Κάθε λεπτό που περνάει ξεδιπλώνονται όλο και πιο ξεκάθαρα, όλο και πιο εξοργιστικά εκείνες οι πλευρές της λειτουργίας των σιδηροδρόμων που οδήγησαν στο χθεσινό προαναγγελθέν – τελικά – και προδιαγεγραμμένο έγκλημα.
Σήμερα, το news247 δημοσιεύει Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΟΣΕ για την ανάθεση παροχής Υπηρεσιών της ειδικότητας του Σταθμάρχη σε εξωτερικούς συνεργάτες – σύνολο (73) ατομα – για χρονικό διάστημα έξι μηνών οι οποίοι θα απασχοληθούν σε όλο το σιδηροδρομικό δίκτυο. Πότε; Στις 16 Φεβρουαρίου 2023! Δύο εβδομάδες πριν τον χθεσινό φονικό εκτροχιασμό.
Τί σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι η εξαιρετική κρίσιμη και κομβική εργασία του σταθμάρχη σύμφωνα με το παραπάνω έγγραφο ανατίθεται σε εργαζόμενους με 6μηνη σύμβαση, δηλαδή προσωρινούς, αναλώσιμους, χωρίς οι ίδιοι να έχουν εμπειρία και χωρίς να προλάβουν να αποκτήσουν εμπειρία, τέτοια που να μπορεί να εφαρμοστεί επί το έργον, αλλά και να μεταλαμπαδευτεί στους επόμενους. Αυτό ήταν, αυτό είναι το σχέδιο. Υπάρχει και χειρότερο… Η απόφαση αναρτήθηκε στη Διαύγεια χθες! 1 Μαρτίου 2023, στις 9.23 πρωί (ΑΔΑ 6Ψ3Θ46ΨΧΕΔ-ΤΚΠ! Χθες, την ημέρα του τραγικού δυστυχήματος και την ώρα που βοούσε ο τόπος από το θρήνο και την οργή. Δηλαδή καμία συναίσθηση της πραγματικότητας.
Είναι, δε, εντυπωσιακό ότι στο συγκεκριμένο έγγραφο δεν αναφέρεται πουθενά η προηγούμενη εμπειρία. Ενδεχομένως, αυτό να αποτελούσε προαπαιτούμενο προσόν στην προκήρυξη που θα ακολουθούσε. Αλλά ακόμα κι αν είναι έτσι… Μόνο το γεγονός των εργαζόμενων με 6μηνες συμβάσεις συνιστά όνειδος τόσο για το εργασιακό καθεστώς με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα εργασιακά δικαιώματα όσο για τις συνθήκες μετακίνησης και ασφάλειας του λαού.
Τίποτα, όμως, δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε καινούργιο. Κανείς δεν πέφτει από τα σύννεφα.
Ηταν 2011 όταν άρχισαν να καταφθάνουν σε διάφορα Υπουργεία εργαζόμενοι του ΟΣΕ… σταθμάρχες, μηχανοδηγοί, συντηρητές, συνοδοί στα βαγόνια και πολλές άλλες ειδικότητες, διωγμένοι από τις θέσεις τους με μετάταξη προς άλλες υπηρεσίες στο πλαίσιο – όπως έλεγαν τότε – “εξυγίανσης” του ΟΣΕ. Επρόκειτο για την εφαρμογή του νόμου για τον τεμαχισμό και το ξεπούλημα του ΟΣΕ που ψηφίστηκε το 2010 επί ΠΑΣΟΚ.
Η “εξυγίανση” φυσικά ήταν μνημονιακή απαίτηση και πίσω από την ανώδυνη λεξούλα κρυβόταν ο τεμαχισμός, το ξεπούλημα μπιρ παρά και η ιδιωτικοποίηση. Ετσι κι έγινε. Ο σιδηρόδρομος θα κοβόταν στα τέσσερα: ΟΣΕ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΓΑΙΑΟΣΕ, ΕΡΓΟΣΕ, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ θα πουλιόταν, οι 6.000 εργαζόμενοι θα γίνονται περίπου 3600 και οι υπόλοιποι θα πήγαιναν ως “περιττοί” για τα τρένα σε άλλες υπηρεσίες, ενώ κάποια θα έβγαιναν στη σύνταξη. Βέβαια, δεν αποκαλούνται “περιττοί”, αλλά “πλεονάζον” προσωπικό.
Φυσικά, στο σχετικό νομοσχέδιο, το 2010, προβλεπόταν ότι κάθε εταιρεία θα πραγματοποιήσει νέες συλλογικές διαπραγματεύσεις με τους εργαζομένους. Επίσης, δεν οφείλεται καμία αποζημίωση, αμοιβή, προσαύξηση και εν γένει ποσόν για εκτός έδρας εργασία. Ακόμα, εφαρμόζονται περικοπές επιδομάτων τα οποία δεν θα ξεπερνούν το 10% το μισθού. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ), σύμφωνα με τους μνημονιακούς όρους, έπρεπε να περιορίσει δραματικά το κόστος μισθοδοσίας, που ξεπερνούσε τα 400 εκατ. ευρώ, προκειμένου να προκύψει όφελος 200 εκατ. ευρώ ετησίως. Αυτό θα γινόταν με περικοπή ως και 50% στις αποδοχές των εργαζομένων.
Στόχος είναι η μείωση κατά 58% του κόστους μισθοδοσίας της εταιρείας λειτουργίας ΤΡΑΙΝΟΣΕ και κατά 50% του κόστους μισθοδοσίας του ΟΣΕ. Απώτερος στόχος η ΤΡΑΙΝΟΣΕ να πωληθεί καθαρή, απαλλαγμένη από χρέη και πλεονάζον προσωπικό, με σκοπό να προσελκύσει το ενδιαφέρον των επενδυτών.
Ταυτόχρονα, βρισκόταν σε πλήρη ανάπτυξη μια καλοστημένη επιχείρηση προπαγάνδας. Καθημερινά, τηλεοπτικά κανάλια και εφημερίδες βομβάρδιζαν με περισπούδαστες αναλύσεις σχετικά με τον ΟΣΕ και τους σιδηρόδρομους, στο επίκεντρο των οποίων βρίσκονται το έλλειμμα και το χρέος του ΟΣΕ και η ζημιά που προκαλούν στην ελληνική οικονομία και στον φορολογούμενο. Οι ζημιές του ΟΣΕ αποδίδονταν από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην κακοδιαχείριση των διοικήσεων, στα «ρετιρέ αμοιβών» των εργαζομένων στις σιδηροδρομικές μεταφορές και στα «μαύρα βαγόνια», δηλαδή στη λαθραία μετακίνηση εμπορευμάτων από «αετονύχηδες υπαλλήλους». Στη συνέχεια, παρουσίαζαν την απελευθέρωση των σιδηροδρόμων και την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ σαν τη «φιλοσοφική λίθο» που θα μετατρέψει το ζημιογόνο για τη χώρα ΟΣΕ, σε σύγχρονο σιδηρόδρομο που θα φέρει την πρόοδο.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η σαλαμοποίηση, το ξεγύμνωμα του ΟΣΕ από το στελεχιακό του δυναμικό, το μαζικό “ξεκαθάρισμα” ενός δημόσιου φορέα και το ξεκλήρισμα ενός ολόκληρου κλάδου για να φτάσει να ξεπουληθεί το 2017 – με κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ – μέχρι που φτάσαμε στο μαζικό έγκλημα και ξεκλήρισμα οικογενειών.
Αναίδεια και κυνισμός
Αποτελεί, λοιπόν, μέγιστο κυνισμό και αθλιότητα να κατασκευάζονται “Ιφιγένειες” και να κρεμιούνται στα μανταλάκια της τηλεθέασης.
Είναι θράσος και αναίδεια ο πρωθυπουργός που ετοιμαζόταν να επισκεφθεί το ανύπαρκτο κέντρο τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης για να μας πει μπροστά στις κάμερες ότι είναι υπαρκτό (!), το οποίο αν υπήρχε σήμερα δεν θα θρηνούσαμε τα παιδιά μας,
να οχυρώνεται πίσω από μια παραίτηση
να δηλώνει, χωρίς ντροπή, ότι είναι “ανθρώπινο λάθος”,
δηλαδή να βγάζει “πόρισμα”, πριν αυτό βγει από εκείνους που είναι αρμόδιοι και ειδικοί να το κάνουν
να καταργεί με δημόσιο πρωθυπουργικό διάγγελμα ακόμα και το τεκμήριο της αθωότητας
και εν τέλει να αποσείει όχι μόνο από ετούτη την κυβέρνηση, αλλά συνολικά από όλες τις κυβερνήσεις που υπηρέτησαν και υπηρετούν το όραμα της “αγοράς” , την πραγματική, την αντικειμενική, τη διαχρονική ευθύνη.