Γράφει ο π. Στυλιανός Θεοδωρογλάκης
Φυσικά είναι δύσκολο εάν δεν είναι αδύνατο να παρουσιάσεις και να προβάλλεις ένα ποίημα με πεζό λόγο.
Όταν μάλιστα το ποίημα αφορά το πιο ιερό πρόσωπο της δημιουργίας μετά το δημιουργό, το πρόσωπο της μάνας.
Ο κ. Γιάννης Πολυράκης τραγουδεί τη μάνα με το δικό του ποιητικό και λογοτεχνικό λόγο που κυριολεκτικά αγγίζει καρδιές, συγκλονίζει πρόσωπα και αναπαύει την ύπαρξη.
Ξεκινά από τη μάνα του Χριστού την Παναγία που βλέπει το μονάκριβο γιό της να καρφώνεται με σιδερένια καρφιά πάνω στον ξύλινο σταυρό.
Προσεγγίζει με ευθύνη την δική του μάνα που είκοσι και παραπάνω χρόνια τώρα ταξιδεύει και αναπαύεται στην αιωνιότητα και χαίρεται από εκεί την προσκαιρότητα.
Καμαρώνει την ιστορική και ηρωική επαρχία της τα Σφακιά, τα παιδιά της όλα και τον Γιάννη ξεχωριστά που την τραγουδεί με την καρδιά, με ευγνωμοσύνη, με χαρά και αγαλλίαση.
Ύστερα, προσεγγίζει πάντοτε ποιητικά τις μανάδες των άλλων, του στρατιώτη, του ναυτικού, του ξενιτεμένου, του φυλακισμένου, του εξαρτημένου του πάσχοντος και βρίσκει για την κάθε περίπτωση λόγο προσαρμογής και κατανόησης του πόνου ή της χαράς της μάνας.
Χαιρόμαστε το Σφακιανό διορατικό και αστραποβόλο βλέμμα του συγγραφέα και νιώθουμε ειλικρινά περήφανοι για τον ποιητή και δημιουργό τέτοιου αριστοτεχνικού δημιουργήματος όπως είναι η Ωδή στη μάνα.
Το ποίημα έχει σε κάθε περίσταση χαροποιό έκφραση έστω και εάν διαπραγματεύεται μερικές φορές λυπητερές καταστάσεις της ζωής και της κοινωνίας.
Το ποίημα ως νέα δημιουργία είναι χαρά και ζωή.
Ο συγγραφέας αναδείχνεται και με αυτό το αξιόλογο ποιητικό του έργο λειτουργός της ζωής και της δημιουργίας.
Άξιος και τιμημένος μαζί με την καρδιακή μας ευχή να είναι και πολυχρόνιος και ευλογημένος και για νέες ποιητικές και πεζές δημιουργίες.
Ευχαριστίες πολλές και ευχές θερμές για το ευλογημένο πρόσωπο, την οικογένεια και τη ζωή του, για το παρόν και το μέλλον που είχε την καλοσύνη και την ευγένεια να μας προσφέρει το βιβλίο του Ωδή στη μάνα με πολύ ζεστή και φιλόφρονη αφιέρωση.
Με αδικαιολόγητη καθυστέρηση το μελετήσαμε με ιδιαίτερη προσοχή και ξεχωριστό ενδιαφέρον γιατί το θέμα διαπραγμάτευσης του βιβλίου είναι θέμα ευαισθησίας και ζωής όπως είναι το πρόσωπο της μάνας και μάλιστα όταν η διαπραγμάτευση γίνεται ποιητικά, τραγουδιστικά, Ωδή στη μάνα.
Χειροπιαστή ομορφιά ποίησης και δημιουργίας, ευαισθησίας, δύναμης και ζωής.