Με 18 διαφορετικούς τρόπους απομόνωσης των δανειοληπτών, οι Εταιρείες Διαχείρισης Απαιτήσεων από Δάνεια και Πιστώσεις, μετατρέπουν την απέλπιδα προσπάθεια διευθέτησης των οφειλών εκ μέρους των πολιτών σε «χρονικό προαναγγελθέντος (οικονομικού) θανάτου!».
Με κοινό παρονομαστή την τακτική… «μην του μιλάτε του παιδιού», οι εισπρακτικές αποφεύγουν κάθε επικοινωνία με τον οφειλέτη. Μετά το «πριμαντονιλίκι» ξεκινά να σφίγγει ο βρόγχος και σταδιακά οι πολίτες οδηγούνται σε ασφυξία.
Όπως καταγγέλλει η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας της ΓΣΕΕ, στην συντριπτική πλειονότητα των υποθέσεων που έχει κληθεί να διαχειριστεί αντιμετώπισε ουσιαστικό πρόβλημα στην επικοινωνία με τις εισπρακτικές και τους διαχειριστές χρεών, καθώς και με την ανελαστική στάση τους απέναντι σε αντικειμενικά προβλήματα των δανειοληπτών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, πρόσφατη υπόθεση που διαχειρίστηκε η ΕΕΚΕ, στο πλαίσιο της οποίας το αρμόδιο fund δεν δεχόταν καμία επικοινωνία με τον καταναλωτή καθώς ο συγκεκριμένος υπερήλικας δεν διέθετε ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail).
Δυστυχώς, η ΕΕΚΕ παρά τις επανειλημμένες τηλεφωνικές και έγγραφες προσπάθειες δεν κατάφερε ποτέ να επικοινωνήσει με την εισπρακτική εταιρεία ακόμα και μετά την υποστήριξη που παρείχε προς τον καταναλωτή για τη δημιουργία προσωπικού ηλεκτρονικού ταχυδρομείου!
Στην περίπτωση αυτή δε, υπάρχει κίνδυνος να χαθεί η όποια ρύθμιση και πληρωμή από τον καταναλωτή.
Καταλήγοντας, μετά από πέντε ολόκληρους μήνες ανεπιτυχών προσπαθειών, η Ένωση προγραμμάτισε δια ζώσης ραντεβού με την τράπεζα που είχε εξ αρχής λάβει το δάνειο ο υπερήλικας, προκειμένου να μπορέσει να ολοκληρώσει τη νέα ρύθμιση στην οποία διεγράφη ποσοστό 12,40% και αποπληρωμή του υπολοίπου σε 52 μήνες.
Συνοψίζοντας, οι επιστημονικοί συνεργάτες της Συνομοσπονδίας Εργατών, παραθέτουν τις 18 παγίδες που έχουν στηθεί σε βάρος των δανειοληπτών.
Αναλυτικότερα:
– Επικοινωνίες μόνο τηλεφωνικά ή μέσω ηλεκτρονικών πλατφορμών, όπου διατίθενται, και δυσκολία δια ζώσης επικοινωνίας με εκπροσώπους στα γραφεία τους.
– Απαιτήσεις κυρίως, ηλεκτρονικής επικοινωνίας και ρύθμισης μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με τους δανειολήπτες, αδιαφορώντας για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν εξαιτίας του ψηφιακού αναλφαβητισμού.
– Ανυπαρξία σταθερών εκπροσώπων ανά εξεταζόμενη υπόθεση.
– Συνειδητή ανυπαρξία κοινωνικών κριτηρίων ή κριτηρίων για τις περιπτώσεις αποδεδειγμένα σοβαρών ασθενειών.
– Λύσεις μόνο βάσει αλγοριθμικών οδηγιών και περιουσιακής κατάστασης των δανειοληπτών.
– Δυσκολίες στις ρυθμίσεις με παρουσίαση μόνο δύο λύσεων: είτε με εφάπαξ εξόφληση είτε με μηνιαίες δόσεις σε περιορισμένο χρονικό ορίζοντα (συνήθως 8-10 έτη).
– Απαιτήσεις υψηλών προκαταβολών βάσει εμπορικών αξιών για τη ρύθμιση στεγαστικών δανείων, ανεξαρτήτως δυνατοτήτων δανειοληπτών.
– Ταχεία διαδικασία εισπράξεων οφειλών μέσω πλειστηριασμών.
– Αποφυγή ρυθμίσεων από αρκετές ΑΕΔΑΔΠ με έγγραφα, πέρα από μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και απλών κωδικών πληρωμής RF για χρήση σε ταμεία τραπεζών ή ebanking.
– Χρονοβόρα διαδικασία εξέτασης αιτημάτων ρυθμίσεων αλλά και παραλαβής εξοφλητικών αποδείξεων αποπληρωμής.
– Χρονοβόρα διαδικασία εκτίμησης εγγράφων δανειοληπτών.
– Γραφειοκρατική αντιμετώπιση, με απαιτήσεις πληθώρας εγγράφων από οφειλέτες.
– Ενδοεταιρική ασυνεννοησία και ευθυνοφοβία των τμημάτων.
– Μετά την έκδοση πρακτικού συμφωνίας ρύθμισης με μηνιαίες δόσεις, άρνηση μείωσης των τόκων από τους servicers, εφόσον ο δανειολήπτης μελλοντικά αποκτήσει την δυνατότητα εφάπαξ καταβολής.
– Μη συνεκτίμηση των οφειλών των δανειοληπτών σε ΑΑΔΕ, ΕΦΚΑ ή άλλων υποχρεώσεων και δανείων.
– Καμία ευελιξία σε μικρές αποκλίσεις των δανειοληπτών στις ημερομηνίες καταβολής των οφειλών.
– Ελλιπής ενημέρωση προς ενήμερους δανειολήπτες για τις μεταβολές επιτοκίων ή την αλλαγή τραπεζικών λογαριασμών.
– Μη παροχή πρακτικών οδηγιών για τη συνέχιση ενήμερων καταβολών δανειοληπτών, όταν τα δάνεια μεταβιβάζονται στην δευτερογενή αγορά από τράπεζες σε servicers ή αντίστροφα.