Του Α. Χαρχαλάκη συγγραφέα – ερευνητή – ποιητή
Ο τίτλος αυτός είναι ο μισός στίχος ενός παλιού ελαφρού τραγουδιού. Ο υπόλοιπος μισός στίχος είναι «τι γρήγορα που περνούν».
Με την ευκαιρία των φετινών πανελληνίων εξετάσεων, και πράγματι – κανείς να λυπάται τα σημερινά νιάτα της Ελλάδας, σ’ ένα βαθμό και τους γονείς των…Αυτά γιατί τόσα χρόνια στα θρανία, με τόσα φροντιστήρια, τόσα όνειρα, ξεκινούν να γίνουν ακαδημαϊκοί πολίτες, με ατυχία, τα οποία τα πλείστα θα κορνιζώσουν και θα κρεμάσουν για να τα βλέπουν. Χωρίς αυτά τα πτυχία, να γίνουν διαβατήρια για την ελληνική αγορά εργασίας, αλλά για τις ξένες που δεν ξόδεψαν ούτε ένα σεντς. Κι όμως θα τους αξιοποιήσουν για την πρόοδο των χωρών τους. Βεβαίως τύφλα μας !!!
Τους δε γονιούς των, που ξοδεύτηκαν κι έκαναν όνειρα για «να γίνουν άνθρωποι με αξία» τα παιδιά των!!! Κι αντί γι’ αυτό θα τα χάσουν σε πλείστες άλλες περιπτώσεις, σε χώρες μακρινές!! «Ή θα τα ‘χουν άνεργα να τα βλέπουν και να υποφέρουν κι υπάρχει μεγαλύτερος καημός για τους γονείς» ;
Και για να ‘ρθουμε στους παραπάνω στίχους, περνούν τα νιάτα, χωρίς τις περισσότερες φορές να καταφέρουν να αξιοποιήσουν παραγωγικά τις γνώσεις που πήραν και τα πτυχία που τις πιστοποιούν . Χρόνια που περνούν στα χαμένα και κάποιες φορές με αναξιοπρέπεια, γιατί πρέπει να φιλήσουν κατουρημένες ποδιές και να πουλήσουν σε κάποιον πολιτικό καραγκιόζη, την ψήφο τους, το «ιερότερον δικαίωμα του πολίτη», όπως τη χαρακτηρίζουν αυτού του είδους οι γελοίοι και οι κατάπτυστοι ! Φρίκη ! Αίσχος!
Είναι δυνατόν, υπό αυτάς τα συνθήκας και τας προϋποθέσεις να πάη μπροστά αυτός ο τόπος, που αναπτυξιακά (και γενικώς) τον κάναμε αυτοί οι γελοίοι και κατάπτυστοι «κρανίου τόπο»; Πιστεύετε πως δεν έχει τα περιθώρια αυτοδύναμης ανάπτυξης και απορρόφησης του δυναμικού που σπουδάζουν οι Έλληνες γονείς και φεύγουν «για άλλη γη, για άλλα μέρη»; Και την ίδια ώρα, γέμισε ο τόπος μας ξένους εργαζόμενους, που είναι φτηνό εργατικό δυναμικό, (όταν βρίσκουν δουλειά, όπως και οι ντόπιοι) και Δεν τα ‘χω με αυτούς, γιατί ήθελαν να «μπαλωθούν» αφού στις χώρες των ήταν χειρότερα. Τα ‘χω με τα φυσικά και πολιτικά πρόσωπα, όπως μας κατάντησαν έτσι, ντόπιους και μετανάστες. Χωρίς να διακρίνω – όπως και εσείς υποθέτω – προοπτικές να ορθοποδήσει αυτή η χώρα, που σαν άλλος Κρόνος, τρώει τα παιδιά της κι Να είστε σίγουροι αγαπητοί μου, πως η μεγαλύτερη κατάρα που δέρνει αυτή τη χώρα, είναι η Αστική πολιτική! Που κρατά τη χώρα δεμένη σαν Προμηθέα, στον Καύκασο κι έρχονται τα «όρνια» δηλαδή ντόπιοι – ξένοι ληστές και άρπαγες και της τρώνε τα σπλάχνα! Ανεξαρτήτως του μύθου του Προμηθέα, δεν βλέπετε αυτά τα όρνια ; είναι οι ξένοι ομολογιούχοι, οι δανειστές, οι τροϊκανοί, το ΔΝΤ, οι εταίροι «επενδυτές», σα να λέμε η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα!
Που για όσο θα τους ανέχεται ο λαός μας, η χώρα θα πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο! Με την ανεργία να σπάει κόκαλα σ’ όλες τις παραγωγικές ηλικίες, ιδίως δε στους νέους μας, πτυχιούχους και μη. Γι’ αυτό φεύγουν όπως γράφω πιο πάνω, κάτι που σαν αιμορραγία της αορτής είναι δύσκολο να σταματήσει. Κι εμείς «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» έχουμε παραιτηθεί από το δικαίωμα στο θαύμα, δηλαδή στην οικονομική – παραγωγική – κοινωνική ανάταξη της «επίσημης αγαπημένης» μας Ελλάδας.
Βεβαίως το θαύμα και τα θαύματα, δεν γίνονται από μόνα τους και κυρίως χωρίς να τα πιστέψουμε !! Σας ρωτώ : Οι πλείστοι από μας τα πιστεύουμε ; Η (τρομάρα μας!) πιστεύουμε πως οι θαυματοποιοί είναι οι κ.κ. Τσίπρας, Σαμαράς, Βενιζέλος, Καμένος, κοντολογίς η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα ; Αν δεν συνέλθουμε, τέρμα οι ελπίδες, τέρμα το μέλλον των παιδιών μας και των γονέων που θα ‘ρθουν, τέρμα η Ελλάδα μας, που σαν τραγική ειρωνεία την πότισαν με το αίμα τους γενιές και γενιές προγόνων μας ! Και την οποίαν, αμφιβάλλω αν είμαστε άξιοι απόγονοι. Όπως δεν ξέρω αν μας θεωρήσουν άξιους προγόνους των οι απόγονοι μας, ή αν μας καταριούνται ! Έτσι σαν ‘’πληρωμή για τις μαλακίες μας’’.