Ο όρος “κόμικς” μοιάζει ξενόφερτος.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ακόμη αντιδάνειο. Προέρχεται από τη συντόμευση των λέξεων comic stories, οι οποίες βέβαια είναι ελληνικές λέξεις: κωμικές ιστορίες.
Με την μεταπολίτευση εισήχθη στην πολιτική ζωή της χώρας το «γενικευμένο ψέμα». Το ψέμα δηλαδή που δεν είχε επιπτώσεις. Το ανώδυνο ψέμα, το χάσμα μεταξύ της κοινωνικής ηθικής και της πολιτικής ηθικής. Τούτο, σε συνδυασμό με την επικράτηση των πολιτικών τζακιών, είχε ως αποτέλεσμα την εκ των πραγμάτων αποτυχία ακόμα και του ανδρεοπαπανδρεϊκού εγχειρήματος για την εισαγωγή της πολιτικής στη ζωή του πολίτη. Πράγμα που όχι μόνο δεν συνέβη, αλλά το γενικευμένο ψέμα επεκτάθηκε μέχρι τον τελευταίο πρόεδρο κοινότητας στην πιο απομακρυσμένη γωνιά της χώρας. Καρπός του γενικευμένου αυτού ψέματος ήταν το «ουδείς αναμάρτητος» (!) του κ. Σαμαρά (24/8/2012), στην ερώτηση γιατί δεν τηρεί τις προεκλογικές του δεσμεύσεις. Το κακό όμως δεν τελειώνει με τα παραπάνω γεγονότα. Το μέγιστο και πραγματικά τραγικό είναι ότι οι πολίτες απαθείς, άβουλοι και σαστισμένοι δέχονται τη γλώσσα αυτή της αλητείας με παθητικότητα και αδιαφορία. Είναι τραγικό να βλέπεις έξυπνους κατά τα άλλα ανθρώπους, δικούς σου ανθρώπους, άλλους μορφωμένους, άλλους φιλάνθρωπους και ταλαιπωρημένους / έμπειρους από τη ζωή, ανθρώπους τέλος πάντων που θα περίμενες η ζωή να τους έχει μάθει το απλό, ότι όταν ο συμπολίτης υποφέρει δε μπορεί η κοινωνία να είναι χαρούμενη. Κι όμως να μη μιλάνε, να μην καταγγέλλουν, παρά πολλοί απ’ αυτούς βουτηγμένοι στην ισχυρογνωμοσύνη, τον ατομισμό, τη δουλικότητα, τον εγωισμό και την ηδονή του τίποτα να χειροκροτούν και να επικροτούν τον σφαγιασμό ενός λαού.
Το ψέμα εισήχθη με καμιά δεκαριά χρόνια καθυστέρηση και στο χώρο του ελεύθερου εμπορίου, με αποτέλεσμα την εμφάνιση της γενιάς των λαμογιών και την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους με το όνομα Λαμογιστάν. Κύριες δράσεις του Λαμογιστάν, ικανές να το αφήσουν ανεξίτηλα χαραγμένο στη μνήμη μας, ήταν η κλοπή του χρηματιστηρίου Αθηνών, η εκποίηση μέρους του ελληνικού χρυσού, το σκάνδαλο Siemens, το τραγικό πάρτι των Ολυμπιακών Εμποραθλητικών Αγώνων κ.ά. Το Λαμογιστάν ήταν τόσο αποτελεσματικό στις δράσεις του ώστε, σε λιγότερο από δύο δεκαετίες, κατάφερε να εγκαθιδρύσει την κυριαρχία του στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας και ψυχής και να εμποτίσει τα κουκούλια της ελληνικής σκέψης. Η εγκαθίδρυση της στυγνής οικονομικής δικτατορίας τον Μάιο του 2010 από τον κ. Γεώργιο Παπανδρέου, με άξιους συνεχιστές του επιθετικού έργου του, αποτέλεσε μια αυτονόητη συνέχεια του Λαμογιστάν. Καθώς νέα ήθη εγκαθίστανται στη χώρα, αποφασίστηκε μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις με τους εταίρους μας και την γείτονα χώρα, με την οποία μοιραζόμαστε τα ψάρια και το νερό του Αιγαίου, να μετονομαστούμε με Γερμανοτουρκιστάν. Ο Ελεύθερος Άνθρωπος θάφτηκε άρον-άρον από έναν απλό ιερέα, φορτωμένον ωστόσο στολίδια και χρυσούς σταυρούς…
Αγαπητοί συμπολίτες, με όλο το θάρρος… Βγάλτε τα βρεγμένα κουκούλια σας στον ήλιο, πιάστε το βιβλίο και το παιδί στα πόδια σας ξανά. Μην το ταΐζετε σκουπίδια, θα ’ρθει καιρός που θα σας τα επιστρέψει έντοκα! Πεισμώστε κόντρα στην εξόντωση ενός λαού. Εκπαιδευτήκαμε στον φόβο. Όμως ο φόβος, αν και τις περισσότερες φορές γεννά δούλους, ενίοτε γεννά ήρωες. Ή κάποτε ξεπετιούνται νέοι ήρωες από τη χόβολη αιώνων. Θα περιμένουμε όμως ο Πέρσης να φτάσει ξανά μέχρι τις Θερμοπύλες; Ή μήπως έχει φτάσει ήδη;
Με εκτίμηση,
Ηλίας Κοπανάκης
