έβαζε στον «κόσμο των αλόγων» και όχι μόνο.
Με την εμπειρία, τη γνώση και τις συμβουλές του νέου φίλου του, ο «Νικ» βρέθηκε να κερδίζει 500.000 δολάρια μέσα σε ένα χρόνο. Τώρα πια είχε ένα μεγάλο κεφάλαιο για να επιστρέψει στις χαρτοπαιχτικές λέσχες του Σικάγο και να δείξει το ταλέντο του στους «επαγγελματίες». Όμως δεν τα κατάφερε. Στα χαρτιά και στα ζάρια έχασε κάθε δολάριο που είχε κερδίσει, με κάθε τρόπο που μπορεί να φανταστεί κανείς. Αυτό όμως όχι μόνο δεν τον αποθάρρυνε, αλλά ενίσχυσε το πάθος του. Εξάλλου ένα από τα βασικά στοιχεία του ήταν πως αντιλαμβανόταν τον τζόγο όπως την επιχειρηματικότητα και το «επιχειρείν» δεν σταματάει ποτέ.
Ο «Νικ» συνέχιζε να μαθαίνει τα τυχερά παιχνίδια και επικεντρώθηκε στο πόκερ. Λόγω της οικονομικής του κατάστασης περιορίστηκε σε «μικρά» τραπέζια. Όσο βελτιωνόταν στο παιχνίδι, τόσο «φούσκωνε» και ο τραπεζικός του λογαριασμός. Το 1931 η Νεβάδα νομιμοποίησε τα τυχερά παιχνίδια και το Λας Βέγκας έγινε η «παιδική χαρά» του και αρχίζει να χτίζει το προφίλ ενός εξαιρετικού χαρτοπαίχτη αποκτώντας και το προσωνύμιο «Nick The Greek».
Με τα χρόνια, τον ειλικρινή και συμπαθή χαρακτήρα, το εντυπωσιακό παίξιμό του, με τις μεγάλες νίκες του (σημ: είχε κερδίσει όλους τους μεγάλους παίκτες της εποχής), αλλά και με την αξιοπρεπή στάση στις ήττες του, απέκτησε κύρος και φανατικούς φίλους, που παρακολουθούσαν τις παρτίδες του. Μεταξύ αυτών πολλές διασημότητες φίλοι του, όπως ο Φρανκ Σινάτρα, ο Αριστοτέλης Ωνάσης και πολλοί άλλοι. Από τη δεκαετία του ’40 ο «Nick The Greek» ήταν ένας σταρ. Αναγνωρίζονταν πλέον ως ένας από τους κορυφαίους χαρτοπαίκτες σε όλη την Αμερική. Ένας άνδρας «μεγάλης προσωπικής ακεραιότητας» και ο αμερικανικός τύπος έγραφε συχνά για τα «μνημειώδη κατορθώματά» του.
Όπως είχε παραδεχτεί αρχικά δεν του άρεσε που τονιζόταν η ελληνική καταγωγή του, όμως τα πράγματα άλλαξαν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, διαβάζοντας από την Αμερική για την ηρωική αντίσταση των Ελλήνων ενάντια στους φασίστες. Ο ίδιος έχει διηγηθεί τη στιγμή της αλλαγής. Ένας πιτσιρικάς μπήκε μέσα στο εστιατόριο που σύχναζε θέλοντας να του δώσει ένα μήνυμα. «Ψάχνω τον κ. Δάνδολο», είπε το παιδί. Τότε Νικ του ζήτησε να να πάει πάλι πίσω και να επιστρέψει ζητώντας τον «Νίκο τον Έλληνα».
Δύο ιστορικά παιχνίδια
To 1949 o «Nick The Greek», έχοντας κερδίσει κάθε μεγάλο παίκτη του πόκερ στην Ανατολική Ακτή, ζητάει από τον Μπένι Μπινιό, ιδιοκτήτη του μεγάλου ομώνυμου καζίνο και «πατριάρχη» του Λας Βέγκας, να διοργανώσει το «μεγάλο παιχνίδι», ένα χαρτοπαικτικό υπερθέαμα. Ήταν ένας μαραθώνιος πόκερ, που στα χρόνια μετεξελίχθηκε στο «World Series of Poker», στο μεγαλύτερο τουρνουά πόκερ.
Ο «Nick The Greek» βρίσκεται απέναντι στον Τζόνι Μος έναν σπουδαίο νεαρό χαρτοπαίκτη, που τρεις δεκαετίες αργότερα θα γίνει και αυτός μέλος του Poker Hall of Fame και σήμερα αναγνωρίζεται ως κορυφαίος όλων των εποχών. Το παιχνίδι τους είναι το πιο πολυσυζητημένο στην ιστορία του πόκερ. Πέντε μήνες κράτησε και τελικά η κούραση κατέβαλε τον κατά 24 χρόνια μεγαλύτερο «Νικ». Ενώ έχανε 2 εκ. δολάρια εγκατέλειψε. Υποκλίθηκε ελαφρά προς τον αντίπαλό του και προσέφερε μιας από τις πιο κλασικές στιγμές παραδοχής ήττας στο πόκερ: «Κύριε Μος, θα πρέπει να σας αφήσω να φύγετε…». Ήταν η φράση που χάρισε στον «Nick The Greek» αυτό το κύρος, που δεν κερδίζεται με τα χρήματα. Είναι μια από τις πιο ιστορικές στιγμές στην ιστορία του πόκερ.
Μια άλλη θρυλική στιγμή του «Nick The Greek», ήταν η παρτίδα του στο «El Maroco». Ο «Νικ» σηκώνεται νικητής από το τραπέζι έχοντας κερδίσει εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια, προκαλώντας εκνευρισμό στον μαφιόζο Φρανκ Κοστέλο, που έλεγχε μεγάλο μέρος της βιομηχανίας του τζόγου. «Φεύγεις! Είσαι δειλός», του είπε. Τότε ο «Νικ» ζήτησε να ανακατευτεί η τράπουλα και προσβεβλημένος είπε προς τον Κοστέλο: «Λοιπόν amigo, τράβα ένα χαρτί. Το χαμηλότερο χάνει 500.000 δολάρια». Ο αρχηγός της ιταλικής μαφίας αρνήθηκε να παίξει. Την επόμενη ημέρα οι Times έγραψαν: «Ο Κοστέλο δεν θα είναι πάντα ο αρχηγός της μαφίας. Αντίθετα ο “Nick The Greek” θα είναι πάντα ο βασιλιάς του πόκερ».
