Της Βίκυς Παπαδογιαννάκη
Με την πυκνή ομίχλη να εμποδίζει την ορατότητα ακόμη και σε απόσταση 10 μέτρων, οι έρευνες στις απόκρημνες πλαγιές από τον Ομαλό προς τις παρυφές του Γκίγκιλου για τον εντοπισμό πιθανού ίχνους του 21χρονου Γερμανού, ήταν σήμερα αδύνατο να συνεχιστούν. Μέλη των συνεργείων διάσωσης έφτασαν στην περιοχή με πρόθεση να επιχειρήσουν ξανά, ωστόσο νωρίς το μεσημέρι αναγκάστηκαν να επιστρέψουν. Αλλά και κατά τη χθεσινή μέρα οι συνθήκες ήταν δύσκολες.
“Ο καιρός δεν ήταν τόσο καλός όσο περιμέναμε, με τα βουνά συχνά τυλιγμένα στα σύννεφα. Ως αποτέλεσμα, το ελικόπτερο κατάφερε να καλύψει μόνο ένα μικρό μέρος της περιοχής. Ευτυχώς όλοι οι ορεινοί διασώστες είναι ασφαλείς, εκτός από δύο πυροσβέστες που διανυκτερεύουν σε μία καλύβα για να συνεχίσουν την έρευνα. Όλο το προσωπικό έκτακτης ανάγκης έχει επιστρέψει”, λέει η Σαμάνθα Γουίλιαμς, αδελφή του αγνοούμενου.
Μια ομάδα διασωστών από το Λουξεμβούργο με υπερσύγχρονο τεχνολογικό εξοπλισμό, καθώς και ελικόπτερο που απογειώθηκε από την Ιταλία με αλπινιστή, συνέδραμαν από την Κυριακή τις έρευνες της 3ης ΕΜΑΚ και της Πυροσβεστικής στα Λευκά Όρη.
Στην επιχείρηση συμμετείχε και πάλι το πυροσβεστικό κλιμάκιο της Ανώπολης, αλλά και εθελοντές διασώστες από την Ελληνική Ομάδα Διάσωσης του παραρτήματος Χανίων και του παραρτήματος Άμμου, μαζί με τον σκύλο έρευνας Πίτι.
Χθες το πρωί, η ομάδα της ΕΜΑΚ που επιχείρησε να ανέβει στον Γκίγκιλο, να προσεγγίσει το σημείο που είχε δώσει στίγμα ο 21χρονος σε υψόμετρο περίπου 1700 μέτρων, βρέθηκε σε δυσχερή θέση λόγω καιρικών συνθηκών, εξαιτίας της πυκνής ομίχλης. Τα GPS δεν έδειχναν σήμα, ώστε να μπορέσουν οι διασώστες να κινηθούν με ασφάλεια και έλαβαν εντολή να επιστρέψουν. Μέχρι στιγμής, η ανάλυση του βίντεο με drone και ελικόπτερο δεν έχει δώσει στοιχεία για το πού βρίσκεται ο Γιόχαν.
“Για να είμαι ειλικρινής, είχαμε μεγαλύτερες ελπίδες για την ημέρα και είμαστε απογοητευμένοι που ο Γιόχαν δεν βρέθηκε”, φανερά απογοητευμένη, η αδελφή του αγνοούμενου Τέρα Γουίλιαμς, τόνισε στην ίδια ανάρτησή της ότι στόχος είναι να ρίξει το ελικόπτερο έναν χειριστή drone στη νότια πλευρά του Βολακιά για να σαρώσει περιοχές που δεν έχουν ακόμη καλυφθεί.
Έρευνες στην περιοχή του Ομαλού διενήργησε την περασμένη Κυριακή και τριμελής ομάδα του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων, επιχειρώντας μάλιστα να φτάσει στις πλαγιές του Γκίγκιλου. Οι συνθήκες, όμως, ήταν απαγορευτικές.
Οι ελλείψεις που κόστισαν πολύτιμο χρόνο
«Τα drones των διασωστών από το Λουξεμβούργο, κατέγραψαν μέχρι και τις πατημασιές μας στο χιόνι κι όταν κάποιος από εμάς έβγαλε τα ειδικά καρφιά από τα μποτάκια του και τα ίχνη διαφοροποιήθηκαν, αναζήτησαν σε ποιον ανήκαν οι πατημασιές παπουτσιού νούμερο σαράντα πέντε».
Με τα λόγια αυτά ο πρόεδρος του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων Σταύρος Μπαδογιάννης περιέγραψε τον τελευταίας τεχνολογίας εξοπλισμό που είχαν στη διάθεση τους οι διασώστες από το Λουξεμβούργο, τους οποίους πλήρωσε η οικογένεια του 21 ετών Γερμανού που αγνοείται στα Λευκά Όρη για να συνδράμουν στις έρευνες.
Μπορεί να μη γνώριζαν τις ιδιαιτερότητες και την επικινδυνότητα των Λευκών Ορέων, ωστόσο είχαν στα χέρια τους αυτό που στερούνται οι έμπειροι διασώστες της ΕΜΑΚ και της Πυροσβεστικής. Οι τελευταίοι, έχουν επιχειρήσει αμέτρητες φορές στις πιο δύσβατες πλαγιές, στα πιο απόκρημνα σημεία, υπό συνθήκες ψύχους και παγετού αλλά και υπό συνθήκες καύσωνα. Με κίνδυνο συχνά, την ίδια τους τη ζωή αλλά με αυταπάρνηση, επαγγελματισμό και βαθιά αισθήματα ανθρωπισμού.
Το ότι η ελληνική πολιτεία δεν τους παρέχει τα μέσα που σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα θα έπρεπε να θεωρούνται δεδομένα, είναι μια ακόμη απόδειξη της αδυναμίας της και της άρνησης της να κατανοήσει την ανάγκη επένδυσης στην ανθρώπινη ζωή.
Η επικίνδυνη διαδρομή που επανέφερε στο προσκήνιο αδυναμίες
Ακόμη κι αν οι Έλληνες διασώστες διακρίνονται για τις ικανότητες τους και τις άριστες γνώσεις πάνω στη μορφολογία ορεινών, δύσβατων περιοχών, πηγαίνουν στον πόλεμο δίχως όπλα.
Η εξαφάνιση του νεαρού Γερμανού που διέσχισε το φαράγγι της Σαμαριάς και στη συνέχεια χάθηκε διασχίζοντας ανάποδα μια παράλληλη, κακοτράχαλη και άκρως επικίνδυνη διαδρομή, επανέφερε στο προσκήνιο αδυναμίες.
Όχι σε επίπεδο επιχειρησιακό. Αλλά σε επίπεδο οργανωμένης διάσωσης, όπως όφειλε να είναι σε μια χώρα και δη σε ένα νησί, που οι επιχειρήσεις εντοπισμού και μεταφοράς περιπατητών και ορειβατών στήνονται με συχνότητα ανησυχητική.
Με αυτή την έννοια, θα έπρεπε εδώ και δεκαετίες η διάσωση να μην περιστρέφεται γύρω από την ΕΜΑΚ, την Πυροσβεστική και τις εθελοντικές οργανώσεις τα στελέχη των οποίων χωρίς καμία αμφιβολία δίνουν και την ψυχή τους κάθε φορά.
Η πρόταση του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων και άλλων αντίστοιχων φορέων για τη δημιουργία ενός δικτύου σταθμών ελικοπτέρων διάσωσης, θα ήταν ένα πρώτο πολύ ουσιαστικό βήμα, το οποίο θα γλίτωνε τις ομάδες διάσωσης από επικίνδυνες αποστολές.
Όπως και ο εξοπλισμός των υπηρεσιών και των ομάδων με περισσότερα μη επανδρωμένα εναέρια μέσα.
Οι αριθμοί και μόνο των περιστατικών που καταγράφονται ετησίως, αρκούν για να υπάρξουν έστω και τώρα κυβερνητικές πρωτοβουλίες, για να μπορούμε να μιλάμε για διάσωση στην Ελλάδα και να μην χρειάζεται οι συγγενείς αγνοουμένων –όπως στην περίπτωση του Γερμανού- να αιτούνται διεθνούς βοήθειας.
Δείτε το βίντεο:
neakriti.gr
