ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ.ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Μια φορά κι έναν καιρό, έπλεε σένα ποτάμι στην νήσο του Ειρηνικού Ωκεανού Ουλούμπου Κουλούμπου, ένας βάτραχος.
Αμέριμνος σφύριζε τον γνωστό ήχο, κοάξ κοάξ , όταν τον πλησιάζει ένας σκορπιός. Προσπάθησε να πείσει τον βάτραχο, να τον περάσει, στην απέναντι όχθη του ποταμού. «Καλέ μου βάτραχε του λέει ,πέρασε με στην απέναντι όχθη, κι εγώ θα γίνω χώμα να με πατήσεις. Ότι μου ζητήσεις θα το κάνω. Επί μία ώρα ο βάτραχος ήταν ανένδοτος με το επιχείρημα, ότι το τσίμπημα του σκορπιού ήταν δηλητηριώδης, και θα πέθαινε σε περίπτωση, που ο σκορπιός τον τσιμπούσε. -«Μπορεί να είναι έτσι όπως το λες ,καλέ μου βάτραχε μα εγώ, σου υπόσχομαι, ότι ποτέ δεν κάνω κακό, στον ευεργέτη μου. -«Κι εσύ είσαι τώρα ο ευεργέτης μου». Με το πολύ ψηστήρι πείσθηκε ο κυρ βάτραχος, , σήκωσε στην πλάτη του, τον σκορπιό, όπου κι άρχισε να πλέει προς την απέναντι όχθη του ποταμού. Στα μισά της διαδρομής του ποταμού, ο σκορπιός αρχίζει να τσιμπάει τον βάτραχο. Ο βάτραχος άρχισε να βουλιάζει. Γυρίζει αμέσως και λέει απελπισμένος στον σκορπιό.- «Τι κάνεις εκεί ; -«Γιατί δεν κρατάς τις υποσχέσεις σου; Δεν ξέρεις ότι θα βουλιάξουμε και οι δύο». -«Το ξέρω απαντάει στον βάτραχο ο σκορπιός μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. -«Το τσίμπημα είναι στην φύση μου».
Όπως στον σκορπιό το τσίμπημα είναι στην φύση του, έτσι και σε μερικούς κατοίκους, της νήσου Ουλούμπου Κουλούμπου, είναι στην φύση τους το κουτσομπολιό, αλλού όπως στην Ελλάδα, το λένε και χαφιεδισμό, στο Χανιά οι χωρικοί μας το λένε σουχλί, ή σουχλιά. Συνήθως τα κουτσομπολιά τα κάνουν οι γυναίκες, αλλά είναι και πολλοί άνδρες κουτσομπόληδες. Μερικές φορές ωτακουστής εγώ ,έχω ακούσει γυναίκα θυμωμένη να απευθύνεται σε άνδρα και να του λέει¨ «-Σαν την σουχλίστρα γυναίκα είσαι καημένε».
