Οι ιδιωτικοποιήσεις υποδομών (αεροδρομίων και λιμανιών) και ακινήτων θα επιδεινώσουν την ήδη κακή κατάστασηΟ βουλευτής Χανίων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ. κ. Γ. Σταθάκης συμμετείχε σε διημερίδα που διοργάνωσε το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, στις 3 και 4 Ιουνίου, με θέμα: «ΕΡΓΑ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ ΩΣ ΜΟΧΛΟΣ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ». Στο πλαίσιο της στρογγυλής τράπεζας που πραγματοποιήθηκε κατά τη δεύτερη ημέρα (στην οποία παρακάθισαν και οι Σπίρτζης Χρήστος πρόεδρος ΤΕΕ, Σταμενίτης Διονύσης βουλευτής ΝΔ Ν. Πέλλας, Χαλάπτης Πάρης εκπρόσωπος ΠΑΣΟΚ, Τσιμπουκάκης Ηλίας Τμήμα Οικονομίας ΚΚΕ, Φούντα Νίκη βουλευτής ΔΗΜΑΡ Ν. Αιτωλοακαρνανίας), ανέπτυξε τον προβληματισμό που δημιουργεί η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική στους τομείς των υποδομών, μεταφορών και κατασκευών και διατύπωσε την πρόταση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Ε.Κ.Μ.
Στην τοποθέτησή του ο κ. Σταθάκης αρχικά διαπίστωσε την ανεπάρκεια του θεσμικού πλαισίου που διέπει τις κατασκευές, έναν τομέα δηλαδή με μεγάλη παράδοση και καλές επιδόσεις στη χώρα μας. Τα θεσμικά κενά οδηγούν τόσο στη δυσλειτουργία των κρατικών φορέων, όσο και στη σύγκρουση δημόσιου και ιδιωτικού συμφέροντος, αφού λείπουν όχι μόνο οι χωροταξικοί κανόνες και ο σχεδιασμός, αλλά κι ένα κανονιστικό πλαίσιο που θα διέπει τις κατασκευές, τις μεταφορές και τις υποδομές.
Ο βουλευτής Χανίων τόνισε επίσης, πως κύρια στρατηγική των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κατά την περίοδο 1995-2008, υπήρξε η υποβάθμιση του δημοσίου ως φορέα εκπόνησης οποιασδήποτε μορφής αναπτυξιακών σχεδίων, προσφέροντας ταυτόχρονα την πρωτοκαθεδρία στον ιδιωτικό τομέα και ειδικά στις τράπεζες, ώστε να λάβουν τις αποφάσεις και να καθοδηγήσουν τη μεταμόρφωση και μετάλλαξη της ελληνικής οικονομίας στο διαμορφούμενο νεοφιλελεύθερο περιβάλλον. Εξειδικευτήκαμε μάλιστα στη ναυτιλία, τον τουρισμό, τις κατασκευές, τις τηλεπικοινωνίες και τις τράπεζες, θεωρώντας ότι αποκτούμε ένα τεράστιο πλεονέκτημα, αναπτυσσόμενοι σε μια καινούρια οικονομικά ενδοχώρα η οποία είχε δημιουργηθεί στην Ανατολική Ευρώπη, την Τουρκία και αλλού.
Αυτή η στρατηγική οδήγησε σε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη και τα έργα απέκτησαν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: τα έργα δε σχεδιάζονταν από το δημόσιο, εκτελούνταν χάρη στον τραπεζικό δανεισμό μέσω ΣΔΙΤ και το κόστος συνεχώς αύξανε, όχι μόνο λόγω ατασθαλιών, αλλά κι εξαιτίας της πλούσιας τραπεζικής χρηματοδότησης, αφού οι τράπεζες στόχευαν σε ακόμα μεγαλύτερα κέρδη.
Ακριβώς αυτό το μοντέλο χρηματοδότησης οδήγησε στην κατάρρευση του συστήματος, οπότε προέκυψαν μείζονα προβλήματα, τα οποία καλείται να λύσει η σημερινή κυβέρνηση: α) είναι αναγκαίο το δημόσιο να γίνει ο χρηματοδότης των μεγάλων έργων, β) θα πρέπει να απορροφήσει το ρίσκο των ιδιωτών και ειδικά των τραπεζών και γ) καλείται να το κάνει προσαρμοζόμενο στα σημερινά οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα, δηλαδή ζητώντας χρήματα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα Επενδύσεων κι εντάσσοντας έργα στο ΕΣΠΑ, χωρίς να έχει επεξεργαστεί έναν βιώσιμο τρόπο αποπληρωμής.
Ενώ λοιπόν με βάση τα παραπάνω θα περίμενε κανείς να δει έναν διαφορετικό τρόπο διαχείρισης, συμβατό με την τρέχουσα κοινωνικοοικονομική κατάσταση, διαπιστώνει ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να αντιμετωπίζει το ζήτημα με τον ίδιο αποτυχημένο τρόπο: την εκχώρηση της πρωτοβουλίας στους ιδιώτες. Έτσι, ιδιωτικοποιεί το σύνολο σχεδόν των υποδομών, όπως τα αεροδρόμια και τα λιμάνια, μαζί με ορισμένα ακίνητα, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως κάτι τέτοιο θα επιδεινώσει το πρόβλημα, δημιουργώντας την αποκαρδιωτική εικόνα μιας κυβέρνησης που ξεπουλά τον εθνικό πλούτο της χώρας της.
Επομένως Κατά συνέπεια είναι φανερό, ότι θα πρέπει να αλλάξει ριζικά ο αναπτυξιακός σχεδιασμός και η σχέση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Πρέπει να αποκατασταθεί η αξιοπιστία προς τα δημόσια όργανα και τους φορείς που καλούνται να μελετούν, να κρίνουν και να αποφασίζουν, τόσο σε κεντρικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Αν δεν ανακτήσουμε αυτήν την αξιοπιστία μας δεν μπορούμε να συζητήσουμε για οποιαδήποτε στροφή με συντεταγμένο τρόπο σε μια αναπτυξιακή πορεία η οποία θα έχει νόημα και περιεχόμενο, θα απελευθερώνει ουσιαστικά τις παραγωγικές δυνατότητες και θα θέτει τον ιδιωτικό τομέα μέσα σε ένα αξιόπιστο πλαίσιο λειτουργίας ώστε να προγραμματίζει μεγάλο μέρος της ανάπτυξης. Αυτό το μείζον θέμα ή θα το λύσουμε τώρα ή θα συρθούμε για μια ακόμα φορά με επιμονή σε μια επιλογή την οποία εφαρμόσαμε, μας οδήγησε στην κρίση και δεν μπορεί να μας βγάλει από αυτή.
