Η Μπρουνχίλντε Πόμσελ, γραμματέας του Γιόζεφ Γκέμπελς -στενογράφος του τα τελευταία τρία χρόνια του πολέμου- πέθανε την Κυριακή σε ηλικία 106 ετών.
Ήταν ένα από τα τελευταία εν ζωή πρόσωπα που είχαν εργαστεί για την ηγεσία των ναζί, στην «καρδιά» του καθεστώτος.
Για τη ζωή της την εποχή εκείνη είχε μιλήσει πρόσφατα, λέγοντας ότι δεν είχε ιδέα για την εξόντωση εκατομμυρίων Eβραίων κατά τη διάρκεια του πολέμου και ότι δεν αισθάνεται ενοχές για όσα συνέβησαν τότε.
Πώς περιέγραφε τον Γκέμπελς;
Περιποιημένος, τζέντλεμαν, καθαρός, πολιτισμένος, που μιλούσε πάντα με ευγένεια στο γραφείο, σε εκείνη και τις άλλες τέσσερις γραμματείς. Κάτι που φυσικά ερχόταν σε αντίθεση με το πρόσωπο που είχε κάθε φορά που μιλούσε στα πλήθη. Εκεί φώναζε και ξαφνικά γινόταν ένας «λυσσασμένος νάνος».
«Δεν τον βλέπαμε πολύ μέχρι να φύγει απ’ το γραφείο, όταν και ερχόταν να μας μιλήσει, να ακούσει τις ερωτήσεις μας και να μάθει ποιοι τον είχαν καλέσει. Μερικές φορές έρχονταν τα παιδιά του για επίσκεψη και ήταν πολύ ενθουσιασμένα που έβλεπαν τον πατερούλη τους στη δουλειά. Ήταν πολύ ευγενικά και καθώς πρέπει και μας χαιρετούσαν με χειραψία» έλεγε.
Η μαρτυρία της έγινε ντοκιμαντέρ με τίτλο «Μια ζωή στη Γερμανία», που έκανε πρεμιέρα το καλοκαίρι του 2016 (ένα υλικό συνεντεύξεων τεσσάρων ωρών).
Στην ταινία εξέφραζε τη λύπη της για τη θανάτωση των παιδιών του Γκέμπελς από τους γονείς τους αλλά και για την αντιστασιακή Σοφί Σολ και τον αδελφό της και λέει «αν είχαν κρατήσει το στόμα τους κλειστό σήμερα θα ζούσαν. Τα καημένα τα παιδιά…».
Η Πόμσελ παραδόθηκε μετά τον πόλεμο στους Ρώσους και έμεινε φυλακισμένη για πέντε χρόνια.
Στη συνέχεια εργάστηκε στη ραδιοφωνία και τηλεόραση της Δυτικής Γερμανίας μέχρι που συνταξιοδοτήθηκε. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, ούτε έκανε παιδιά.
Είχε δώσει την πρώτη και τελευταία συνέντευξη της στον Guardian, τον περασμένο Αύγουστο.
