Το στοίχημα της δημοσκοπικής και κατ’ επέκταση πολιτικής και κοινωνικής ανάκαμψης εν όψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου 2024 στοιχειώνει τον ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα όχι μόνο την ηγεσία στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς.
Μπορεί διάφοροι από την Κουμουνδούρου και τα ηγετικά κλιμάκια να δηλώνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να σταθεροποιείται γύρω στο 12% και να μην πέφτει παρακάτω, άρα «κρατάει», από την άλλη το γεγονός ότι σε όλες σχεδόν τις δημοσκοπήσεις έρχεται τρίτος, έστω οριακά πίσω από το ΠΑΣΟΚ, κάνει πολλούς να φοβούνται ότι στις επερχόμενες ευρωεκλογές το κόμμα θα ζήσει νέα δράματα.
Η κεντρική πρωτοβουλία για την ανάκαμψη περνά μέσα από το συνέδριο που θα γίνει στις 23 – 25 Φεβρουαρίου και τον προσυνεδριακό διάλογο, τα δύο περιφερειακά συνέδρια που θα γίνουν ώς τότε και τις διάφορες καμπάνιες που έχει αποφασίσει ο ΣΥΡΙΖΑ να τρέξει για την ακρίβεια, τη στεγαστική κρίση κ.λπ.
Για την ηγεσία, το κυνήγι της ανάκαμψης φαίνεται πως περνάει και μέσα από την ενίσχυση του προσωπικού και πολιτικού προφίλ του Στέφανου Κασσελάκη, προσπάθεια που ξεδιπλώθηκε με τη δημοσιοποίηση του προσωπικού δανείου στα ΜΜΕ του ΣΥΡΙΖΑ, το τριήμερο εργασίας σύσσωμης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στις Σπέτσες, όπου διατηρεί εξοχική κατοικία, την αποκάλυψη Καπνισάκη για την πρόταση «υπουργοποίησης» το 2019.
Στόχος όλων αυτών των κινήσεων φάνηκε να είναι η υπογράμμιση της φυσιογνωμίας που επιθυμεί να αναδείξει ο πρόεδρος και οι συν αυτώ, ότι δηλαδή φέρει το νέο κάνοντας πράγματα «καινοτόμα», διαφορετικά ή «ασυνήθιστα», χωρίς να φοβάται. Πως είναι εκεί για το κόμμα, στηρίζοντας ακόμη και με προσωπικούς οικονομικούς πόρους και πως έχει πολιτικό εκτόπισμα, αφού το 2019 δέχτηκε πρόταση για υπουργείο από τον σημερινό πρωθυπουργό (σύμφωνα με τα όσα υποστήριξε ο Μανώλης Καπνισάκης).
Όλα τα παραπάνω μαρτυρούν μια αναζήτηση προσωπικού στίγματος, αλλά και μια προσπάθεια ο Κασσελάκης να «κόψει» δρόμο και να αναπληρώσει τα πολιτικά χιλιόμετρα που του λείπουν, με επικοινωνιακά τερτίπια που προκαλούν αίσθηση και συντηρούν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ.
Όμως, ως επί το πλείστον προκάλεσαν κριτική εντός και εκτός του κόμματος, τόσο για το γεγονός ότι αιφνιδίασαν όσο και για το ότι από πολλούς αντιμετωπίζονται ως επικοινωνιακές κινήσεις χωρίς ουσία, ενίοτε δε επιβαρύνουν τις εντυπώσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ («τι ανάγκη υπήρχε να υπογραμμιστεί η σχέση με Μητσοτάκη» ρωτούν πολλοί) τη στιγμή που το κόμμα πασχίζει να βρει σύνδεση με την κοινωνία που στενάζει από την ακρίβεια, τα χαμηλά εισοδήματα κ.ο.κ.
Πρωτοβουλίες στελεχών
Στον αντίποδα ήρθαν δύο πρωτοβουλίες από πρόσωπα που και μετά τη διάσπαση συνεχίζουν να βάζουν δύσκολα στην ηγεσία, ασκώντας κριτική στα όργανα και δημόσια.
Από τη μία τη Δευτέρα υπήρξε η κοινή πρωτοβουλία των Θανάση Θεοχαρόπουλου, Κώστα Ζαχαριάδη και Γιάννη Ραγκούση να θέσουν θέμα αλλαγής της πολιτικής ομάδας στο ευρωκοινοβούλιο προκειμένου να σηματοδοτηθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον ανήκει στην Κεντροαριστερά. Ζήτησαν ειδικότερα ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω προσχώρησης στην πολιτική ομάδα των ευρωσοσιαλιστών (PES), αποχωρώντας από την ομάδα της ευρωαριστεράς (European Left) να εκπέμψει σήμα ότι είναι μια κεντροαριστερή δύναμη. Κίνηση που συνοδεύτηκε και από σχόλια με αιχμές εκ μέρους των συντελεστών της του τύπου «βάζουμε στη συζήτηση ένα κρίσιμο πολιτικό θέμα, αυτό της ταυτότητας, για να συζητήσουμε και κάτι σοβαρό σε σχέση με τις δυσάρεστες συζητήσεις που έχουν ανοίξει τις τελευταίες μέρες με πρωτοβουλία της ηγεσίας και είναι σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ». Τα τρία στελέχη της Πολιτικής Γραμματείας αιτιολογούν περαιτέρω την κίνησή τους λέγοντας πως δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανακάμπτει και δεν πάει καλά, κάτι πρέπει να αλλάξει.
Από την άλλη, χθες, ο Διονύσης Τεμπονέρας έδωσε στη δημοσιότητα κείμενο – πλατφόρμα για την ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου, το οποίο είχε προαναγγελθεί εδώ και μέρες. Με το κείμενο αυτό καλεί την Κεντρική Επιτροπή να εισηγηθεί στο συνέδριο πρωτοβουλίες για πανελλαδικό συντονισμό δημοκρατικών δυνάμεων κοινωνικών πρωτίστως και πολιτικών, με στόχο ένα ευρύ δημοκρατικό μέτωπο που θα επιτρέψει τη συγκρότηση του προοδευτικού – δημοκρατικού «πόλου», θα επιτύχει την ανατροπή της Δεξιάς και θα κάνει πράξη την προοδευτική κυβέρνηση του τόπου. «Το “Μέτωπο Δημοκρατίας” συγκροτείται στη βάση της ενότητας της δράσης των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων του τόπου, σε μετωπικά σχήματα σε όλη την Ελλάδα με στόχο οι διεργασίες βάσης να υποδείξουν τις πολιτικές θέσεις, το πρόγραμμα και τα αιτήματα της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας» αναφέρει μεταξύ άλλων το κείμενο που υπογράφει το στέλεχος της Πολιτικής Γραμματείας.
Τα ζητήματα εδώ είναι τα εξής:
Το Έκτακτο Συνέδριο, το οποίο είναι το σώμα που νομιμοποιείται να συζητήσει το καθετί, από ζητήματα ιδεολογικής κατεύθυνσης και ταυτότητας έως προγραμματικά και οργανωτικά, αντιμετωπίζεται από διάφορες πλευρές και ως ευκαιρία να αναδείξουν τις ατζέντες, τις πλατφόρμες τους κ.λπ.
Αντιφάσεις
Έτσι, εκεί που η ηγεσία επιθυμούσε ήδη από τα τέλη της προηγούμενης χρονιάς να καταδείξει ότι το κόμμα μετά τη διάσπαση ανασυγκροτείται και γίνεται πιο ομοιογενές υπό τον έλεγχο Κασσελάκη, «μια γροθιά» κατά την έκφραση που χρησιμοποιεί ο ίδιος, δεν φαίνεται αυτή τη στιγμή να το καταφέρνει.
Ο Στέφανος Κασελάκης δείχνει συχνά να προσπαθεί να επιβληθεί με κινήσεις βεβιασμένες και αντιφατικές, χωρίς να έχουν οικοδομηθεί στο εσωτερικό πραγματικές σχέσεις εμπιστοσύνης, συχνά δε διάφοροι διαβάζουν στις κινήσεις του μια προσπάθεια να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που έρχεται από μακριά, σε προσωπικό του πρότζεκτ.
Μάλιστα, όσον αφορά το αντιφατικό των κινήσεών του, πρέπει να επισημανθεί πως δεν έχει περάσει καιρός από τα τέλη Νοεμβρίου – αρχές Δεκεμβρίου που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διεμήνυε ότι μπαίνει τέλος στις πολύωρες συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων (προξενώντας σκωπτικά σχόλια ότι ο ίδιος δεν αντέχει πάνω από τρίωρο) και τώρα καλεί την Κοινοβουλευτική Ομάδα σε ένα ολόκληρο τριήμερο εργασίας και μάλιστα με παρουσιάσεις και power point και με την αιτιολόγηση ότι ο συντονισμός και η παραγωγή έργου δεν μπορεί να γίνει μέσα στο πλαίσιο των κομματικών ή κοινοβουλευτικών συνεδριάσεων.
Μηνύματα των 3+1 μελών της Π.Γ.
Την ίδια ώρα, οι δύο προαναφερθείσες πρωτοβουλίες δείχνουν να αντανακλούν και ένα πνεύμα απάντησης στον τρόπο που κινείται η ηγεσία, δηλώνοντας έμμεσα πως θα αναδεικνύουν αυτά που θεωρούν σημαντικά και δη δημόσια, ειδικά αν η ηγεσία συνεχίζει να κάνει του κεφαλιού της χωρίς ενημέρωση, ζύμωση κ.λπ., και να επιλέγει την επικοινωνία αντί για την πολιτική.
Προφανώς και δεν πέρασε απαρατήρητο από την Κουμουνδούρου πως πρόσωπα όπως τα τρία στελέχη της Π.Γ., που ουδέποτε κατέφευγαν σε δημόσιες πρωτοβουλίες επί Τσίπρα, γνωστοποίησαν την πρωτοβουλία τους πριν την παρουσιάσουν στα όργανα και άνοιξαν δημόσια τη συζήτηση για την πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, παρά το ότι η ηγεσία είχε κλείσει το θέμα πριν από εβδομάδες.
Σε κάθε περίπτωση καταγράφεται ένας «διαγκωνισμός» πρωτοβουλιών, προτάσεων κ.λπ. μεταξύ ηγεσίας και στελεχών που φιλοδοξούν να παίξουν ρόλο στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στο μετεκλογικό τοπίο.
Αυτό που μένει να φανεί είναι αν ο πρόεδρος του κόμματος θα πάρει το μήνυμα και θα εμβαθύνει περισσότερο στους τρόπους συνεργασίας με το κόμμα και τα στελέχη ή θα επιμείνει στο μοντέλο ηγεσίας που ήδη ξεδιπλώνει.
