Οι γλωσσικοί αγώνες στην πατρίδα μας πάντα ήταν το δικό τους «ψωμάκι».
Ινστιτούτα, παραγωγές, διορισμούς, και ψήφους, πολλές ψήφους.
Ο έξοχος Εμμανουήλ Ροΐδης, ο συγγραφέας της «Πάπισσας Ιωάννας», αντιμετωπίζοντας κάποτε τον Πανεπιστημιακό Κόντο έγραψε:
«Ο κύριος Κόντος, πλην του ψιλού και του δασέως ουδέν άλλο πνεύμα γνωρίζει».
Από τότε τι άλλαξε;
Χάθηκε το πνεύμα, έμεινε όμως το γεύμα.
Ποιος θα το φάει;
Μα ο πλέον κυνικός, ο πλέον αδίστακτος.
Α ξέχασα, και ο πλέον υποκριτής και γύφτος.
Δεν μπορούν όλοι να πληρώσουν. Και το σεβόμαστε.
Αν βρίσκεσαι σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, συνέχισε να μας διαβάζεις δωρεάν. Η ενημέρωση πρέπει να παραμένει προσβάσιμη για όλους.
Αν όμως μπορείς, στήριξέ μας σήμερα. Ορίστε δύο καλοί λόγοι για να το κάνεις:
- Η στήριξή σου ενισχύει άμεσα την ποιότητα και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας μας.
- Κοστίζει λιγότερο από έναν καφέ και η διαδικασία διαρκεί λιγότερο από 1 λεπτό.
Επίλεξε σήμερα να γίνεις συνδρομητής ή δωρητής.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
