Με πεδίο μάχης μετά την ολοκλήρωση των εχθροπραξιών («ερείπια παντού, και όλοι μετρούν το κόστος») παρομοιάζει την Ευρώπη σήμερα, μετά τη συμφωνία στη Σύνοδο Κορυφής, η βρετανική εφημερίδα Guardian στο σημερινό κύριο άρθρο της, προειδοποιώντας ότι η συμφωνία αυτή δε λύνει κανένα ελληνικό πρόβλημα, αλλά αντίθετα κρύβει και πολλούς κινδύνους.
Στο άρθρο γίνεται λόγος για μία συμφωνία που δεν αρέσει σε κανέναν και είναι πολύ πιθανό να μην επιτύχει το στόχο της διάσωσης της ελληνικής οικονομίας.
«Είναι ένας σκληρός συμβιβασμός, και η ιστορία των σκληρών συμβιβασμών λέει ότι πυροδοτούν πίκρα και θυμό που μπορούν να κρατήσουν για πολλά χρόνια. Αν υπήρχε λόγος να πιστεύει κανείς ότι η οικονομική και πολιτική παράδοση της Ελλάδας θα οδηγούσε στην ταχύτατη οικονομική ανάκαμψή της, ίσως θα ήταν πιο αποδεκτό. Αλλά το μάθημα από τη Βρετανία και την Ισπανία είναι ότι η επιβράδυνση της λιτότητας έστω και με καθυστέρηση οδηγεί σε πιο γρήγορη ανάπτυξη. Αυτό το μάθημα δεν έχει εφαρμοστεί στην Ελλάδα, που έχει σημειώσει τόσο τη μεγαλύτερη βελτίωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού της […] όσο και την μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ. Αντί να μειώνει το ρυθμό της λιτότητας, η συμφωνία τον ενισχύει», αναφέρει ο Guardian, προσθέτοντας: «Όταν η ελληνική οικονομία αρχίσει να αναπτύσσεται ξανά, όπως θα γίνει, η τρόικα θα πει ότι το σχέδιο λειτουργεί. Όλες οι οικονομίες ανακάμπτουν από την ύφεση στο τέλος. Το ερώτημα είναι με ποιο κόστος».
Η βρετανική εφημερίδα υπογραμμίζει ότι θα πρέπει να ανοίξει μία συζήτηση για την επανεξέταση των πολιτικών που, εξαιτίας της επιρροής της Γερμανίας, εφαρμόζονται σήμερα στην Ευρώπη και πολλοί θεωρούν αντιπαραγωγικές.
«Υπάρχουν εναλλακτικές προσεγγίσεις που θα μπορούσαν να μετριάσουν τον τρόπο με τον οποίο η οικονομική δυσλειτουργία οδηγεί σε πολιτική σύγκρουση; Υπάρχει μία εξίσου επείγουσα ανάγκη για έναν διάλογο για τη δημοκρατία, εστιασμένη λιγότερο στο πολυσυζητημένο έλλειμμα, και περισσότερο στη σύγκρουση μεταξύ διαφορετικών εκλογικών σωμάτων που ψηφίζουν διαφορετικά πράγματα σε μία Ευρώπη που δεν έχει συγκεκριμένο τρόπο αντιμετώπισης διαφορετικών αποτελεσμάτων. Η ελληνική κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες έχει ορισμένες φορές δράσει σαν να ενδιαφερόταν μόνο για τους ψηφοφόρους της. Υπερέχει μία δημοκρατική ψήφος μίας άλλης; Ζητήματα σαν αυτά αξίζουν μετρημένη συζήτηση, αλλά η αδιαλλαξία που έχει ενταθεί στις επάλξεις τις τελευταίες εβδομάδες δυστυχώς το κάνουν αυτό λιγότερο πιθανό απ’ όσο θα έπρεπε να είναι», καταλήγει το editorial.