ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
“Ανάθεμα που χόρτασε τον κόσμο τον απάνω. Τιμές και πλούτη και χαρές, αγάπες και παιχνίδια. Και μίσεψε αξεδίψαστος και απόλα υπεριψούτα.”ΚΩΣΤΗΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ {ΑΝΤΑΙΟΣ}
Την Ελλάδα την “σκοτώνουν” πάντοτε οι Έλληνες. Οι άλλοι -φίλοι,σύμμαχοι και εχθροί- απλώς ξύνουν τις ήδη ανοικτές πληγές. Ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος εθνικής αυτοχειρίας, είναι η μόνιμη διάκριση διαίρεση των Ελλήνων δια του δύο.Βασιλικοί ,Βενιζελικοί , δεξιοί, κομμουνιστές, μηνημονιακοί, αντιμνημονιακοί, ευρωσοτηριολάγνοι, δραχμοπτωχεύσαντες και τόσες άλλες διχοτομήσεις, αποδεικνύουν την διαχρονικότητα αυτής της αυτοκαταστροφικής κουλτούρας. Στην προδιάθεση του Έλληνα να αναζητεί και να αναγορεύει ως “εχθρό του” το αντεστραμμένο είδωλο του πρέπει να προσθέσουμε και την αξιοποίηση του, με μιντιακά τεχνάσματα, εκλογικά ψευτοδιλήμματα και πολιτικά τρυκ,από τον δικομματισμό{με όλες του τις μορφές και εκφάνσεις όπως π.χ την σημερινή όπου το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ και η ημιμνημονιακή Ν.Δ διαθέτουν και αντιμνημονιακά παραρτήματα.” Γιάννης Πανούσης καθηγητής εγκληματολογίας {Βήμα}
Από άλλη οπτική γωνία ο καθηγητής φιλοσοφίας Στέλιος Ράμφος αναλύει ότι η διαφορετικότητα των Ελλήνων όπου λειτουργούν με το συναίσθημα και χωρίς ορθολογισμό, ωφείλεται στην επιρροή της ορθοδοξίας που τους κάνει μηδενιστές, κι το ότι οι νεοέλληνες , δεν πέρασαν από το στάδιο της αναγέννησης και του διαφωτισμού.Με τον δικό τους τρόπο αυτό αναφέρουν και Έλληνες ψυχαναλυτές.Ότι οι Έλληνες και Ελληνίδες δεν κάνουν ενδοσκόπηση εις τον βαθύτερο εαυτόν τους, παρά δείχνουν πάντα με το δάχυλο τον απέναντι.Βεβαίως υπάρχει και η άλλη σχολή σκέψης ότι την ανθρώπινη συνείδηση την διαμορφώνει το σύστημα παραγωγής και διανομής.
Ότι ο μοναχικός άνθρωπος στον καπιταλισμό είναι αντανάκλαση και ομοίωμα του μοναχικού εμπορεύματος.
Στον καπιταλισμό; Ναι. Αλλά στην Ελλάδα βέβαια, ο καπιταλισμός και ότι θετικό έφερε στην Δυτική Ευρώπη ήταν καχεκτικός κρατικοδίαιτος εξαρτημένος από τους ξένους κομπραδόρικος.Σήμερα όμως τι κάνουμε;Ήταν τόσο αναξιόπιστο και διεφαρμένο το Ελληνικό πολιτικό σύστημα με αιχμή του δόρατος τον δικομματισμό όπου δεν έκανε ποτέ στοιχειωδώς έντιμη διαχείριση , και μας έφθασε στον πάτο.Φθάσαμε στο σημείο δια του Γ.Α.Π να ικετεύουμε τους εταίρους μας να μας έρθουν, ως “σωτήρες” για να μας οργανώσουν την Ελληνική δημόσια διοίκηση. Καλό θα ήταν να μην φθάναμε μέχρι εδώ.Χωρίς να παραβλέπουμε και την γενικότερη κρίση του δυτικού καπιταλισμού στον ανταγωνισμό του με τις αναδυόμενες δυνάμεις ΚΙΝΑ, ΙΝΔΙΑ ,ΡΩΣΙΑ, ΒΡΑΖΙΛΙΑ {BRIK.}
Συμφωνώ με τους φιλελεύθερους που λένε ότι πρέπει να αλλάξουμε μοντέλο ανάπτυξης.Αν δεν παράγεις προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας μπορείς να ανταγωνιστείς τους Ασιάτες στα ίδια προϊόντα; Διαφωνώ βεβαίως με την στόχευση τους σχεδόν αποκλειστικά στην μείωση του κράτους και των δημοσίων κοινωνικών δαπανών.Στον κόσμο του σκληρού ανταγωνισμού που ζούμε δεν μπορεί να επιβιώσει μια χώρα αν δεν είναι ανταγωνιστική.
Χρειάζεται πάντρεμα του ανταγωνισμού και της κοινωνικής οικονομίας, σενα Δημοκρατικό σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο.