Δημιούργησαν μια σειρά από απίθανα υποθαλάσσια ψυχεδελικά installations.
Της Τατιάνας Φύσσα
Τί μπορεί να κάνουν δύο Γάλλοι σε μια ακατοίκητη νησίδα 6 μίλια βορειοανατολικά του Ηρακλείου Κρήτης; Η απάντηση είναι απλή. Τέχνη έκαναν οι άνθρωποι. Η HortenseLeCalvez και ο MathieuGoussin βρέθηκαν το 2012 στην Πάρο με το μικρό ιστιοφόρο τους. Από εκεί σάλπαραν για Κρήτη, όπου κι έζησαν για ένα χρόνο – σημειωτέον, πέρασαν ένα χρόνο με σκάφος αντί για σπίτι – δημιουργώντας μια σειρά από υποθαλάσσια ψυχεδελικά installations τα οποία έχουν βιντεοσκοπήσει και φωτογραφίσει. Με άλλα λόγια είναι Γάλλοι, καλλιτέχνες, καπετάνιοι, δύτες, εραστές του y.o.l.o. και ζωντανή απόδειξη πως η τέχνη δεν έχει σύνορα. Σχεδόν κατά τύχη, το ίδιο καλοκαίρι η δική μας Ασπασία Κουλύρα παραθέριζε ανέμελη στην πατρίδα της, μέχρι που το δημοσιογραφικό και φωτογραφικό της δαιμόνιο έπεσε πάνω στο ιστιοφόρο εκ Παρισίων. Και κάπως έτσι, δύο χρόνια μετά και δύο χώρες μακριά, η Hortense από τη Γαλλία εξιστορεί στην Popaganda την ιστορία του project που τα παιδιά ονόμασαν Forlane 6, συνώνυμο του πολυαγαπημένου τους ιστιοφόρου.
«Σαλπάραμε στο Αιγαίο το καλοκαίρι του 2010. Το 2012 αποφασίσαμε να ζήσουμε εκτός Γαλλίας για ένα χρόνο ώστε να φέρουμε σε πέρας αυτό το project, συνεπώς έπρεπε να βρούμε ένα μέρος όπου να υπάρχει ζωή κατά τη διάρκεια του χειμώνα, να μπορούμε να αγοράσουμε εξοπλισμό και υλικά και να έχει ένα ευχάριστο κλίμα ώστε να μπορούμε να κάνουμε καταδύσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Σκεφτήκαμε λοιπόν ότι η Κρήτη ήταν ιδανική. Τότε είμασταν ακόμη στην Πάρο. Σαλπάραμε για Ρέθυμνο και ανακαλύψαμε αυτή την υπέροχη κωμόπολη. Η Κρήτη είναι τόσο μεγάλο νησί που ούτε στιγμή δε νιώσαμε ότι δεν μπορούμε να βρούμε όσα χρειαζόμασταν για να φτιάξουμε τα γλυπτά ή για να φροντίσουμε το σκάφος. Το σχέδιο να δημιουργήσουμε υποθαλάσσιες εφήμερες εγκαταστάσεις ήταν στο μυαλό μας κάποια χρόνια πριν βρούμε τον απαραίτητο χρόνο. Αφού τελείωσα τη Σχολή Καλών Τεχνών, ήξερα ότι ήθελα να αναπτύξω την ιδέα ενός δυστοπικού κόσμου κάτω από τη θάλασσα, όπου απορριμένα αντικείμενα έρχονται πάλι στη ζωή. Αφού το συζητήσαμε λίγο με τον Mathieu, σε κάποιο σημείο αποφασίσαμε απλά να το κυνηγήσουμε: αφήσαμε τις δουλειές μας και πήγαμε να ζήσουμε στο Forlane 6, το ιστιοφόρο μας.
Το θέμα μας ήταν πρωτίστως η σχέση φύσης και πολιτισμού, πιο συγκεκριμένα θέλαμε να εκθέσουμε μια διαφορετική πλευρά της θάλασσας, μια πλευρά της που δεν είναι γεμάτη θαύματα, ούτε μόνο καταστροφή. Θέλαμε να απεικονίσουμε μια σύλληψη της θάλασσας ως κάτι που βρίσκεται ανάμεσα στον πάντα ανησυχητικό οικολογικό διάλογο και στην πολυχρωματική τουριστική περιγραφή της θάλασσας σαν χώρο ανάπαυσης. Παραδοσιακά, η θάλασσα είναι ο χώρος της μη επιστροφής, όπου τα πράγματα μπορούν να εξαφανιστούν κάτω από την επιφάνεια, σαν σε ένα μακρινό και άπιαστο βασίλειο. Πράγματα τα οποία βρέθηκαν κάτω από την επιφάνεια του νερού και δεν μπορουν ποτέ να επανεξεταστούν. Αυτή η θεώρηση αλλάζει αργά με την εξέλιξη των τεχνολογιών, που επιτρέπουν στην ανθρωπότητα να εξερευνήσει το βάθος αυτού του σύμπαντος. Εμείς φανταστήκαμε την αλλοίωση των αντικειμένων σαν μετουσίωση, δηλαδή μεταμόρφωσή τους σε αυθύπαρκτα πλάσματα, και αυτό πυροδότησε το θέμα της ένταξης τεχνητού υλικού σε αυτό το απρόσιτο και άγριο υποβρύχιο περιβάλλον. Επίσης θέλαμε να υπονοήσουμε ότι αυτή η διαδικασία ναι μεν πρέπει να παρατηρείται, όμως είναι, κατά μια έννοια, ήδη πέρα από κάθε ανθρώπινο έλεγχο.
Η ζωή στο σκάφος είναι χαλαρή, το ιστιοφόρο είναι πολύ μικρό οπότε βασικά είναι σαν να κάνεις camping. Περάσαμε βέβαια πολύ χρόνο να δουλεύουμε σε καφετέριες για να έχουμε internet και τα λοιπά. Συνεπώς νομίζω ότι η ιδιαιτερότητα της ωής σε ένα σκάφος είναι ακριβώς ότι περνάς πολύ χρόνο έξω από το σκάφος. Αυτό που προσωπικά μ’ αρέσει στην ιστιοπλοΐα είναι να βρίσκω ένα καλό μέρος να αγκυροβολήσω, όπως το νησί «Ντία», ένα από τα αγαπημένα μου. (Δείτε εδώ το φανταστικό βίντεο από το νησί Ντία). Θα μ’ άρεσε να μείνω εκεί μέχρι να τελειώσει κάθε ίχνος φαγητού ή να μας πιάσει θύελλα. Αυτό είναι τελικά ένα από τα πιο όμορφα πράγματα της ζωής στη θάλασσα: όταν ένα μικροσκοπικό ακατοίκητο νησάκι το νιώθεις σαν το σπίτι σου, έστω και για μια ή δύο εβδομάδες. Επίσης λατρέψαμε την ατμόσφαιρα στην Ελλάδα, όλοι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν, πολύ δοτικοί, παράλληλα όμως σέβονται την ιδιωτικότητά σου. Δεν μπορώ να περιμένω πότε θα επιστρέψω.
Στην αρχή ζούσαμε στο σκαφάκι μας και βουτούσαμε μια φορά την εβδομάδα δοκιμάζοντας κι από κάτι. Έπειτα σταθήκαμε τυχεροί γιατί γνωρίσαμε τους ιδιοκτήτες του εστιατορίου «Λεμονόκηπος» στο Ρέθυμνο. Ήταν πολύ φιλόξενοι και είχαν περιέργεια να μάθουν για τα έργα μας. Μας σύστησαν σε πολλούς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένης και της δημοσιογράφου και φωτογράφου Ασπασίας Κουλύρα, που έγραψε ένα υπέροχο άρθρο σε τοπικό freepress για εμάς. Συνεπώς, ναι, θα επιστρέψουμε σίγουρα του χρόνου, στις αρχές του 2015, για να ξεκινήσουμε μια νέα σειρά έργων. Ιδανικά, θα προσπαθήσουμε να νοικιάσουμε ένα μικρό διαμέρισμα ή ατελιέ κοντά στο νερό, ώστε να πειραματιστούμε με μεγαλύτερα installations.
Στα τέλη του περσινού χρόνου επιστρέψαμε στη Γαλλία, όταν και ο Mathieu επέστρεψε στη δουλειά του, στον τομέα εμπορικού ναυτικού. Κατά τη διάρκεια του χρόνου προσπαθήσαμε να μείνουμε σε όσα είχαμε ήδη δημιουργήσει και να γνωρίσουμε ενδιαφερόμενο κόσμο σε εκθέσεις ή σε ιστοσελίδες κριτικών, ώστε να καταλάβουμε πώς να παρουσιάσουμε τα έργα μας. Οι εικόνες που έχουμε δεν είναι παρά τεκμήρια των γλυπτών μας, συνεπώς δεν εναρμονίζονταν ακριβώς με το σύγχρονο φωτογραφικό κόσμο, οπότε τώρα προσπαθούμε να τα αναπαράξουμε με ένα τρόπο ώστε να ξαναγίνουν αντικείμενα, γλυπτά. Για παράδειγμα, τελευταία τυπώνουμε τις εικόνες απευθείας σε plexiglas και πειραματιζόμαστε με την κοπή και τους σχηματισμούς των εκτυπώσεων».
Forlane 6 Studio
Hortense Le Calvez & Mathieu Goussin
Propaganda.gr
