Περπατήσαμε μετά της συζύγου από την πεζογέφυρα του Κλαδισσού ως την Χρυσή Ακτή.
Στην ωραία, κατά τα άλλα, διαδρομή, συναντήσαμε:
– Σκουπίδια στην κοίτη του ποταμού και λιμνάζοντα νερά με πληθώρα κουνουπιών σε παραπλήσιο σημείο
– Δεξιά και αριστερά του χωματόδρομου έχουν ξεφορτωθεί και στοιβαχτεί σωροί από μπάζα.
– Το πιο σημαντικό όμως είναι η διαρροή υγρών με οσμή βοθρολυμάτων από φρεάτιο αποχετευτικού αγωγού. Τα διαρρέονται υγρά συσσωρεύονται σε βαθούλωμα παρακείμενου χωραφιού. Αποτέλεσμα, εκτός από τη δυσωδία, να είναι και χώρος εκκόλαψης κουνουπιών.
Περιττό να πούμε ότι τα σκουπίδια, τα κουρέλια και άλλα τέτοια συναφή δεν θα μπορούσαν να λείπουν και από αυτή την περιοχή.
Θα ενδιαφερθεί κανείς για τη βοθροδιαρροή και τα κουνούπια ή θα τα αφήσομε και αυτά στου έλεος του Κυρίου;
Και το καλύτερο για το τέλος: Ανάμεσα στα άλλα κι ένας άστεγος κατάχαμα στο πλακόστρωτο ακουμπισμένος στον πέτρινο τοίχο του δρομίσκου που οδηγεί στο Κλειστό Γυμναστήριο. Απέναντί του ένα 4×4 μαύρο, φιμέ, πολυτελείας με δύο που ασκούντο στη σκοποβολή με αεροβόλο. Εικόνα και αυτή, ε;
W.
