Ο Φιλανθρωπικός Οργανισμός “ΑΠΟΣΤΟΛΗ” είναι μία ΜΚΟ που ίδρυσε η Αρχιεπισκοπή Αθηνών που έχει ως επιδίωξη την ανακούφιση των ανθρώπων. Όπως σημειώνουν οι ίδιοι, η απόφαση για την ίδρυση της “είναι όχι μόνο η έκφραση της αγωνίας της διοικούσης Εκκλησίας για όσα συμβαίνουν και εκτυλίσσονται τον τελευταίο καιρό στην πατρίδα μας, αλλά και η συμβολή της στο μέτρο του δυνατού, στη συλλογική προσπάθεια που καταβάλλεται από πολλές πλευρές προς αναχαίτιση μίας πλημμυρίδας.”

Σε αυτό το πλαίσιο, ανάθεσαν στον Χανιώτη σκηνοθέτη Θοδωρή Παπαδουλάκη τη δημιουργία μίας ταινίας μικρού μήκους, στην οποία ένας πατέρας και η κόρη του στέκουν αβοήθητοι κάτω από τη βροχή ενώ τους προσπερνούν περαστικούς που κρατούν ομπρέλες.

Όλοι φαίνονται να είναι στο δικό τους κόσμου, και αυτοί που δεν κρατούν ομπρέλες μοιάζουν αόρατοι στα μάτια τους. Ώσπου έρχεται ένας άνθρωπος και τους βλεπει. Έρχεται κοντά τους και τείνει την ομπρέλα προς το μέρος τους καλύπτωντάς τους από τη δυνατή βροχη.

Το μήνυμα είναι σαφές. Αν εμείς έχουμε ένα μέσο να καλύψουμε έστω μερικώς τους εαυτούς μας από την ισχυρή καταιγίδα των καιρών μας, δεν πρέπει να γινόμαστε τυφλοί στα προβλήματα αυτών που δεν έχουν ούτε αυτή την ομπρέλα προστασίας. Όπως γράφει και ο σκηνοθέτης, “σκοπός είναι να παροτρύνουμε τους συνανθρώπους μας ώστε να ανοίξουμε τα μάτια μας σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας στη σκληρή αυτή εποχή”.

Ένα μηνυμα που εκφράζει και το σκοπό της Οργάνωσης “Αποστολή”, αφού αναφέρουν και οι ίδιοι ότι για να αντιμετωπιστεί η κρίση: “Η αναγνώριση των λαθών μας, η υπέρβαση του προσωπικού μας θελήματος, η πραγματική διαφάνεια, η επιδίωξη της ομόνοιας και της ενότητας είναι μερικά από τα αντισώματα που θα χρειασθούν στην αντιμετώπιση μίας ασθένειας που κατατρώει σχεδόν όλες τις θεσμικές δομές μας”.

To σποτ ολοκληρώθηκε και ο Θοδωρής Παπαδουλάκης ανέρτησε το παρακάτω κείμενο:

Σας παρουσιάζουμε το νέο τηλεοπτικό σποτ της ΜΚΟ «Αποστολή». Ο φιλανθρωπικός οργανισμός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών έχει ως σκοπό την στήριξη ανθρώπων σε δύσκολη θέση.

Στη σκληρή κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα της Ελλάδας της κρίσης η αλληλεγγύη και η ανακούφιση των συνανθρώπων μας είναι αναγκαία.

Η δράση του οργανισμού που κρατάει την ομπρέλα και βοηθάει τους συνανθρώπους μας να ξεπεράσουν τις μπόρες της σύγχρονης δύσκολης καθημερινότητας αποτέλεσε έμπνευση για την δημιουργία αυτού του τηλεοπτικού σποτ σε παραγωγή της Indigo View και σκηνοθεσία του Θοδωρή Παπαδουλάκη

Ευχαριστούμε τους: Κοκολάκης Γιώργος, Σταθόπουλος Γιώργος, Ευαγγελία Σαμαρά, Μπόγδη Αλεξάνδρα, Μπουζάκης Απόστολος, Καραζεπούνη Αργυρή, Καραζεπούνη Αναστασία, Αλευράκη Αγγελική, Ψαράκη Αγγελική, Καρανάκη Υρώ, Φωτοπούλου Εύη, Κοκκινάκη Μαρία, Αρζανιάδη Αλίκη, Πιαγκαλάκη Εύα, Νικολετάκη Ελισάβετ, Ελληνικάκη Ελευθερία-Μαρία, Τζαβάρα Ιωάννα, Νίκου Θωμάς, Γαλανάκη Αθηνά, Λυκάκη Ιωσηφίνα, Λυκάκη Στυλιανή, Δαλιεράκη Αικατερίνη, Παπαδάκη Αριάδνη, Μαρκατάτου Σοφία, Μαράκης Γιάννης, Βολάνη Χρυσούλα, Κνιθάκη Ελένη, Μαλανδράκη Μαρία, και όλους όσους βοήθησαν να γίνει όμορφα και αποτελεσματικά η δουλειά μας!! Special thanks στον @Petros Pattakos για τις υπέροχες φωτογραφίες!

Να υπενθυμίσουμε ότι τα γυρίσματα έγιναν την Κυριακή 7 Δεκεμβρίου στα πλαϊνά σκαλάκια της Αγοράς στην οδό Μουσουρών και η συμμετοχη των πολιτών, ανδρών και γυναικών, μικρών και μεγάλων ήταν μεγάλη.

Δείτε το βίντεο:

[vimeo url=”http://vimeo.com/114861330″]

Ο Θοδωρής Παπαδουλάκης αποδεικνύεται κεφάλαιο για την Κρήτη αφού η φήμη του έχει περάσει τα όρια της Ελλάδας. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό της “Καθημερινής” αποκάλυψε ότι τον έχουν προσεγγίσει παραγωγοί από το Χόλιγουντ για να γυρίσει μία ταινία για την ιστορία των Εβραίων της Ζακύνθου και πώς τους έσωσαν οι κάτοικοι της περιοχής. Είναι μία πραγματικά συγκινητική ιστορία που αποδεικνύει ότι η αντίσταση του λαού μπορεί να αποτρέψει φρικαλεότητες και να νικήσει και τον πιο ισχυρό αντίπαλο. Όπως πληροφόρησε ο Θοδωρής Παπαδουλάκης, ένας από τους παραγωγούς θα είναι και ο Alan Siskin ο οποίος πρόσφατα συμμετείχε στην παραγωγή της γνωστής χολιγουντιανής παραγωγής “The Equalizer” με τον Danzel Washington. Ο τίτλος της ταινίας θα είναι “Boyias”. Σύμφωνα με πληροφορίες του “Αγώνα της Κρήτης”, η ταινία θα είναι παραγωγής Sony Studios ενώ μεταξύ άλλων συμμετέχουν και οι παραγωγοί Sid Ganis αλλά και ο Έλληνας Αλέξης Βαρουξάκης. Τα γυρίσματα μάλιστα της ταινίας θα γίνουν στα Χανιά αφού η παλιά πόλη της Ζακύνθου έχει καταστραφεί.

Διαβάστε ολόκληρη την συνέντευξη του Θοδωρή Παπαδουλάκη στο περιοδικό “Κ” της Καθημερινής:

Ενας πιτσιρικάς, σε κάποια ξένη χώρα, βρίσκεται στην κουζίνα με τη μητέρα του, η οποία του φτιάχνει αυγά για πρωινό. Ξαφνικά παίρνει ένα ωμό αυγό και το τσουγκρίζει με το αυγό που η μητέρα του ετοιμάζεται να ρίξει στο τηγάνι. Τι έχει συμβεί; Ο μικρός δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του το Πάσχα που πέρασε στην Ελλάδα και το έθιμο με τα… κόκκινα αυγά. Στα διαφημιστικά σποτάκια του Θοδωρή Παπαδουλάκη για την περιφέρεια της Κρήτης πρωταγωνιστής είναι ο άνθρωπος και το σενάριο και, πολύ λιγότερο, το ελληνικό τοπίο. Εδώ και περίπου δέκα χρόνια τα βίντεό του γίνονται viral (πολύ δημοφιλή στο διαδίκτυο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης) και αποσπούν βραβεία σε διεθνή φεστιβάλ. Ο Παπαδουλάκης έχει σκηνοθετήσει επίσης ταινίες μικρού μήκους και τις τηλεοπτικές σειρές «Μπαμπά, μην τρέχεις» (2007) και «Το Νησί» (2010). Ολα αυτά με έδρα τον τόπο καταγωγής του, τα Χανιά, όπου διαμένει από τότε που επέστρεψε από σπουδές στην Αγγλία.

Παραμένετε στα Χανιά από ανάγκη ή από άποψη; 

Ηταν μια απόφαση τρόπου ζωής. Πιστεύω ότι τα Χανιά είναι ένα πολύ όμορφο μέρος για να μεγαλώσει το παιδί μου. Αλλά, πέρα από αυτό, η επαρχία με έχει βοηθήσει να κάνω τη δουλειά μου δημιουργικά. Μας αρέσει που ασχολούμαστε με την προβολή του τόπου μας.

Ενα διαφημιστικό σποτάκι μπορεί να αντιστρέψει την αρνητική εικόνα της Ελλάδας; 

Η εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό -πέρα από τα πολιτικά ή τα οικονομικά- είναι αρκετά καλή. Πρέπει όμως να δουλέψουμε σε ένα ενιαίο «brand name». Δεν μπορεί να αλλάζει η ταυτότητα της χώρας με κάθε αλλαγή της κυβέρνησης. Η Coca-Cola δεν έχει αλλάξει brand εδώ και 120 χρόνια!

Ποιο θα μπορούσε να είναι το brand «Ελλάδα»; 

Η φιλοξενία. Μία από τις διαφημίσεις μας με εκατομμύρια χιτ στο Ιντερνετ δείχνει έναν κυριούλη να πηγαίνει βόλτα μόνος του στα βουνά και να καταλήγει στο τραπέζι ενός Κρητικού.

Μα συμβαίνουν αυτά τα πράγματα; 

Πολλοί άνθρωποι που είδαν το βιντεάκι μάς είπαν ότι το ίδιο ακριβώς πράγμα έχει συμβεί και σ’ εκείνους.

Στην Κρήτη ή και σε άλλα μέρη της Ελλάδας; 

Δεν έχω κάνει ακόμα διαφημίσεις σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.

Πώς σας φάνηκε το πρόσφατο διαφημιστικό του ΕΟΤ;

Οι Ελληνες την έχουμε στημένη στη γωνία για να την πει ο ένας στον άλλο… Εγώ θα προτιμούσα να μην το σχολιάσω.

Αποδίδουν τα πανάκριβα σποτάκια για τον τουρισμό; 

Τα δικά μας κυμαίνονται από 7.000 έως 15.000 ευρώ. Ενώ ένα διαφημιστικό στην τηλεόραση μπορεί να έχει κόστος από 100.000 έως 150.000 ευρώ.

Γιατί; 

Ισως οφείλεται στην πολύ μεγάλη επεξεργασία σε επίπεδο μάρκετινγκ για το πώς θα διαφημιστεί το προϊόν. Και εμείς το δουλεύουμε αυτό, αλλά με λιγότερους… μεσάζοντες.

Μήπως στην επαρχία μειώνονται οι απαιτήσεις και οι φιλοδοξίες; 

Καθόλου. Ισα-ίσα!

Φιλοδοξείτε να γυρίσετε και κινηματογράφο στα Χανιά; 

Προετοιμάζουμε ήδη μια «αμερικανοελληνική» παραγωγή με παραγωγούς του Χόλιγουντ, όπως τον Alan Siskin, που πρόσφατα έκανε το «Equalizer» με τον Denzel Washington. Θα λέγεται «Boyias» και έχει να κάνει με τους Εβραίους της Ζακύνθου. Η Ζάκυνθος είναι η μοναδική κοινωνία που προστάτευσε τους Εβραίους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μαζί με τον δήμαρχο και τον αρχιεπίσκοπο. Μου έκαναν την πρόταση να σκηνοθετήσω την ταινία στα Χανιά επειδή η παλιά πόλη της Ζακύνθου έχει καταστραφεί.

Απίστευτη τύχη; 

Είμαι τυχερός που κατάγομαι από ένα πολύ όμορφο μέρος με πληθώρα τοποθεσιών. Είναι πολύ ανακουφιστικό για τους παραγωγούς να γνωρίζουν ότι υπάρχει μια ντόπια οργανωμένη βάση κινηματογραφιστών.

Μπορείτε από τα Χανιά να συναγωνιστείτε βραβευμένους συναδέλφους σας σκηνοθέτες που εργάζονται στο εξωτερικό; 

Είναι, έτσι κι αλλιώς, πάρα πολύ δύσκολο να βρεθούν χρήματα για μια ταινία. Αλλά πιστεύω ότι το ξένο κοινό ενδιαφέρεται να βλέπει πώς είναι η ζωή πέρα από την πόλη. Θα ήθελε, για παράδειγμα, να δει χαρακτήρες που ζουν στα βουνά της Κρήτης. Εναν άγνωστο για την Ευρώπη κόσμο, που και οι Ιρανοί και οι Μαροκινοί δείχνουν στις ταινίες τους.

Θα μπορούσε να πετύχει κάποιος και σε μια λιγότερο «κοσμοπολίτικη» πόλη της επαρχίας; 

Πιστεύω πολύ στην αποκέντρωση. Μόνο καλό είναι όταν έρχονται στην επαρχία νέα μυαλά για μια καλύτερη ζωή. Εμείς κάνουμε διαφημιστικές δουλειές με εταιρείες που έχουν την έδρα τους στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα, την Πάτρα…

Ποιος κινηματογράφος σάς αρέσει;

Ο ανεξάρτητος αμερικανικός κινηματογράφος. Θαυμάζω τον Πολ Τόμας Αντερσον και τους αδελφούς Κοέν.

Το εμπορικό Χόλιγουντ; 

Νομίζω ότι ο εμπορικός χολιγουντιανός κινηματογράφος βλάπτει λίγο την υγεία… ιδίως των νεότερων ανθρώπων. Δυσκολεύομαι πολύ να παρακολουθήσω υπερπαραγωγές τύπου «Transformers». Είναι πολύ γρήγορο το μοντάζ, με ζαλίζουν, δεν επικεντρώνονται σε κάτι, δεν μπορώ να ταυτιστώ με αυτό που βλέπω.

Το δικό σας στυλ θα είναι «βαρύ»; 

Μετά το «Νησί», κάποιοι που με προσέγγιζαν για διαφημίσεις είχαν το φόβο μήπως αυτό που θα έκανα θα ήταν πολύ βαρύ. Αλλά εμένα μου αρέσει να κάνω αυτό που νιώθω χωρίς να αποφασίζω από πριν για το στυλ που θα έχει. Αλλάζω στυλ συνέχεια. Θεωρώ πως επιτυχία είναι εάν μπορείς να κάνεις κάποιον να γελάσει, να συγκινηθεί και να κλάψει μέσα σε μιάμιση ώρα.

Και να μάθει;

Να παραδειγματιστεί. Ή να κρίνει. Ή να ανοίξει γενικότερα ένα διάλογο.

Φοβάστε λίγο να γυρίσετε την πρώτη σας ταινία μεγάλου μήκους; 

Κάθε σκηνοθέτης έχει όνειρο να κάνει μια ταινία. Αυτό που φοβάμαι είναι ότι δεν θα μου φτάσει ο χρόνος.

Οι διάλογοι θα είναι στα Ελληνικά ή στα Αγγλικά; 

Θα ήθελα να είναι στα Ελληνικά. Διότι θα είναι λιγότερο αληθινό εάν Ελληνες μιλάνε Αγγλικά. Ο κόσμος που παρακολουθεί κινηματογράφο παγκοσμίως έχει εξελιχθεί αρκετά, ώστε να μπορεί να δεχτεί μια ξένη γλώσσα.

Οπως εμείς δεχόμαστε τα τούρκικα σίριαλ; 

Τα τούρκικα έχουν εξαιρετική εικόνα και ερμηνείες. Εμείς πάμε τώρα να γυρίσουμε και μια τηλεοπτική σειρά στα Ελληνικά με τα «Kappa Studios», με βλέψεις να την πουλήσουμε και στο εξωτερικό. Γιατί στην Αγγλία -που είναι δύσκολη αγορά- ακούν Σουηδικά ή Δανέζικα;

Θα είναι σύγχρονη σειρά ή, πάλι, εποχής; 

Η θεματική είναι αρκετά «πιασάρικη» και δείχνει την καθημερινότητα πλούσιων ανθρώπων αναμεμειγμένη με την καθημερινότητα ενός υποκόσμου. Βασίζεται στην ισπανική σειρά «Δεν υπάρχει Παράδεισος», αλλά θα προσαρμόσουμε το σενάριο στα μέτρα της Ελλάδας.

Γιατί γίνατε σκηνοθέτης; 

Επειδή ήθελα να εκφράζομαι και να λέω ιστορίες.

Σημείωση Αγώνα της Κρήτης

Σχετικά με την ιστορία των Εβραίων της Ζακύνθου και πώς σώθηκαν:

Στις 9 Σεπτεμβρίου 1943, ο Γερμανός διοικητής κατοχής ονόματι Berenz είχε ζητήσει από το δήμαρχο, Λουκά Καρρέρ, έναν κατάλογο όλων των Εβραίων του νησιού.

Μετά από διαβουλεύσεις με το Μητροπολίτη Χρυσόστομο απέρριψαν το αίτημα και αποφάσισαν να πάνε μαζί στο γραφείο του κυβερνήτη την επόμενη μέρα. Όταν ο Berenz επέμεινε ξανά στο αίτημά του για τον κατάλογο, ο Μητροπολίτης εξήγησε ότι οι Εβραίοι αυτοί μπορεί να μην ήταν Χριστιανοί αλλά ζούσαν εδώ για εκατοντάδες χρόνια με ειρήνη και ησυχία.

Ποτέ δεν ενόχλησαν κανέναν, είχε πει. Ήταν Έλληνες όσο και όλοι οι άλλοι και, ενδεχόμενη φυγή τους, θ’ αποτελούσε προσβολή για όλους τους κατοίκους της Ζακύνθου.

Ο κυβερνήτης όμως επέμενε να του δώσουν τα ονόματα.

Ο Μητροπολίτης τότε του έδωσε ένα κομμάτι χαρτί που περιείχε μόνο δύο ονόματα: Μητροπολίτης Χρυσόστομος και Δήμαρχος Καρρέρ.

Επιπλέον, ο Μητροπολίτης έγραψε μια επιστολή προς τον ίδιο το Χίτλερ στην οποία ανέφερε ότι οι Εβραίοι της Ζακύνθου ήταν υπό την εποπτεία του.

Ο αποσβολωμένος κυβερνήτης πήρε τα δύο έγγραφα και τα έστειλε στο στρατιωτικό διοικητή των Ναζί στο Βερολίνο. Εν τω μεταξύ, μη ξέροντας τι θα συμβεί, οι ηγέτες του νησιού έστειλαν τους Εβραίους σε Χριστιανικά σπίτια στους λόφους για να τους κρύψουν. Ωστόσο, η Ναζιστική εντολή συγκέντρωσης των Εβραίων ανακλήθηκε σύντομα – χάρη στους αφοσιωμένους ηγέτες που έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να τους σώσουν.

Τον Οκτώβριο του 1944, οι Γερμανοί αποχώρησαν από το νησί, αφήνοντας πίσω τους 275 Εβραίους. Το σύνολο του Εβραϊκού πληθυσμού είχε επιζήσει τη στιγμή που σε πολλές άλλες περιοχές οι Εβραϊκές κοινότητες είχαν εξολοθρευτεί.

Αυτή η μοναδική ιστορία περιγράφεται στο βιβλίο του Διονυσίου Στραβόλεμου “Μια Πράξη Ηρωισμού – Μια Δικαίωση” καθώς και στην ταινία μικρού μήκους του Τόνυ Λυκουρέση “Το Τραγούδι της Ζωής”.

kathimerini.gr- περιοδικό «Κ«