Eταιρείες χαφιέδων

Του Περικλή Κοροβέση
Το σύστημα ουδέποτε κινδύνεψε από τις «ένοπλες υποδειγματικές πράξεις». Η βία είναι εργαλείο. Δεν είναι αξία. Στο σημείο που η βία χρησιμοποιείται σαν αξία, από ένοπλες ομάδες που έχουν αναφορά στην κοινωνική επανάσταση, στην ουσία παίζουν ένα θέατρο δρόμου με πραγματικά πυρά. Και το μόνο που πετυχαίνουν είναι κάποιες εύκολες δολοφονίες.
Το θύμα πυροβολείται με μαφιόζικο τρόπο και οι ίδιοι, αν δεν σκοτωθούν, καταλήγουν φυλακή. Εκεί έχουν όλο τον καιρό να σκεφθούν, και όχι σπάνια, μερικοί αναθεωρούν τις απόψεις τους, χωρίς να ανανήψουν. Απλά παίρνουν την ευθύνη της ζωής τους.
Οπως παρατηρεί η Χάνα Αρεντ, οι μικρές, κλειστές ομάδες είναι εύκολος στόχος της αστυνομίας, μια που οι πράκτορές της άνετα μπορούν να διεισδύσουν και η ομάδα να βρεθεί με «αόρατο αρχηγό».
Τι γίνεται όμως με τα μη βίαια κινήματα που αγωνίζονται ειρηνικά, ασκώντας τα δικαιώματά τους ως πολίτες, όπως προβλέπει το Σύνταγμα; Ακόμα και το δικό μας που είναι «θεοκρατικό» και εμπνέεται από το δικό μας «Κοράνι» και έχει συνταχθεί «εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος» προβλέπει την ανυπακοή.
Η ακροτελεύτια διάταξη λέει: Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Ανάλογες διατάξεις υπάρχουν σε πολλά Συντάγματα ανά τον κόσμο, όπου αναγνωρίζεται το δικαίωμα «να συνέρχονται ησύχως και αόπλως».
Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν πρέπει να υπάρχει αστυνομία. Και αυτό γινόταν παλιότερα σε κάποιες χώρες του Βορρά. Στη Σουηδία υπήρχε μόνο ένας αστυνομικός-μοτοσικλετιστής για να ανοίγει δρόμο στους διαδηλωτές, όπου ακόμα και μέχρι σήμερα απαγορεύονται τα χημικά.
Μετά την επίθεση στους δίδυμους πύργους στις 11.9.2001 καθιερώθηκε το δόγμα του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», έννοιας που δεν έχει αποσαφηνιστεί νομικά και ερμηνεύεται κατά το δοκούν (τρομοκράτες μπορεί να είναι ακόμα και κυβερνήσεις που έχουν εκλεγεί δημοκρατικά ή νόμιμα κόμματα).
Αυτό επιτρέπει σε κάθε κυβέρνηση να χαρακτηρίζει τρομοκράτη ακόμα και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και να τις ταξινομεί στην «τρομοκρατία εσωτερικού», σε αντιδιαστολή με την «τρομοκρατία εξωτερικού» που κύριος εκπρόσωπός της είναι η Αλ Κάιντα. Και φροντίζει να τις χαφιεδώνει συστηματικά.
Η καθηγήτρια Eveline Lubbers μελέτησε το φαινόμενο του χαφιεδισμού στην Αγγλία και μας έδωσε ένα συγκλονιστικό βιβλίο* για το πώς λειτουργούν οι μυστικές υπηρεσίες μέσα στα κοινωνικά κινήματα.
Οι περιπτώσεις που αναφέρει είναι πολλές. Αναγκαστικά λοιπόν έγινε μια επιλογή. Ο Mark Kennedy, αξιωματούχος των Μυστικών Υπηρεσιών, διείσδυσε στο Οικολογικό Κίνημα το 2003 ως Mark Stone. Εγινε ηγέτης και ταξίδεψε σε 22 χώρες μετέχοντας ενεργά σε συναντήσεις οικολογικών και αντιφασιστικών οργανώσεων. Σεξουαλικά ήταν ιδιαίτερα δραστήριος με τις ακτιβίστριες. Τον ανακάλυψαν ύστερα από 7 χρόνια.
Μερικοί πράκτορες είχαν παιδιά με ακτιβίστριες και μακρόχρονες σχέσεις με παράλληλους δεσμούς. Οκτώ ακτιβίστριες κατέθεσαν μήνυση στη μητροπολιτική αστυνομία για κρατικό επιχορηγούμενο βιασμό.
Μία άλλη ακτιβίστρια, η Katrina Forrest, που μετείχε ενεργά στο κίνημα για τη μη επέκταση του αεροδρομίου του Χίθροου, διαπίστωσε πως όταν επέλεγαν κάποια δραστηριότητα που δεν είχε κοινοποιηθεί, η αστυνομία βρισκόταν στον συγκεκριμένο τόπο πριν από αυτούς. Ενα καινούργιο μέλος ονόματι Ken Tobias αποδείχτηκε παραπάνω μαχητικός από τους άλλους σπάζοντας συστηματικά όλα τα συμφωνηθέντα.
Το εξήγησαν πως έτσι ήταν η ιδιοσυγκρασία του και δεν τον υποπτεύθηκαν για χαφιέ. Αυτό που τους έβαλε ψύλλους στα αυτιά, ήταν πως πήγαινε στις συνεδριάσεις πριν αυτές αρχίσουν και επέμενε να συνεχιστούν μέχρι εξαντλήσεως. Οι αριστεροί όλου του κόσμου αργούν πάντα στις συναντήσεις τους και θέλουν να φύγουν μια ώρα γρηγορότερα. Αυτό τους έβαλε να κάνουν έρευνα και ανακάλυψαν πως ήταν αξιωματούχος των μυστικών υπηρεσιών ονόματι Toby Kendall.
Αλλά όπως το χαφιεδιλίκι είναι πάντα μια επικερδής δουλειά, δεν άργησαν να εμφανιστούν εταιρείες που κάνουν τη δουλειά της αστυνομίας με υπέρογκα κέρδη. Ηδη από το 1990, η Evelyn Le Chêne ίδρυσε μια εταιρεία με την επωνυμία: «Διεθνής Απάντηση στην Απειλή».
Η δουλειά της εταιρείας ήταν να φυτεύει χαφιέδες σε Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και να τους προωθεί να γίνουν επαγγελματικά στελέχη. Και όντως οκτώ πράκτορές της πήραν σημαντικές θέσεις στη Μη Κυβερνητική Οργάνωση που πάλευε για να σταματήσει το εμπόριο όπλων.
Παράλληλα η Chêne δημιούργησε ένα ηλεκτρονικό αρχείο ήδη από το 1996 που περιείχε τους πλήρεις φακέλους 148.900 ανθρώπων, όχι αναγκαστικά ακτιβιστών, αλλά και απλών ανθρώπων που διαμαρτυρήθηκαν για τα μέτρα λιτότητας.
Αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην Αγγλία, συμβαίνουν παντού. Τα ανθρώπινα δικαιώματα γίνονται ποινικά αδικήματα. Και αυτό ας το πάρουμε σοβαρά.
Ο γενικός γραμματέας του υπουργικού συμβουλίου, Παναγιώτης Μπαλτάκος, εκφράζοντας τη θέση της φασίζουσας κυβέρνησης, δήλωσε πως δεν τον ενδιαφέρουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, ούτε οι διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας. Αρα μένει μόνο η κτηνώδης καταστολή. Και αυτό το ζούμε όλοι.-
perkor29@gmail.com
To άρθρο δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών
—
* Eveline Lubbers «Secret Manoeuvres in Dark», εκδ. Pluto