Το χειροκρότημα συγκεντρωμένων έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, στην Αγίου Κωνσταντίνου, δέχθηκε ο Παύλος Πολάκης, κατά την άφιξη του στη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος.
Όταν είδαν τον Παύλο Πολάκη, χειροκρότησαν και του φώναξαν: “Να θέσεις υποψήφιος. Μην κάνεις πίσω”, με εκείνον να απαντά “ποτέ δεν έκανα”.
Σύμφωνα με αναφορές τις τελευταίες ημέρες σε πληθώρα μέσων ενημέρωσης, η υποψηφιότητα του Παύλου Πολάκη για πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν βέβαιη.
Την προσπάθεια εξαπάτησης πολιτών από δήθεν εκπροσώπους του Συλλόγου «Ορίζοντας», καταγγέλλει με ανακοίνωσή του, το Δ.Σ. του Συλλόγου.
Πιο συγκεκριμένα, γίνεται λόγος για μία κυρία, η οποία κυκλοφορεί στο Δήμο Πλατανιά -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν σημειώνονται απόπειρες απάτης και σε άλλες περιοχές των Χανίων- και πουλάει ημερολόγια και εικόνες, υποστηρίζοντας ψευδώς πως τα έσοδα θα διατεθούν υπέρ του έργου του Συλλόγου.
«Ο Σύλλογος «Ορίζοντας» δεν διενεργεί εράνους και δεν πουλάει ΠΟΤΕ προϊόντα πόρτα – πόρτα, στο δρόμο, σε καφετέριες ή σε καταστήματα.
Τα προϊόντα του «Ορίζοντα» διατίθενται, είτε στα παζάρια που υλοποιεί ο Σύλλογος είτε σε οργανωμένες εκδηλώσεις και δράσεις τρίτων κατόπιν συνεννόησης. Για την αγορά προϊόντων ή τη δωρεά χρηματικού ποσού εκδίδεται από τον Σύλλογο θεωρημένη απόδειξη είσπραξης με το λογότυπο του Συλλόγου και προσκομίζεται στους δωρητές. Παρακαλούμε οι φίλοι του Συλλόγου να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί», υπογραμμίζουν στην ανακοίνωσή τους οι εκπρόσωποι του «Ορίζοντα».
Δεν πίστευαν στα μάτια τους οι αστυνομικοί του ΑΤ Πλατανιά όταν το μεσημέρι του Σαββάτου βρήκαν ένα αγοράκι μόλις 4 ετών να περιφέρεται μόνο του στην παραλία του Μάλεμε.
Το παιδάκι υπέδειξαν στους αστυνομικούς ένα ζευγάρι τουριστών από τη Δανία που είδαν το αγοράκι που φορούσε πάνα να είναι πολύ ώρα μόνο του και τηλεφώνησαν στο τμήμα. Το μικρό αγόρι που στα χέρια του κρατούσε ένα κινητό τηλέφωνο, οδηγήθηκε στο τμήμα, ενώ οι αστυνομικοί ξεκίνησαν την αναζήτηση των γονιών του. Όταν κατάφεραν να εντοπίσουν τη μητέρα του, την άκουσαν έκπληκτοι να εξηγεί γιατί άφησε μόνο το παιδί της.
Όπως ισχυρίστηκε η 33χρόνη μητέρα από τη Ρουμανία που πήγε στο ΑΤ Πλατανιά για να παραλάβει το αγοράκι, έπρεπε να πάει σε γιατρό και για αυτό άφησε το 4 χρονών παιδί της χωρίς επίβλεψη. Η μητέρα δήλωσε ότι έχει έρθει στην χώρα μας για τουρισμό και ότι επειδή έπρεπε να πάει εκτάκτως σε γιατρό άφησε το παιδί μόνο του στο ξενοδοχείο που διαμένουν, αλλά αυτό διέφυγε και βρέθηκε να περιφέρεται μόνο του στην παραλία.
Η 33χρονη συνελήφθη και σε βάρος της σχηματίστηκε δικογραφία για την έκθεση του παιδιού της σε κίνδυνο. Επειδή όπως προέκυψε ο πατέρας του παιδιού δεν βρίσκεται στην Ελλάδα, το παιδί παραδόθηκε στη μητέρα του.
Παρασκευή 7 Ιουλίου, στις 21:00, θα προβληθεί και θα παρουσιαστεί στην Κατάληψη ROSA NERA, η αυτο\οργανωμένη ταινία “Κεραμίδι” που γυρίστηκε από το κινηματογραφικό συνεργείο της Κοινότητας Κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ και φίλες, φίλους την άνοιξη του 2022.
Μια ταινία για την Υφανέτ και την μνήμη/τους ανθρώπους και τα ντουβάρια…
Θα ακολουθήσει συζήτηση και το αντιεμπορευματικό καφενείο στην αυλή της Ρόζας.
Ακολουθεί ένα κείμενο που συζητήθηκε και γράφτηκε από το Κινηματογραφικό συνεργείο της Κοινότητας Κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ, από τον σύνδεσμο για την ταινία: https://keramidithemovie.
Για την αυτοοργανωμένη – αντιεμπορευματική ταινία ΚΕΡΑΜΙΔΙ
Η ταινία ΚΕΡΑΜΙΔΙ γυρίστηκε τον Απρίλη του 2022, εντός και εκτός της κατάληψης Υφανέτ, ως μια προσπάθεια να ανιχνεύσουμε μέσα από μια ιστορία μυθοπλασίας τις δαιδαλώδεις διαδρομές μιας χαμένης μνήμης. Λίγους μήνες πριν, η συνέλευση της Υφανέτ προχώρησε στην έκδοση της μπροσούρας «Μικρές ιστορίες για την διάσωση της μνήμης», με θέματα την κρατική διαχείριση των μνημείων από τις απαρχές του ελληνικού κράτους, το κτήριο της Υφανέτ ως μνημείο βιομηχανικού πολιτισμού, την υπεράσπιση της κατάληψης ως κομμάτι της δικής μας αντιμνήμης, αλλά και στην αναδημοσίευση παλιών συνεντεύξεων από εργάτες της περιόδου λειτουργίας του εργοστασίου.
Παράλληλα και για περίπου 11 μήνες, διεξάγονταν εντατικές εργασίες συντήρησης του κτηρίου, με στόχο τόσο την ασφάλεια και τη λειτουργικότητα των χώρων που χρησιμοποιούνται, όσο και την προστασία του εργοστασίου ως υλικό κατάλοιπο αυτής της μνήμης. Τέλος, το ίδιο περίπου διάστημα που οργανώθηκαν τα γυρίσματα της ταινίας, η Κοινότητα Κατάληψης Φάμπρικα Υφανέτ διοργανώσε ένα φεστιβάλ υπεράσπισης της κατάληψης κόντρα στο συνέδριο «τα κάστρα της βιομηχανίας» και στα σχέδια αξιοποίησης. Το φεστιβάλ κορυφώθηκε με την διεξαγωγή του πρώτου street parade μετά από αρκετά χρόνια, το οποίο και συνοδεύτηκε από την έκδοση «Ένα γέλιο θα τους θάψει». Στην έκδοση αυτή επιχειρήθηκε μια αναδρομή τόσο σε προηγούμενα street parade/ reclaim the streets από την Ελλάδα και το εξωτερικό, όσο και σε διάφορες στιγμές των κινημάτων ανά τα χρόνια, όπου η πολιτική και το παιχνίδι υπήρξαν πράγματα αδιαχώριστα. Με δυο λόγια θα λέγαμε ότι το 2022 ήταν μια χρονιά όπου το ζήτημα της μνήμης απασχόλησε έντονα τον κόσμο γύρω από την κατάληψη της Υφανέτ.
Σε αυτό το σημείο, θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί «μα καλά, τι κόλλημα έχετε φάει με τη μνήμη τέλος πάντων;» ή «πού ακριβώς σας χρησιμεύουν όλες αυτές οι ιστορικές αναδρομές;». Είναι συνηθισμένο άλλωστε το ζήτημα της μνήμης να συγχέεται συχνά, με τη ακατάσχετη παρελθοντολαγνεία και το διάχυτο αίσθημα νοσταλγίας που κατακλύζουν διάφορες πτυχές της καθημερινότητάς μας. Η μνήμη για την οποία μιλάμε εμείς όμως είναι κάτι πέρα από αυτό, είναι ο τρόπος με τον οποίο προκαλούμε το μέλλον. Με άλλα λόγια, δεν αφορά αποκλειστικά το παρελθόν και τα όσα έχουν ήδη συμβεί, αλλά αποτελεί μια δυναμική διαδικασία μετασχηματισμού, μέσα από την οποία γίνεται αντιληπτό το παρόν και τίθεται οι βάσεις για τον σχεδιασμό του μέλλοντος. Η μνημονική διαδικασία είναι μια διαδικασία όπου τα άτομα συγκροτούν ατομικές και συλλογικές ταυτότητες, προκειμένου να μπορέσουν να τοποθετήσουν τον εαυτό τους μέσα στον ρου της ιστορίας. Σε μια περίοδο λοιπόν, όπου τα κινήματα πασχίζουν να ανασυγκροτηθούν, το ζήτημα της μνήμης οφείλει να απασχολεί όλους όσοι δεσμεύονται στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης, όλες όσες επιθυμούν να στέκονται στη σωστή πλευρά της ιστορίας.
Γνωρίζουμε βέβαια ότι το ζήτημα της μνήμης δεν απασχολεί μόνο τα κινήματα, αλλά και τον ίδιο τον καπιταλισμό. Σε περιόδους κρίσης και αστάθειας, όπως αυτή η παρατεταμένη περίοδος που διανύουμε, δημιουργείται συχνά μια κοινωνική τάση που αναζητά σταθερότητα και θαλπωρή στην παράδοση, στο οικείο και στην νοσταλγία, κόντρα στις επιταγές της σύγχρονης καθημερινότητας για επιτάχυνση και συνεχή καινοτομία. Μέσα από αυτό το πρίσμα μπορούμε να αντιληφθούμε την αναθέρμανση του ενδιαφεροντος γύρω από τη λαογραφία, την αρχαιολογία και την εθνολογία, την έλξη των βίνταζ και έθνικ αντικειμένων και αισθητικής, το ενδιαφέρον για τα μουσεία και τα μνημεία και την τάση στο θέατρο και το σινεμά για ενασχόληση με την μνήμη και την ιστορία.
Ο καπιταλισμός λοιπόν επιχειρεί να εμπορευματοποιήσει αυρή την κοινωνική τάση και να τη μετατρέψει σε άλλο ένα πεδίο κερδοφορίας. Θα προσπαθήσει να μετατρέψει την ιστορία σε καρτ ποστάλ, θα αντικειμενοποιήσει την μνήμη προκειμένου να την εκθέσει σε μουσεία, θα αποσιωπήσει ό,τι δεν χωράει στην επίσημη εθνική αφήγηση και θα δομήσει μια ολόκληρη βιομηχανία τουρισμού και πολιτισμού, προκειμένου να εκμεταλλευτεί το διάχυτο αίσθημα της νοσταλγίας. Αυτή η μνήμη όμως, δεν είναι ζωντανή, δεν είναι αυτή που υπερασπιζόμαστε. Είναι μια μνήμη απονεκρωμένη, που μοιάζει ζωντανή επειδή κινείται από το χρήμα.
Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέξαμε να φτιάξουμε την ταινία με αυτοοργανωμένους και αντιεμπορευματικούς όρους: χωρίς χρηματοδότες και χορηγούς, χωρίς προσδοκίες για κέρδος, μέσα από σχέσεις ισοτιμίας και μοιράσματος της γνώσης. Το πρότζεκτ Κεραμίδι ξεκίνησε από την ομάδα Cine Yfanet, ανοίχτηκε στην κοινότητα της κατάληψης και τελικά εμπλουτίστηκε από την συμετοχή δεκάδων νέων και παλιών φίλων. Σε αυτό το σημείο αξίζει να επισημάνουμε ότι πολλές από μας δεν είμαστε απλά σινεφίλ ή ερασιτέχνες (με την κυριολεκτική έννοια του όρου), αλλά βρισκόμαστε ήδη μέσα στην πολιτιστική βιομηχανία. Και όπως βροντοφώναξε το πρόσφατο, δυναμικό «κίνημα των καλλιτεχνών» (Δεκέμβρης ’22 – Μάρτης ’23), οι άνθρωποι μέσα σε αυτή την βιομηχανία δεν είναι χομπίστες, αλλά κανονικοί εργαζόμενοι. Και όπως όλες οι εργασίες, έτσι και αυτή στο πεδίο των τεχνών, μας αλλοτριώνει. Έχουμε κουραστεί λοιπόν να πρέπει συνεχώς να προωθούμε τον εαυτό μας και τις κοινωνικές μας δεξιότητες για να βρούμε δουλειά, να πρέπει συνεχώς να κάνουμε κονέ και γνωριμίες για την προώθηση των παραστάσεων μας, να αναγκαζόμαστε να προσαρμοστούμε στις μόδες και τις τάσεις γύρω από το «καλλιτεχνικό γούστο» της κάθε εποχής, να βρισκόμαστε ανάμεσα σε κλίκες και ισχυρούς εγωισμούς, να παρακαλάμε και να μας περιφρονούν. Στο χώρο του σινεμά, έχουμε δει τη σαπίλα αυτή να ξεκινάει από τον εθελοντισμό της σχολής κινηματογράφου στο τοπικό φεστιβάλ, να περνάει μέσα από την εμπειρία του «Χόλιγουντ στη Θεσσαλονίκη» και να καταλήγει σε διαφημιστικά για τράπεζες και γιαούρτια, έτσι ώστε να γνωρίζουμε πολύ καλά πλέον, πώς είναι να έχεις χάσει κάθε ενδιαφέρον για αυτό που δημιουργείς.
Αν λοιπόν η μία πτυχή της δράσης μας είναι να σταθούμε μαζί με όσους και όσες διεκδικούν καλύτερες συνθήκες εργασίας και περισσότερες δημιουργικές ελευθερίες μέσα σε αυτήν τη βιομηχανία, η άλλη πτυχή της, είναι να δημιουργούμε πέρα και ενάντια σε αυτήν την βιομηχανία, χωρίς τον εκβιασμό της λογικής του κέρδους. Αυτό δεν είναι κάτι εύκολο. Η κινηματογραφική βιομηχανία έχει συστηματοποιήσει τη γνώση γύρω από το πώς φτιάχνεται μια ταινία και την έχει κατανείμει σε ρόλους με αυστηρή ιεραρχία. Από την πλευρά μας χρησιμοποιήσαμε κάποιες από αυτές τις συμβάσεις μιας κινηματογραφικής παραγωγής που μας φάνηκαν χρήσιμες και προσπαθήσαμε να αμφισβητήσουμε κάποιες που θεωρήσαμε περιττές. Σίγουρα δεν γυρίσαμε τον κόσμο ανάποδα: είναι δύσκολο να φτιάξεις μια ταινία χωρίς αλλεπάλληλα deadline και την έγνοια του να ρίξεις το κόστος και είναι ακόμα πιο δύσκολο να σκηνοθετήσουν τέσσερα άτομα μια σκηνή ή να μοντάρουμε σε τρεις διαφορετικούς υπολογιστές. Παρ’ όλα αυτά, κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, στην προσπάθεια μας να ανιχνεύσουμε τις δυνατότητες για ένα πιο συλλογικό σινεμά.
Μνήμη, ιστορία, κινήματα, καπιταλισμός, βιομηχανία του θεάματος, εργασία, αυτοοργάνωση. Διαβάζοντας κανείς αυτό το κείμενο μπορεί να σχηματίσει την εντύπωση ότι αυτό που θέλαμε να κάνουμε εν τέλει ήταν μια στρατευμένη ταινία. Κι όμως, ήμασταν αρκετά μακριά από τον όρο αυτό, τουλάχιστον έτσι όπως είθισται να γίνεται αντιληπτός σήμερα (ξύλινος λόγος, προπαγάνδα, διδακτισμός). Αναμφίβολα, ξέραμε πως κάναμε μια ταινία πολιτική. Γιατί όσοι λένε ότι οι ταινίες τους δεν έχουν μέσα πολιτική, λένε απλά ψέματα στον εαυτό τους. Κυρίως όμως αυτό που θέλαμε ήταν να βρούμε μια γλώσσα για όλα αυτά που δεν χωράνε. Γιατί καλώς ή κακώς, δεν μπορούν να χωρέσουν όλα τα άγχη μας σε μια προκήρυξη. Γιατί υπάρχουν συναισθήματα που δεν αποτυπώνονται σε μια αφίσα. Γιατί υπάρχουν φόβοι που δεν μπορούν να ξεδιπλωθούν σε μια συνέλευση. Κάποια πράγματα απλώς πρέπει να γίνουν ταινίες, τραγούδια, θέατρο κ.ο.κ.. Με άλλα λόγια, αν μας ενδιαφέρει η ανάπτυξη ενός «πολύμορφου» κινήματος, θα πρέπει να μεριμνήσουμε για την απελευθέρωση όλων αυτών των μορφών επικοινωνίας και του εκφραστικού πλούτου, που μοιάζουν παραδομένα στον καπιταλισμό.
Στις 8 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί τελικά η 8η γιορτή διεκδίκησης του στρατόπεδου Μαρκοπούλου από την «Πρωτοβουλία Χανιωτών για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου»
Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:
Μετά από 7 γιορτές διεκδίκησης στο δρόμο για να γίνει το στρατόπεδο πάρκο, τώρα ήρθε η στιγμή για να συνεχίσουμε τη διεκδίκησή μας «από τα μέσα».
Το Σάββατο 8/7/2023 η «Πρωτοβουλία Χανιωτών για το στρατόπεδο Μαρκοπούλου» οργανώνει την 8η γιορτή διεκδίκησης μέσα στο στρατόπεδο. Από τις 18:00 θα είμαστε όλοι μαζί εκεί για να συζητήσουμε πώς θέλουμε αυτό τον χώρο, πώς τον ονειρευόμαστε και πώς θα τον διαφυλάξουμε.
Για να καταγράψουμε και να υιοθετήσουμε τα δένδρα που έχει ήδη. Για να δώσουμε την δυνατότητα στα παιδιά να δημιουργήσουν και να ψυχαγωγηθούν με διάφορες δράσεις. Για να ξεκινήσουμε, εμείς οι χρήστες αυτού του χώρου, να γνωριζόμαστε και να δημιουργούμε εντός του. Για να διασκεδάσουμε με λαϊκή και παραδοσιακή μουσική , να φάμε, να πιούμε , να χορέψουμε.
Μέσα και από την 8 η γιορτή διεκδίκησης καλούμε τους συμπολίτες μας να συνεχίσουμε τον αγώνα με κάθε τρόπο για τη δημιουργία ενός μεγάλου, ελεύθερου πάρκου στο πρώην Στρατόπεδο χωρίς «προσωρινές» λύσεις στάθμευσης/parking και άλλων «τεχνασμάτων»!
Διεκδικούμε :
1. Το στρατόπεδο Μαρκοπούλου να παραχωρηθεί οριστικά στο Δήμο Χανίων ΔΩΡΕΑΝ
2. Να καταργηθούν οι συντελεστές δόμησης-κάλυψης καθώς και οι χρήσεις που δεν έχουν σχέση με το πράσινο. Να χαρακτηρισθεί ολόκληρος ο χώρος ως χώρος "Αστικού Πρασίνου".
3. Να αρχίσει άμεσα (χθες) η εκπόνηση διαχειριστικής μελέτης/σχεδίου για το «Πάρκο Μαρκοπούλου» με αποφασιστική συμμετοχή στο σχεδιασμό όλων των ενδιαφερομένων πολιτών και φορέων από την πρώτη κιόλας ημέρα (συμμετοχικός σχεδιασμός).
4. Μέχρι να ολοκληρωθεί η μελέτη να αποδοθεί άμεσα στους κατοίκους ως χώρος πάρκου με τις απαραίτητες μικροεπεμβάσεις (τουαλέτες, νερό κλπ)
Πρωτοβουλία Χανιωτών για το Στρατόπεδο Μαρκοπούλου»
Με βαθειά λύπη, το Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Κρήτης ανακοινώνει την απώλεια του καθηγητή Νίκου Χρονάκη, Αναπληρωτή Καθηγητή του Τμήματος Χημείας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
“Ο Νίκος, απόφοιτος και διδάκτορας του Τμήματος Χημείας του Παν. Κρήτης, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός σε όλη την κοινότητα του Τμήματός μας.
Θα τον θυμόμαστε για πάντα, ως πρότυπο ανθρώπου που αγαπούσε τη ζωή και την επιστήμη του.
Στους οικείους του εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια”, αναφέρει ο πρόεδρος του Τμήματος, Δημήτριος Άγγλος.
Πρωτοβουλίες για την επιχείρηση πειθούς αναλαμβάνει ο Απόστολος Γκλέτσος για την παραμονή του Αλέξη Τσίπρα στο τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ.
Με μια ανάρτηση στο Facebook, o ηθοποιός που έχει διατελέσει επί αρκετά χρόνια δήμαρχος Στυλίδας, γνωστοποιεί ότι μαζεύει υπογραφές, ώστε να θέσει υποψηφιότητα ο Τσίπρας για την ηγεσία του κόμματος.
«Αναλαμβάνω πρωτοβουλία συγκέντρωσης υπογραφών για να πείσουμε τον πρόεδρο, Αλέξη Τσίπρα να είναι ξανά υποψήφιος πρόεδρος αναλογιζόμενος το καλό και το μέλλον του τόπου», αναφέρει.
Ενώ σε άλλη ανάρτησή του τονίζει ότι «…όσοι μπορείτε αναλάβετε πρωτοβουλίες , να αλλάξει γνώμη και να είναι, ξανά υποψήφιος, με τον Αλέξη, αλλιώς μαύρο φίδι..».
Για την επόμενη ημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ μίλησε στην ΕΡΤ και την εκπομπή “Συνδέσεις” το ιστορικό στέλεχος του κόμματος, Δημήτρης Βίτσας.
“Η πρόταση που έχει κάνει αυτή τη στιγμή η Πολιτική Γραμματεία, η οποία συνεδρίασε χτες, είναι να είναι πρόεδρος Κοινοβουλευτικής Ομάδας ο Σωκράτης Φάμελλος, κατά πάσα πιθανότητα και με βάση το καταστατικό θα εκλεγεί, γιατί εκλέγεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Γραμματέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας να είναι ο Διονύσης Καλαματιανός. Αυτό ήταν ένα πρώτο βήμα” τόνισε και πρόσθεσε:
“Τώρα πρέπει να γίνει μια Κεντρική Επιτροπή. Να υποβάλουν οι υποψήφιοι – υποψήφιες την υποψηφιότητα τους για τη θέση του προέδρου. Θα πάμε σε ένα διαρκές συνέδριο που θα εγκρίνει αυτές τις υποψηφιότητες. Κάπου στα τέλη του Αυγούστου και αρχές Σεπτέμβρη θα γίνει πανελλαδική εκλογή του νέου προέδρου“.
Σε ερώτηση για το εάν ο Αλέξης Τσίπρας θα συνεχίσει να είναι πρόεδρος έως την εκλογή νέου προέδρου, απάντησε ότι δεν φαίνεται να έχουν καταλήξει σε κάτι τέτοιο και ότι μεταβατικός στην ουσία είναι ο κ. Φάμελλος.
“Αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιμέτωπος με δύο ζητήματα τα οποία είναι ξένα το ένα από το άλλο. Το ένα είναι η εσωτερική του ανασύνταξη, που σημαίνει ότι πρέπει να έχει πρόεδρο και μια σειρά πράγματα που έχουν να κάνουν με την οργανωτική του δομή και λειτουργία. Και το δεύτερο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιστοιχηθεί με τα προβλήματα αυτής της εποχής. Για παράδειγμα, ξέρετε πολύ καλά ότι έχουμε ένα νέο αυξανόμενο κύμα ακρίβειας. Και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ανταποκριθεί. Γιατί παρ όλες τις δυσκολίες και τη μικρή δύναμη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, δηλαδή ότι είμαστε αξιωματική αντιπολίτευση με 47 βουλευτές, καθήκον μας είναι και αν θέλουμε ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει μπροστά είναι να προτείνουμε λύσεις και να τις παλέψουμε. Διαφορετικά το μοναδικό πράγμα που θα κάνουμε θα είναι να συζητάμε μεταξύ μας για τα του οίκου μας. Αλλά ο οίκος μας είναι ένα πολιτικό κόμμα και ένα πολιτικό κόμμα έχει σχέση με την κοινωνία, δεν έχει σχέση με τον εαυτό του” κατέληξε.
Από πλευράς του ο διευθύνων σύμβουλος της MRB, Δημήτρης Μαύρος, τόνισε ότι ο εχθρός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο χρόνος, διότι τα πράγματα στη χώρα κινούνται με τεράστιες επιταχύνσεις και όχι απλά μεγάλες ταχύτητες “και τα πράγματα δεν τα βλέπω να κινούνται με τις αντίστοιχες ταχύτητες. Το δεύτερο πράγμα είναι ότι ένας επόμενος εχθρός είναι η ενδεχόμενη γραφειοκρατία που ορίζει το καταστατικό, το οποίο συνάδει με τον χρόνο. Ξέρω ότι το καταστατικό είναι ένα πολύ ισχυρό πράγμα το οποίο δεν μπορείς να το ποδοπατήσει. Όμως, από την άλλη μεριά θα πρέπει να είναι κανείς πιο αποφασιστικός, διότι η κοινωνία δεν σε ρωτάει ποιο είναι το καταστατικό σου. Σε ρωτάει τι έχεις να μου δώσεις εμένα. Το τρίτο πράγμα είναι ότι, και για μένα το σοβαρότερο, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τη δυνατότητά του να αποδέχεται τι είναι αυτό το οποίο συμβαίνει στην κοινωνία. Παραμονές των εκλογών, ενώ έβλεπε να συμβαίνουν πράγματα και δημοσκοπικά αρνιόταν να τα αποδεχτεί. Αυτό δείχνει και άρνηση να “διαβάσει” την κοινωνία. Δεν είμαι σίγουρος ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εσωτερικά είναι σε φάση ανοιχτά τελείως να “διαβάσει” την κοινωνία γιατί αν θέλει να τη διαβάσει την κοινωνία θα πρέπει να αποδεχθεί τρομακτικές δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει και νούμερα και αριθμούς, τα οποία είναι απειλητικά σχεδόν. Μέσα εκεί λοιπόν για την αποδοχή της κοινωνίας πρέπει να αντιληφθεί ότι η κοινωνία, οι πολίτες έχουν κινηθεί προς έναν πραγματισμό και όχι προς ιδεολογικές θεωρίες. Και όσο και αν προσπαθεί η Κεντροαριστερά παραδοσιακά να πει ότι για να δώσω πρακτικές λύσεις πρέπει να πατήσω πάνω σε ένα μανιφέστο, θεωρητικό και ιδεολογικό, η κοινωνία δεν ενδιαφέρεται γι αυτό, αλλά ενδιαφέρεται να ακούσει τη λύση για την ακρίβεια, τη λύση για την υγεία, τη λύση που να του πει ότι είναι δίκαιη, ότι είναι αναπτυξιακή, ότι είναι χίλια δύο πράγματα. Το αν αυτό είναι κεντροαριστερό ή σοσιαλδημοκρατικό δεν τον ενδιαφέρει, πιστέψτε με.
“Επίσης θα τεθεί η μεγάλη πρόκληση “Τι κάνουμε με δύο κόμματα: ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ”. Δεν είναι άμοιρο το ΠΑΣΟΚ από αυτό το οποίο γίνεται αυτή τη στιγμή και μάλιστα τρέξαμε προεκλογικά δύο ερωτήσεις οι οποίες ήταν προφητικές. Η μία ερώτηση ρωτούσε “Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σύντομα μπορεί να επανέλθει, να επανακάμψει, να γίνει ισχυρός γιατί έχει να προσφέρει ακόμα στην κοινωνία πολλά” και ο βαθμός συμφωνίας με αυτή την άποψη ήταν 24,7% που σημαίνει ότι αυτό είναι και μια οροφή για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή και η συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ επί αυτού που ρωτήθηκε όλη η Ελλάδα ήταν 84%. Αντίστοιχα στο ΠΑΣΟΚ κάναμε την ερώτηση “Κάποιοι λένε ότι σύντομα μπορεί το ΠΑΣΟΚ να μπει στη διαδικασία να γίνει ισχυρότερο και να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση. Πόσο συμφωνείτε με αυτό” και η συμφωνία εκεί ήταν πιο κάτω, ήταν στο 21,5% αλλά το εύρημα ήταν ότι η συσπείρωση των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ επί αυτής της ερώτησης ήταν 38%. Που σημαίνει ότι ακόμα και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ δεν πιστεύει ότι μπορεί να φτάσει στο σημείο να είναι αξιωματική αντιπολίτευση, τουλάχιστον όχι σύντομα. Αυτό το πράγμα λοιπόν στο μυαλό του κόσμου τίθεται ως θέμα γιατί δεν ενώνονται αυτοί; Αφού ο ένας προέρχεται από τον άλλον…” τόνισε ο κ. Μαύρος.
Η Επίκουρη Καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης, Λαμπρινή Ρόρη, σημείωσε ότι δύο είναι τα μεγάλα νέα: “Ένα είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει πλέον την ανταγωνιστικότητά του να διεκδικεί την εξουσία. Δηλαδή έχει χάσει αυτό που λέμε την κυβερνητική του κλίση, τη δυνατότητά του να απειλήσει τη Νέα Δημοκρατία, παρά το ότι παρέμεινε δεύτερο κόμμα. Από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ το νέο ήταν ότι δεν κατάφερε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου να ξεπεράσει στην πραγματικότητα τα ποσοστά του, να φύγει μπροστά έτσι ώστε να απειλεί περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ με όρους ανταγωνιστικότητας. Άρα είναι ένα δύσκολο πεδίο και για τα δύο κόμματα. Δεν υπάρχει στη φάση αυτή και για αρκετό ακόμα καιρό νομίζω ένας σαφής δρόμος που θα τις εξελίξει αυτές τις καταστάσεις. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Αναμφισβήτητα έχει περάσει διάφορες φάσεις θεσμοθέτησης στο εσωτερικό του. Η τελευταία ήταν ας πούμε μια έξτρα δόση προειδοποίησης γύρω από το πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα. Σίγουρα η διάταξη των δυνάμεων μεταξύ της προεδρικής πλειοψηφίας και αυτού που λέμε ομπρέλα της μειοψηφίας είναι το ένα κρίσιμο ζήτημα. Αν θα παραμείνει ας πούμε κάπως έτσι η διάταξη των δυνάμεων με τον νέο πρόεδρο ή αν θα αλλάξει. Το πιθανότερο είναι ότι θα αλλάξει“.
Η ετήσια καλοκαιρινή συναυλία που διοργανώνει ο Σύλλογος στήριξης ασθενών με νεοπλασματική νόσο «Ευ Ζω με τον Καρκίνο», φέτος είναι γεμάτη κέφι και αισιοδοξία! Κοντά μας θα είναι η εξαιρετική ερμηνεύτρια και performer Βαγγελιώ Φασουλάκη, μαζί με τους μουσικούς Νίκο Βογιατζάκη, Γιάννη Σταυρακάκη και Νικόλα Χριστόπουλο, που θα μας χαρίσουν μια όμορφη καλοκαιρινή μουσική βραδιά την Τετάρτη 5 Ιουλίου 2023, στο ανοικτό θέατρο Πύλη Βηθλεέμ.
Η Βαγγελιώ Φασουλάκη ανακατεύει στον καμβά της χρώματα και ήχους από διάφορα είδη μουσικής και μπαίνοντας σε διάφορους πολύχρωμους ρόλους, οδηγεί το κοινό σ’ ένα διαδραστικό ταξίδι γεμάτο μικρές χιουμοριστικές αλλά και περίεργες ιστορίες.
Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την στήριξη του Δήμου Ηρακλείου-Αντιδημαρχία Πολιτισμού και ΔΗ.ΚΕ.Η.
Το συγκρότημα είχε την ευγενή πρόθεση και γενναιοδωρία να προσφέρει όλα τα έσοδα της παράστασης στο σύλλογο «Ευ Ζω με τον Καρκίνο».
Τιμή εισόδου 10 ευρώ
Ώρα προσέλευσης 20:30
Οι Κρήτες κατά την αρχαιότητα δεν έτρωγαν χοιρινό γιατί θεωρούσαν το ζώο ιερό ενώ στη Γόρτυνα είχαν ένα ιδιαίτερο τρόπο να τιμωρούν και να διαπομπεύουν τους μοιχούς, στη δε Κνωσό απαγόρευαν δια νόμου την τοκογλυφία και την αισχροκέρδεια.
Αυτά και άλλα ενδιαφέροντα για τη ζωή στο νησί, κατά την αρχαιότητα, μας μεταφέρει ο ο Φλαμανδός γιατρός, εθνολόγος, γεωγράφος και ιστορικός Olfert Dapper.
Στο έργο «Περί της Νήσου Κρήτης», που εκδόθηκε το 1999 και το οποίο αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης εργασίας που εξέδωσε ο Dapper το 1688 με τίτλο «Ακριβής Περιγραφή των Νήσων του Αρχιπελάγους», διαβάζουμε στοιχεία για τη ζωή στην Κρήτη τόσο κατά την αρχαιότητα όσο και κατά την εποχή που συνέγραψε το βιβλίο του.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτά, οι αρχαίοι κάτοικοι της Κρήτης θεωρούσαν το χοίρο ιερό ζώο που του άξιζαν ιδιαίτερες τιμές γι αυτό από απέφευγαν να τρώνε το κρέας του. Αυτό σύμφωνα με τον Αθηναίο καθιερώθηκε επειδή πίστευαν ότι ο Δίας είχε γεννηθεί πάνω στη Δίκτη όπου και του προσέφερε τους μαστούς της μια σκρόφα, τον θήλασε και περιφερόταν γύρω του γρυλίζοντας για να μην ακούνε οι περαστικοί τις φωνές του. Έτσι οι Κρήτες θεώρησαν πως σε αυτό το ζώο άξιζαν οι μεγαλύτερες των τιμών και θέσπισαν νόμο που απαγόρευε την κατανάλωση χοιρινού κρέατος.
Ο Dapper επίσης αναφέρει πως στην αρχαία Γόρτυνα όταν συνελάμβαναν κάποιον να μοιχεύει τον οδηγούσαν ενώπιον των αρχόντων και αν αποδεικνύονταν η ενοχή του, του έβαζαν στο κεφάλι ένα στέφανο από μαλλί, για να τον διαπομπεύσουν και να διαδηλώσουν με το γυναικείο αυτό στολίδι, ότι τον θεωρούσαν άνανδρο κι ανάξιο να περιβληθεί οποιόδήποτε αξίωμα. Μετά τον διαπόμπευαν φορτώνοντας τον με βάρος πέντε στατήρων για να γίνει γνωστή στον καθένα η ανανδρία και η ατιμία του. Έτσι τον απέκλειαν από το δημόσιο βίο και δεν μπορούσε πλέον να προταθεί για κανένα αξίωμα ή δημόσια θέση.
Ο πολυπράγμον Ολλανδός , τονίζει επίσης στις αναφορές του για την Κρήτη πως οι νόμοι και οι διατάξεις της Κνωσού απαγόρευαν την τοκογλυφία και την αισχροκέρδεια . Αλλά και τους οφειλέτες που κρίνονταν ένοχοι καταδολίευσης δανειστών τους τιμωρούσαν σαν να είχαν διαπράξει κλοπή ή κάτι εξ ίσου ατιμωτικό.
Ακόμα μας περιγράφει πως οι νέοι μάθαιναν να πολεμούν υπό τους ήχους αυλού, λαούτου κι άλλων μουσικών οργάνων παλεύοντας με γροθιές και ρόπαλα. Ο Στράβων αναφέρει πως έβλεπε κανείς νέους να πιάνονται στα χέρια , να παλεύουν παράξενα σώμα με σώμα ή και με όπλα ακόμα, γι αυτό και το πιο τιμητικό δώρο που μπορούσε κανείς να προσφέρει ήταν τα όπλα.
Συνήθιζαν δε να βαδίζουν στην μάχη υπό τους ήχους οργάνων με τους συγγραφείς να διαφωνούν ως προς τα ποια ήταν αυτά. Ο Στράβων αναφέρει τον αυλό και τη λύρα ή το σείστρο, ο Πολύβιος βεβαιώνει ότι χρησιμοποιούσαν σάλπιγγα ενώ ο Πλούταρχος μαρτυρεί ότι έμπαιναν στη μάχη υπό τους ήχους της λύρας.
Επειδή οι Κρήτες ήταν πολύ καλοί σφενδονίτες τους χρησιμοποιούσαν στα στρατεύματα τους άλλοι λαοί όταν ήταν σε πόλεμο με τους γείτονες τους. Οι ιστορικοί αποδίδουν μάλιστα τη μαζική συμμετοχή Κρητών μισθοφόρων σε άλλα στρατεύματα στην όχι και τόσο ανθηρή οικονομία του νησιού. Στον αθηναϊκό στρατό, όπως και μεταξύ των μυρίων της Κύρου Αναβάσεως ακόμα και στο στρατό του Ιουλίου Καίσαρα συναντούμε Κρήτες τοξότες.
(Τα παραπάνω στοιχεία αντλήθηκαν από το βιβλίο «Περί της νήσου Κρήτης, εκδόσεις Μικρός Ναυτίλος, σε απόδοση Αριστέας Τ. Πλεύρη)
O “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες.
Copyright © 1981-2023 | ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΡΗΤΗΣ ΙΚΕ | ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ 51, ΧΑΝΙΑ, 73134, ΚΡΗΤΗ | ΤΗΛ.: 28210-74544 | ΕΜΑΙL: news@agonaskritis.gr | Created by Websitepro
