Του Ισίδωρου Καρδερίνη *
Οι εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου 2017 στη Γερμανία, λόγω του ειδικού πολιτικού, οικονομικού και ιστορικού βάρους που διαθέτει η χώρα, βρέθηκαν χωρίς αμφιβολία στο επίκεντρο του διεθνούς και ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος. Τα αποτελέσματά τους χαρακτηρίστηκαν δε από τη νίκη, έστω και με μειωμένα ποσοστά -33%, ενώ στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2013 ήταν 41,5%- της Χριστιανικής Ένωσης CDU/CSU υπό την ηγεσία της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, τη συρρίκνωση- στο 20,5% από 25,7% το 2013- του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος SPD του Μάρτιν Σουλτς, αλλά και από την είσοδο στην ομοσπονδιακή Βουλή του κόμματος AfD, του πιο επικίνδυνου ακροδεξιού κόμματος της Ευρώπης λόγω του μεγέθους της Γερμανίας και των δραματικών ιστορικών γεγονότων που σημάδεψαν ανεξίτηλα τον 20ο αιώνα.
Οι Γερμανοί, είναι περισσότερο από προφανές, ότι ευγνωμονούν την καγκελάριο Μέρκελ για την ευημερία τους, για το υψηλό βιοτικό τους επίπεδο συγκρινόμενο με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, για την αποτελεσματική καταπολέμηση της ανεργίας η οποία βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, δηλαδή μόνο στο 3,9% του εργατικού δυναμικού και βέβαια για τα πλεονάσματα στον προϋπολογισμό. Για όλους αυτούς, λοιπόν, τους λόγους της χάρισαν μια τέταρτη θητεία στην Καγκελαρία, κάτι που το έχουν πετύχει μόνο ο Κόνραντ Αντενάουερ, ο αναμορφωτής της μεταπολεμικής Γερμανίας και ο Χέλμουτ Κολ, ο πατέρας της ενοποίησης της Γερμανίας.
Από την άλλη, όμως, πλευρά η νίκη της καγκελαρίου Μέρκελ και ο σχηματισμός κυβέρνησης με οποιουσδήποτε πιθανούς εταίρους συνεπάγεται προφανώς τη συνέχιση της πολιτικής της ακραίας λιτότητας και της πιστής εφαρμογής των «ιερών» κανόνων της δημοσιονομικής πειθαρχίας, γιατί αυτό εξυπηρετεί αναφανδόν τη Γερμανία. Η υλοποίηση, όμως, αυτής της πολιτικής, εδώ και χρόνια, έχει ήδη καταπονήσει και εξουθενώσει τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και προπαντός την Ελλάδα και κατά συνέπεια θα θέσει στην πορεία με μαθηματική νομοτέλεια σε κίνδυνο κατάρρευσης ολόκληρο το ευρωπαϊκό οικοδόμημα.
Ταυτόχρονα, τα πρωτοφανή υψηλά ποσοστά -12,6%- του ακροδεξιού, ξενοφοβικού και αντιμεταναστευτικού AfD που για πρώτη φορά κατέφερε όχι μόνο να εισέλθει στην ομοσπονδιακή βουλή αλλά και να αναδειχθεί σε τρίτο κόμμα σε πανγερμανικό επίπεδο και δεύτερο στα ανατολικά ομοσπονδιακά κρατίδια, αποτελούν ένα ιδιαίτερα μελανό αποτύπωμα των γερμανικών εκλογών και ενισχύουν σημαντικά τους λαϊκιστές και τους εξτρεμιστές της Δεξιάς σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Ουδέποτε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάρρευση του Ναζιστικού καθεστώτος το 1945 είχε συμβεί κάτι παρόμοιο, γεγονός που συνιστά αναμφίβολα αρνητικό ορόσημο στην ιστορία της Γερμανίας.
Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2013, πρέπει σε αυτό το σημείο να επισημανθεί, το κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), το οποίο δημιουργήθηκε την ίδια χρονιά από την αντίδραση μιας μερίδας Γερμανών εναντίον των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου, είχε συγκεντρώσει το 4,7% και δεν είχε εισέλθει στη Βουλή. Με την τωρινή είσοδο τους, όμως, στο κοινοβούλιο οι σκληροπυρηνικοί ακροδεξιοί και ξενοφοβικοί του AfD, που για πολλούς θεωρούνται και αυθεντικοί κληρονόμοι του ναζισμού, είναι βέβαιο ότι θα ασκήσουν έντονη πίεση στην καγκελάριο Μέρκελ να μεταβάλλει το φιλελεύθερο δημοκρατικό πρόσωπο που είχε επιδείξει στα θέματα της μετανάστευσης, της τρομοκρατίας και της ασφάλειας, όπως η πολιτική των ανοικτών συνόρων που είχε ως αποτέλεσμα την είσοδο πολλών προσφύγων και μεταναστών στη Γερμανία το Σεπτέμβριο του 2015. Βέβαια αυτή η πολιτική δεν υποκινείται ουσιαστικά από φιλάνθρωπα αισθήματα αλλά εδράζεται στο συμφέρον της Γερμανίας, δεδομένου ότι χρειάζεται κάθε χρόνο μισό εκατομμύριο μετανάστες για να συνεχίσει να υπάρχει ως οικονομική δύναμη και να μπορεί να υποστηρίζει αποτελεσματικά το κοινωνικό της σύστημα.
Η σύγκριση της συμπροέδρου του κόμματος AfD Φράουκε Πέτρι κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας της στην Στουτγκάρδη των κοινωνιών που ενσωματώνουν μετανάστες με κοπρόχωμα, η θέση της ιδίας για τη φύλαξη των συνόρων της Γερμανίας από φρουρούς που θα πυροβολούν οποιονδήποτε πρόσφυγα ή μετανάστη επιχειρεί να τα περάσει παράνομα, αλλά και η δήλωση του άλλου συμπροέδρου του AfD Αλεξάντερ Γκάουλαντ λίγες μέρες πριν από το Euro 2016 για το σπουδαίο μαύρο γερμανογκανέζο ποδοσφαιριστή της Μπάγερν και της Εθνικής Γερμανίας Ζερόμ Μπόατεγκ, «Ο κόσμος τον θεωρεί καλό ποδοσφαιριστή, αλλά δεν θα τον ήθελε για γείτονα», καταδεικνύουν με τον πλέον σαφή τρόπο ότι το κόμμα αυτό έχει κληρονομήσει πράγματι τις απεχθείς παραδόσεις της αρίας φυλής των ταγμάτων εφόδου του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος του Αδόλφου Χίτλερ της δεκαετίας του 1930.
Πού οφείλεται, όμως, αυτή η ξέφρενη ανοδική πορεία αυτού του ρατσιστικού πολιτικού μορφώματος που θέλει εκτός των άλλων να αλλάξει τη στάση της Γερμανίας, ούτως ώστε να πάψει η εκδήλωση μεταμέλειας για τα φρικιαστικά ναζιστικά εγκλήματα; Σίγουρα μια βασική αιτία αποτελεί η προσφυγική και μεταναστευτική κρίση που στις μέρες μας έχει προσλάβει τεράστιες διαστάσεις και η οποία δοκιμάζει τις ευρωπαϊκές χώρες και βεβαίως τη Γερμανία. Πάνω σε αυτό το έδαφος των συνεχιζόμενων προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, αντί να οικοδομείται από τον αναπτυγμένο κόσμο μια δημοκρατική και προοδευτική προσφυγική και μεταναστευτική πολιτική που να επιδεικνύει ανθρωπιά και αλληλεγγύη, φυτρώνουν τα αγκαθωτά άνθη του κακού και θριαμβεύει η απάνθρωπη φασιστική πολιτική και ρητορική του μίσους εναντίον κατατρεγμένων και δύσμοιρων ανθρώπων που εγκατέλειψαν τις εστίες τους υπό τις πιο τραγικές συνθήκες, αναζητώντας φως μακριά από το φριχτό, θανατηφόρο σκοτάδι του πολέμου και της ακραίας φτώχειας, μα και ελπίδα για ένα καλύτερο και πιο γαλήνιο μέλλον.
Άλλη μια σημαντική αιτία, εξάλλου, της ραγδαίας ανόδου του ακροδεξιού AfD συνιστά η εκμετάλλευση στο έπακρο από τα στελέχη του συγκεκριμένου πολιτικού μορφώματος των κρουσμάτων ισλαμικής τρομοκρατίας και των περιστατικών εγκληματικότητας που τα αποδίδουν στην αθρόα εισροή προσφύγων και μεταναστών από τις μουσουλμανικές χώρες. Έτσι, με την πρώτη ευκαιρία κατά την προεκλογική περίοδο ξαναζωντάνευαν τις μνήμες από το μακελειό στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου και τις σεξουαλικές επιθέσεις κατά νεαρών Γερμανίδων από αραβικής καταγωγής μετανάστες την Πρωτοχρονιά του 2016 στην Κολωνία.
Τελικά, το σπέρμα των ακραίων και ξενοφοβικών απόψεων επωάζεται ως το νέο «αβγό του φιδιού» πολύ καλύτερα στις ευημερούσες κοινωνίες του Βορρά που αισθάνονται ότι απειλούνται από τους «πτωχούς» του Νότου, τους οποίους έχουν φορτώσει και με διάφορα αρνητικά στερεότυπα, και βεβαίως τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Συμπερασματικά, τα αποτυπώματα των γερμανικών εκλογών είναι σκοτεινά τόσο για τις προβληματικές ελλειμματικές χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου αφού δεν πρόκειται να μεταβληθεί στο ελάχιστο η γερμανική πολιτική της σκληρής λιτότητας, όσο και για τους δημοκρατικούς πολίτες της Γερμανίας και όλης της Ευρώπης που αντικρίζουν με δέος και παγωμάρα την εφιαλτική επέλαση των φασιστικών, ρατσιστικών και ξενοφοβικών πολιτικών μορφωμάτων.
* Βιογραφικό σημείωμα
Ο Ισίδωρος Καρδερίνης γεννήθηκε στo Χαϊδάρι Αττικής το 1967. Είναι μυθιστοριογράφος, ποιητής και αρθρογράφος. Έχει σπουδάσει οικονομικές επιστήμες και έχει πραγματοποιήσει μεταπτυχιακές σπουδές στην τουριστική οικονομία. Άρθρα του έχουν αναδημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και sites σε όλο τον κόσμο. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά και έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και λογοτεχνικές στήλες εφημερίδων. Έχει εκδώσει επτά ποιητικά βιβλία και δυο μυθιστορήματα. Τα δυο μυθιστορήματά του και τρία ποιητικά του βιβλία έχουν εκδοθεί στις ΗΠΑ και την Μεγάλη Βρετανία.
E-mail: skarderinis@hotmail.gr
Facebook: Karderinis Isidoros
Twitter: isidoros karderinis
