Το προγραμμα “Antifascist Europe” (Αντιφασιστική Ευρώπη) είναι ένα ερευνητικό προγραμμα που εξειδικεύεται στη διερεύνηση των διεθνικών δικτιων, τη συνεργασία και τη συνδιαλαγή των ακροδεξιών ομαδών στην Ευρώπη. Το πρόγραμμα διερευνά από τη δράση ακροδεξιών τρομοκρατικών ομάδων έως φασιστικές/νεοναζιστικές οργανώσεις, νεο-δεξιές συνεργασίες, την επιρροή συντηρητικών think tanks και κομμάτων (κοινοβουλευτικων και εξωκοινοβουλευτικών) σε εθνικο και ευρωπαϊκό επίπεδο.
Σε άρθρο του κάνει αναφορά στην έρευνα του Καναδού δημοσιογράφου του Αλ Jazeera Michael Colborne ο οποίος έχει γράψει βιβλίο για τη δράση της κίνησης Αζοφ που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2022. Όπως αναφέρει ο Colborne, πολλοί Ρώσοι φασίστες μάχονται μαζί με τους Ουκρανούς φασίστες ενάντια στο στρατό της Ρωσίας.
Αναφέρει ο συγγραφέας:
“Αυτή τη στιγμή, ο κύριος λόγος που οι Ρώσοι ναζί μετακινούνται στην Ουκρανία είναι επειδή θέλουν να διαφύγουν της πολιτικής κατάστασης στην πατρίδα τους. Το πουτινικό καθεστώς δεν είναι οπαδός της ακροδεξιάς και δεν τους χρειάζεται. Υπό αυτές τις συνθήκες, συνειδητοποιούν ότι η Ουκρανία είναι μία πολύ ταιριαστή χώρα για την ανάπτυξη της ακροδεξιάς.
Καταρχάς, είναι δίπλα. Δευτερευόντως, γνωρίζονται μεσω των παλιών διασυνδέσεων μεταξύ της ακροδεξιάς σκηνής της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και της Ρωσίας. Επίσης, θεωρούν ότι η Ουκρανία είναι ένα μέρος που μπορούν να εκφράζουν τις θέσεις τους ελεύθερα. Βεβαίως άνθρωποι όπως ο Botsman (ψευδώνυμο του Sergey Korotkikh, Ουκρανός νεοναζί και εκ των ηγετών του κινήματος Αζόφ), που ξεκινούν καμπάνιες για προσέλκυση νέων μελών υπό το σλόγκαν ‘Ελάτε στην Ουκρανία, είναι τέλεια εδώ και μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε”, υπερβάλλουν λιγάκι, γιατί ακόμα και στην Ουκρανία υπάρχουν κάποια όρια για τους ναζί.
Παντως, στην Ουκρανία δεν κρύβονται και πράττουν ανοιχτά, κάτι που ούτε στα όνειρά τους δε συνέβαινε στη Ρωσία. Βλέποντας λοιπόν την απουσία ευκαιριών στη Ρωσία, ότι μπορούν να έχουν προβλήματα με τις αρχές της Ρωσίας, στην πορεία αρκετοί Ρώσοι ναζί αποφάσισαν: “Γ**** τους, πηγαίνουμε στην Ουκραναία”, λέει ο Michael Corborne στο “The Marker”.
Το μυστικό για την μεγάλη έλξη που προκαλεί η Ουκρανία για τους ξένους ναζί είναι η δυνατότητα που τους δίνει για να πράξουν βίαια, κάτι που βρίσκεται στον πυρήνα της ακρο-δεξιάς ιδέας.
“Για την ακροδεξιά, η σύγκρουση είναι, σε μεγάλο βαθμό, στο κέντρο της ύπαρξής τους. Πρόκειται για ανθρώπους που απλά ενδιαφέρονται για τη σύγκρουση, οπότε δεν ενδιαφέρονται τόσο πολύ για ποια πλευρά πολεμούν, Ουκρανική ή Ρώσικη. Αφού οι Ρώσοι ναζί θεωρούν τους εαυτούς τους αντίπαλους του πουτινικού καθεστώτος, πολλοί από αυτούς επιλέγουν την Ουκρανία. Αποκαλούν το πουτινικό καθεστώς εθχρό και βάζουν ως στόχο την απελευθέρωση της Ρωσίας από το καθεστώς, αφού δεν το αναγνωρίζουν ως Ρώσικο”, λέει ο Leonid Razogin.
Μετά την έναρξη του πολέμου το 2014 και τη δημιουργία του Τάγματος Αζόφ, ακροδεξιοί από άλλες χώρες – ιδιαίτερα από τη Ρωσία, συνειδητοποίησαν ότι ο ρόλος της ακροδεξιάς και ο δικός της άλλαξε στην κοινωνία της Ουκρανίας: Πλέον δεν τους κριτικάρουν και δεν τους ασκούσε έλεγχο η κοινωνία και μάλιστα κάποιοι τους αναγνώριζαν ως ήρωες. Οπότε, δημιουργήθηκε ένα ανοιχτό φιλικό περιβάλλοντος για την ακροδεξιά παγκοσμίως στην Ουκρανία και οι ναζί από διάφορες οργανώσεις έσπευσαν να το εκμεταλλευθούν. Αρχικά ως εθεοντές στο πεδίο της μάχης και μετά ως μέλη του Αζόφ, για να κερδίσουν εμπειρία στο κτίσιμο οργανωτικών δικτύων.
“Αρκετοί ακροδεξιοί από άλλες χώρες τρέφουν ψευδαισθήσεις για την Ουκρανία. Πιστεύουν ότι ο οποιοσδήποτε ναζί μπορεί να έρθει σε αυτή τη χώρα, ανοικτά να εκφράζει τις θέσεις του – κάτι που δε μπορούν να κάνουν στις χώρες τους – και μετά με ένα μαγικό τρόπο να βρεθούν στη μάχη. Μεταξύ του 2017 και του 2019 η Εθνοφρουρά μεγάλωνε με διεθνείς συνδέσουν. Είδα όλους αυτούς τους Γερμανούς, Ρώσους, Σουηδούς, Αμερικάνους, Κροάτες που ερχόντουσαν εδώ όλο ενθουσιασμό: “Ουάου! Εδώ μπορείς να κάνεις τόσα πολλά και να μην ενοχλείται κανένας!”
Αυτό είναι αλήθεια ως ένα σημείο, που είναι ένα πρόβλημα, προφανώς, αλλά έχουν αυτή τη διαστρεβλωμένη ιδέα ότι η κατάσταση που επικρατούσε το 20014 συνεχίζεται. Κοιτούν την Ουκρανία και το Αζόφ με σεβσμό, αν και στην πραγματικότητα, υπάρχει μια υπερβολή για το μέγεθος των επιτυχιών του κινήματος. Είναι ένα μείγμα μύθου και πραγματικότητας.
Τα μέλη του κινήματος Αζόφ συνεισφέρουν στο κτίτισμο αυτού του μύθου με το να καλούν δυτικούς ριζοσπάστες ακροδεξιούς να επισκεφθούν την Ουκρανία. Καθώς πολλές ακροδεξιές οργανώσεις στην Ευρώπη έχουν σε εκτίμηση τη Ρωσία, τα μέλη της Εθνοφρουράς κάνουν προσπάθειες να πείσουν τους συναδέλφους τους να στηρίξουν την Ουκρανία.
“Οι Ρώσοι ναζί ζουν στην “γκρίζα ζώνη”. Πολλοί ζουν στην Ουκρανία παράνομα, αλλά είναι απίθανο να απελαθούν. Βετεράνοι του κινήματος Αζόφ προσπαθούν εδώ και χρόνια να περάσουν ένα νόμο για να πολιτογραφούνται ως Ουκρανοί οι εθελοντές. Ο ακροδεξιός μαχητής Nikita Makeev έλαβε Ουκρανική υπηκοότητα μετά από εντολή Ζελένσκι. Δε νομίζω ότι ο Ζελένσκι είναι έτοιμος για τη διεθνή σύγκρουση που θα ακολουθήσει αν μοιράσει διαβατήρια σε ανθρώπους όπως ο Levkin και ο Denis Kapustin (γνωστοί Ρώσοι νεοναζί) που δεν είναι ούτε βετεράνοι. Και οι Ρώσοι βετεράνοι του κινήματος του Αζόφ μπορούν να περιμένουν για πάντα”, λέει ο Michael Colborne, συγγραφέας και δημοσιογράφος του Al Jazeera.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο από “Antifascist Europe” πατώντας ΕΔΩ.
"google ad"
Διαβάστε επίσης σχετικό αναλυτικό άρθρο από Al Jazeera.