Το ΠΑΣΟΚ έκανε ένα ουδέτερο σχόλιο για να σώσει τα προσχήματα, αλλά η ΝΔ δεν είπε λέξη. Το δημοσίευμα των Financial Times που αναφέρεται σε όσα συνέβησαν τον Νοέμβριο του 2011 στις Κάννες αντιμετωπίστηκε από το Μέγαρο Μαξίμου σαν να αφορούσε ξένες υποθέσεις.
Αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι. Γιατί είναι η πρώτη φορά που γίνεται γνωστό ότι -σύμφωνα με το ρεπορτάζ- πριν από τη συνάντηση με τον Παπανδρέου, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοσέ Μανουέλ Μπαρόζο είχε επικοινωνήσει με τον τότε ηγέτη της αντιπολίτευσης Αντώνη Σαμαρά, γνωρίζοντας πως εκείνος ήθελε να αποφύγει το δημοψήφισμα.
Τότε, ο Αντ. Σαμαράς είπε στον Μπαρόζο ότι ήταν πια διατεθειμένος να συμμετάσχει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας με το ΠΑΣΟΚ, «κάτι που απέφευγε επί μήνες ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να εξασφαλίσει ο ίδιος την πρωθυπουργία». Αυτό, δηλαδή, που δεν είχε πει στο κόμμα του και, το σημαντικότερο, στον ελληνικό λαό, ο Α. Σαμαράς το είχε πει στον πρόεδρο της Κομισιόν, ο οποίος άλλωστε πρότεινε -κατά το ίδιο ρεπορτάζ- τον Λουκά Παπαδήμο ως πιθανό ηγέτη μίας τεχνοκρατικής κυβέρνησης.
Εναν μήνα μετά τα πράγματα εξελίχθηκαν ακριβώς έτσι όπως συμφωνήθηκαν στη συνομιλία Σαμαρά-Μπαρόζο: Η ΝΔ μπήκε στην κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ, ενώ ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ ορκίστηκε πρωθυπουργός. Μόνο που ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είχε ενημερώσει τους βουλευτές, τα στελέχη και την κοινωνική βάση του κόμματός του για εκείνη τη συνομιλία του με τον Ζ.Μ.Μπαρόζο.
Ενα ερώτημα που συζητείται έντονα σε πολιτικά και δημοσιογραφικά γραφεία είναι γιατί τώρα οι Financial Times τραβούν την κουρτίνα των Καννών. Στο ερώτημα “ποιος ωφελείται” η απάντηση είναι “οπωσδήποτε όχι η κυβέρνηση”. Οχι μόνο εκτίθεται ο πρωθυπουργός για τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις του με τους εταίρους, αλλά και ο Ευ. Βενιζέλος εμφανίζεται ραδιούργος και φιλόδοξος να διαδεχθεί τον Γ. Παπανδρέου, ενώ ο πρώην πρωθυπουργός δικαιώνεται για τη θεωρία ότι στήθηκε μια μεγάλη πολιτική ίντριγκα για να φύγει από την πρωθυπουργία.
Βέβαια, ο Γ. Παπανδρέου και το δημοψήφισμα που πρότεινε έχουν τόσο αρνητική εγγραφή στο συλλογικό υποσυνείδητο ώστε είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς ότι βγαίνει κερδισμένος από την πρωτοβουλία της βρετανικής εφημερίδας.
Μια εικασία που γίνεται είναι ότι στόχος του δημοσιεύματος είναι να υπενθυμιστεί ότι η Ελλάδα βρέθηκε πραγματικά με το ένα πόδι εκτός ευρωζώνης και συζητήθηκε στα σοβαρά η αποπομπή της από το σύστημα του κοινού νομίσματος. Ενδεχομένως, έτσι να επιχειρείται ο εκφοβισμός του εκλογικού σώματος, ότι μπορεί να συμβούν πάλι τα ίδια.
Ομως αυτή η εκδοχή δεν είναι ιδιαίτερα πειστική γιατί αυτό που μένει τελικά από το δημοσίευμα είναι ο αδίστακτος τρόπος με τον οποίο οι μεγαλοεταίροι παρενέβησαν στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας στη λογική “φύγε εσύ (Παπανδρέου)- έλα εσύ (Παπαδήμο). Επομένως, το κεντρικό συμπέρασμα που εξάγεται από την περιγραφή της συγκεκριμένης ιστορίας αφορά τη χρεοκοπία ενός συστήματος εξουσίας με πρωταγωνιστές που τα κάνουν όλα και τα δίνουν όλα για να επιβιώσουν πολιτικά.
tvxs.gr