Περικυκλωμενη απο την παρακμή και τη φτώχια, το νεαρό κορίτσι της φωτογραφίας, χαμογελά, και με ένα ψαλίδι σπεύδει να κόψει μια ηλιαχτίδα. Η παιδική φαντασία μετατρέπει τις ακτίνες του ήλιου σε κορδέλες που μπορεί με το ψαλίδι της να κόψει.
Η φωτογραφία είναι από τον Σκωτσέζο φωτογράφο Adam Diston και τραβήχθηκε το 1886, όμως με έναν τρόπο συνδέεται και με την Ελλάδα.
Η σελίδα Παγανιστικές δοξασίες στη θεσσαλική επαρχία εμπεριέχει σύντομα διηγήματα μυθοπλασίας που πέρνουν ιδέες από τη λαογραφία. Ο συγγραφέας της, Χρυσόστομος Τσαπραΐλης, εμπνεύστηκε από τη φωτογραφία, την προσάρμοσε στην ελληνική λαογραφία και δημιούργησε ένα όμορφο σύντομο διήγημα.
Διαβάστε το:
Κάποιους χειμώνες τα χωριά της Θεσσαλίας κάνουν ολόκληρους μήνες να δούνε ήλιο. Η επαρχία σκεπάζεται από τεράστια γκρίζα σύννεφα που στρατοπεδεύουν πάνω απ’ τις αχνιστές σκεπές των χαμηλών σπιτιών, δίχως να αφήνουν τον ήλιο να φανεί ούτε για μια στιγμή στον τόπο. Σαν φιλάργυροι άρχοντες που όταν είναι κάλαντα διπλοκλειδώνουν τις πόρτες και πετάνε από τα παράθυρα πέτρες και ξυλαράκια, έτσι και τα σύννεφα αυτά πετροβολάνε τον κόσμο με μυτερή παγωμένη βροχή κι αγκαθωτό χιόνι.
Παλιότερα υπήρχαν στην επαρχία μας κάποια ψαλίδια σφυρηλατημένα την πρώτη ανατολή της άνοιξης, τα οποία έκοβαν το φως σαν να ήταν μαλακό κρέας από ζυγούρι. Σαν έφτανε το τέλος του καλοκαιριού, οι Θεσσαλοί έκοβαν μ’ αυτά ηλιαχτίδες με τις οποίες σκάρωναν εκθαμβωτικές σαΐτες. Έτσι όταν έμπαινε ο χειμώνας και δεν έβλεπαν ήλιο για πάνω από μια βδομάδα, έπαιρναν τις βουνοκορφές με τα κεράτινα τόξα τους στον ώμο, κι έριχναν τα πύρινα βέλη προς τον ουρανό, έτσι που τα σύννεφα τρύπαγαν και, ταπεινωμένα, άφηναν τον ήλιο να περάσει.
Δυστυχώς το τελευταίο απ’ τα ψαλίδια αυτά χάθηκε μαζί μ’ έναν δάσκαλο που τον κατάπιε η Γη πέρα στις πλαγιές του Κόζιακα το 1914.
Ο φωτογράφος Adam Diston γεννήθηκε στο Εδιμβούργο το 1827 και ήταν φωτογράφος.
Δείτε τη φωτογραφία με το κορίτσι με το ψαλίδι:
Δείτε κάποιες ακόμα φωτογραφίες του:
(Woman and Boy in Shop, 1888)
