Μια εβδομάδα περίπου μετά την είδηση της κλοπής της προτομής του Κώστα Ηλιάκη και τη σύλληψη ενός 18χρονου από τη Σούδα Χανίων, ο αδελφός του αδικοχαμένου σμηναγού απευθύνεται στον 18χρονο μέσα από ένα γράμμα που απέστειλε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Η συγκινητική επιστολή έχει ως εξής:
“Νεαρέ συμπολίτη,(δεν γνωρίζω το όνομα σου, μόνο ότι έχει γραφτεί στον τύπο).
Μετά την δυσάρεστη έκπληξη και την οργή για την κλοπή της προτομής, δεν μπόρεσα, δεν θέλησα να πιστέψω την είδηση για το πού βρέθηκε, γιατί έγινε, πως έγινε. Περνώντας οι μέρες το συνειδητοποιώ και σου απευθύνομαι δημόσια, πέρασε η οργή και στην θέση της είναι μόνο λύπη και προβληματισμός. Λύπη για το που θα κατέληγε για δεύτερη φορά ο Κώστας μέσω της προτομής του (στον φυσικό του θάνατο τον έλιωσε ο Τούρκος πιλότος πέφτοντας πάνω του) και τώρα θα είχε την ίδια τύχη και η προτομή του, σε ένα φούρνο). Προβληματισμό για σένα , είσαι τόσο νέος, πώς άντεξες να κτυπήσεις με βαριοπούλα το άψυχο σύμβολο με την μορφή του προκειμένου να το δώσεις για λιώσιμο με αντάλλαγμα λίγες δεκάδες ευρώ.
Δεν φταις εσύ αν δεν ήξερες ποιος και γιατί είναι εκεί . Ήσουν μικρός πριν 6 χρόνια, άλλοι ίσως έπρεπε να σε έχουν ενημερώσει, ίσως και να το έκαναν αλλά εσύ να το λησμόνησες. Θα γνωρίζεις όμως ότι όλα τα μνημεία, οι προτομές, οι ανδριάντες, οι Εθνικές εορτές που και συ έχεις συμμετάσχει σαν μικρός μαθητής στο δημοτικό σχολείο τουλάχιστον, αφορούν θυσίες και αγώνες για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι, έστω και με τόσο μεγάλα οικονομικά προβλήματα, (όπως και εσύ επικαλέστηκες για την πράξη σου – σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα-). Όμως δεν φταίνε για αυτό, αυτοί που έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα μας. Είναι σύμβολα ,είναι εκεί για να μας θυμίζουν ιστορικά, εθνικά γεγονότα. Το συγκεκριμένο μάλιστα δεν είχε καλλιτεχνική ή ιδιαίτερη χρηματική αξία, πέρα από τον συμβολισμό της πράξης, την μνήμη και το όποιο μήνυμα μπορεί να δεχθεί ο επισκέπτης του.
Λίγες μόνο δεκαετίες πριν, η πλειοψηφία των οικογενειών με παιδιά στην ηλικία σου και ακόμη μικρότερα, βίωσε συνθήκες φτώχειας και ανεργίας χειρότερης και από την σημερινή. Μεγάλος αγώνας για λίγο λάδι , ψωμί, για ένα πιάτο φαγητό στο σπίτι. Ούτε συζήτηση βέβαια για έξοδο ή διασκέδαση. Ήταν πολλοί αυτοί που κάπνιζαν γόπες από τις στάσεις των λεωφορείων, όταν και αν έβρισκαν. Δεν έσπαγαν όμως περίπτερα για τσιγάρα ή μπακάλικα για φαγητό. Υπήρχε αξιοπρέπεια , η αξιοπρέπεια των φτωχών, ανεκτίμητης αξίας όπως δείχνουν χιλιάδες παραδείγματα φτωχών που στην πορεία της ζωής τους με σκληρή δουλειά σε ότι και αν έκαναν, ή σπουδές με αφάνταστες δυσχέρειες και στερήσεις, τελικά τα κατάφεραν και ανταμείφθηκαν. Είσαι νέος, έχεις όλη την ζωή μπροστά σου, προσπάθησε για μια νέα αρχή, δεν είναι αργά, προλαβαίνεις.
Εύχομαι η δικαιοσύνη και η κοινωνία , να μην σε στιγματίσουν , να μην σε απομονώσουν και η <τιμωρία> για την πράξη σου αυτή να έχει σχέση με την επιμόρφωση σου έξω από σωφρονιστικά καταστήματα, με δασκάλους ή παρακολούθηση μαθημάτων σε σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Θα σβήσει από την μνήμη το θλιβερό περιστατικό, θα μείνει σαν ένα κακό όνειρο, αν αλλάξεις πορεία στην ζωή σου μετά από αυτό. Δεν περισσεύει κανένας νέος αυτή τη δύσκολη περίοδο, μην παίρνετε σαν οδηγό τα κακά παραδείγματα αρκετών <μεγάλων> που έχουν τεράστια ευθύνη για την σημερινή κατάσταση, υπάρχουν πολλά και καλά παραδείγματα από την πλειοψηφία , είτε είναι στην ζωή είτε έχουν φύγει , ακολούθησε τα, θα κερδίσεις το στοίχημα για την πραγματική ζωή αν το βάλεις”.