Η θλιβερή εικόνα που παρουσίαζε το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο τις τελευταίες μέρες εξαιτίας κάποιας κατάληψης, είναι η αφορμή για το παρόν σημείωμα. 
Σωροί σκουπιδιών μπροστά στα μάτια των έκπληκτων τηλεθεατών, μέσα σε ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, όχι στους δρόμους και τις πλατέες. Πόσο μάλλον για αυτούς που ζούσαν το πρόβλημα από κοντά ! Εικόνες που σε έκαναν να σκέφτεσαι πως αυτό που κυρίως παράγει ο άνθρωπος είναι απορρίμματα και μάλιστα σε καθημερινή βάση; Και τι θα συνέβαινε αν όλοι είχαμε εντάξει στην καθημερινότητά μας αυτήν την καλή συνήθεια της ανακύκλωσης, και μάλιστα της ανακύκλωσης στην πηγή; Οι σωροί των σκουπιδιών σε κάθε απεργία του δήμου, θα ήταν ακριβώς οι μισοί.
Αν όσοι από εμάς δεν έχουμε αυτήν την …συνήθεια τέλος πάντων, ας κάνουμε ένα απλό πείραμα! Ας βάλουμε στον κάδο των σκουπιδιών αντί για μία σακούλα, δύο. Ή πρώτη για τα οργανικά απόβλητα και η δεύτερη για όσα υλικά μπορούν να ανακυκλωθούν. Και όχι μόνο τα μπουκάλια του νερού, τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Αλλά όλα τα ανακυκλώσιμα υλικά από γυαλί, πλαστικό, αλουμίνιο, αφού τα πλύνουμε με λίγο νερό. Δηλαδή μπουκάλια από γάλα, κεσεδάκια πάσης φύσεως αφού τα ξεπλύνουμε επίσης, ότι «βρώμικο» πετάμε κατευθείαν για τον πράσινο κάδο, όπως τα κουτιά από τις κονσέρβες, αφού τα καθαρίσουμε με νερό και σαπούνι.
Αυτό που θα διαπιστώσουμε από τις πρώτες κιόλας μέρες είναι, ότι τα σκουπίδια που προορίζονται για τον πράσινο κάδο μειώνονται στο μισό και πλέον, ενώ η σακούλα με τα ανακυκλώσιμα υλικά γεμίζει σε χρόνο ρεκόρ. Αν κάποιος τώρα έχει την «πετριά» να ανακυκλώνει και τα φυτικά απόβλητα σε ειδικούς για το κόμποστ κάδους, χρησιμοποιώντας αυτό το υλικό για τον κήπο, τις γλάστρες και το χωράφι του, τα απορρίμματα που καταλήγουν στις χωματερές είναι ελαχιστότατα. Ακόμη αν υπάρξει κάποια στιγμή μέριμνα σε κάθε νοικοκυριό, όπως σχεδόν υποχρεούνται τα μεγάλα ξενοδοχεία και εστιατόρια να διαθέτουν σκουπιδοφάγους που αλέθουν τα υπολείμματα των τροφίμων τα οποία στην συνέχεια απομακρύνονται με το νερό, η επονείδιστη αλλά … και αναγκαία παραγωγή σκουπιδιών από τον άνθρωπο γίνεται σχεδόν μηδενική! Η χρήση των απορριμματοφόρων, θα είναι πλέον μόνο για την μεταφορά των ανακυκλώσιμων υλικών! (Που λέει ο λόγος!)
Θα μου πείτε εδώ ο κόσμος χάνεται η ανακύκλωση και η οικολογία μας μάρανε! Ωστόσο επειδή ακριβώς χάνεται ο κόσμος, έχουμε ανάγκη από την οικολογία. Όλοι αυτοί οι ζοφεροί αιματηροί πόλεμοι στην γειτονιά μας γιατί κυρίως γίνονται αν όχι για το πετρέλαιο που είναι μοχλός κίνησης και χωρίς αυτό τίποτα δεν κινείται; Αν ο άνθρωπος μέσα σε ένα πνεύμα αειφορίας, που σημαίνει σεβασμό στο περιβάλλον, μάθαινε να χρησιμοποιεί και τις εναλλακτικές, ήπιες πηγές ενέργειας, τον ήλιο, τον αέρα, το νερό, το κακό θα ήταν πολύ μικρότερο. Εδώ και πόσα χρόνια χάνονται ζωές στους ματωμένους δρόμους του πετρελαίου, για τις ζώνες επιρροής της μιας και της άλλης υπερδύναμης…
Πέρα από τον ζόφο και τον θάνατο, είναι και η επιβάρυνση και μόλυνση του περιβάλλοντος, ας θυμηθούμε τις πετρελαιοπηγές που για χρόνια φλέγονταν μετά την αμερικάνικη επίθεση στο Ιράκ και πόσο αυτό είχε δράσει καταστροφικά στο περιβάλλον, πέρα από τους θανάτους και τον τρόμο. Η υπερθέρμανση του πλανήτη, το λεγόμενο φαινόμενο του θερμοκηπίου, που έχει ως αποτέλεσμα το λιώσιμο των πάγων στους πόλους και το ανέβασμα της στάθμης της θάλασσας. Έχουμε σκεφτεί αλήθεια σοβαρά τι σημαίνει αυτό; Ακτογραμμές εξαφανίζονται, καθώς επίσης και νησιά, ως εκ τούτου ολόκληρες περιοχές μετακομίζουν όλο και προς τα μέσα!
Οι ανανεώσιμες πηγές από τον ήλιο, τον αέρα και το νερό θα μπορούσαν να κάνουν την χώρα μας ενεργειακά αυτάρκη και όχι μόνο! Εννοείται χωρίς να καταστρέφεται το περιβάλλον, μέσα σε ένα πνεύμα αειφορίας και χωρίς να έχουμε προβλήματα με την εισβολή εταιριών, όπως έγινε στο Αποπηγάδι. Πρέπει να οχυρωθούμε σε τέτοιου είδους επιθέσεις και να ξαναβρούμε το μέτρο που έχουμε χάσει προ πολλού, στην ίδια την χώρα που αυτό έχει εφευρεθεί!
Επιστρέφοντας στην ανακύκλωση, να προσθέσουμε, ότι οι χωματερές επιβαρύνουν τον πλανήτη, μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, γιαυτό και αυτού του είδους η διαχείριση στην πηγή, στα σπίτια του καθενός μας δηλαδή, έχει πάντα πολύ μεγάλη σημασία. Όταν οι πράσινοι κάδοι θα είναι ελάχιστοι και θα τείνουν να εξαφανιστούν, θα πει πως όλοι μας κατανοήσαμε το πρόβλημα, αφού τα πάντα εξαρτώνται από όλους μαζί και τον καθένα ξεχωριστά.
Μείωση αποβλήτων, εξοικονόμηση ενέργειας και φυσικών πόρων, μείωση ρύπανσης των εδαφών και του υδροφόρου ορίζοντα, διάσωση εντέλει της υγείας του πλανήτη!