Του Αντ. Χαρχαλάκη
Κατ’ αρχήν ένα ερώτημα: είναι πιο δημοφιλής η φασιστική «Χρυσή Αυγή» από το ΚΚΕ; Την απάντηση ας τη δώσει ένα σωρό κόσμος: Βιομηχανικό κεφάλαιο, τραπεζικό κεφάλαιο, εφοπλιστικό κεφάλαιο, μεγαλοεργοδοσία, εμπορικό κεφάλαιο συντηρητικό κατεστημένο ουδενός εξαιρουμένου, αντικομουνιστική λέπρα! Άεργοι, πένητες… έτσι φτάσαμε κατ’ αυτούς στην τέταρτη θέση που κατέλαβε αυτό το ναζιστικό – εγκληματικό μόρφωμα!! Και τα ερωτήματα είναι πολλά: Με τόση οικονομική κρίση, τόση ανεργία, τόση πείνα (κυριολεκτική), τόση κρίση στέγης, τόσους αστέγους, τόση συμβολιακή ταύτιση της «Χ.Α.» με τα χιτλερικά πρότυπα, που ανατριχιάζουν τουλάχιστον εμάς τους ενήλικες (βήμα της χήνας –χαιρετισμός με ανάταση της δεξιάς χειρός – συνεχής υπόμνηση του αγκυλωτού σταυρού δια αποτύπωσης – τόσες βιαιοπραγίες – η δολοφονία του Π. Φύσα) πώς έφτασε αυτό το φασιστικό μόρφωμα να καταγράψει τόσα ποσοστά; Με τη σιγουριά πως προσεχώς – λόγω και των αυξημένων ποσοστών – θα καταγράψει μεγαλύτερα… είναι να μην προκαλεί συνειρμούς της εποχής της 21ης Απριλίου και προγενέστερες; Μπορεί κανείς προοδευτικός πολίτης να κοιμάται ή να κυκλοφορεί ήσυχος; Ερωτήματα που γράφουν ευθύνες των ψηφοφόρων της οι οποίοι δει είναι συνειδητά ακραίοι δηλ. φασίστες. Φτάνει κανείς στο ερώτημα: είναι τόσο ανεγκέφαλοι πολλοί ή εσκοτισμένα μυαλά που γεννούν τη μαύρη απελπισία η οποία οδηγείται να εγκρίνει τη «Χ.Α»; Απορρίπτω κάθε ανάλυση που ελάχιστα έστω, δικαιολογεί αυτήν την ψήφο!! Και φυσικά, η λέξη «Μόνο» με την οποία κλείνω τον τίτλο του παρόντος κειμένου, μας οδηγεί να σκεφτούμε την κατάσταση στην Ευρώπη, όχι μόνο τη Βόρεια! Ας δούμε κάποια στοιχεία: Ιταλία, με την φασιστική παράδοση, υπάρχει η πιο επώνυμη, απ’ όλες, οργάνωση «Λέγκα του Βορρά», συν τα φυσικά πρόσωπα – απόγονοι του Μουσολίνι, Γαλλία, σπορά του Πεταίν Και φασιστική… αναζωογόνηση. Βέλγιο, το «Φλάαμ Μπλόκ». Ολλανδία επίσης φασιστικά μορφώματα. Γερμανία η κατ’ εξοχήν φωλεά ναζιστικών εχιδνών. Πρώην χώρες του «υπαρκτού» όπως Πολωνία , Τσεχία,με εξέχουσα τη Ρωσία του Ζιρινόφσκι. Ισπανία με νεκραναστημένα τα φραγκικά κατάλοιπα, Πορτογαλλία της πρώην αποικιοκρατίας. Δεν γνωρίζω αν παρέλειψα κάποια όπου ο φασισμός έχει αναβιώσει..
Όμως τα ερωτήματα είναι πολλά: Γιατί σε περιόδους κρίσης όπως η παρούσα, γεννώνται αυτά τα φασιστικά μορφώματα, ενώ θα ‘πρεπε να γιγαντώνονται τα κομμουνιστικά κόμματα – κινήματα; Γιατί η αθλιότητα δεν μετουσιώνεται σε υγιή αντίδραση, αλλά σε φασιστικές νοοτροπίες; Μήπως οι ανατροπές στην Ανατολική Ευρώπη, ξεθώριασαν το όνειρο των μαζών για δικαίωση των αγώνων και την προοπτική τους για κάτι άλλο; Μήπως αυτά όλα, που περιγράφω εδώ, ήταν – εν μέρει- η γενεσιουργός αιτία για την δημιουργία των «Αριστερών» ποικιλόμορφων σχημάτων; Που εδώ που τα λέμε, είναι ….αριστερά χωρίς τίποτε κατ’ ουσίαν αριστερό. Πέραν όλων αυτών, η προπόρευση της «Χ.Α.», στις πρόσφατες εκλογές, του ΚΚΕ, προκαλεί πολλά ερωτήματα: Δεν είναι η προεκλογική – μετεκλογική αυτή άνοδος, κεραυνός εν αιθρία; Κι αν δεν είναι πόθεν προέρχονται οι τσάντες με τα τρόφιμα που δίνονται σε πένητες ή πεινώντες; Ποιοι είναι οι χρηματοδότες αυτών των παροχών και όχι μόνο; Είναι ή δεν είναι αυτή η εγκληματική σπείρα, το μακρύ χέρι όλων σχεδόν, που αναφέρω στην αρχή του παρόντος; Η οργή ενάντια στους μετανάστες, μήπως κοντά στ’ άλλα έχει το νόημα της φράσης «Γκρίχελαντ ούμπερ άλες»; Πολλά τα ερωτήματα και όλα αγωνιώδη! Με πιο αγωνιώδες το : τι μέλλει γενέσθαι με αυτό το , σκοτεινών κατευθύνσεων, μόρφωμα; Και είναι επίσης ν’ απορεί κάθε… αθώος: Γιατί να κρατιέται στη νομιμότητα ένα τέτοιο μόρφωμα; Απάντηση: Γιατί πρώτα – πρώτα, είναι στη δούλεψη του εργοδοτικού – πολιτικού – οικονομικού κατεστημένου, που θέλουν «καθαρό» περιβάλλον για την κερδοφορία τους!! Και πέραν τούτου για να δρομολογηθούν (αν χρειαστεί) εξελίξεις που θα θυμίζουν Μεταξά έως εικοστή πρώτη Απριλίου!! Θα τους περάσει; Για να απαντηθεί το ερώτημα, πρέπει να συντρέχουν κάποιο λόγοι: Δυνάμωμα των μετωπικών οργανώσεων των εργαζομένων (συνδικαλισμός). Ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας, κατανομή του εθνικού προϊόντος με τρόπο που θα αποκλείει τις διχαστικές σκέψεις, ανάπτυξη του πολιτισμού για τα λαϊκά στρώματα, κόντρα στην τηλεοπτική σαβούρα, καθώς και άλλα βελτιωτικά της λαϊκής βάσης μέτρα. Εύκολο; Καθόλου και πολύ περισσότερο που όλα δεν παράγουν εξυγιαντική πολιτική γι’ αυτούς που… βγάζουν σπυράκια στο άκουσμα όλων που εκτίθενται εδώ..