Άλλη μια φορά, στην καρδιά του καλοκαιριού και με αφορμή τα εγκαίνια του «Αγροτικού Αύγουστου» ακούμε βαρύγδουπες εξαγγελίες κυβερνητικών εκπροσώπων και τοπικών αρχών περί λύσεως των αγροτικών προβλημάτων με την εφαρμογή της συμβολαιακής γεωργίας.
Μόνο που οι εξαγγελίες τους αυτές έρχονται λίγες μέρες μετά τις αποκαλύψεις για το πώς αντιλαμβάνονται τη λύση των αγροτικών προβλημάτων όσοι επίσημα τα διαχειρίζονται. Τι σημαίνει δηλαδή για τους τοπάρχες και τους κολλητούς τους συμβολαιακές συμφωνίες προς όφελος δικό τους και όχι των αγροτών, πώς μπορεί να συνδυάζονται με νοθεία του ελαιολάδου, με ελληνοποίηση εισαγόμενων ελαιολάδων, με υπερτιμολογήσεις, με κλοπή δημόσιου χρήματος από την ίδια τη φαμίλια των παραγόντων που επιχειρούν σήμερα να προβληθούν σαν σωτήρες των αγροτών και υπέρμαχοι των τοπικών προϊόντων.
Όσοι θα σπεύσουν να πουν ότι βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα μια που η γνωστή πια στη χανιώτικη κοινωνία υπόθεση ελαιολάδου δεν έχει κριθεί από τη δικαιοσύνη, ας αναλογιστούν το θράσος και την υποκρισία όλων εκείνων που, ενώ φέρονται εμπλεκόμενοι σε ένα σκάνδαλο εξακολουθούν να χειρίζονται τις τύχες της αγροτικής παραγωγής και των αγροτών σαν να μην τους έχει αγγίξει καμία καταγγελία. Στοιχειώδης πολιτική ευθιξία θα τους υποχρέωνε να απέχουν από κάθε σχετική ενέργεια, ώσπου να αποφανθεί η δικαιοσύνη.
Φαίνεται όμως ότι ζητούμε από αυτούς το αδύνατο: να παίξουν με άλλους όρους το πολιτικό παιχνίδι που έχουν μάθει τα τελευταία 30 χρόνια, το οποίο οδήγησε στην καταλήστευση και την κατάρρευση του αγροτικού συνδικαλιστικού κινήματος, που μετέτρεψε σε συνήθη πρακτική τις ελληνοποιήσεις, τις υπερτιμολογήσεις, τα πλαστά τιμολόγια, τη μετατροπή των κοινοτικών επιδοτήσεων σε μέσο ανάπτυξης πελατειακών σχέσεων και των συνεταιριστικών οργανώσεων σε κομματικά φέουδα. Για αυτά τα σκάνδαλα θα αποφανθεί ποτέ καμιά δικαιοσύνη, θα πληρώσει ποτέ κανείς;
Δυο λόγια παραπάνω για τη συμβολαιακή γεωργία, που προβάλλεται σαν νέα πανάκεια. Ξέρουμε ότι με τη μέθοδο αυτή αμέτρητες χιλιάδες αγροτών σε χώρες της ΕΕ, αλλά και στη χώρα μας, έχουν ξεκληριστεί, γιατί υπέγραφαν συμβόλαια με εταιρείες και αλυσίδες διανομής, που αφού τους ωθούσαν σε δαπανηρές επενδύσεις, αθετούσαν τις συμφωνίες και συχνά μετέφεραν σε τρίτες χώρες –ιδίως της βόρειας Αφρικής- τα «συμβόλαια» τους αφήνοντας τους ευρωπαίους αγρότες μόνους με τα χρέη τους.
Αυτό είναι το ξεκάθαρο αποτέλεσμα κάθε μορφής συμβολαιακής γεωργίας που εφσρμόζεται στην πλάτη μεμονωμένων αγροτών ή παραγωγών με χαμηλό οργανωτικό επίπεδο. Γι’ αυτο και το νέο αυτό φρούτο έρχεται πακέτο με τις νομοθετικές ρυθμίσεις που διαλύουν το συνεταιριστικό αγροτικό κίνημα και επιτίθενται στις συνδικαλιστικές οργανώσεις των αγροτών. Η κατάληξη προβλέπεται μοιραία γι’ αυτούς αλλά και για το μέλλον της αγροτικής οικονομίας του τόπου.
Αυτό που έχει πρωταρχική σημασία για εμάς δεν είναι οι εξαγγελίες και οι υποσχέσεις των πολιτικά αφερέγγυων της κυβέρνησης και των τοπικών κομματικών εκπροσώπων της, την δημοτική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση. Αυτό που προέχει έιναι να υπερασπίσουμε και να αποκαταστήσουμε το κύρος του συνεργατισμού των αγροτών, να αναλάβουμε και να πραγματοποιήσουμε την αναδιοργάνωση του συνεταιριστικού κινήματος και την αποκατάσταση της λειτουργίας των συνεταιριστικών οργανώσεων προς όφελος των μικρών και μεσαίων παραγωγών που σήμερα συνθλίβονται. Η λύση των τοπικών αγροτικών προβλημάτων δεν γίνεται με πανηγυρικές εξαγγελίες ή με την ανακάλυψη μαγικών συνθημάτων που κρύβουν τη λεηλασία του αγροτικού εισοδήματος και την κατάρρευση της αγροτικής παραγωγής. Γίνεται με τη συνολική αντιμετώπισή τους και με στρατηγικό στόχο την προστασία της ποιότητας και την εξασφάλιση της αυτάρκειας και αυτοδυναμίας του νησιού, που σήμερα έχουν χαθεί εξαιτίας της επικράτησης των εντατικών μονοκαλλιεργειών. Αυτοί που επικοινωνιακά κόπτονται για την κρητική διατροφή θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ποιότητα, την ποικιλότητα και την επάρκεια της τοπικής παραγωγής κρητικών προϊόντων.
Αντί για όλα αυτά, όμως, βλέπουμε να προβάλλεται ως επιτυχία μια επικοινωνιακού τύπου συμφωνία που εξασφαλίζει την πώληση μερικών δεκάδων ή έστω εκατοντάδων τόνων ελαιολάδου σε σχετικά συμφέρουσα για τον παραγωγό τιμή, τη στιγμή που στις ίδιες αλυσίδες με τις οποίες γίνονται οι συμφωνίες διακινούνται πολλαπλάσιες ποσότητες νοθευμένων και ελληνοποιημένων ελαιολάδων σε βάρος της καλής φήμης του κρητικού ελαιόλαδου. Μια «επιτυχία» και μια προβολή που ελάχιστη σχέση έχει με τις ανάγκες και τα τεράστια προβλήματα των αγροτών σήμερα.
ΣΥΡΙΖΑ ΧΑΝΙΩΝ
