Το είδαμε με την Ουκρανία, το βλέπουμε και με το Ισραήλ. Όπου ανακατεύονται οι Αμερικάνοι, δημιουργούν χάος. Δημιουργείται χάος γιατί οι παρεμβάσεις τους ποτέ δεν έχουν στόχο να δώσουν πραγματικές λύσεις ή να τερματίσουν συγκρούσεις αλλά να εξυπηρετήσουν τα στρατηγικά τους συμφέροντα.

Στην Ουκρανία έκαναν ότι περνά στο χέρι τους για να ξεκινήσει η σύγκρουση και μετά διαρκώς δημιουργούσαν εμπόδια σε κάθε πιθανότητα να λήξει ο πόλεμος.

Κάθε φορά!

Είναι πλέον καταγεγραμμένο και κοινά αποδεκτό ότι στην αρχή της σύγκρουσης Ουκρανίας – Ρωσίας, μία Συμφωνία ήταν προ των πυλών, όμως με παρέμβαση των Αμερικάνων αυτή δεν επιτεύχθηκε. Δεν επέτρεψαν στην Ουκρανία να συμφωνήσει σε ειρήνη, με τις καταστρεπτικές συνέπειες για την Ουκρανία αλλά και για τη Ρωσία και για όλη την Ευρώπη. Η μόνη κερδισμένη από όλη αυτή την καταστροφή, από τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς ήταν οι ΗΠΑ. Για να βγει μετά ο υποκριτής Τραμπ και να λέει ότι αν ήταν αυτός ο πόλεμος δεν θα είχε ξεκινήσει ποτέ. Ψέμματα για εσωτερική κατανάλωση.

Τώρα, βλέπουμε και όσα συμβαίνουν με το Ισραήλ. Κατ’ αρχάς να πούμε ότι το έδαφος για τα όσα συνέβησαν στην 7η Οκτωβρίου με την καταδικαστέα επίθεση της Χαμάς είχαν τεθεί από την προηγούμενη διακυβέρνηση Τραμπ όπου είχε δώσει το πράσινο φως στο Ισραήλ για βιαιότητες άνευ προηγουμένου και καταπάτηση του διεθνούς δικαίου. Πάνω σε αυτή την πραγματικότητα, η Χαμάς, η οποία είχε για πολλά χρόνια την στήριξη του Ισραήλ για να αποτελεί αντίπαλο δέος στην μετριοπαθέστερη Φατάχ, προχώρησε στη βαρβαρότητα της 7ης Οκτωβρίου.

Και μετά από τόσους μήνες καταστροφής και πόνου κυρίως άμαχων στη Γάζα, μετά την εκφρασμένη βούληση της κυβέρνησης Νετανιάχου για εθνοκάθαρση ο Τραμπ βγαίνει και όχι μόνο δεν καταδικάζει τα γενοκτονικά σχέδια αλλά τα υποστηρίζει ξεδιπλώνοντας το όραμά του για μετατροπή της Γάζας σε “Ριβιέρας της Μέσης Ανατολής”, αφού πρώτα θα έχουν εκδιωχθεί οι ενοχλητικοί… ιθαγενείς.

Και τώρα, όπου η βαρβαρότητα έχει φτάσει στο απόγειό της πάλι οι ΗΠΑ έδωσαν το πράσινο φως για την εξαιρετικά επικίνδυνη επίθεση του Ισραήλ στις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Προσοχή, όχι για οποιαδήποτε επίθεση αλλά για επίθεση σε πυρηνικά!

Είναι τρελό ότι συζητάμε αν το Ισραήλ είχε δικαίωμα για αυτή την επίθεση. Καμία χώρα δεν έχει ποτέ δικαίωμα να βομβαρδίζει πυρηνικές εγκαταστάσεις όταν ξέρει ότι η επιτυχία μίας τέτοιες επίθεσης μπορεί να επιφέρει εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, στην συντριπτική πλειοψηφία τους άμαχους και ακραίες συνέπειες για το περιβάλλον της περιοχής.

Ο κίνδυνος πλέον αποδεικνύεται ότι δεν είναι το Ισραήλ ή το Ιράν. Ο κίνδυνος ήταν πάντοτε οι ΗΠΑ. Είναι μία χώρα πανίσχυρη με πολιτικούς όμως νάνους να την κυβερνούν, που διατελούν υπό έλεγχο ισχυρών λόμπι και που στη βάση των συμφερόντων των λόμπι καθορίζουν την παγκόσμια πολιτική. Είτε το λόμπι αυτό αφορά τους μεγιστάνες υψηλής τεχνολογίας, τις εταιρείες παραγωγής όπλων, τις εταιρείες πετρελαίου, το ισραηλινό λόμπι, τους φανατικούς Ευαγγελιστές.

Και σε όλα αυτά μέσα τα σκ…α, στο κέντρο αυτή τη στιγμή βρίσκεται η Ελλάδα, που έχει συνάψει στρατηγικής σημασίας συνεργασία τόσο με τις ΗΠΑ όσο και με το Ισραήλ. Και ας ελπίσουμε ότι αυτή η στροφή της ελληνικής πολιτικής που ξεκίνησε επί Τσίπρα και κορυφώθηκε επί Μητσοτάκη δε θα έχει τραγικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό, τώρα που έχει ξεσπάσει πόλεμος Ισραήλ – Ιράν.

Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει κάποια αυτοσυγκράτηση. Γιατί αν δεν υπάρξει αυτοσυγκράτηση πρέπει να θεωρούμε δεδομένη την εμπλοκή της Ελλάδας. Αρχικά με την χρήση των βάσεων της Σούδας αλλά μετέπειτα και με άλλους τρόπους αφού η συνεργασία που έχουμε με αυτές τις δύο χώρες είναι στρατηγικής βαρύτητας.