Υπόθεση H. Richter – Μάχη της Κρήτης 1941

Του Μιχάλη Κατσανεβάκη

Σαν απόγονος και αυτών που θυσιάστηκαν και αυτών που πολέμησαν, με τα πενιχρά μέσα που διέθεταν, έναν πάνοπλο και άριστα εκπαιδευμένο εισβολέα, πρωτοπόρο για την εποχή του, θεωρώ χρέος μου, να εκθέσω όσα άκουσα από πρωταγωνιστές της Μάχης και μελέτησα σε διάφορες ιστορικές πηγές. Θέλω, κατά το δυνατόν, να συμβάλλω στην αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, καθόσον και κάποιοι εξ ημών και ορισμένοι ξένοι και νυν και πρότερον, προσπαθούν να παραχαράξουν την ιστορία και να την γράψουν όπως εξυπηρετεί, έκαστον εξ αυτών.

[Κατ’ αρχήν και για να μην τελούμε εν συγχύσει, η ΥΠΟΘΕΣΗ RICHTER (MAXH KΡΗΤΗΣ) και οι Γερμανικές Αποζημιώσεις ουδεμία έχουν σχέση, καθόσον το ένα θέμα είναι ιστορικό και το έτερο ζήτημα Νομικό – Πολιτικό, για το οποίο αρμόδιες και υπεύθυνες είναι οι μετακατοχικές Ελληνικές κυβερνήσεις. Οι Γερμανοί λογικό είναι ν’ αρνούνται να πληρώσουν].

Η μελέτη του αξιότιμου κ. καθηγητή για τη Μάχη της Κρήτης, στο θέμα Αγγλικά – Γερμανικά – Ν. Ζηλανδέζικα – Αυστραλέζικα αρχεία – εχθροπραξίες – μάχες – ναυμαχίες – στρατηγική κλπ ίσως είναι η πιο ενδελεχής και εμπεριστατωμένη μελέτη που έχει κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα (όπως και αυτή του Beevor, το Α’ Μέρος). Έχει σ’ αυτόν τον τομέα πολλά στοιχεία – απόψεις – συμπεράσματα, που βοηθούν τον αναγνώστη να καταλάβει «το πώς και γιατί ‘έπεσε’ η Κρήτη τον Μάη του ‘41».

Αλλά και διαφορετικά να το δούμε, είναι και το πώς βλέπει τα γεγονότα η άλλη πλευρά, που πρέπει να την ακούσομε κι αυτή, καθόσον: «Μηδενί δίκην δικάσης, πριν αμφοίν μύθον ακούσης», προφανώς μαθαίνουμε, δεν δικάζομε, ακούμε κι άλλες απόψεις για να διασταυρώσουμε τους διάφορους συγγραφείς και να εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας. Προσωπικά πιστεύω ότι ο κύριος καθηγητής προσπαθεί κα θέλει να είναι αμερόληπτος, όμως έξυσε μια πληγή ανοιχτή, που πάντα τρέχει αίμα έστω και μόλις εβδομήντα πέντε έτη μετά και κατά το κοινώς λεγόμενο άνοιξε τον ασκό του Αιόλου. Εβδομήντα πέντε έτη για τόσα και τέτοιου είδους εγκλήματα, είναι λίγα.

Το σοβαρό, το επίμαχο και το προς ανάλυση θέμα είναι: «οι ΑΝΤΑΡΤΕΣ».

Η παλλαϊκή αντίσταση, είναι ένα θέμα δύσκολα κατανοητό, ειδικά για όποιον δεν είναι Κρητικός, και δεν ξέρει την νοοτροπία μας, δεν μπορεί να μας καταλάβει, γι’ αυτό και δικαιολογώ πλήρως τον αξιότιμο κ. καθηγητή. Όπως και γιατί δεν μπόρεσε ν’ ανακαλύψει και άλλες αξιόπιστες ιστορικές πηγές που υπάρχουν. Γι’ αυτό πιστεύω ότι οι διάφορες ακραίες απόψεις εναντίον του, που κατά καιρούς έχουν εκφραστεί, δεν είναι οι ενδεδειγμένες, είναι βιαστικές, απόρροια αγανάκτησης, καθόσον ένας ιστορικός επιστήμονα, θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί επιστημονικά, με αποδείξεις και στοιχεία από μια καλά τεκμηριωμένη μελέτη. Δεν μπορούμε να «λιθοβολούμε» ή να καίμε βιβλία, όπως έκαναν οι Ναζζί το 1933, ή να τα απαγορεύσουμε, όπως έκαναν κάποιοι «μεγάλο δημοκράτες», επειδή ένας συγγραφέας, ίσως κάπου να κάνει λάθος ή σε κάτι να μη συμφωνούμε, ή κάτι να μη μας αρέσει, ή να μας προσβάλει, έστω και αδίκως. Στο κάτω κάτω ο καθένας μπορεί να εκφράσει τη γνώμη του και εσύ αντίκρουσέ την. Αυτό θα πει ελευθερία του λόγου. Γράψτε το δικό σας βιβλίο ή άρθρο και αποδείξτε το αντίθετο. Αυτός είναι ο σωστός και ο ενδεδειγμένος επιστημονικά τρόπος. Από την άλλη πλευρά και ο κ. καθηγητής θα καταλάβαινε πλήρως την αγανάκτηση των άλλων και μόνο διαβάζοντας την έκθεση ωμοτήτων Καζαντζάκη – Καλιτσουνάκη και λοιπών και σίγουρα θα αναθεωρούσε πλήρως τις απόψεις του περί «ιπποτών» και τα παρόμοια.

Απόψή μου επίσης είναι ότι δεν μπορείς να προσκαλείς κάποιον στην οικία σου, να του προσφέρεις ένα πλουσιοπάροχο γεύμα και μετά από λίγο χρονικό διάστημα, επειδή άλλαξες γνώμη, να του στέλνεις τον λογαριασμό. Κάτι ανάλογο είπε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην επέτειο της Μάχης της Κρήτης στην Κάνδανο (2016).

Αντάρτες στο βιβλίο του αξιότιμου κ. καθηγητή, είναι όσοι Κρητικοί επολέμησαν τους αλεξιπτωτιστές χωρίς την εξουσιοδότηση του επίσημου Ελληνικού κράτους. Κυβέρνηση, τότε (Μάης ’41) σε μια πολύ ρευστή για την Κρήτη κατάσταση, ήταν ο Βασιλιάς και το καθεστώς της 4^ης Αυγούστου (Μεταξάς), που η Βενιζέλική Κρήτη δεν υπολόγιζε έτσι κι αλλιώς και ειδικά μετά τα κινήματα του 1935 και 1938. Από την άλλη πλευρά, για μας τους Κρητικούς είναι αυτονόητο, είναι στο DNA μας, είναι παράδοση αιώνων, ν’ αντιστεκόμαστε σε κάθε εισβολέα. Αντίθετα κατά την Ανωτάτη Γερμανική Διοίκηση (1941) ο άμαχος πληθυσμός «οι αντάρτες», δεν έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν σε εχθροπραξίες λόγω συμβάσεων Γενεύης – Χάγης. Ας μου πει κάποιος, ΠΟΙΟΣ πόλεμος μέχρι το 1941, ακόμη και μέχρι σήμερα, διεξήχθη με τους κανόνες και τις συμβάσεις της Γενεύης και της Χ¨αγης και από την άλλη, ποιος μπορεί ν’ αρνηθεί σ’ έναν λαό να πολεμήσει για την ελευθερία του. Πώς να το κάνουμε εμείς στα ΧΑΝΙΑ, δεν θέλουμε εξουσιοδότηση από κανένα, για να υπερασπιστούμε την ελευθερία μας. ΠΑΝΤΑ.

Παρά τη φτώχια του και την κακομοιριά του ο λαός της Κρήτης, εξεγέρθηκε και το 1935 και το 1938 (κίνημα Βενιζέλου και για ανατροπή Μεταξά) και γι’ αυτό η τότε «κυβέρνηση» Μαΐου 1941 (Βασιλιάς – Τσουδερός – Μανιαδάκης), δεν ήθελε τον λαό οπλισμένο, καθόσον φοβόταν ότι, σε περίπτωση που δεν καταλάμβαναν οι Γερμανοί την Κρήτη, τα όπλα θα έμεναν στα χέρια των Κρητικών, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους ήταν Δημοκρατικοί – φιλοβενιζελικοί και θα τα έστρεφαν εναντίον τους. Δεν όπλισε το λαό ως όφειλε, καθώς το καθεστώς προτιμούσε την εξουσία να την έχουν οι ίδιοι, ή οι Άγγλοι «σύμμαχοι», ή έστω οι Γερμανοί ομοϊδεάτες τους. Δυστυχώς το άθλιο αυτό καθεστώς πήρε από τους Κρητικούς 4.000 όπλα, τα οποία δεν χρησιμοποιήθηκαν πουθενά και άφησε λίγο πριν την Μάχη της Κρήτης, άλλα όπλα στις αποθήκες του Πειραιά των Αθηνών και των Χανίων. Το καθεστώς Μεταξά, λειτούργησε ως 5^η φάλαγγα εις όφελος του Ναζισμού και υπάρχουν καταγεγραμμένες αποδείξεις γι’ αυτό. Άλλωστε και για το τέλος του δικτάτορα Μεταξά πολλά λέγονται.

Στις 20.5.41, ο λαός επειδή έτσι είχε μάθει και είναι και ήταν στο Δωρικό αίμα του, μόλις διαπίστωσε ότι εγένετο εισβολή ξεσηκώθηκε. Όποιος και να ‘ταν ο εισβολέας το ίδιο θα έκανε. Ήταν ΠΑΡΑΔΟΣΗ. Ρωμαίοι – Άραβες – Ενετοί – Τούρκοι. Κανείς Άγγλος και κανένας Pendlebury (τουλάχισον στα Χανιά που έγιναν οι μεγάλες μάχες και οι μεγάλες εκτελέσεις για την εξολόθρευση των αλεξιπτωτιστών) δεν τους είχε οργανώσει, όπως ισχυρίζεται ο κ. καθηγητής, αυτό είναι αστείο, βγήκαν αυθόρμητα να υπερασπιστουν τον τόπο τους και με ότι όπλο είχαν ή βρήκαν πρόχειρο. Τους Άγγλους βεβαίως για το χατήρι του Γέρο Βενιζέλου που ήταν σύμμαχοι από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο τους είχαν φίλους – συμπολεμιστές. Επίσης σε αξιόπιστες ιστορικές πηγές αναφέρεται ότι ο Φράϊμπεργκ ήταν κάθετα αντίθετος, για τη συμμετοχή οποιουδήποτε πολίτη στις μάχες (προς ενημέρωση ορισμένων).

Παραθέτω κάποια ιστορικά γεγονότα, που θα βοηθούσαν τον κ. καθηγητή, να κατανοήσει την ψυχολογία και την νοοτροπία των Κρητικών και που αποδεικνύουν ότι δεν χρειαζόταν οι Άγγλοι πράκτορες (Pendelbury) για να τους ξεσηκώσουν. Αυτά τα στοιχεία αν τα γνώριζαν και οι Γερμανοί στρατηγοί Student, Ringler, (ο αρχικλέφτης των ελληνικών αρχαιοτήτων), Richthofen και Lohr, βεβαίως πριν τη μάχη, θα καταλάβαιναν τις τους περίμενε στο νησί της Κρήτης.

1. Η Κρήτη από τη χαραυγή των ιστορικών χρόνων (από τον 11^ο έως τον 9^ο π.χ. αιώνα εποικίζεται από τους Δωριείς) έχει δωρική φυσιογνωμία και ως το τέλος της αρχαιότητας θα είναι από τις πιο αυστηρά Δωρικές περιοχές, η έπαλξη τη Δυτικού κόσμου. Οι γνώμες των ιστορικών διίστανται ως προς το ποιος αντέγραψε τους νόμους του άλλου. Οι Δωριείς της Κρήτης, των Λακεδαιμονίων ή το αντίστροφο; Οι Κρήτες έχουν οργανώσει ένα αυστηρά στρατιωτικό σύστημα όπως ακριβώς της Σπάρτης.
2.  Τον 4^ο π.χ. αιώνα γράφει ο Κρητικός ποιητής Υβρίας για τα όπλα των Κρητών: «Έστι μοι πλούτος μέγας δόρυ και ξίφος…»
3.  Γράφει ο Στράβων στα γεωγραφικά του (Χ, 481) «Προς δε το μη δειλίαν, αλλ’ ανδρείαν κρατείν εκ παίδων όπλοις και πόνοις συντρέφειν, ώστε καταφρονείν καύματος και ψύχους και τραχείας οδού… κλπ»
4.  Ατέλειωτοι πόλεμοι, πόλεμοι εξωτερικοί, πόλεμοι εσωτερικοί, έτσι όλοι πολεμούν προς όλους: «πόλεμος αεί πάση δια βίου συνεής εστί προς άπασας τα πόλεις» (Πλάτων δια μέσω του Κρητικού Κλεινία).
5.  Είναι άλλωστε γνωστό το τι έπαθε ο Ρωμαϊκός στόλος υπό τον Μάρκο Αντώνιο (πατέρα του γνωστού με το ίδιο όνομα) το 75 π.χ. που κουβαλούσε με καράβια αλυσίδες για να αιχμαλωτίσει όπως έλεγε και να δέσει τους Κρήτες.
6. Συναντούμε Κρήτες τοξότες στον Αθηναϊκό στρατό (Θουκυδίδης).
7. Συναντούμε Κρήτς τοξότες στην Κάθοδο των Μυρίων (Ξενοφών)
8.  Οι τοξότες του Μεγάλου Αλεξάνδρου ήταν Κρήτες, «διάσημοι δια την ταχείαν ρίψιν και ευθυβολίαν των». Ιστορικά είναι αποδεδειγμένο ότι οι Κρήτες από αρχαιοτάτων χρόνων ήξεραν πολή καλά την τέχνη των όπλων και την ενοικίαζαν (μισθοφόροι) σε όλους τους ενδιαφερόμενους. Ακόμα και στο στρατό του Ιούλιου Καίσαρα βρίσκονται Κρήτες τοξότες (cretences sagittarii).
9. Κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπλης, οι Κρήτες υπερασπίστηκαν τον τελευταίο Αυτοκράτορα από τους πύργους Αλεξίου, Λέοντος και Βασιλείου και ενώ η Πόλη είχε πέσει, οι τρεις αυτοί πύργοι εξακολουθούσαν ν’ αντιστέκονται. Οι Πορθητής (Μωάμεθ ο Β΄) θαυμάσας την γενναιότητα των ανδρών διέταξε να παύσει η προσβολή και να είπωσιν αυτοίς ότι δύνανται να εξέλθωσι ελεύθεροι κλπ… όπως και έγινε.
10. Γκραβούρα τις εποχής των Ενετών όπου εικονίζεται Κρητικός με το τόξο του και αναγράφεται: popoli belicosi: πολεμικοί λαοί.
11.  Επί Ενετών έγιναν στην Κρήτη 27 επαναστάσεις
12.  Επί Τούρκων έγιναν στην Κρήτη 9 επαναστάσεις, στα 229 έτη κατοχής.
13.  «… τους χίλιους διακόσιους τριάντα τράκους (μάχες)… μέσα στις εννιακόσιες μέρες του πολέμου….» (Π. Πρεβελάκη Παντέρμη Κρήτη σ.323 Επανάσταση 1866-1869)
14.  Γράφει ο ιστορικός Παπαρηγόπουλος: «Η Κρήτη οφίλομεν να το είπωμεν, προς τιμήν αυτής, υπήρξεν η μόνη Ελληνική χώρα, η πεισματοδέστερον πάσης άλλης αντισταθείσα εις την ξενικήν κυριαρχία».
15.  75 χρόνια, μετά την πτώση των αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη, βλέπουμε ακόμα στις ειδήσεις (TV) τα όπλα των αλεξιπτωτιστών (Mauser K98 & Schmeiser MP38/40) που «συλλέγει» η Ελληνική Αστυνομία. Να σκεφτείτε ότι αυτά τα όπλα τα κράτησαν οι Κρήτες, με την απειλή του θανάτου να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους (με πόση λύσσα τα έψαχναν οι Γερμανοί κανείς σήμερα δεν μπορεί να φανταστεί)
16.  Μια επίσκεψη στα «πειστήρια» δηλαδή τα όπλα που κατ’ έτος «συλλέγει» η Ελληνική Αστυνομία στην Κρήτη.
17.  Ο πατέρας της Κρήτης Ν. Καζαντζάκης γράφει (Καπετάν Μιχάλης σελ. 341) ο Κρητικός έχει δύο πράγματα… το Θεό και το τουφέκι του…

Συνοπτικά η ιστορία της Κρήτης είναι τριάντα ένα αιώνες μόνο πόλεμοι. Δηλαδή τώρα και τρεις χιλιάδες χρόνια ο Κρητικός κοιμάται με τα όπλα στο μαξιλάρι και ρωτώ: Είναι ή δεν είναι στο αίμα του Κρητικού η αντίσταση κατά παντός εισβολέα;

Αλίμονο στους αλεξιπτωτιστές, αν τις παραμονές της Γερμανικής επίθεσης είχε προετοιμαστεί ένα είδος παλλαϊκού ξεσηκωμού, όπως ισχυρίζεται ο αξιότιμος κ. καθηγητής, ή αν ακόμα οι Κρήτες ήταν οπλισμένοι έστω και με τα 4.000 όπλα που τους είχε αφαιρέσει ο Μεταξάς.

Οι Κρητικοί που πολέμησαν τους αλεξιπτωτιστές είχαν γεννηθεί από το 18970 μέχρι το 1920 περίπου. Δηλαδή κατά την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής και είχαν ζήσει όλο το ΔΡΑΜΑ της περιόδου εκείνης. Σφαγές, βιασμούς, βασανισμούς, κλοπές κλπ. Οι Τούρκοι είχαν αποχωρήσει μόλις18 χρόνια πριν από την Κρήτη. ο κόσμος ειδικά στα χωριά πάλευε για την καθημερινή επιβίωση και όπως γράφει ο παππούς μου στη βιογραφία του «όποιος είχε ψωμί θεωρούταν πλούσιος». Προς γνώσιν των σημερινών, ο κόσμος ήταν ΓΥΜΝΟΣ – ΞΥΠΟΛΥΤΟΣ – ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΟΣ και όσο αφορά τα γράμματα και την μόρφωση ήταν ελάχιστα. Στις πολιτείες ίσως τα πράγματα να ήσαν λίγο καλύτερα, η ύπαιθρος όμως ζούσε ένα δράμα.

Ο λαός ούτε για Γενεύη, ούτε για Χάγη ήξερε. Αλλά και να ήξερε το ίδιο θα έπραττε και το ίδιο θα αντιδρούσε. Είδε έναν νέο εισβολέα μόλις 18 χρόνια μετά την αποχώρηση των Τούρκων, που ερχόταν να του βάλει ξανά το ζυγό και θυμήθηκε τα παλιά. Προς γνώση όλων: Κανείς δεν επηρεάζει τον Κρητικό, ευτυχώς ή δυστυχώς, είμαστε όλοι καπετάνιοι και ξερά κεφάλια και ό,τι «κόψει» του καθενός η κουζουλή του κεφαλή κάνει. Άλλωστε το είπε και ο μέγας Καζαντζάκης: «οι κουζουλοί την κάμανε αθάνατη τη Κρήτη», όπως και ο Π. Πρεβελάκης (Παντέρμη Κρήτη σελ.226) «… καθένας στην Κρήτη, είναι αφέντης του απατού του, και βασιλιάς στα άρματά του…». Ούτε στους Ενετούς υποταχθήκαμε, ούτε στους Τούρκους υποταχθήκαμε, ούτε στο Μεταξά υπακούσαμε, ούτε στο Βασιλιά, ούτε στους Άγγλους, ούτε στους Γερμανούς που στη συνέχεια κατάλαβαν το νησί. Είναι γνωστό τοις πάσι, για τις ατέλειωτες εκτελέσεις Κρητικών, που αψήφησαν τις διάφορες γερμανικές διαταγές.

Το θέμα σκύλευσης των νεκρών (αφαίρεση οπλισμού) για μας είναι προφανές καθόσον, από αρχαιοτάτων χρόνων τα όπλα του νικημένου (νεκρού) ανήκουν στον νικητή. Άλλωστε και ο Μ. Αλέξανδρος έστειλε κατά την εκστρατεία του στην Ασία, μετά την μάχη στον Γρανικό το 334 πχ, 300 περσικές πανοπλίες στην Αθήνα, αφιέρωμα, με την γνωστή επιγραφή «Αλέξανδρος ο Φιλίππου και οι Έλληνες πλην Λακαιδεμονιών, από των βαρβάρων των την Ασίαν κατοικούντων», επίσης και ο Έκτορας πήρε τα όπλα του Αχιλλέα από τον νεκρό Πάτροκλο κλπ. Τα τέλεια και κομψά για την εποχή τους Mayser K98 και Schmeisser (MP38/40) για τους μερακλήδες και φανατικούς στα όπλα Χανιώτες, τους αφοπλισμένους από το καθεστώς Μεταξά, ήταν ένας πειρασμός στον οποίον δεν μπορούσαν να αντισταθούν. Δύο χωριανούς μου τους εκτέλεσαν τα Ναζιστικά στρατεύματα κατοχής για δύο όπλα εμπροσθογεμή (αρχαία – πολύ παλιά).

Επίσης τα αλεξίπτωτα, όπως και τα είδη ένδυσης των αλεξιπτωτιστών, πιστεύω ότι ήταν η ίδια περίπτωση, με έναν μόνιμα πεινασμένο, που περνά δίπλα από ένα περιβόλι με ολομύριστα μήλα.

Το άλλο που λέγεται, ότι οι Κρητικοί δεν έδειχναν οίκτο, ούτε και σ’ αυτόν που ήθελε να παραδοθεί, εν αληθεύει. Αυτό δεν είναι παράδοση, αυτό είναι νοητική αδυναμία ελαχίστων. Αναφέρω το εξής περιστατικό: Στις 13 Μαΐου 1897, (44 χρόνια πριν τους αλεξιπτωτιστές) κατά την κατάληψη του Πύργου της Μαλάξας από 2.000 Κρητικούς επαναστάτες, οι αιχμάλωτοι Τούρκοι στρατιώται, παρεδόθησαν από τους οπλαρχηγούς στον Τ. Βάσο (αξιωματικό του τακτικού Ελληνικού Στρατού). Σίγουρα πολλοί επαναστάτες, μετά από 229 έτη σκλαβιάς και 9 επαναστάσεις γενοκτονίας, θα ήθελαν να τους «διαλύσουν» από το μίσος τους. Όμως δεν έγινε. Όπως είχε πει τότε και ο εκ Κάμπων Καπετάν Γιάννης Καλογερής: «οι αιχμάλωτοι είναι ιεροί και όποιος τους ακουμπήσει, θα τον σκοτώσω εγώ».

Παρόμοιο γεγονός είχαμε στη μεγάλη Κρητική Επανάσταση του 1866-69, όπου μετά τη σπουδαία και νικηφόρα μάχη των επαναστατών στον ορεινό Αποκόρωνα στις 23-04-1867, ο Ζυμβρακάκης ειδοποίησε τον Ομέρ Πασά να ανταλλάξουν αιχμαλώτους.

Για την αφαίρεση προσωπικών ειδών, πχ δακτυλίδια, ρολόγια, χρήματα κλπ διαφωνώ κάθετα καθόσον αυτό είναι ληστεία και αν έγιναν κάποια περιστατικά θα ήταν ελάχιστα. Για φόνους ή κακοποίηση τραυματιών ή νεκρών, είμαι σίγουρος ότι εν έγιναν, καθόσον ουδέποτε άκουσα κάτι τέτοιο από τους πρωταγωνιστές της μάχης ή να το διαβάσω κάπου. Στην Κρήτη αυτό δεν είναι ούτε έθιμο, ούτε παλληκαριά. Ο πληθυσμός από ανάγκη μπορεί να αφαίρεσε οτιδήποτε και ειδικά τα όπλα. ΑΥΤΑ ήθελε, αυτό τους ενδιέφερε και όχι η κακοποίηση των νεκρών και τραυματιών που δεν έγινε, το αντίθετο μάλιστα, έχουμε πολλές περιπτώσεις καταγεγραμμένες που περιέθαλψαν και τραυματίες αλεξιπτωτιστές, αλλά κι ακόμη είχαμε ελάχιστα κρούσματα θα ήταν από τους λίγους πνευματικά άρρωστους. Όπως αναγράφετεαι και στην έκθεση ωμοτήτων Καζαντζάκη – Καλιτσουνάκη που γράφτηκε στην Κρήτη τον: Ιούλιο του 1945: «το διαδοθέν… υπό της Γερμανικής προπαγάνδας προφανώς προς κάλυψιν των ιδίων ωμοτήτων, ότι οι Κρήτες προέβησαν εις ακρωτηριασμούς Γερμανών αλεξιπτωτιστών είναι ανάξιον αναιρέσεως… όπως εβεβαιόθημεν καμμία τοιάυτη ακρωτηρίαση δεν έγινε από Κρήτας…»

Πρέπει όμως να ξεκαθραιστεί κάτι, ότι τη στιγμή που εγώ δεν έχω Luger – Walter – MP38/40 – MK98 ή ΜG42 (όπλα μοντέρνα και θανατηφόρα) και έρχεσαι ουρανοκατέβατος να στερήσεις την ελευθερία μου, τα σε πολεμήσω με ό,τι διαθέτω: σπαθί, μαχαίρι, δρεπάνι, τσεκούρι, μπαστούνι κλπ. Αυτού του είδους τα όπλα προξένησαν και τα «ιδιαίτερα και απαράδεκτα» τραύματα στους νεκρούς αλεξιπτωτιστές όπως διαπίστωσαν τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Κάποιον είχα ακούσει να διηγείται για ένα έθιμο των Μαορί, αυτό όμως θα πρέπει να ψαχθεί αλλού και όχι στην Κρήτη. είναι γνωστό σε όλους, αλλά οι Ναζί, έκαναν πολλά και πολύ χειρότερα παντού.

Στη δική μας περίπτωση το θέμα «κακοποίηση τραυματιών ή νεκρών» έλαβε μεγάλες διαστάσεις και υπορδιογκώθηκε σκόπιμα από τη Γερμανική πλευρά, για να δικαιολογηθούν οι απερίγραπτες βαρβαρότητες των Ναζί εις βάρος του λαού. Όσο για τις εκθέσεις των αλεξιπτωτιστών, ο στρατιώτης ότι διαταχθεί κάνει και γράφει. Άλλωστε οι ίδιοι οι Γερμανοί κάτοπιν δικής τους ενδελεχούς έρευνας διαπίστωσαν μόνο 25 περιπτώσεις. Ο ίδιος ο σφαγέας της Κρήτης στρατηγός Andre, (εις εκ των τριών σφαγέων) στις 18-07-1941 είπε, μεταξύ άλλων στην επιτροπή που δέχθηεκ για να τον παρακαλέσει να σταματήσει τις εκτελέσεις αθώων τα εξής: «χάσαμε χιλιάδες αλεξιπτωτιστές, οι συγγενείς φωνάζουν εκδίκηση… ο Φύρερ διέταξε… δεχθήκατε τους Άγγλους… Πολεμήσατε εναντίον μας… διαπράξατε ωμότητες… εμείς (οι Γερμανοί) ήλθαμε εδώ καταδιώκοντας τους Άγγλους και μας επολέμησε ο Λαός όχι ο στρατός σας, γι’ αυτό εκδικούμεθα…». Ξεκάθαρα φαίνεται, ότι αυτό που τους πονούσε ήταν οι χιλιάδες νεκροί αλεξιπτωτιστές. Επίσης ξεκάθαρα είπε ότι εκδικούντο καθόσον τους επολέμησε ο λαός.

Τους πολλούς αλεξιπτωτιστές τους σκότωσαν οι Νεοζηλανδοί, οι Αυστραλοί και οι Άγγλοι. Όχι γιατί ο Ελληνικός στρατός και οι Κρητικοί δεν ήθελαν να τους σκοτώσουν, αλλά γιατί κατ’ αρχήν έλλειπε η V Μεραρχία Κρητών (οι εκπαιδευμένοι στρατιώτες) στην Αλβανία. Επίσης από τους Κρήτες έλλειπε ο κατάλληλος οπλισμός, τα φυσίγγια, η εκπαίδευση και η καθοδήγηση από αξιωματικούς. Δυστυχώς κάποιοι υψηλόβαθμοι αξιωματικοί φυγομάχησαν, γιατί δεν τους έγινε βαθμολογική αποκατάσταση, καθόσον τους είχε αποτάξει το καθεστώς Βασιλιά – Μεταξά. Κανονικά θα έπρεπε να δημοσιευτούν τα ονόματά τους, για να τους «καμαρώνουν» σήμερα οι συγγενείς και τα εγγόνια τους. Παρόλα αυτά, όπως παραδέχεται και ο αξιότιμος κ. καθηγητής, ο Ελληνικός στρατός στην κρήτη, παρότι νεοσύλλεκτοι, επολέμησε γενναία. Περί το χωριό Κοντομαρί, από 600 αλεξιπτωτιστές που έπεσαν, εφονεύθηκαν από τους Νεοζηλανδούς οι 400 περίπου, όπως έλεγαν το πρωί της 20^ης Μαΐου, κάνανε (οι Νεοζηλανδοί) το κυνήγι της πάπιας. Στη συνέχεια βέβαια στις 2-6-41 οι αλεξιπτωτιστές ξέσπασαν στους κατοίκους του χωριού.

Υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες για τους «ιππότες» του αξιότιμου κ. καθηγητή (που μοιραζόταν το συσσίτιο τους με τους συμμάχους αιχμαλώτους), για τους εν ψυχρώ φόνους τραυματιών και αιχμαλώτων Νεοζηλανδών και στα όρια της πόλης των Χανίων και στον Πλατανιά (Ιερέα Γρ .Προγούλη και τριών συμμάχων στρατιωτικών). Οπωσδήποτε θα έγιναν και αλλού. Σίγουρα υπήρχαν και κάποιοι με αξιοπρέπεια, αυτοί όμως ήταν λίγοι. Διερωτώμαι γιατί σε όλες τις αφηγήσεις των πρωταγωνιστών της εποχής πλείστοι των καλών Γερμανών ήταν… Αυστριακοί, όπως οι ίδιοι δήλωναν.

Όταν οι Κρήτες και αντιμετώπισαν τους αλεξιπτωτιστές με ό,τι όπλο βρήκαν, ήταν παραβίαση των συμβάσεων Γενεύης – Χάγης;

Όταν οι αλεξιπτωτιστές στον Αλικιανό και στον Δραπανιά Κισάμου, χρησιμοποίησαν σαν ασπίδα γυναίκες και παιδιά ακουμπώντας τα πολυβόλα στην πλάτη τους για να πλησιάσουν τον αντίπαλο δεν ήταν τίποτα !!! Δεν ήταν παραβίαση των Συμβάσεων Γενεύης – Χάγης;

Όταν ο περιβόητος Γκαίμπελς, λίγο πριν πέσει η Γερμανία έλεγε στους Γερμανούς πάσης ηλικίας και παντός φύλου με ό,τι όπλο είχον και με ξύλα ακόμη, να φονεύουν κάθε εχθρό που θα εισβάλει στην χώρα των, δεν ήταν παραβίαση ούτε της Χάγης ούτε της Γενεύης;!!!

Στοιχείο επίσης που αποδεικνύει ότι οι ισχυρισμοί των Γερμανών περί Γενεύης και Χάγης, ήταν εντελώς προσχηματικοί, είναι το ότι εκτέλεσαν, μαζί με τους λοιπούς Κρητικούς και πάμπολλους Έλληνες – Κρητικούς στρατιώτες με την στολή τους (τα ονόματα υπάρχουν). Ο λόγος των εκτελέσεων ήταν καθαρά εκδικητικός.

Οι αλεξιπτωτιστές και ο Γερμανικός Στρατός Κατοχής, ο πολιτισμένος!!! ο δρων κατά την Γενεύη και τη Ψάγη, είναι τοις πάσι γνωστό και καταγεγραμμένο ότι έκανε κάθε είδους εγκλήματα και απερίγραπτες βαρβαρότητες. Τα εγκλήματά τους μόνο με αυτά των Ενετών και των Τούρκων του μεσαίωνα μπορούν να συγκριθούν. Οι μεν πρώτοι έσχιζαν τις κοιλιές των εγγύων και έβγαζαν τα έμβρυα κλπ, οι δε δεύτεροι παλούκωναν κατά το δοκούν. Αγριότητα, εγκληματικότητα και βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο, δυστυχώς όπως φαίνεται από τα παρακάτω οι Ναζί έκαναν και γενοκτονία:

Στο Κοντομαρί φόνευσαν 4 αδέλφια Δασκαλάκη

Στο Κοντομαρί φόνευσαν 4 αδέλφια Βλαζάκη

Στον Κακόπετρο φόνευσαν 4 αδέλφια Δεσποτάκη

Στους Κάμπους φόνευσαν 3 αδέρφια Αρετάκη

Στον Αλικιανό φόνευσαν 3 αδέρφια Γκαγκανάκη κλπ

Δείτε την ιεροεξεταστική εκτέλεση Γιαπιτζάκη στο Ρέθυμνο και Φερραρόλη στους Λάκκους κλπ. Σε αυτά όμως δεν θέλω να αναφερθώ, καθόσον μπορεί να θεωρηθούν εκτός θέματος, δηλαδή εκτός Μάχης Κρήτης από 20-05-1941 έως 01-06-1941.

Στην έκθεση Καζαντζάκη – Καλιτσουνακη αναγράφεται: «ότι και να λεχθεί δια τα παθήματα της Κρήτης και των ηρωικών κατοίκων της κατά το διάστημα της κατοχής θα είναι πολλοστημόριον των όσων πραγματικών υπέστησαν». Η έκθεση της Κεντρικής Επιτροπής Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη συνετάχθη κατόπιν της υπ’ αριθμ. Α.Π. 1159 από 17-06-1945 ειδικής διαταγής του Προέδρου της Κυβερνήσεως κ. Βούλγαρη εκ των Ι. Καλιτσουνάκη και Ι. Κακριδή, καθηγητών Πανεπιστημίου, Ν. Καζαντζάκη λογοτέχνου και Κ. Κουτουλάκη, βοηθητικού μέλους και περιόδευσε την Κρήτη από 29-06-1945 έως 06-08-1945 και αφορά την περίοδο από 20-05-1941 έως 10-05-1945. Σε αυτήν την έκθεση φαίνεται ποιοι πραγματικά έκαναν τις ωμότητες. Την έκθεση αυτή κάποιοι στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών μετακατοχικά, φρόντισαν να την εξαφανίσουν «για την προαγωγή των Ελληνογερμανικών Σχέσεων μετά τον πόλεμο»!!!

Στην Κρήτη επίσης έκλεψαν οι αλεξιπτωτιστές και τα Στρατεύματα Κατοχής τρόφιμα, είδη ρουχισμού, ζώα, πολύτιμα αντικείμενα, αρχαιολογικούς θησαυρούς κλπ. Πριν από κάθε εκτέλεση αφαιρούσαν από τα θύματά τους ρολόγια, δακτυλίδια, χρήματα και λοιπά, όπως επίσης λεηλατούσαν οικίες, καταστήματα, εκκλησίες, αφαιρώντας ό,τι πολυτιμότερο υπήρχε εντός αυτών. Γι’ αυτό το λόγο, μετά το Μάιο του 1945, που τους παραλάμβαναν ως αιχμαλώτους πλέον, τα Αγγλικά στρατεύματα, τους έλεγχαν για τιμαλφή (χρυσά και λοιπά αντικείμενα αξίας κλεμμένα). Όσο για τη λοιπή Ευρώπη είναι γνωστή η λεηλασία των μουσείων, έργων τέχνης, χρυσού κλπ. Σίγουρα στη Γερμανία της εποχής εκείνης και το βιοτικό επίπεδο και το πνευματικό επίπεδο του λαού ήταν σαφώς καλύτερο από της Κρήτης, οπότε και έκαστη των πλευρών πρέπει να κριθεί με τα ανάλογα κριτήρια.

Τα του οίκου μας

Το θέμα που πρώτ’ απ’ όλα θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι το τι κάναμε εμείς οι Κρητικοί κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής.

Πολλοί είναι οι έντιμοι, οι αγνοί, οι ανιδιοτελείς (που δεν λάμβαναν για τις υπηρεσίες τους χρυσές Αγγλικές λίρες) και οι πραγματικοί πατριώτες, που από την αρχή της Γερμανικής Κατοχής, ρισκάροντας τη ζωή τους πολέμησαν με σθένος και αποφασιστικότητα, με καρδιά και ψυχή, ένα βάρβαρο, αιμοβόρο και αδίστακτο κατακτητή, που γι’ αυτόν η ανθρώπινη ζωή δεν είχε ΚΑΜΙΑ αξία. Μέχρι και μικρά παιδιά έδιναν το λιγοστό φαγητό τους στους συμμάχους φυγάδες. Ως είναι γνωστό πολύς κόσμος το πλήρωσε με τη ζωή του.

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τους Έλληνες συνεργάτες – προδότες των Γερμανών που τους βοηθούσαν και έδιναν σε αυτούς καταλόγους μαρτυρώντας όσους τους πολέμησαν, όπως και το ποιοι ήταν Βενιζελικοί ή το ποιοι ήσαν κομμουνιστές. Ακόμη και τους μαυραγορίτες που έπιναν το αίμα του λαού. Να ληφθεί υπόψιν ότι οι Γερμανοί μετά την επικράτησή τους ήθελαν και έψαχναν με λύσσα, 1) Άγγλους, 2) όπλα, 3) αυτούς που τους πολέμησαν και 4) κομμουνιστές.

Πολύ σοβαρό επίσης, είναι ότι κάποιοι «καπετάνιοι»έκαμαν το ολέθριο σφάλμα, να είναι πειθήνια και τυφλά όργανα των Άγγλων και να εκτελούν αβίαστα και χωρίς να μελετούν τις εντολές τους, χωρίς να ζυγίζουν το όφελος, τη ζημιά και το εθνικό συμφέρον, με αποτέλεσμα τα φοβερά αντίποινα των Γερμανών, εναντίον εκατοντάδων αθώων αμάχων, ενώ αυτοί είχαν εξαφανισθεί. Θα τους κρίνει η ιστορία. Το ποιοι ήταν οι «σύμμαχοι» Άγγλοι φάνηκε στον εμφύλιο πόλεμο και στο Κυπριακό.

Πολλοί δυστυχώς έγιναν «πράχτορες των Άγγλων», «αντιστασιακοί», «οπλαρχηγοί» και «καπετάνιοι» όταν πλέον άρχισε η πλάστιγγα να γέρνει σε βάρος των Γερμανών. Όσο κυριαρχούσαν οι Γερμανοί έτρεμαν και λούφαζαν. Μόλις άρχισαν να κυριαρχούν οι σύμμαχοι (1944), βγήκαν από τα καβούκια τους, αυτοπροσδιορίστηκαν όπως επιθυμούσαν και όταν έφυγαν οι Γερμανοί καμάρωναν!!! στις φωτογραφίες και στις παρελάσεις. Δυστυχώς γι’ αυτούς, ο λαός τους ξέρει και η ιστορία έγραψε τους άξιους και πραγματικούς πατριώτες. Κάποτε είπαν στον Τουρκομάχο Καπετάν Γιάννη Καλογερή, ότι θα τον επισκεπτόταν ο ιστορικός Μουρέλος για να γράψει για τους αγώνες του. Όταν κάποιος του σφύριξε ότι ο Μουρέλος είχε γράψει ότι ήταν Καπετάνιος ο Μπ…ος, αγανάκτησε και είπε «… μα αυτός ήταν Καπετάνιος στα μπορδ…λα, πέστε του Μουρέλου να μην έρθει».

Τα παραπάνω θέματα, καθόσον είναι από αυτά που πονούν, ενοχλούν και βαραίνουν ολόκληρες οικογένειες, παρόλο που η ευθύνη ποτέ δεν είναι συλλογική, ας τα δει λοιπόν ο ιστορικός του μέλλοντος, καθόσον θα μας κρίνει όλους η αληθινή ιστορία. Αυτή η ιστορία είναι γραμμένη με το θάρρος, την αγωνία, το ρίσκο, τα βάσανα, την πείνα, την δίψα, το κρύο, τη μάχη και το θάνατο των πραγματικών αγωνιστών, γι’ αυτό λέει και το ριζίτικο «… μ’ εμένα τα’ αντρειωμένους μου, τα όμορφα παλληκάρια, η μαύρη γη τα χαίρεται στο μαυρισμένο Νάδη…».

Πάντως και η αλήθεια και τα ονόματα πατριωτών και δοσιλόγων και τα αληθινά γεγονότα, παρά τις προσπάθειες κάποιων να τα διαγράψουν ή να τα αλλοιώσουν, είναι καταγεγραμμένα και ευκόλως προσβάσιμα, αλλά προπάντων στη μνήμη του λαού κάθε περιοχής. (Έτυχα σε περιστατικό πρόσφατο όπου οι απόγονοι δοσίλογου, είδαν το όνομά του δημοσιευμένο και καθόσον δεν γνώριζαν για την κατοχική του δράση, κατέφυγαν στον εισαγγελέα). Σήμερα τα πράγματα έχουν ξεκαθαριστεί πλήρως, άσχετα αν μπορούν να δημοσιευθούν. Επίσης καλά θα κάνουν όσοι γράφουν και δημοσιεύουν υποτίθεται ιστορία, να προσέχουν να μελετούν και να εξετάζουν καλά τα γεγονότα και τα πρόσωπα, καθόσον στοιχεία υπάρχουν παντού, όπως και άνθρωποι που ξέρουν. Ακόμα ιστορικά στοιχεία που αφορούν την Ελλάδα σε σχέση με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, να τα ερευνούν καλύτερα, εις βάθος και όχι σοβινιστικά. Όταν γράφεις αντί για ιστορία ανακρίβειες, εκτίθεσαι.

Μια άλλη μεγάλη και πικρή αλήθεια είναι ότι μετά την απελευθέρωση, οι συνεργάτες των Ναζί, οι δοσίλογοι και οι κάθε λογής προδότες, όχι μόνο δεν δικάστηκαν (πλην ελαχίστων) αλλά ανέλαβαν και πάμπολλα και υψηλά αξιώματα, λόγω της μεταπολεμικής κατάστασης. Άγγλοι – Βασιλιάς – Πολιτικοί κατώτεροι των περιστάσεων – Λίβανος – Καζέρτα – Βάρκιζα – Δεκεμβριανά – Εμφύλιος Πόλεμος – Ψυχρός Πόλεμος κλπ. Δυστυχώς οι πιο πολλοί από τους πατριώτες που πολέμησαν τους Ναζί, αντί να τιμηθούν εδιώχθησαν.

Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι οι ξένοι (κατακτητές ή μη) και σε κάθε εποχή κοίταζαν πάντα το συμφέρον τους, όπως και λογικό είναι. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε για να γίνουμε καλύτεροι, να διορθωθούμε και να φτιάξουμε κάποτε κράτος.

Δεν μας φταίνε οι ξένοι, ΓΙΑ ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ:

• Ποιος έφερε τους Πέρσες στον Μαραθώνα; Άνδρες Αθηναίοι
• Ποιος οδήγησε τους Πέρσες στα νώτα του Λεωνίδα; 500 χρόνια πριν ο Ιούδας προδώσει τον Χριστό.
• Τι απέγινε ο νικητής του Μαραθώνα Μιλιτιάδης; Άνδρες Αθηναίοι.
• Τι απέγινε ο νικητής της Σαλαμίνας Θεμιστοκλής; Άνδρες Αθηναίοι
• Τι κάναμε του Σωκράτη που έλεγε αυτά που είπε ο Χριστός 500 χρόνια πριν από αυτόν; Άνδρες Αθηναίοι
• Τι κάναμε του Φωκίωνα (φιλόσοφος, στρατηγός και φίλος του Μ. Αλεξάνδρου) που προ 2.350 χρόνια έλεγε να πάψουν οι πολιτικοί να κλέβουν. Άνδρες Αθηναίοι
• Ποιος σκότωσε τον Καραϊσκάκη;
• Ποιος σκότωσε τον Πάνο Θ. Κολοκοτρώνη;
• Ποιος στραγγάλισε τον Οδυσσέα Ανδρούτσο;
• Ποιος πρόδωσε το Αρκάδι και έστειλε στις 07-11-1866 τον Μουσταφά Πασά να το καταστρέψει;
• Ποιος άλλος εμπόδισε και έστειλε πίσω 500 Αμαριώτες που είχαν προστρέξει σε βοήθεια της Μονής Αρκαδίου;
• Ποιος, ως νέος Εφιάλτης, οδήγησε τους Τούρκους στα νώτα των επαναστατών, στην μεγάλη Κρητική Επανάσταση 1866-69; Και τι ανταλλάγματα έλαβε από τον Μουσταφά Πασά και τα οποία νέμονται και κατέχουν μέχρι σήμερα οι κληρονόμοι του;
• Ποιος σκότωσε τον Καποδίστρια;
• Τι κάναμε του Κολοκοτρώνη;
• Πόσες απόπειρες δολοφονίας κάναμε του Ελευθέριου Βενιζέλου;
• Μικρά Ασία: 3.000 ετών ξεριζωμένος Ελληνισμός, 700.000 νεκροί, 1.500.000 πρόσφυγες, αιχμάλωτοι άγνωστο πόσοι. Ποιος φταίει; Φταίνε οι ξένοι;

Και για να πλησιάσουμε στις μέρες μας:

• Ποιος ή ποιοι εξαφάνισαν την Έκθεση Ωμοτήτων από το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών μετακατοχικά, στα πλαίσια παραχάραξης της ιστορίας, με αποτέλεσμα να έρχονται σήμερα οι Γερμανοί να λένε, άκουσον άκουσον, ότι εμείς κάναμε τις ωμότητες;
• Έχετε ακούσει τους όρους «Γερμανοτσολιάδες», «Ταγματασφαλίτες», «Σουμπερίτες» και «Παπαγιαννέοι»; Μήπως ήταν κι αυτοί ξένοι;
• Γράφει η επιτροπή Καζαντζάκη «πριν από κάθε εκτέλεση οι Γερμανοί συμβουλεύόταν τα σημειωματάριά τους». Πού τα είχαν βρει;;; ποιοι τους είχαν δώσει τα στοιχεία;;; υπόψιν ότι οι Γερμανοί χωρίς τους συνεργάτες – προδότες Έλληνες ήταν «τυφλοί».
• Ποιος έκανε έγγραφη αναφορά στα Γερμανικά Στρατεύματα Καοτχής, για την αντίσταση των κατοίκων του Σκηνέ, με αποτέλεσμα να καεί και να ανατιναχθεί το χωριό και να εκτελεστούν όσοι άντρες συνελήφθησαν;;;
• Το 1947 μας εδόθη υπό των συμμάχων ο σφαγέας και κατηγορούμενος για τις εκτελέσεις πλέον των 1.000 Κρητών στρατηγός Andre, εδικάσθει και μετά τρία περίπου χρόνια, του εδόθη χάρις εκ του Βασιλέως!!! Φταίνει οι ξένοι;;;

Έχετε υπόψη σας, το πώς ετροποποιήθει από τους πολύπαθους και κατατρεγμένους πατριώτες, μετά την Γερμανική Κατοχή, το «πότε θα κάνει ξαστεριά».

Σας το παραθέτω:

Πότε θα κάμει ξαστεριά πότε θα Φλεβαρίσει

Να πάρω το τουφέκι μου την όμορφη Πατρώνα

Να κατεβώ στο Μάλεμε στην αεροκαθίστρα

Για να σκοτώσω Γερμανούς και Έλληνες προδότες

Από μας επροδούδανε.

ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΕΛΕΙΩΜΟ. ΜΗΠΩΣ ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΟΛΑ ΟΙ ΞΕΝΟΙ;;

Και μην ξεχνάτε και τον Εμφύλιο Πόλεμο, κατά τον οποίο έπαψε να υπάρχει στην Ελλάδα κάθε ίχνος πολιτισμού, αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς. Κομμένα, κρεμασμένα και παλουκομμένα κεφάλια σε δημόσια θέα, εκτελέσεις κοριτσιών είκοσι ετών κλπ. Σταματώ γιατί αρρωσταίνω και αηδιάζω. Διερωτώμαι πως ορισμένοι «άνθρωποι» μπορούσαν να κοιμούνται και τι ψυχή παρέδωσαν στον διάβολο. Τα θηρία της ζούγκλας μπροστά τους δεν είναι τίποτα.

Άλλωστε το είπε και ο Απόστολος Παύλος εις την προς Τίτον Επιστολήν (Κεφ. Α΄ 12) «Κρήτες αεί ψευσται κακά θηρία, γαστέρες αργαί…». Τώρα πολύ θα ήθελαν ορισμένοι, που έχουν συνηθίσει να κάνουν μηνύσεις, να κάνουν και του Απόστολου Παύλου, αλλά είναι λίγο αργά (όχι γιατί έχει πεθάνει – αυτός ζει), αλλά το αδίκημα 2.000 χρόνια μετά, πιστεύω ότι έχει παραγραφεί. Στην μήνυση να γράψουν κατά παντός υπευθύνου, καθόσον οι «έπαινοι» αυτοί, αποδίδονται στον Κρητικό φιλόσοφο, εξακόσια χρόνια πριν από τον Απόστολο Παύλο, Επιμενίδη. Οπότε είναι δικός μας και μας ήξερε καλά.

Επίσης, οι εκτελέσεις και ο αριθμός των νεκρών από τους Ναζί, δείχνουν ποιοι και που, επολέμησαν τους αλεξιπτωτιστές και τους αλπινιστές, γι’ αυτό και σ’ αυτούς ξέσπασαν οι Ναζί (Το ήξερε και ο μέγας Καζαντζάκης, όταν είπε το περίφημο «οι Χανιώτες για τ’ άρματα….». Αυτό για να μην μοιράζονται ανεξαιρέτως και «τσάμπα δάφνες» σε όλους, και καθ’ όσον είναι ντροπή στη μνήμη των νεκρών.

ΕΚΤΕΛΕΣΘΕΝΤΕΣ

Χανιά 1423

Ρέθυμνο 330

Ηράκλειο 918 (με διπλάσιο αριθμό κατοίκων από το Νομό Χανίων. Περί τους 800+ εκτελεσθέντες είναι λόγω αντιποίνων στη διάρκεια της κατοχής – Βιάννος – Βόρίζια– Ανώγεια κλπ.).

Λασίθι 213 υπό Ιταλική κατοχή, μέχρι το 1943 και μετά Γερμανική.

Πρόκειται για εκτελεσθέντες οι νεκροί κατά την Μάχη και τους βομβαρδισμούς δεν είναι μέσα στον αριθμό αυτό. Το σύνολο των νεκρών στην Κρήτη είναι περίπου 8.600.

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε πρέπει να σοβαρευτούμε, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να κάνουμε ΠΡΩΤΑ την αυτοκριτική μας, καθόσον οι καιροί είναι δύσκολου και δυσκολότεροι μπορεί να έρθουν.

Ο εκ των ριζών των Λευκών Ορέων Γράφων

Μιχάλης Κατσανεβάκης

Αρχιτέκτων Μηχανικός