Η επέλαση των μνημονίων σαρώνει στη χώρα μας κοινωνικά δικαιώματα, που έχουν κατακτηθεί με αγώνες δεκάδες χρόνων. Η εργασία, η υγεία, η παιδεία, θυσιάζονται στο βωμό της διάσωσης των αγορών ενάντια στις ζωές των ανθρώπων. Τα μέτρα της κυβέρνησης είναι ταξικά και γι’ αυτό άδικα, αφού δεν αγγίζουν στο ελάχιστο την ελληνική πλουτοκρατία.
Μπροστά σ’ αυτά τα προβλήματα, το να συζητάμε σήμερα για διεκδίκηση του στρατοπέδου Μαρκόπουλου, ως χώρου πρασίνου και ενός σχολείου, ίσως να φαίνεται πολυτέλεια. Δεν είναι όμως έτσι. Η «Πρωτοβουλία Χανιωτών για το στρατόπεδο Μαρκόπουλου» δεν αποτελείται από «ειδικούς», ή από «επαγγελματίες αγωνιστές». Είμαστε κομμάτι αυτής της κοινωνίας. Είμαστε δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, που βλέπουμε να εξαθλιώνεται η ζωή μας. Είμαστε συνταξιούχοι που με τα χρήματα που παίρνουμε δεν βγαίνει ο μήνας. Είμαστε ελεύθεροι επαγγελματίες, που ούτε ελεύθεροι ήμαστε, ούτε επαγγελματίες αφού πλέον δεν έχουμε δουλειά. Γι’ αυτό και συμμετέχουμε σε όλες τις κινητοποιήσεις και απεργίες των κλάδων μας, αντιστεκόμενοι στα σχέδια που μας θέλουν υπόδουλους, εμάς, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα πραγματοποιηθεί φέτος η καθιερωμένη γιορτή έξω από την πύλη του στρατοπέδου. Θα δώσουμε όμως την ευκαιρία στους πολίτες να εκφράσουν την απαίτησή τους για παραχώρηση του στρατοπέδου με άλλο τρόπο, που θα γίνει γνωστός το επόμενο διάστημα.
Ο αγώνας για ένα καλύτερο περιβάλλον στις μέρες μας δεν είναι δευτερεύουσας σημασίας. Δεν πιστεύουμε ότι αυτός ο αγώνας θα πρέπει να είναι «απολίτικος», αφού τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί στην πόλη (αστικοποίηση, έλλειψη ελεύθερων χώρων, εκμετάλλευση του δημόσιου ελεύθερου χώρου κλπ) έχουν έντονα πολιτική διάσταση, αφού οφείλονται τόσο στην ασυδοσία του κεφαλαίου για αποκόμιση περισσότερων κερδών, όσο και στο σιγοντάρισμα του κράτους με νόμους και μέτρα, που ωφελούν τους λίγους.
Η διεκδίκηση του στρατοπέδου Μαρκόπουλου ως χώρου πρασίνου, είναι αυτό που έχει ανάγκη η σημερινή χανιώτικη κοινωνία και γι’ αυτό έχει εκφράσει την συμπαράστασή της σε αυτό το αίτημα με πολλούς τρόπους εδώ και 7 χρόνια. Έχουμε ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε, από χώρους αναψυχής και συναναστροφής, όπου δεν θα χρειάζεται να πληρώνουμε για να τους χρησιμοποιούμε. Σήμερα, έχουμε ένα λόγο παραπάνω να επαγρυπνούμε, αφού υπάρχει ο κίνδυνος «αξιοποίησης» της δημόσιας περιουσίας στο όνομα του «χρέους».
Δυστυχώς η μέχρι σήμερα στάση της δημοτικής αρχής δεν βρίσκεται στο ύψος των περιστάσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Δήμαρχος και η παράταξή του υποστηρίχτηκαν από ένα κόμμα, που συμμετέχει στην σημερινή κυβέρνηση που εξαθλιώνει τις ζωές μας. Πιστεύει κανείς ότι ο Δήμαρχος θα πάει κόντρα στα σχέδια της κυβέρνησής του, για «αξιοποίηση» του στρατοπέδου; Ας μην ξεχνάμε ότι ο κ. Σκουλάκης έχει ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο…Αν δεν είναι έτσι, τι έχει κάνει μέχρι σήμερα; Γιατί δεν επικαιροποιεί την ομόφωνη απόφαση του προηγούμενου δημοτικού συμβουλίου; Γιατί έχει «θάψει» τελείως το θέμα; Γιατί δεν απαντά στις εκκλήσεις ή και προκλήσεις της «Πρωτοβουλίας»; Και δεν μιλάμε βέβαια για …αγωνιστικές κινητοποιήσεις και συντονισμό των φορέων του Νομού γι’ αυτό το θέμα. Την ίδια ώρα που εδώ η δημοτική αρχή έχει θάψει τελείως το θέμα, σε άλλες περιοχές στρατόπεδα παραχωρούνται στις τοπικές κοινωνίες.
Εμείς δηλώνουμε για μια ακόμα φορά ότι δεν θα επιτρέψουμε σε καμία περίπτωση οποιαδήποτε «αξιοποίηση». Και θα χρησιμοποιήσουμε όλους τους πρόσφορούς τρόπους για να φέρνουμε το θέμα στην επικαιρότητα, να συσπειρώνουμε τους πολίτες με αυτό το αίτημα, να αγωνιζόμαστε για την παραχώρηση του στρατοπέδου Μαρκόπουλου, για να γίνει χώρος πρασίνου.
Γιατί ο αγώνας για ελεύθερους χώρους και πράσινο είναι αγώνας για ζωή.
Πρωτοβουλία Χανιωτών για το στρατόπεδο Μαρκόπουλου