3. Μπέλσεν
Το στρατόπεδο αυτό, βρισκόταν κοντά στο Αμβούργο. Μικρό στην αρχή, επεκτάθηκε το Νοέμβρη του 1944. 
Ο Γιόζεφ Κράμερ διορίστηκε εκεί από το Άουσβιτς, επειδή είχε μεγάλη πείρα. Το άνοιξε σαν αναρρωτήριο αρρώστων από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως και τα γύρω αγροκτήματα. Ήταν επανδρωμένο όπως όλα τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Όλα τα αξιώματα τα κατείχαν μέλη των Ες-Ες, με επικεφαλής τους μεταφερμένους εκεί από τις φυλακές, δηλαδή μιλάμε για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου! Δεν υπήρχαν θάλαμοι αερίων, αλλά χιλιάδες άνθρωποι εξοντώνονταν από την πείνα και τις ασθένειες! Κατά τους τελευταίους μήνες λειτουργίας του, η έλλειψη τροφής ήταν τόσο έντονη, ώστε οι έγκλειστοι κατέφευγαν στον κανιβαλισμό! Η φρουρά τρεφόταν καλά. Ένας Βρετανός, πρώην έγκλειστος, κατέθεσε στη δίκη του διοικητή και μελών της φρουράς, πως όταν ασχολείτο με το ξεκαθάρισμα μερικών χώρων από τα πτώματα, έβλεπε πως στους μηρούς και άλλα μέρη, του σώματος, έλειπαν κομμάτια σάρκας που τα είχαν κόψει και φάει άλλοι έγκλειστοι. Είπε ακόμη, πως είδε με τα μάτια του ανθρώπους να το κάνουν αυτό! Κατέθεσε δε πως «παρατήρησα σε πολλές περιπτώσεις, ένα περίεργο τραύμα στο πίσω μέρος του μηρού πολλών νεκρών. Στην αρχή νόμισα, πως ήταν από σφαίρα, ριγμένη από κοντινή απόσταση, Ρώτησα φίλο μου που μου είπε πως πολλοί από τους κρατούμενους έκοβαν κομμάτια για να τα φάνε!!» Και κατέληξε στην κατάθεσή του: «Αφήνω σε σας να φανταστείτε, σε ποια κατάσταση είχαν περιέλθει οι έγκλειστοι ώστε να τρώνε ανθρώπινο κρέας…». Το πρώτο θέμα που αντίκρισαν οι Βρετανοί, που μπήκαν στο Μπέλσεν, προκαλούσε το ερώτημα αν αυτό ήταν ζωή. Στην πύλη ο επικεφαλής του Μπέλσεν Γιόζεφ Κράμερ, υποδέχτηκε τον λοχαγό Σίγκτον. Ο Κράμερ ανέφερε πως υπήρχαν 40.000 έγκλειστοι, από τους οποίους 15.000 ήταν ως επί το πλείστον κοινοί εγκληματίες, λωποδύτες και ομοφυλόφιλοι, αλλά υπήρχαν επίσης και πολιτικοί κρατούμενοι . Ειδικά αυτοί προέρχονταν από κατακτημένες χώρες και αποτελούσαν το 9%. Όταν ο γενικός αρχίατρος Γκλυν Χιούζ μπήκε στο στρατόπεδο, η κατάσταση που βρήκε ήταν απερίγραπτη! Κατά την αναφορά του «καμιά περιγραφή ή φωτογραφία, δεν μπορούσε να αποδώσει τις φρικαλεότητες που αντικρίζει κανείς έξω από τις παράγκες! Και οι φοβερές σκηνές που έβλεπες μέσα στις παράγκες ήταν πολύ χειρότερες! Στοίβες πτωμάτων ήταν σπαρμένες μέσα-έξω από τις παράγκες. Μερικά δε πτώματα εκείτο ανάμεσα στους ζωντανούς. Υπήρχε κι ένας μεγάλος λάκκος γεμάτος πτώματα. Στις παράγκες, που καθεμιά ήταν για 100 άτομα, στεγάζονταν 1.000! Η γαστρεντερίτιδα θέριζε, τα αποχωρητήρια ήταν αδύνατον να χρησιμοποιηθούν. Στο διαμέρισμα των γυναικών, υπήρχε αν βαθύ χαντάκι, με μια σανίδα πάνω απ’ αυτό. Χωρίς παραπέτασμα. Ικανοποιούσαν τις φυσικές τους ανάγκες εκεί που βρίσκονταν! Επίσης σ’ ένα διαμέρισμα βρισκόταν 8.000 άρρενες , που ο τύφος τους έκανε θραύση. Ο χώρος ήταν γεμάτος περιττώματα. Σε μια παράγκα ήταν τόσα τα πτώματα, που δεν χωρούσε τίποτα! Το 75% έχριζαν νοσοκομειακής περίθαλψης, όμως τίποτε δεν τους προσφέρονταν. Αρρώστιες που επικρατούσαν ήταν κυρίως ο τύφος και η φυματίωση, αλλά και η ασιτία» Μετά την επιθεώρηση, ο γενικώς αρχίατρος Γκλύν Χιούζ έγραψε: «είμαι γιατρός επι τριάντα χρόνια και είδα όλες τις φρικαλεότητες του πολέμου. Ποτέ όμως δεν είδα κάτι που να προσεγγίζει έστω, προς το θέαμα αυτό».
Αγαπητοί μου αναγνώστες, υποπτεύομαι πως αυτές οι περιγραφές είναι… γροθιές στα στομάχια σας, και ίσως θα ‘πρεπε να τις αποφύγω. Όμως δεν το έκανα, για να τεντώσω τα ανακλαστικά σας, απέναντι στους «Έλληνες» ναζί, ώστε να μην βρίσκουν τόπο να σταθούν!!
Δείτε κι εδώ ένα σχετικό βίντεο:
Συνεχίζεται…
Α.Π.Χ