Γράφει ο Ευάγγελος Πάλλας* | Ζούμε, προφανώς, χρόνια τώρα την «αβάστακτη ελαφρότητα» του πολιτικού είναι και εκτός ελαχίστων περιπτώσεων κυριαρχεί το «πολιτικό σώου» η εικονική πραγματικότητα εκθαμβωτικής ροής των γεγονότων.
Είναι αλήθεια πως η τηλεόραση και τα Μ.Μ.Ε. γενικότερα με την τεράστια έκρηξη της τεχνολογίας παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην απομάκρυνση του πολίτη από την πολιτική με την «κατάληψη» του ελεύθερου χρόνου αιχμαλωτίζοντας τον πολίτη στην εικονική πραγματικότητα, «κλέβοντας» στοιχεία της δικής του αυτονομίας και προσωπικότητας. Αλλά οι πολιτικοί δε δικαιούνται ν’ αναφέρουν αυτό το φαινόμενο ως «άλλοθι» των δικών τους ευθυνών.
Γιατί, χωρίς τη δική τους υποταγή στη μιντιοκρατία την άλλως «ηθική» αυτουργία, τα Μ.Μ.Ε. δεν θα είχαν τη δύναμη και τα περιθώρια να παίξουν ένα τέτοιο ισοπεδωτικό ρόλο. Γιατί, είναι φυσικό επακόλουθο όταν, το σοσιαλιστικό κόμμα δεν παράγει πολιτική το κενό που δημιουργείται καλύπτεται από τον «αγοραίο» πολιτικό λόγο που κυκλοφορεί από κανάλι σε κανάλι.
Γι’ αυτό το λόγο τα κόμματα εγκαταλείπονται από τα μέλη τους, γιατί δεν έχουν τι άλλο να τους προσφέρουν εκτός από τη νομή της κρατικής και της τοπικής εξουσίας, η οποία σε κάθε περίπτωση είναι οριακή για να ικανοποιήσει όλα τα μέλη πέραν μιας κάστας καλώς ή κακώς προνομιούχων.
Επειδή όμως, οι άνθρωποι δεν έπαψαν ποτέ ν’ αναζητούν και να πιστεύουν σε κοινωνικά οράματα, δεν έπαψαν ποτέ να έχουν ελπίδες και γι’ αυτό βλέπουμε τελευταία ν’ ανθούν κάθε είδους μεταφυσικές και ψευτο¬φιλοσοφικές οργανώσεις ακόμη και ως στοιχεία απόγνωσης, αυτό σημαίνει απλά, ότι τα κόμματα έπαψαν να έχουν πειστικά οράματα και να παράγουν πολιτικό λόγο. Αυτά τα φαινόμενα πρέπει να μας προβληματίσουν. Μπορεί το μοντέλο των πολιτικών οργανώσεων όπως τις γνωρίσαμε μέχρι σήμερα να ‘χει ξεπεραστεί, να χρειάζονται νέες μορφές πολιτικής οργάνωσης, αλλά η άρνηση της κοινωνίας ν’ ακολουθήσει τις πολιτικές ιδέες των κομμάτων είναι ένα σήμα για τον αναγκαίο επαναπροσδιορισμό του σοσιαλιστικού κόμματος.
Ειδικότερα αυτό μπορεί να σημαίνει, ότι η κοινωνική βάση μπορεί να βρίσκεται πιο μπροστά από το κόμμα. Κι αυτό συμβαίνει συχνά στο διαρκές εκκρεμές κίνησης της ιστορίας, όταν το κόμμα πάψει να κινεί τις κοινωνικές εξελίξεις και απλώς διαχειρίζεται την εξουσία.
Καθαρή, διαυγής, ανεξάρτητη σκέψη.
Ελεύθερος νους, απλές αλήθειες και γι’ αυτό ανατρεπτικές και επικίνδυνες.
Ναι! κοινωνία εν υπνώσει, σύστημα που, βασιζόμενο σε αυτήν την παρακμιακή κοινωνία, ολοένα και συγκεντρώνεται σε λιγότερους και ισχυρότερους.
Σύστημα που δεν λειτουργεί με κανόνες θεσμοθετημένους, αλλά με μορφή και πρακτικές συμμορίας.
Ζούμε την εικονική πραγματικότητα.
Πότε θα βγούμε έξω από αυτήν, θα αντικρίσουμε την πραγματι¬κότητα και θα συναισθανθούμε τις ευθύνες μας;
Γι’ αυτό λοιπόν τολμήστε, παλέψτε… και χάστε. Προσωρινά όμως… διότι οι μάχες χάνονται, όχι ο πόλεμος. Κι ό,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει αδιαμφισβήτητα πιο δυνατούς.
* Ο ΠΑΛΛΑΣ ΕΥΓΓΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
FREELANCER ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ Ε.Ε. – ΕΥΡΩΠ. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ
ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΤΗΝ Ε.Ε.
Pallas.eu@gmail.com
