Ήταν ηλίου φαεινότερο ότι ο πόλεμος δεν επρόκειτο να τελειώσει έτσι απλά. Δε γίνεται οι ΗΠΑ και οι Ε.Ε. να μην γνώριζαν ότι η διαρκή τροφοδοσία της Ουκρανίας με οπλικά συστήματα, η διαρκής ανάμειξή τους ακόμη και στον στρατηγικό σχεδιασμό του Ουκρανικού στρατού δε θα οδηγούσε σε μία όξυνση της σύγκρουσης. Ήταν ξεκάθαρο από την αρχή, η μόνη λύση που μπορούσε να δοθεί ήταν δια της διπλωματίας, όμως από τις πρώτες ημερες, ακόμη και πριν την εισβολή της Ρωσίας, οι χώρες της Δύσης και κυρίως οι ΗΠΑ αρνούνταν μια τέτοια λύση. Επιθυμούσαν στρατιωτική νίκη της Ουκρανίας.
Τώρα βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν. Η μερική επιστράτευση μπορεί πολύ εύκολα να μετατραπεί σε γενική επιστράτευση στη Ρωσία. Είναι η πρώτη φορά που κηρύσσεται επιστράτευση στη Ρωσία από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι μηχανές του πολέμου έχουν πάρει μπρος. Τα εργοστάσια όπλων δουλεύουν 24 ώρες το 24ώρο ενώ η πυρηνική απειλή μοιάζει πιο πραγματική παρά ποτέ.
Κάποιοι λένε ότι οι ΗΠΑ βρισκόμενες σε οικονομικό αδιέξοδο και χάνοντας την παγκόσμια ηγεμονία στόχευαν εξαρχής σε μια κλιμάκωση και στη διεξαγωγή ενός παγκόσμιου πόλεμου που θα συσπειρώσει τη Δύση γύρω της και θα επιβεβαιώσει δια της βίας των όπλων για ακόμη μια φορά την ηγεμονία της, όπως συνέβη και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όμως αυτή τη φορά, σε έναν ενδεχόμενο πια νέο Παγκόσμιο Πόλεμο (και είναι φρικτό μόνο το γεγονός ότι είναι πιθανός ένας τέτοιος πόλεμος), οι ισχυρές χώρες του πλανήτη δε θα πολεμούν πλέον με τουφέκια και κανόνια, θα είναι εξοπλισμενες με πυρηνικές βόμβες. Και αυτό θα αποτελεί μία υπαρξιακή απειλή για όλο το ανθρώπινο γένος και τον πλανήτη.
Άραγε, στα πρόσκαιρα παιχνίδια ισορροπιών της εξουσίας, μπορούν κάποιοι άνθρωποι να ρισκάρουν το ίδιο το μέλλον του πλανήτη;
Τώρα, περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε ένα πραγματικά αδέσμευτο αντι-πολεμικό, φιλειρηνικό κίνημα που θα διατρανώσει την αντίθεσή του σε όλες τις ισχυρές δυνάμεις που παίζουν τις τύχες της ανθρωπότητας στην πυρηνική ρουλέτα.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ χρειάζεται να φωνάξουμε “ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΙΚΟ ΑΦΟΠΛΙΣΜΟ”.
Δεν έχουμε άλλα περιθώρια.