Της Τατιάνας Τουζλούκωφ
Το περίπτερο, το σύμβολο της μεταπολεμικής Ελλάδας που ξεριζωμένο, πεταμένο σε κάποιο σκουπιδότοπο, συμβολίζει σήμερα το 2019 την κατάντια της χώρας μας.
Και ποιος ευθύνεται για αυτό; Ποιος άλλος παρά εμείς. Εμείς οι πολίτες του καναπέ, οι πολίτες με το τηλεκοντρόλ και το κινητό στο χέρι, οι πολίτες που ζούμε τη ζωή μας πίσω από μία οθόνη. Οι πολίτες που με την ψήφο μας αναθέτουμε το τιμόνι της χώρας μας σε χέρια λερωμένα από μίζες σκανδάλων. Οι πολίτες που συγκινούμαστε με εμβατήρια και είμαστε περήφανοι για τους αγώνες και τις θυσίες των παππούδων μας, αλλά την ίδια στιγμή με τη στάση ζωής, τη νοοτροπία, τον ωχαδερφισμό και τον εγωκεντρισμό μας ξεπουλάμε τη χώρα σε όποιον δώσει τα λιγότερα.
Εμείς οι Έλληνες με την χαμηλή αυτοεκτίμηση που προσπαθούμε να την ανεβάσουμε με το να νιώθουμε ανώτεροι μπροστά στους κυνηγημένους πρόσφυγες, που βγάζουμε το θυμό μας στον γείτονα που πάρκαρε στο πεζοδρόμιο μπροστά από το σπίτι μας και που νομίζουμε ότι μας ανήκει, που απαξιώνουμε τους δασκάλους στα σχολεία των παιδιών μας, που κάνουμε μήνυση στην κυρία Βάσω που ομορφαίνει τους τοίχους μιας αφιλόξενης πόλης, που νομίζουμε ότι είμαστε οι ιππότες της ασφάλτου και δεν σταματάμε ούτε στις διαβάσεις να περάσουν τα παιδιά και οι μαμάδες με τα καρότσια, που που που… Ο κατάλογος δυστυχώς είναι τεράστιος…
Ας αναγνωρίσουμε επιτέλους ποιοί είμαστε και τι κάνουμε, ας δούμε τη σκιώδη μας πλευρά ως λαός και ας αναλάβουμε την ευθύνη για την κατάντια της χώρας.
Ας αναλάβουμε την ευθύνη για την αλλαγή, σε ατομικό επίπεδο πρώτα και μετά σε συλλογικό.
Ας κοιτάξουμε το παράδειγμα των φωτεινών κι ευαίσθητων ανθρώπων που νοιάζονται. Νοιάζονται για όλα κι ας μην είναι στη γειτονιά τους, κι ας μην τους αφορούν άμεσα. Δρουν, συμμετέχουν, συνεισφέρουν γιατί ξέρουν ότι όλοι είμαστε μέρος του όλου. Ότι όταν ο διπλανός μας υποφέρει, επηρρεάζει κι εμάς. Ότι θα έρθει και η δική μας σειρά. Αν και αυτοί οι ευαίσθητοι άνθρωποι δεν το κάνουν επί σκοπού. Προσφέρουν μέσα από την καρδιά τους χωρίς να υπολογίζουν τα ωφέλη.
Η αυτοεκτίμηση μας σαν λαός θα ανέβει μόνο αν αφήσουμε το Εγώ μας και προσφερθούμε στο κοινωνικό σύνολο. Έμπρακτα, με συνεισφορά και όχι ελεημοσύνες.
Μόνο μέσω της προσφοράς, της αγάπης, της ομόνοιας, της αλληλεγγύης θα μπορέσουμε να κάνουμε θαύματα. Θαύμα θα είναι να κάνουμε τα σκουπίδια ανακυκλώσιμα υλικά και την Ελλάδα μας χώρα του πολιτισμού και του φωτός. Και δεν μιλώ για αυτά τα ψεύτικα λαμπάκια των Χριστουγέννων των πολυκαταστημάτων και των πυρσών των Ολυμπιακών αγώνων με τους ντοπαρισμένους αθλητές-ζωντανές διαφημίσεις των χορηγών, αλλά για το φως του καθαρού πνεύματος και της όμορφης ψυχής που έχει το γνώθι σε αυτόν και αναλαμβάνει την ευθύνη.
