13.8 C
Chania
Tuesday, December 23, 2025

Ανδρουλάκης: Το 13ωρο, η τελευταία πράξη ενός δράματος σε συνέχειες

Δριμεία κριτική στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που αφορά, μεταξύ άλλων, τη θέσπιση έως 13 ωρών εργασίας, άσκησε από το βήμα της Βουλής, ο Νίκος Ανδρουλάκης, αναφέροντας πως αφαιρεί δικαιώματα από τους εργαζόμενους με την επιβολή ευελιξίας στο ωράριο εργασίας, ενώ «προστατεύει» την εργοδοτική διαπραγματευτική θέση.

Ταυτόχρονα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής σχολίασε έντονα τα όσα διαμείβονται στην Εξεταστική Επιτροπή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, όπου υπογράμμισε ότι επιχειρείται συγκάλυψη και πως η ΝΔ θα μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας με τη νίκη της δημοκρατικής παράταξης στις επόμενες εκλογές.

«Το 13ωρο δεν ήρθε από το πουθενά. Είναι ο επόμενος κρίκος στην αλυσίδα μιας μεθοδικής αποδόμησης των εργασιακών δικαιωμάτων», σημείωσε ο κ. Ανδρουλάκης και πρόσθεσε ότι «σιγά-σιγά, ξηλώνετε το πουλόβερ της προστασίας της εργασίας, νήμα-νήμα, διάταξη-διάταξη.Το ίδιο κάνατε με:

  • Την κατάργηση του βάσιμου λόγου απόλυσης και τη δυνατότητα των εργαζομένων να προσφεύγουν μονομερώς στη διαιτησία.
  • Την αντικατάσταση των συλλογικών διαπραγματεύσεων με ατομικές συμφωνίες,
  • Τις κατά παραγγελία συμβάσεις εργασίας, με τις οποίες ο εργαζόμενος τίθεται σε εργασιακή ετοιμότητα για όποτε και όσο τον χρειάζεται η επιχείρηση».
  • Συμπλήρωσε πως «το 13ωρο είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, καθώς από κάτω υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα αποδυνάμωσης των θεσμών της εργασίας, με αποτέλεσμα οι Έλληνες εργαζόμενοι να εργάζονται τις περισσότερες ώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά έχουν τη δεύτερη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη στους 27, ενώ τα πραγματικά τους εισοδήματα βρίσκονται σε διαρκή απόκλιση από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο».

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής τόνισε πως επί ημερών της Νέας Δημοκρατίας συντελείται μια τεράστια αναδιανομή πλούτου κι αυτό «είναι προϊόν πολιτικών επιλογών, που σχετίζονται με την αδύναμη διαπραγματευτική ισχύ του κόσμου της εργασίας… κι έτσι είμαστε ουραγοί στην παραγωγικότητα της εργασίας, με ένα εργατικό δυναμικό που δεν διαθέτει τις απαιτούμενες δεξιότητες σε ένα τεχνολογικό περιβάλλον που μεταβάλλεται ραγδαία», όπως ανέφερε.

Υπογράμμισε πως το ΠΑΣΟΚ προτείνει ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο» επισημαίνοντας παράλληλα «έναν αδιόρατο κίνδυνο. Η μεγάλη κρίση που βιώσαμε την περασμένη δεκαετία, έχει αφήσει μια εξαιρετικά αρνητική κληρονομιά, πέρα από τους οικονομικούς και κοινωνικούς δείκτες. Έχει παγιωθεί μια Ελλάδα χαμηλής αυτοπεποίθησης, χωρίς υψηλούς στόχους σύγκλισης όπως στο παρελθόν», όπως είπε.

Επανέλαβε τη δέσμη πέντε εθνικών στόχων σύγκλισης με την Ευρώπη, που πρότεινε στη ΔΕΘ, ένας εκ των οποίων είναι η αξιοπρεπής εργασία για όλους και η δικαιότερη κατανομή του πλούτου.

«Φέρνουμε συγκεκριμένη, σοσιαλδημοκρατική και δίκαιη πρόταση. Και στη ΔΕΘ και με τη σημερινή μας τροπολογία δεσμευόμαστε για:

1. Επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και του προσδιορισμού του κατώτατου μισθού από τους κοινωνικούς εταίρους.

2. Επέκταση και καθολική ισχύ των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων.

3. Επαναφορά της μετενέργειας των συλλογικών συμβάσεων, ώστε να γίνει 6μηνη και ολική.

4. Επαναφορά της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία, όπως ίσχυε πριν τη νομοθετική παρέμβαση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας το 2019, προκειμένου να ενισχυθούν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και οι συλλογικές συμβάσεις.

5. Παροχή φορολογικών και ασφαλιστικών κινήτρων σε επιχειρήσεις που θα καταρτίζουν επιχειρησιακές συμβάσεις, οι οποίες θα περιλαμβάνουν θεσμικά δικαιώματα για τους εργαζόμενους, όπως παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά τους.

Η δική μας δέσμευση δεν είναι απλώς διορθωτική· συνιστά αντιστροφή της πορείας προς την εργασιακή ζούγκλα. Αποτελεί το θεμέλιο για ένα νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο, με αξιοπρέπεια, διαφάνεια και δίκαιη ανάπτυξη», τόνισε ο Νίκος Ανδρουλάκης.

«Το ΠΑΣΟΚ είναι η παράταξη που θεμελίωσε το Εργατικό Δίκαιο στον τόπο, γι’ αυτό δεσμευόμαστε, ως κυβέρνηση να καταργήσουμε τη νομοθεσία που θέτει σε ομηρία τον εργαζόμενο. Εγγυόμαστε ένα νέο πλαίσιο που θα προστατεύει και θα ενισχύει τον κόσμο της εργασίας, βάζοντας κανόνες για μια πιο ανθρώπινη ζωή και για δίκαιη αναδιανομή του πλούτου. Διότι για εμάς, η εργασία δεν είναι απλά κόστος, είναι η ψυχή της κοινωνίας», υπογράμμισε.

Κλείνοντας την ομιλία του, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ επέκρινε έντονα την απόφαση για καταβολή 145 εκατ. στους κατασκευαστές του ΒΟΑΚ, γιατί, όπως σημείωσε, «η κυβέρνηση δεν μπορεί να παραδώσει έγκαιρα και εμπρόθεσμα τον χώρο κατασκευής του».

«Την ανικανότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη την πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι. Ένα έργο με συνολικό αρχικό προϋπολογισμό 350 εκατ. ευρώ, κοστίζει ήδη 124,5 εκατ. παραπάνω, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη βρίσκει χρήματα για τους εργολάβους, αλλά δεν βρίσκει για τους αγρότες και τη στήριξη του πρωτογενούς τομέα.

Η κυβέρνηση βρίσκει χρήματα για τους εργολάβους αλλά δεν θέλει να δώσει σε μισθωτούς και συνταξιούχους, που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα έξοδα του μήνα λόγω της ακρίβειας. Έχει κάνει την επιλογή της. Αναποτελεσματικότητα, κατασπατάληση των χρημάτων του ελληνικού λαού και δώρα στα συμφέροντα. Ο λαός έχει πια άλλη επιλογή. Ισχυρό ΠΑΣΟΚ», κατέληξε.

 

Αρχαιολογικός Τύμβος «Παπούρα» υπό Απειλή: Ερώτηση του ΚΚΕ στην Κομισιόν για την Εγκατάσταση Ραντάρ στον Ιστορικό Λόφο του Καστελλίου

Κραυγή αγωνίας από αρχαιολόγους και κατοίκους για τα μινωικά ευρήματα στην Κρήτη – Ερώτηση του ΚΚΕ στην Κομισιόν για ακύρωση των σχεδίων εγκατάστασης ραντάρ του ιδιωτικού αεροδρομίου στο Καστέλλι

Σοβαρές αντιδράσεις έχει προκαλέσει στην τοπική κοινωνία και την επιστημονική κοινότητα η απόφαση της κυβέρνησης για την εγκατάσταση ραντάρ και συνοδών υποδομών του υπό κατασκευή ιδιωτικού αεροδρομίου στο Καστέλλι, πάνω στον αρχαιολογικό λόφο «Παπούρα» στην Πεδιάδα Ηρακλείου.

Πρόκειται για μία τοποθεσία ύψιστης αρχαιολογικής σημασίας, όπου έχουν αποκαλυφθεί μινωικά κτίσματα και σημαντικά ευρήματα που, σύμφωνα με αρχαιολόγους, αποτελούν μία από τις σπουδαιότερες ανακαλύψεις των τελευταίων δεκαετιών στην περιοχή. Ο λόφος και τα πρανή του εξακολουθούν να ερευνούνται, ενώ εκφράζεται η ανάγκη για περαιτέρω ανασκαφές.

Παρόλα αυτά, η ελληνική κυβέρνηση ενέκρινε την εγκατάσταση στρατιωτικού χαρακτήρα τεχνολογίας, με σκοπό –σύμφωνα με την ανακοίνωση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ– να «διασφαλιστούν τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων» που εμπλέκονται στην κατασκευή και εκμετάλλευση του νέου αεροδρομίου, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στο πολιτιστικό τοπίο.

Κόμμα, κάτοικοι και φορείς ενάντια στα έργα στον λόφο Παπούρα

Η εγκατάσταση του ραντάρ έχει προκαλέσει οργή και κινητοποιήσεις. Χιλιάδες κάτοικοι της περιοχής, σωματεία εργαζομένων, επιστημονικοί σύλλογοι και αρχαιολόγοι καταγγέλλουν δημόσια αυτό που χαρακτηρίζουν ως «πολιτιστικό και αρχαιολογικό έγκλημα».

Οι αντιδράσεις εστιάζουν τόσο στην απειλή που συνιστά η εγκατάσταση για την ακεραιότητα του αρχαιολογικού χώρου και την επισκεψιμότητά του, όσο και στις πιθανές επιπτώσεις στην υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων, λόγω της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας από τη λειτουργία του ραντάρ.

Επιπλέον, διατυπώνονται σοβαρές ανησυχίες για τη σύνδεση των έργων με το υφιστάμενο στρατιωτικό αεροδρόμιο της περιοχής, αλλά και για τον γεωστρατηγικό ρόλο της Κρήτης στους πολεμικούς σχεδιασμούς της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο.

Ερώτηση του ΚΚΕ στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Σε συνέχεια των κινητοποιήσεων και των αντιδράσεων, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Κώστας Παπαδάκης κατέθεσε ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ζητώντας απαντήσεις για την προστασία του λόφου και των αρχαιοτήτων. Η ερώτηση περιλαμβάνει δύο βασικά αιτήματα:

  • Την άμεση ακύρωση του σχεδιασμού εγκατάστασης του ραντάρ του ιδιωτικού αεροδρομίου και οποιασδήποτε σύγχρονης κατασκευής κοντά στο μοναδικό αρχαιολογικό μνημείο του λόφου Παπούρα.

  • Τη συνέχιση των ανασκαφών χωρίς παρεμπόδιση, με ευθύνη και πλήρη χρηματοδότηση του κράτους, προκειμένου να ολοκληρωθεί η επιστημονική μελέτη των ευρημάτων.

Η πρωτοβουλία του ευρωβουλευτή στηρίζεται στην κριτική του ΚΚΕ προς την ΕΕ, την οποία κατηγορεί ότι αντιμετωπίζει τον πολιτισμό ως εμπόρευμα και όχι ως κοινωνικό αγαθό.

Ο πολιτισμός στο περιθώριο της «ανάπτυξης»

Η υπόθεση του λόφου Παπούρα εγγράφεται –σύμφωνα με το ΚΚΕ– σε μια ευρύτερη στρατηγική απαξίωσης της πολιτιστικής κληρονομιάς, η οποία συνδέεται τόσο με τη συστηματική μείωση της κρατικής χρηματοδότησης για την προστασία αρχαιολογικών χώρων όσο και με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά:

«Ως εμπόρευμα, ο πολιτισμός αποκτά σημασία για την ΕΕ και τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της μόνο όταν συμβάλλει στην ανταγωνιστικότητα, την κερδοφορία και την εξωστρέφεια της καπιταλιστικής οικονομίας».

Κάλεσμα για υπεράσπιση της πολιτιστικής κληρονομιάς

Η υπόθεση του λόφου Παπούρα δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο ζήτημα τοπικού ενδιαφέροντος. Θέτει κρίσιμα ερωτήματα για τις προτεραιότητες της κρατικής πολιτικής, για τη σχέση ανάμεσα στην ανάπτυξη και τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης, καθώς και για τον ρόλο της κοινωνίας στην υπεράσπιση του δημόσιου πολιτισμικού αγαθού.

Η έκβαση της υπόθεσης αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, ενώ το ερώτημα παραμένει επίκαιρο: Ποια «ανάπτυξη» δικαιούται να θυσιάζει την Ιστορία;

Το Ισραήλ κλείνει το πέρασμα της Ράφα και περιορίζει την ανθρωπιστική βοήθεια – Υποστηρίζει πως η Χαμάς παραβιάζει τη συμφωνία

Το Ισραήλ δεν θα ανοίξει ξανά το συνοριακό πέρασμα της Ράφα αύριο, όπως απαιτείται από τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, επιβάλλοντας κυρώσεις στη Χαμάς για την αδυναμία της, όπως υποστηρίζει, να τηρήσει τη δέσμευσή της για επιστροφή των πτωμάτων όλων των νεκρών ομήρων που κρατά στη Γάζα, αναφέρουν ισραηλινά μέσα ενημέρωσης.

Το Ισραήλ θα περιορίσει επίσης τη ροή βοήθειας στη Λωρίδα στο πλαίσιο των κυρώσεων κατά της Παλαιστινιακής οργάνωσης, σύμφωνα με ισραηλινές αναφορές.

Οι κινήσεις αυτές έρχονται μετά από εκτιμήσεις ισραηλινών αξιωματούχων άμυνας ότι η Χαμάς δεν έχει καταβάλει σημαντικές προσπάθειες για να επιστρέψει τις υπόλοιπες σορούς των ομήρων.

Η Χαμάς έχει πει πως η ανάκτηση των πτωμάτων ορισμένων νεκρών ομήρων μπορεί να χρειαστεί περισσότερο χρόνο, καθώς δεν είναι γνωστά όλα τα σημεία ταφής εν μέσω των εκτεταμένων ερειπίων της Γάζας.

Χθες, η Παλαιστινιακή οργάνωση απελευθέρωσε 20 ζωντανούς ομήρους και μετέφερε τις σορούς τεσσάρων νεκρών ομήρων, με 24 σορούς να παραμένουν ακόμα στη Γάζα, προκαλώντας την αντίδραση του Ισραήλ, το οποίο κατηγόρησε την Χαμάς ότι παραβιάζει τις δεσμεύσεις της στο πλαίσιο της συμφωνίας εκεχειρίας. Την ίδια ώρα, ομάδες από την Αίγυπτο βρίσκονται μέσα στη Γάζα και συνδράμουν στις προσπάθειες εντοπισμού και ανάσυρσης των σορών.

Νωρίτερα, οι πρώτες σοροί Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν στη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα έφθασαν στον θύλακα αφού απελευθερώθηκαν από το Ισραήλ, δήλωσαν σήμερα στο πρακτορείο Ρόιτερς οι τοπικές αρχές υγείας.

Από την πλευρά του, το Ισραήλ υποτίθεται ότι θα παραδώσει απροσδιόριστο αριθμό σορών Παλαιστινίων. Το Ισραήλ εξακολουθεί να κρατά εκατοντάδες σορούς Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν από τις 7 Οκτωβρίου 2023, μεταξύ των οποίων μαχητές που έλαβαν μέρος στην επίθεση και στις μάχες μετά.

Η επιστροφή των σορών από τη Γάζα μπορεί να χρειαστεί αρκετό καιρό

Μπορεί να χρειαστεί αρκετός χρόνος προκειμένου να παραδοθούν τα λείψανα ομήρων και κρατουμένων που πέθαναν στη διάρκεια του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς, μια «μαζική πρόκληση» δεδομένων των δυσκολιών για τον εντοπισμό πτωμάτων στα ερείπια της Γάζας, δήλωσε η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού.

«Η έρευνα για ανθρώπινα λείψανα συνιστά προφανώς μια ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση από την απελευθέρωση ζωντανών ανθρώπων. Πρόκειται για μια μαζική πρόκληση», δήλωσε ο εκπρόσωπος της ΔΕΕΣ Κρίστιαν Κάρντον σε συνέντευξη Τύπου στη Γενεύη, προσθέτοντας ότι θα χρειαστούν ημέρες ή εβδομάδες.

«Νομίζω πως υπάρχει σαφώς κίνδυνος να χρειαστεί πολύ περισσότερος χρόνος. Αυτό που λέμε στις πλευρές είναι πως θα πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητά τους», είπε σήμερα.

Η ΔΕΕΣ, που εδρεύει στη Γενεύη, δήλωσε ότι παρέχει άλλα 23 μέλη προσωπικού, σακούλες για πτώματα και οχήματα ψυγεία προκειμένου να διασφαλίσει ότι οι αποθανόντες θα τύχουν μεταχείρισης με σεβασμό και αξιοπρέπεια μέσα στη Γάζα, που έχει μετατραπεί σε σωρό ερειπίων λόγω του πολέμου.

«Όλες οι πλευρές πρέπει να διασφαλίσουν πως η επιστροφή ανθρωπίνων λειψάνων θα γίνει υπό συνθήκες αξιοπρέπειας, και ότι θα διατηρηθούν η αξιοπρέπεια και η ανθρωπιά», πρόσθεσε η ΔΕΕΣ σε μια ανακοίνωση.

Ο Κάρντον αρνήθηκε να συζητήσει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το πού είναι πιθανό να βρίσκονται οι όμηροι που έχουν πεθάνει, επικαλούμενος την ευαισθησία της εν εξελίξει επιχείρησης.

Εξήρε το γεγονός ότι η παράδοση των 20 ζωντανών ομήρων χθες έγινε διακριτικά, χωρίς να επαναληφθούν οι υπό τη διεύθυνση της Χαμάς τελετές απελευθέρωσης ομήρων που είχαν πραγματοποιηθεί σε προηγούμενες μεταφορές.

Η ΔΕΕΣ, ένας ουδέτερος ανθρωπιστικός ενδιάμεσος, έχει διευκολύνει τη μεταφορά 172 ομήρων και 3.472 Παλαιστίνιων κρατουμένων αφότου ξεκίνησε ο πόλεμος στις 7 Οκτωβρίου 2023.

topontiki.gr

Δολοφονήθηκε στη φυλακή ο παιδόφιλος τραγουδιστής των Lostprophets, Ίαν Ουότκινς

Νεκρός μέσα στις φυλακές HMP του Wakefield βρέθηκε ο 48χρονος πρώην τραγουδιστής των Lostprohpets, Ίαν Ουότκινς (Ian Watkins), ο οποίος εξέτιε ποινή κάθειρξης 29 ετών για σεξουαλικά εγκλήματα κατά ανηλίκων. Η αστυνομία του West Yorkshire δήλωσε ότι δύο άνδρες, ηλικίας 25 και 43 ετών, συνελήφθησαν ως ύποπτοι για το φόνο.

Ο Watkins φυλακίστηκε τον Δεκέμβριο του 2013 για σειρά εγκλημάτων, ως και για απόπειρα βιασμού βρέφους.

Η αστυνομία ανέφερε ότι κλήθηκε το πρωί του Σαββάτου στη φυλακή ύστερα από αναφορές για σοβαρή επίθεση σε κρατούμενο, ο οποίος διαπιστώθηκε νεκρός στον τόπο του περιστατικού.

Εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Φυλακών δήλωσε ότι γνωρίζει το περιστατικό στη φυλακή, αλλά «δεν μπορεί να σχολιάσει περαιτέρω όσο βρίσκεται σε εξέλιξη η αστυνομική έρευνα».

Ο Watkins είχε καταδικαστεί σε 29 χρόνια κάθειρξη και επιπλέον έξι χρόνια υπό επιτήρηση μετά την αποφυλάκισή του, ενώ οι δύο συγκατηγορούμενές του (οι μητέρες των παιδιών που κακοποιήθηκαν) καταδικάστηκαν σε 14 και 17 χρόνια φυλάκιση αντίστοιχα.

Είχε δεχθεί επίθεση και τον Αύγουστο του 2023, δεν είχε απειληθεί, ωστόσο, η ζωή του.

Η επίθεση στη φυλακή του Wakefield σημειώθηκε λιγότερο από δύο εβδομάδες μετά τη δημοσίευση μιας έκθεσης για το ίδρυμα, η οποία διαπίστωνε ότι η βία εκεί είχε αυξηθεί σημαντικά.

Η έκθεση του γενικού επιθεωρητή φυλακών ανέφερε: «Πολλοί κρατούμενοι μάς είπαν ότι αισθάνονται ανασφάλεια, ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι άνδρες που έχουν καταδικαστεί για σεξουαλικά εγκλήματα και πλέον μοιράζονται τη φυλακή με έναν αυξανόμενο αριθμό νεότερων κρατουμένων.»

Ο Watkins είχε ομολογήσει την απόπειρα βιασμού και τη σεξουαλική επίθεση σε παιδί κάτω των 13 ετών, αλλά δήλωνε αθώος ως προς το βιασμό.

Είχε επίσης παραδεχτεί τη συνωμοσία για βιασμό παιδιού, τρεις κατηγορίες για σεξουαλική επίθεση που αφορούσαν παιδιά, επτά κατηγορίες για λήψη, δημιουργία ή κατοχή άσεμνων εικόνων παιδιών, και μία κατηγορία για κατοχή ακραίου πορνογραφικού υλικού που περιελάμβανε σεξουαλική πράξη με ζώο.

Οι δικαστές απέρριψαν το 2014 την έφεσή του για μείωση της ποινής.

Κατά τη διάρκεια της καταδίκης, ο δικαστής Royce είχε δηλώσει: «Η υπόθεση αυτή άνοιξε νέα εδάφη και βύθισε τη φρίκη σε νέα βάθη διαστροφής. Κάθε αξιοπρεπής άνθρωπος θα νιώσει σοκ, αποστροφή και απίστευτη δυσπιστία.»

Ο δικαστής είχε επίσης τονίσει ότι ο Watkins είχε διεφθαρμένη επιρροή και είχε δείξει πλήρη έλλειψη μεταμέλειας.

Ο Watkins υπήρξε κάποτε ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους μουσικούς της Ουαλίας, ως ο τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Lostprophets. Το συγκρότημα σχηματίστηκε στο Pontypridd το 1997 και πούλησε εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως. Ωστόσο, διαλύθηκε αμέσως μετά την καταδίκη του Watkins το 2013.

Οι εισαγγελείς τον περιέγραψαν ως έναν άνθρωπο που διαφθάρηκε από τη φήμη, τα ναρκωτικά και την εξουσία, κάποιον που διέπραξε εγκλήματα «πέρα από κάθε φαντασία».

Κατά τη διάρκεια της δίκης του, ακούστηκε ότι ο Watkins χρησιμοποίησε τη φήμη του για να χειραγωγεί και να ελέγχει άλλους, συχνά υπό την επήρεια σκληρών ναρκωτικών, όπως η κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη.

 skai.gr

e-EΦΚΑ: Kάτω από 1000 ευρώ ο μέσος μισθός στον ιδιωτικό τομέα

Καθώς το εργασιακό νομοσχέδιο οδεύει προς ψήφιση στη Βουλή, αξίζει να δούμε την «ακτινογραφία» της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα, όπως προκύπτει από τα τελευταία μηνιαία στοιχεία απασχόλησης μισθωτών ιδιωτικού δικαίου του e-ΕΦΚΑ.

Τα στοιχεία αναρτήθηκαν πρόσφατα και αφορούν τον Φεβρουάριο του 2025.

Από αυτά προκύπτει ότι ο μέσος μισθός για το σύνολο των απασχολούμενων είναι μόλις 1176 ευρώ μεικτά ή μόλις 940 ευρώ καθαρά.

Πρόκειται για ένα ποσό που παρά τις διαδοχικές αυξήσεις, παραμένει χαμηλότερο σχεδόν κατά 90 ευρώ ή -7% από τον αντίστοιχο ονομαστικό μέσο μισθό του 2010. Αν λάβουμε υπόψιν την επίδραση του πληθωρισμού, η μείωση της αγοραστικής δύναμης του μισθού είναι πολλαπλάσια.

πηγή: e-EΦΚΑ

Οι εργαζόμενοι παρακαλούν για υπερωρίες;

Ένα από τα επιχειρήματα της υπουργού Εργασίας για το 13ωρο είναι ότι το ζήτησαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που κάνουν δύο δουλειές, και που δεν θέλουν να χάνουν χρόνο και χρήμα «πηγαίνοντας με το μηχανάκι από τη μια δουλειά στην άλλη». Τώρα θα μπορούν να βγάζουν τα ίδια και περισσότερα χρήματα με μία δουλειά, που θα φτάνει για δύο, αφού θα εργάζονται ως και 5 ώρες παραπάνω μετά το οχτάωρο.

Υπενθυμίζεται ότι οι 13 ώρες ημερησίως θεσμοθετήθηκαν με τον νόμο Γεωργιάδη (5053/2023), για όσους εργάζονται σε δύο εργοδότες, στον έναν με πλήρη και στον δεύτερο με μερική απασχόληση.

Όταν ο μέσος μισθωτός καλείται να επιβιώσει με 940 ευρώ τον μήνα, δεν είναι να απορεί κανείς που η υπερωριακή απασχόληση ή/ και η δεύτερη δουλειά φαντάζει μονόδρομος για να συμπληρωθεί το εισόδημα.

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με έρευνα της Metron Analysis για το ΙΝΕ-ΓΣΕΕ η πλειονότητα των εργαζομένων (65%) θεωρεί ότι τα σημερινά ωράρια αποθαρρύνουν τη δημιουργία ή τη διεύρυνση οικογένειας. Το ποσοστό είναι ακόμα υψηλότερο στους ανύπαντρους εργαζόμενους και στις γυναίκες, αγγίζοντας το 69% και το 67% αντίστοιχα.

 Έμφυλο μισθολογικό χάσμα

Σύμφωνα με τα στοιχεία του e-EΦΚΑ, οι γυναίκες στον ιδιωτικό τομέα εξακολουθούν να πληρώνονται σημαντικά λιγότερο από τους άντρες συναδέλφους τους. Σε επίπεδο μέσου ημερομισθίου η ψαλίδα ξεπερνάει τα 9 ευρώ, και σε επίπεδο μέσου μισθού είναι πάνω από 210 ευρώ. Συγκεκριμένα, ο μέσος μικτός μισθός για τους άντρες ήταν τον Φεβρουάριο 1276,94 ευρώ – υπερβαίνοντας οριακά το «κατώφλι» των 1000 ευρώ καθαρά. Για τις γυναίκες ήταν μόλις 1066 ευρώ μικτά ή 866 ευρώ καθαρά.

Η ψαλίδα στους μισθούς οφείλεται και στην υπερεκπροσώπηση των γυναικών στη μερική απασχόληση. Σχεδόν οι έξι στους δέκα εργαζομένους με μειωμένο ωράριο είναι γυναίκες. Στον αντίποδα, το 55% των εργαζομένων πλήρους απασχόλησης είναι άντρες.

Μικρά αφεντικά, μικρότεροι μισθοί

Σύμφωνα με τον e-ΕΦΚΑ, από το σύνολο των 2,55 εκατομμυρίων ασφαλισμένων μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα, περίπου τα 1,9 εκατομμύρια εργάζονται σε επιχειρήσεις με περισσότερους από 10 εργαζόμενους.

Γι’ αυτούς ο μέσος όρος μηναίων αποδοχών είναι 1296 ευρώ μικτά, σχεδόν 20 ευρώ περισσότερα από τον εθνικό μέσο όρο. Για τους εργαζόμενους πλήρους απασχόλησης, ο μέσος μισθός προσεγγίζει τα 1470 ευρώ μικτά.

Για τους εργαζόμενους που δουλεύουν σε επιχειρήσεις με λιγότερους από δέκα μισθωτούς, ο μέσος μισθός (πλήρους και μερικής απασχόλησης) είναι μόλις 818 ευρώ μικτά ή 700 καθαρά. Για την πλήρη απασχόληση, ο μικτός μισθός στις πολύ μικρές επιχειρήσεις, ίσα που φτάνει τα 1023 ευρώ το μήνα. Ο καθαρός μισθός είναι μόλις 840 ευρώ.

Η μισθολογική ψαλίδα ανάμεσα στις πολύ μικρές και τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις προσεγγίζει τα 450 ευρώ μικτά, για πλήρη απασχόληση. Πρόκειται για μια διαφορά 43%.

Η κατανομή της απασχόλησης

Στο σύνολο των ασφαλισμένων πάνω από ένας στους τέσσερις (25,53%) είναι υπάλληλοι γραφείου. Άλλο ένα 20% εργάζονται στην παροχή υπηρεσιών, σε καταστήματα και υπαίθριες αγορές. Ακολουθούν οι ανειδίκευτοι εργάτες, χειρώνακτες και μικρο-επαγγελματίες με περίπου 15,4% επί του συνόλου των ασφαλισμένων.

Περίπου το 10% εργάζονται ως τεχνολόγοι-τεχνικοί βοηθοί. Οι ασκούντες επιστημονικά ή καλλιτεχνικά επαγγέλματα είναι λιγότεροι από 8%, ενώ σχεδόν άλλοι τόσοι είναι ειδικευμένοι βιομηχανικοί εργάτες (χειριστές εγκαταστάσεων, μηχανημάτων κ.λπ).

Ελάχιστοι είναι οι ειδικευμένοι μισθωτοί στον πρωτογενή τομέα μόλις το 0,3% του συνόλου.

Τα υψηλότερα και τα χαμηλότερα ημερομίσθια

Με βάση την κατανομή των κοινών επιχειρήσεων, με δέκα μισθωτούς και άνω, ανά οικονομική δραστηριότητα, τα υψηλότερα ημερομίσθια προσφέρει η δασοκομία-υλοτομία, αποφέροντας κατά μέσο όρο 125 ευρώ τη μέρα (μεικτά). Όμως η συνεισφορά της στην απασχόληση είναι αμελητέα, αφού αντιστοιχεί σε λιγότερο από 1% των ασφαλισμένων.

Πάνω από 120 ευρώ μεροκάματο προσφέρει ο κλάδος της «παραγωγής οπτάνθρακα (κοκ), προϊόντων διύλισης πετρελαίου», που απασχολεί όμως μόλις το 0,3% των ασφαλισμένων. Πάνω από 115 ευρώ ημερησίως κερδίζουν κατά μέσο όρο οι απασχολούμενοι στις υδάτινες μεταφορές. Το φράγμα των 100 ευρώ ημερησίως ξεπερνάνε επίσης οι εργαζόμενοι στους ενδιάμεσους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.

Στον αντίποδα, από τα χαμηλότερα μεροκάματα –στις επιχειρήσεις 10 ατόμων και άνω – δίνουν το λιανεμπόριο, τα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια, με 48 και 52 ευρώ μικτά αντίστοιχα (έναντι 61 ευρώ του μέσου όρου).

Οι επιχειρήσεις με λιγότερους από δέκα μισθωτούς έχουν πολύ χαμηλότερα μεροκάματα, μόλις 44 ευρώ κατά μέσο όρο. Οι πιο κακοπληρωμένοι όλων είναι οι εργαζόμενοι στην εκπαίδευση, με μεροκάματο μόλις 33 ευρώ την ημέρα. Ακολουθούν το λιανεμπόριο, η υγεία – κοινωνική μέριμνα και οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες, με μεροκάματο γύρω στα 40 ευρώ.

Πληροφορική – έρευνα και ανάπτυξη

Σύμφωνα με τα στοιχεία του e-ΕΦΚΑ οι θέσεις εργασίας στην έρευνα και ανάπτυξη αποτελούν μόλις το 0,6% των ασφαλισμένων στις επιχειρήσεις άνω των δέκα ατόμων, με μέσο ημερομίσθιο 80 ευρώ. Σχετικά υψηλότερα μεροκάματα προσφέρει η πληροφορική, σχεδόν 88 ευρώ, απασχολώντας το 3,5% των εργαζομένων στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις.

Στις πολύ μικρές επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι σε επαγγέλματα πληροφορικής είναι σχεδόν το 2% του συνόλου, με μέσο ημερομίσθιο τα 60 ευρώ. Οι εργαζόμενοι σε έρευνα και ανάπτυξη είναι μόλις 0,25%, με μέσο ημερομίσθιο 68 ευρώ.

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για ισχνή μειοψηφία, αντανακλώντας την τεχνολογική και παραγωγική υστέρηση της ελληνικής αγοράς εργασίας.

Κατερίνα Μακρυγιάννη: Από ένα μικρό εργαστήριο στα Χανιά, μια low-key σχεδιάστρια κατάφερε να δει τα σχέδιά της σε κορυφαία περιοδικά

«ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ με τα σκουλαρίκια; Να ξέρεις πρώτα το μάτι μου πέφτει στα σκουλαρίκια σου και μετά στο πρόσωπο που τα φοράει». Με αυτόν τον τρόπο συστήθηκε ένας φωτογράφος στην Κατερίνα Μακρυγιάννη, στην Ελληνίδα σχεδιάστρια κοσμημάτων από τα Χανιά που κατάφερε να συστήσει τη δουλειά της στον κόσμο. Και η αλήθεια είναι πως είτε κανείς βρίσκεται πίσω από τον φακό, είτε μπροστά, τα σχέδια της που πλαισιώνουν ένα πρόσωπο είναι τόσο χαρακτηριστικά που φωνάζουν το όνομά της – ή κάνουν πολλούς να το αναζητήσουν.

Όλα ξεκίνησαν από έναν χώρο τεσσάρων τετραγωνικών στο κέντρο των Χανίων. Ένα δωματιάκι όλο κι όλο, που χώρεσε όμως ένα σύμπαν από βότσαλα, τα πρώτα κοσμήματα της μητέρας της Κατερίνας, μιας γυναίκας που δεν είχε πριν καμία σχέση με τον χώρο, αλλά έπιαναν τα χέρια της. Εκείνη ήταν κοινωνική λειτουργός, ο σύζυγος της εφοριακός. Κανείς από τους δυο τους δεν ήθελε πια μια καθημερινότητα στο Δημόσιο και κάπως τράβηξαν ο ένας τον άλλον στο να πάρουν έναν άλλο δρόμο, αυτόν του χειροποίητου.

«Η εμπειρία μου λέει ότι μέσα από τη δημιουργία έρχεται η έμπνευση, και οι κολεξιόν προκύπτουν και ολοκληρώνονται φτιάχνοντας κοσμήματα με τα χέρια, όχι μόνο σχεδιάζοντάς τα».

Tα πρώτα αυτά κοσμήματα είχαν πέραση, και το μαγαζί τους φτιάχτηκε όταν βρέθηκε κάποιος που είπε στο ζευγάρι πως «χωρίς αυτό δεν πάει κανείς πουθενά». Το βρήκαν, το έπιασαν, και η μητέρα της Κατερίνας έφτασε να μην προλαβαίνει να ανταποκριθεί στη ζήτηση και στον κόσμο που περίμενε υπομονετικά μέχρι να καταφέρει να μπει στα ελάχιστα τετραγωνικά του καταστήματός της. Τότε ήταν που ο πατέρας της άφησε την ασφάλεια της δουλειά του, σε μια εποχή που στη χώρα γίνονταν ένα εκατομμύριο αιτήσεις για διορισμό και υπήρξε μόνο μία παραίτηση. Από τότε, από το 1988, δούλευαν ασταμάτητα δίπλα- δίπλα. Έμαθαν την τέχνη δίπλα σε καλούς τεχνίτες, και μόνοι τους, στην πράξη. Παρότι ήταν σχεδόν αυτοδίδακτοι, όλοι οι υπόλοιποι επαγγελματίες τους καλοδέχτηκαν στα Χανιά, γιατί πάντα το κόσμημά τους ήταν διαφορετικό και διόλου ανταγωνιστικό με των υπολοίπων.

Όλα αυτά έχουν τη σημασία τους αφού η Κατερίνα Μακρυγιάννη μεγάλωσε εκεί μέσα, πρώτα στα τέσσερα τετραγωνικά και έπειτα στα δέκα που έπιασαν οι δικοί της λίγο παρακάτω, και όσο μπορούσε τους βοηθούσε, βλέποντας τη δουλειά σαν παιχνίδι. Το κόσμημα για εκείνη ξεκίνησε σαν παιχνίδι. Όταν πια το εργαστήριο έκλεινε, οι γονείς της συμμετείχαν σε μια ομάδα θεάτρου, και κάπως έτσι και εκείνη οδηγήθηκε αρχικά στο να σπουδάσει θεατρολογία. Και ενώ όλοι ήταν βέβαιοι πως θα ασχοληθεί με το θέατρο, εκείνη κατάλαβε πως δεν ήθελε την αβεβαιότητα του, ούτε να μπει στη σκληρή αρένα του και επέστρεψε σε αυτό που γνώριζε από παιδί και γι’ αυτό βρέθηκε να σπουδάζει σχέδιο και χαρακτική στο L’ Arti Orafe της Φλωρεντίας. «Δεν μου το ‘χαν οι γονείς μου ότι θα ασχοληθώ σοβαρά με το κόσμημα», θυμάται και γελάει, «μου το λένε ακόμα. Αλλά εγώ το ήθελα πολύ, το πίστεψα και ήξερα ότι έχω μια πολύ καλή μαγιά από αυτούς τους δυο ανθρώπους».

Παρόλα αυτά, μέσω του κοσμήματος επέστρεψε σε αυτό που απέρριψε. Πριν από μερικά καλοκαίρια, η Σοφία Χιλλ βρέθηκε στο αρχαίο θέατρο της Απτέρας στα Χανιά προκειμένου να ερμηνεύσει έναν μονόλογο-αποσπάσματα από αρχαίες τραγωδίες στην παράσταση «Αποχωρισμοί», και τότε ήταν που κάλεσε την Κατερίνα Μακρυγιάννη προκειμένου να της φτιάξει ένα κόσμημα ειδικά σχεδιασμένο γι’ αυτή τη στιγμή. Ήταν η πρώτη φορά που η σχεδιάστρια είδε τη δουλειά της να γίνεται μέρος ενός ρόλου, τουλάχιστον ζωντανά, μπροστά σε ένα κοινό και σε ένα φωτογραφικό στούντιο. Ήταν σαν να γύρισε πίσω, στον εαυτό της που κάποτε ήθελε να κάνει θέατρο. Και τελικά το έκανε, αλλά από άλλο μετερίζι.

Η Κατερίνα κρατάει χαμηλό προφίλ παρά τα όσα έχει καταφέρει μέσα στη δεκάχρονη πορεία της, και χωρίς καν να έχει την έδρα της στην πρωτεύουσα. Ύστερα από τριάντα χρόνια, το 2018, το οικογενειακό κατάστημα, το «Τέχνημα» μετακόμισε στην Ανδρέα Παπανδρέου, στον αριθμό 23. Εκεί, στο κέντρο των Χανίων, συνεχίζει να εκθέτει και η ίδια τη δουλειά της, ανάμεσα σε δημιουργίες των γονιών της και διακοσμητικά του συντρόφου της Μάνου, χωρίς καν να βάλει το δικό της πιο αναγνωρίσιμο όνομα στην ταμπέλα αφού όπως λέει «καμιά φορά αυτό με βοηθάει να κρύψω τους πειραματισμούς μας και να δοκιμαστούν πρώτα μέχρι να αποφασίσω αν είναι Katerina Makriyianni».

Στο βάθος του καταστήματος υπάρχουν έργα της Νίκι Ντε Σεν Φαλ, αφιερωμένα στη μητέρα της Κατερίνας απ’ όταν εκείνη βρέθηκε τη δεκαετία του ‘70 στο Παρίσι για επτά χρόνια. «Ό,τι μπορούσα να πάρω από εκείνη, τις εικόνες και τις αναφορές της, το πήρα και έκανα το κομμάτι μου. Εκείνη έχει μια πρωτόλεια τρέλα και εγώ μια άλλη, κατασκευάζουμε διαφορετικά πράγματα και έχουμε άλλο στυλ, αλλά και οι δυο μας απολαμβάνουμε να παίζουμε με τα υφάσματα. Όλους αυτή η γυναίκα μάς δίδαξε στην οικογένεια, εκείνη μας έδωσε τη γραμμή και την αισθητική και μπορεί όλοι να κάνουμε κάτι το διαφορετικό αλλά φαίνεται ότι έχουμε έναν κοινό παρονομαστή».

Η Κατερίνα Μακρυγιάννη δεν είναι σχεδιάστρια του χαρτιού, δεν είναι συνέχεια με ένα μολύβι στο χέρι. Τα κάνει όλα λίμπα πάνω στον πάγκο της, απλώνει μπροστά της μετάξια από τη Λετονία, την Ινδία και το Μαρόκο, μέταλλα, παλιά και πρωτότυπα δικά της στοιχεία, πέτρες και γυαλιά από την Γκάνα, αχάτες, κοράλλια και λάπις λάζουλι – ό,τι έχει τσιμπήσει από τις αγορές του κόσμου και από τα ταξίδια της. Ενώ βρισκόμαστε στον πάγκο του εργαστηρίου της και ενώ φημίζεται για τα εντυπωσιακά σκουλαρίκια της, τα κολιέ της με ενθουσιάζουν. Είναι σαν να συνθέτει κάθε φορά ένα τραγούδι με νότες από διαφορετικούς πολιτισμούς, με κόντρα στοιχεία και παίζοντας με τις υφές, με πιο λείες επιφάνειες δίπλα σε πιο τραχιές. «Η εμπειρία μου λέει ότι μέσα από τη δημιουργία έρχεται η έμπνευση, και οι κολεξιόν προκύπτουν και ολοκληρώνονται φτιάχνοντας κοσμήματα με τα χέρια, όχι μόνο σχεδιάζοντάς τα». Ένα κολιέ της μπορεί να φτιαχτεί και να διαλυθεί από την ίδια πέντε και έξι φορές μέχρι να «κλειδώσει».

«Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι όμως είναι το σκουλαρίκι. Είμαι όντως κορίτσι του σκουλαρικιού, και με τα κολιέ ασχολήθηκα όταν ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα». Κάποια στιγμή, ένα βιβλίο για τις πτυχώσεις στα αρχαιοελληνικά φορέματα της άνοιξε έναν ολόκληρο κόσμο. Έπειτα, όταν μαζί με τη μητέρα της βρήκαν στο χωριό μερικά κιλίμια κατεστραμμένα, βλέποντας τα ξέφτια τους σκέφτηκαν πως δεν γίνεται να τα πετάξουν, πως κάπως πρέπει να τα αξιοποιήσουν και έτσι προέκυψαν κάποια πρώτα κοσμήματα φτιαγμένα κλωστή- κλωστή. Τα σκουλαρίκια της Κατερίνας λοιπόν, εκείνα τα πλισέ, εύθραυστα μικρά γλυπτά από άγριο μετάξι και τα κομμάτια σαν βεντάλιες είναι η υπογραφή της. Αυτά τα κομμάτια επέλεξαν και ανέδειξαν οι buyers του Net-a-Porter, αυτά διάλεξε η Penelope Cruz να φιλοξενηθούν στο εξώφυλλο της ισπανικής Vogue, στο τεύχος που συμμετείχε ως guest editor, αυτά έχουν φωτογραφηθεί και από τον Mario Testino για τη βρετανική Vogue και έχουν φορεθεί από τη Sarah Paulson ενώ κάποια στιγμή άρχισαν να τα κοπιάρουν και μεγάλες fast fashion εταιρείες – και όταν σε μιμούνται, κάτι κάνεις καλά.

Ακόμα μια κορυφαία της στιγμή ήταν όταν το 2022 συμμετείχε στην capsule συλλογή GREEKABA του Christian Louboutin, σε έναν φόρο τιμής του μεγάλου Γάλλου σχεδιαστή στην Ελλάδα και στο αποτέλεσμα της μακροχρόνιας φιλίας του με τον εικαστικό, Κωνσταντίνο Κακανιά. Όταν ο Yannick Flageul, ο senior designer manager της Christian Louboutin, επισκέφθηκε το εργαστήριο της Κατερίνας, ενθουσιάστηκε με τον τρόπο που συνδυάζει με μαεστρία τα σφυριλατημένα στο χέρι -με καλέμι και σφυρί- μεταλλικά στοιχεία με τα υφάσματα. Μετά από μήνες δειγματισμών και τροποποιήσεων, τα τελικά σχέδια της συλλογής ολοκληρώθηκαν και έγιναν οι πρώτες παραγγελίες. Η Κατερίνα κατασκεύασε χειροποίητες υφασμάτινες χάντρες για τις τσάντες της GREEKABA, ένα βραχιόλι -το οποίο ήταν και το μοναδικό κόσμημα της συλλογής- και ακόμα δύο κοσμήματα για παπούτσια: ένα βραχιόλι αστραγάλου για ένα σανδάλι με το όνομα Konstantinella και ένα διπλό λουράκι για ένα ίσιο mule παπούτσι με το όνομα Konstantimule.

Και φέτος, προκειμένου να γιορτάσει τα δέκα δημιουργικά της χρόνια και με στόχο, στη νέα δεκαετία που ανοίγεται μπροστά της, να συμβάλει ακόμη περισσότερο στην εξωστρέφεια και την προβολή του ελληνικού κοσμήματος στο εξωτερικό, η δουλειά της θα κάνει και πάλι την εμφάνισή της στο Παρίσι, μέσα από την παρουσίαση σημαντικών δημιουργικών της στιγμών – αναμένουμε να μάθουμε περισσότερα, και να δούμε την επετειακή της συλλογή.

Περισσότερα για τις συλλογές της Κατερίνας Μακρυγιάννη θα βρείτε εδώ.

lifo.gr

Πλατεία – Δικαιοσύνη: 1-0

Του Αργύρη Αργυριάδη

Δικηγόρου

Καταρχάς, ας ξεκινήσουμε τη σημερινή μας παρέμβαση με κάτι που πρέπει να είναι δεδομένο. Όλοι εκφράζουμε την αλληλεγγύη και τη συμπάθειά μας προς το πρόσωπο του Πάνου Ρούτσι. Τούτο, όμως, δε σημαίνει – και δεν πρέπει να συνεπάγεται – a priori αποδοχή ή στήριξη κάθε αιτήματος. Όχι μόνον στην περίπτωση του συγκεκριμένου ανθρώπου, αλλά και γενικά. Επίσης, όλοι πρέπει να εκφράζουμε την ανακούφισή μας που τελείωσε η απεργία πείνας του, δίχως να υπάρξουν δυσάρεστες εξελίξεις για τον ίδιο. Μήπως, όμως, εάν εξετάσουμε τα πράγματα ψυχραιμότερα μπορούμε να λάβουμε μαθήματα από αυτήν την ιστορία; Μήπως, τώρα, πρέπει να αρχίσει ο ουσιαστικός διάλογος για τους θεσμούς, τα μέσα ενημέρωσης και την κοινωνία; Πέρα και έξω από μικροπολιτικούς συσχετισμούς και μακριά από την πίεση των γεγονότων;

Κατά τη γνώμη μας, στην περίπτωση Ρούτσι δεν κέρδισε «ο αγώνας των συγγενών  των θυμάτων», αλλά προφανώς ηττήθηκαν οι θεσμοί. Πρωτίστως η Δικαιοσύνη, αλλά και η εκτελεστική εξουσία. Η πρώτη όχι γιατί ποδηγετήθηκε ή δεν εφάρμοσε ορθά το νόμο, αλλά γιατί όταν έπρεπε – δηλαδή πριν ξεκινήσει η απεργία πείνας του γονέα – δεν έδειξε την απαιτούμενη κοινωνική ενσυναίσθηση. Αλλά και αφού ξεκίνησε κρύφτηκε πίσω από τον τύπο και όχι την ουσία («δεν έχει υποβληθεί ακόμη αίτημα»). Είχε δίκαιο ο δύσμοιρος γονέας; Κατά τη γνώμη μας, νομικά όχι. Τόσο διότι «τα ευρήματα της νεκροψίας και νεκροτομής δεν κατέλειπαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της αιτίας θανάτου» (βλ. εισαγγελική πρόταση στην αρχειοθέτηση μήνυσης 167 συγγενών τον Ιούλιο του 2024) όσο και διότι η ύπαρξη ξυλολίου (σε αυξημένες ποσότητες μάλιστα) έχει εισφερθεί στη δικογραφία από άλλες έγκυρες πηγές, όπως η έκθεση του Γενικού Χημείου του Κράτους. Όλα αυτά θα αξιολογηθούν από τους δικαστές που θα δικάσουν την υπόθεση, όταν επιτέλους ξεκινήσει η δίκη. Όχι από λαϊκά δικαστήρια και τηλεδικεία. Εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι ζούμε σε οργανωμένη κοινωνία και όχι σε ζούγκλα.

Από τη στιγμή, λοιπόν, που είχαν δίκαιο οι δικαστικοί λειτουργοί γιατί ηττήθηκε ο θεσμός της Δικαιοσύνης; Γιατί θα μπορούσε από την πρώτη στιγμή να δείξει κοινωνική ενσυναίσθηση (το αίτημα εκταφής είχε υποβληθεί από τα πρώτα στάδια της διαδικασίας και δεν θα καθυστερούσε την ανάκριση η αποδοχή της). Γιατί στη συνέχεια θα μπορούσε να μην κρυφτεί πίσω από τον τύπο και εντέλει γιατί τη λύση της αυτεπάγγελτης ανάσυρσης από το αρχείο άλλης δικογραφίας για να ικανοποιηθεί το αίτημα, θα μπορούσε να «εφευρεθεί» πολύ νωρίτερα, δίχως να περάσει μέσα από την επιλεκτική άδεια εκταφής («μόνον για έλεγχο DNA» και όχι για βιοχημικές και τοξικολογικές εξετάσεις).

Πέραν της Δικαιοσύνης, η κυβέρνηση θα πρέπει να μαζέψει τα κομμάτια της. Σχοινοβατούσε επί μέρες πετώντας το μπαλάκι στη Δικαιοσύνη, ενώ την ίδια στιγμή λοιδορούσε τον απεργό πείνας. Με τον τρόπο αυτό ούτε τη Δικαιοσύνη βοηθούσε να αποφασίσει ούτε την κοινωνία ενημέρωνε. Αντιθέτως την εξαγρίωνε. Ο πληθυντικός ανορθολογισμός βρήκε άλλη μια πλατεία να εκφραστεί. Με συμμάχους από τον λαϊκισμό των μέσων ενημέρωσης μέχρι την όψιμη, αλλά «επιδραστική ενσυναίσθηση» ποικιλώνυμων ταγών (από τον Αρχιεπίσκοπο και τον Δένδια μέχρι την Μποφίλου και τον Μπισμπίκη).

Εάν συζητήσουμε ψύχραιμα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ημέρες θα καταλάβουμε ότι μπορεί ο Κρέοντας να συμβολίζει τον εξαναγκασμό, αλλά η Αντιγόνη ουδέποτε αμφισβήτησε την κρατική συγκρότηση. Δεν επιδίωξε την κατάλυση των θεσμών. Έθεσε, όμως, το πλαίσιο που τους καθιστά πιο ανθρώπινους. Η Αντιγόνη δεν αμφισβητεί το νομικό σύστημα και τη Δικαιοσύνη, αλλά διαδηλώνει την αξία του ανθρώπου υποδηλώνει την αγάπη προς δικά μας πρόσωπα και καταδεικνύει την έννοια της ανθρώπινης τιμής. Όλα αυτά που απαιτούν επαυξημένη κοινωνική ενσυναίσθηση από την εκάστοτε εξουσία. Δίχως τα ανωτέρω καμία κρατική εξουσία δεν μπορεί να επιβληθεί. Δε νομιμοποιείται να το πράξει …

Συγκρούσεις με τοπικές φατρίες και δημόσιες εκτελέσεις στη Γάζα – Η Χαμάς επιχειρεί να διατηρήσει τον έλεγχο

Ανταλλαγή πυροβολισμών ξέσπασε νωρίτερα την Τρίτη μεταξύ μελών της Χαμάς και τοπικών ενόπλων πολιτοφυλάκων, τους οποίους η ομάδα περιέγραψε ως εγκληματίες και συνεργάτες, στη συνοικία Σατζαγίγιε της πόλης της Γάζας, δήλωσαν πηγές από τη Λωρίδα της Γάζας στην εφημερίδα Haaretz.

Οι εντάσεις στη Γάζα αυξάνονται μετά από μια σειρά βίαιων συγκρούσεων τις τελευταίες ημέρες, καθώς τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία κατάπαυσης του πυρός.

Πηγές που συνδέονται με τη Χαμάς δήλωσαν στην Haaretz ότι οι συγκρούσεις είναι απαραίτητες προκειμένου η ομάδα να «αποκαταστήσει την τάξη» μετά από μια παρατεταμένη περίοδο αστάθειας.

Οι επικριτές της Χαμάς, ωστόσο, δήλωσαν ότι η κίνηση αυτή ήταν μια προσπάθεια να επιβληθεί η εξουσία της ομάδας στη Λωρίδα ενόψει της πιθανής ανάπτυξης μιας αραβικής ή διεθνούς δύναμης.

Η «Δύναμη Αποτροπής», ένα όργανο που ιδρύθηκε πρόσφατα στους κόλπους του μηχανισμού ασφαλείας της Χαμάς, «διεξάγει επιχείρηση» για «να εξουδετερώσει καταζητούμενα πρόσωπα» είπε στο AFP μια πηγή των παλαιστινιακών υπηρεσιών ασφαλείας στη Γάζα. Αυτές οι «επιχειρήσεις» έχουν ως στόχο «να εγγυηθούν την ασφάλεια και τη σταθερότητα σε διάφορες ζώνες» του θύλακα, πρόσθεσε.

«Το μήνυμά μας είναι σαφές: δεν θα υπάρχει θέση για τους παρανόμους ή για εκείνους που απειλούν την ασφάλεια των πολιτών», πρόσθεσε.

Ένας εκπρόσωπος της επικεφαλής των εξωτερικών υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Κάγια Κάλλας, εξέφρασε την Τρίτη την ανησυχία της ΕΕ για «αναφορές που έχουμε δει για πολλαπλούς θανάτους στη Γάζα λόγω συγκρούσεων μεταξύ της Χαμάς και μελών συμμοριών».

«Ενθαρρύνουμε όλα τα μέρη να ενεργήσουν με αυτοσυγκράτηση και να μην εμπλακούν σε δραστηριότητες που θα μπορούσαν να απειλήσουν την κατάπαυση του πυρός», δήλωσε.

Εξάλλου, η Χαμάς κατηγόρησε το Ισραήλ ότι έσπασε την εκεχειρία, ανοίγοντας πυρ σήμερα. Ο ισραηλινός στρατός απάντησε ότι οι στρατιώτες δεν πυροβόλησαν παρά μόνο όταν «ύποπτα πρόσωπα» πλησίασαν τη γραμμή πίσω από την οποία έχουν αποσυρθεί οι ισραηλινές δυνάμεις.

Εκτός από τη σταδιακή αποχώρηση του ισραηλινού στρατού, ο οποίος προς το παρόν παραμένει στο 53% του θύλακα, το σχέδιο Τραμπ προβλέπει σε μεταγενέστερη φάση ότι η Χαμάς θα αποκλειστεί από τη μελλοντική διακυβέρνηση της Γάζας και το οπλοστάσιό της θα καταστραφεί. Το «έκτο σημείο» του σχεδίου αναφέρει ότι αφού απελευθερωθούν όλοι οι όμηροι, στα μέλη της Χαμάς που δεσμεύονται να σεβαστούν την ειρηνική συνύπαρξη και θα παραδώσουν τα όπλα θα χορηγηθεί αμνηστία. Για τους υπόλοιπους, το σχέδιο προβλέπει εξορία, μια πρόταση ωστόσο που υψηλόβαθμο στέλεχος της οργάνωσης χαρακτήρισε «γελοία».

Χθες Δευτέρα, στη σύνοδο κορυφής του Σαρμ ελ Σέιχ, ο Τραμπ συνυπέγραψε μια διακήρυξη που έχει ως στόχο να εδραιώσει την κατάπαυση του πυρός μετά την ανταλλαγή ομήρων και κρατουμένων, όπως συμφωνήθηκε στις διαπραγματεύσεις που έγιναν υπό την αιγίδα των ΗΠΑ, της Αιγύπτου και του Κατάρ.

«Τα λόγια του Τραμπ είναι σημαντικά. Ελπίζουμε ότι θα τα θέσει σε εφαρμογή επειδή είναι ο μόνος που μπορεί να εμποδίσει τον πόλεμο να ξαναρχίσει», σχολίασε η Ρίμα αλ Φάρα, 30 ετών, που ζει στη μισοκατεστραμμένη συνοικία αλ Ριμάλ, στη δυτική Γάζα. «Μπορούμε και πάλι να ανασάνουμε (…) ο φόβος σχεδόν έφυγε» και «ελπίζουμε ότι ο πόλεμος θα τελειώσει για πάντα», πρόσθεσε, περιγράφοντας την ανάπτυξη της αστυνομίας που «βρίσκεται παντού, ρυθμίζει την κυκλοφορία και την αγορά». Για την αλ Φάρα, αυτό αποτελεί «ανακούφιση» επειδή «κατά τη διάρκεια του πολέμου συνέβαιναν δυσάρεστα πράγματα, όπως κλοπές, ληστείες και ένοπλοι εκβιασμοί».

Από την έναρξη της εκεχειρίας «περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι επέστρεψαν στην Πόλη της Γάζας από τα νότια και οι επιστροφές συνεχίζονται», είπε νωρίτερα ο Μοχάμεντ αλ Μουγάγιρ, ένα στέλεχος της υπηρεσίας Πολιτικής Άμυνας. Η υπηρεσία αυτή, που λειτουργεί υπό την αιγίδα της Χαμάς, προειδοποίησε τους πολίτες ότι διατρέχουν κίνδυνο από τα εκρηκτικά και τα βλήματα που απέμειναν μετά τον πόλεμο και τους κάλεσε να μην αγγίζουν πτώματα που εντοπίζουν κάτω από τα χαλάσματα, ούτε να μπαίνουν σε κτίρια που δείχνουν ασταθή.

Από τη Γενεύη, ο ΟΗΕ και η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού ζήτησαν να ανοίξουν όλες οι διαβάσεις ώστε να περάσει περισσότερη ανθρωπιστική βοήθεια στον θύλακα και να αποκατασταθούν υποδομές, όπως το δίκτυο υδροδότησης, που έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό. «Χρειαζόμαστε κατεπειγόντως αντικαρκινικά φάρμακα» και θερμοκοιτίδες για τα νεογέννητα, είπε ο Μοχάμεντ Άμπου Σαλμίγια, ο διευθυντής του νοσοκομείου Αλ Σίφα της Γάζας.

topontiki.gr

Ο δισεκατομμυριούχος Peter Thiel χαρακτηρίζει “Λεγεωνάριους του Αντίχριστου” όσους αντιδρούν στην ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης – Εκτενή μεταφρασμένα αποσπάσματα + Βίντεο

Συνδρομητικό άρθρο – Αποκαλυπτικές διαρροές: Ο δισεκατομμυριούχος Peter Thiel μιλά για τον Αντίχριστο, την Aποκάλυψη και τον ρόλο της Τεχνητής Νοημοσύνης, συνδέοντας τη σωτηρία της ανθρωπότητας με την ανεξέλεγκτη τεχνολογική πρόοδο.

Ο Peter Thiel, ένας από τους πιο ισχυρούς ανθρώπους της Silicon Valley, συνιδρυτής της Palantir και επενδυτής στο Facebook και σε άλλους τεχνολογικούς κολοσσούς, βρέθηκε στο επίκεντρο αντιπαράθεσης μετά τη διαρροή τεσσάρων ιδιωτικών διαλέξεων του, διάρκειας δύο ωρών η καθεμία. Σε αυτές, αναπτύσσει ένα ιδιότυπο θρησκευτικό-τεχνολογικό αφήγημα όπου η απειλή δεν είναι μόνο η κρατική ρύθμιση της τεχνολογίας, αλλά και… ο Αντίχριστος.

Οι διαλέξεις χαρακτηρίστηκαν «απόρρητες», με τους παρευρισκόμενους να υπογράφουν συμφωνίες μη κοινοποίησης. Ωστόσο, ηχητικά αποσπάσματα διέρρευσαν και δημοσιεύθηκαν στην Washington Post και στο Wired, αποκαλύπτοντας έναν συνδυασμό αποκαλυπτικής θεολογίας και νεοφιλελεύθερης τεχνολογικής ατζέντας.

«Λεγεωνάριοι του Αντίχριστου» όσοι αντιστέκονται στην τεχνολογική πρόοδο;

Ο Thiel περιγράφει όσους αντιδρούν στην ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της Τεχνητής Νοημοσύνης, μεταξύ αυτών και την Greta Thunberg, ως «λεγεωνάριους του Αντίχριστου». Σύμφωνα με τις διαρροές, θεωρεί ότι κάθε απόπειρα ρύθμισης της τεχνολογίας συνιστά απειλή για την παγκόσμια σταθερότητα και ανοίγει τον δρόμο για την «καταστροφή των Ηνωμένων Πολιτειών και την έλευση ενός παγκόσμιου ολοκληρωτισμού».

Η σύνδεση του Αντίχριστου με την τεχνολογική πρόοδο δεν είναι απλώς ρητορική. Ο Thiel επικαλείται αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη και κυρίως την Δεύτερη προς Θεσσαλονικείς Επιστολή, αναφερόμενος στον «κατέχοντα» (το λεγόμενο katéchon)—μια μυστηριώδη δύναμη που συγκρατεί τον Αντίχριστο. Σε μια αξιοσημείωτη τροπή, ταυτίζει αυτό το «κατέχον» με την Τεχνητή Νοημοσύνη, την οποία θεωρεί δύναμη ανάσχεσης της Αποκάλυψης.

AI, χριστιανισμός και επιχειρηματικότητα: Ένα ανίερο τρίγωνο;

Το αφήγημα του Thiel, παρά την επιφανειακή του θεολογική επίφαση, φαίνεται να εξυπηρετεί μια βαθιά επιχειρηματική ατζέντα. Επενδύοντας δισεκατομμύρια στην Τεχνητή Νοημοσύνη, παρουσιάζει κάθε περιορισμό ως απειλή όχι μόνο για την οικονομία, αλλά για το ίδιο το μέλλον της ανθρωπότητας.

Η ερμηνεία του Χριστιανισμού που προβάλλει είναι μακριά από την ορθόδοξη διδασκαλία. Αντλεί επιρροές από τον René Girard και τον Carl Schmitt — τον ναζιστή νομικό φιλόσοφο που εισήγαγε την έννοια του «πολιτικού θεολογικού εχθρού» και ο οποίος συνέδεσε τον Αντίχριστο με τον παγκόσμιο κομμουνισμό. Ο Thiel χρησιμοποιεί αυτή την παράδοση για να ταυτίσει τον φιλελευθερισμό, τον έλεγχο της τεχνολογίας, την περιβαλλοντική πολιτική και κάθε συλλογική προσέγγιση ως απειλή για την ελευθερία και ως ένδειξη της έλευσης του Αντίχριστου.

Θεολογία ως εργαλείο πολιτικής πειθούς και lobbying

Η πολιτική στόχευση του αφηγήματος είναι σαφής. Σε μια περίοδο αυξανόμενης θρησκευτικής αναγέννησης στην Αμερικανική Δεξιά και κυρίως στη Silicon Valley, ο Thiel επιχειρεί να «πουλήσει» την Τεχνητή Νοημοσύνη ως τη γραμμή άμυνας της Δύσης απέναντι στην απολυταρχία, ντύνοντας την τεχνολογία με θεολογικό μανδύα. Η στόχευσή του φαίνεται να είναι οι ευαγγελικοί χριστιανοί, ακροδεξιοί ψηφοφόροι και παραδοσιακοί συντηρητικοί, ώστε να αποδεχθούν την τεχνολογία ως «σωτήρα».

Η ειρωνεία είναι πως η ίδια η τεχνολογία την οποία εξυμνεί—Palantir, LLMs, μεγάλα γλωσσικά μοντέλα και στρατιωτικές πλατφόρμες—είναι τα εργαλεία που κάνουν δυνατό τον έλεγχο του πολίτη και ενισχύουν το ίδιο το ενδεχόμενο ενός τεχνο-ολοκληρωτισμού.

Το ερώτημα δεν είναι αν ο Thiel είναι ειλικρινής — αλλά ποιοι θα τον πιστέψουν

Η ανάλυση των παρουσιαστών του Breaking Points, καθώς και των δημοσιευμάτων σε Washington Post και Wired, εστιάζει σε μια κρίσιμη αντίφαση: ενώ ο Thiel καταγγέλλει τον «παγκόσμιο ολοκληρωτισμό» του Αντίχριστου, επενδύει ταυτόχρονα σε τεχνολογίες που επιτρέπουν ακριβώς τέτοιου τύπου έλεγχο, επιτήρηση και συγκέντρωση ισχύος.

Όπως εύστοχα σημειώνει ο δημοσιογράφος Ross Douthat στους New York Times, ο Thiel φαίνεται να ανησυχεί για την έλευση του Αντίχριστου, την ίδια στιγμή που οι ενέργειες και οι επενδύσεις του συμβάλλουν στην πιθανή έλευσή του.

Το AI ως «Θεός» ή ως «Θηρίο»;

Η αναφορά στην Αποκάλυψη — «κανείς δεν θα μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει χωρίς το σημάδι του Θηρίου» — γίνεται συχνά από χριστιανικούς κύκλους που φοβούνται την ψηφιακή εποπτεία και την κατάργηση της μετρητής συναλλαγής. Ο Thiel, αντί να απορρίψει αυτούς τους φόβους, τους ενσωματώνει, προσπαθώντας να παρουσιάσει την Τεχνητή Νοημοσύνη ως το «καλό» που συγκρατεί το «κακό». Ένα τεχνολογικό katéchon απέναντι στο προφητευόμενο χάος.

Εκεί που τελειώνει η ελευθερία και αρχίζει ο έλεγχος

Η προσπάθεια του Peter Thiel να συνδυάσει τη θεολογία με την τεχνολογική απορρύθμιση είναι βαθιά αποκαλυπτική για τις σύγχρονες ιδεολογικές αντιφάσεις του τεχνο-καπιταλισμού. Η ρητορική περί Αντίχριστου δεν αφορά μόνο τη θεολογία, αλλά λειτουργεί ως εργαλείο για να διατηρηθεί η απόλυτη ελευθερία δράσης των τεχνολογικών κολοσσών.

Όπως εύστοχα σχολιάζει η Crystal Ball: «Η ειρωνεία της ιστορίας θα ήταν να αποδειχθεί ότι ο άνθρωπος που δημόσια προειδοποιεί για τον Αντίχριστο, τελικά επισπεύδει την έλευσή του.»

Συμπέρασμα: Πίστη, Κεφάλαιο και Μελλοντολογία

Ο Peter Thiel δεν είναι απλώς ένας δισεκατομμυριούχος τεχνολόγος. Είναι πλέον και ιδεολογικός προφήτης ενός μέλλοντος όπου η Τεχνητή Νοημοσύνη εμφανίζεται είτε ως απελευθερωτής είτε ως σκιά του Θηρίου.

Η ερώτηση που τίθεται πλέον στην κοινωνία και στους θεσμούς δεν είναι απλώς «τι μπορούν να κάνουν οι μηχανές», αλλά «ποιος θα ελέγχει αυτές τις μηχανές»—και ποιο αφήγημα θα τις νομιμοποιεί.

Σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία αναπτύσσεται γρηγορότερα από την πολιτική, και η ηθική υστερεί της καινοτομίας, η ανάγκη για δημοκρατικό, πλουραλιστικό και κριτικό δημόσιο διάλογο είναι πιο επιτακτική από ποτέ.

Τι λένε οι διαλέξεις του Thiel;

Η Guardian δημοσιεύει εκτενή αποσπάσματα των δηλώσεων του, συνοδευόμενα από επεξηγηματικά σχόλια, ώστε το κοινό να ενημερωθεί για όσα έλεγε, πίσω από κλειστές πόρτες, μία από τις πιο επιδραστικές μορφές στον χώρο της πολιτικής και της τεχνολογίας.

Ο Thiel πιστεύει ότι η Αποκάλυψη θα προκληθεί από μία φιγούρα τύπου Αντίχριστου, η οποία καλλιεργεί τον φόβο υπαρξιακών απειλών — όπως η κλιματική αλλαγή, η τεχνητή νοημοσύνη και ο πυρηνικός πόλεμος — προκειμένου να συγκεντρώσει υπερβολική εξουσία. Σύμφωνα με τη σκέψη του, αυτή η φιγούρα θα πείσει την ανθρωπότητα να κάνει τα πάντα για να αποφύγει έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ακόμη και να αποδεχθεί μία παγκόσμια τάξη πραγμάτων, επιφορτισμένη με την προστασία όλων από την αποκάλυψη, επιβάλλοντας όμως πλήρη περιορισμό της τεχνολογικής προόδου. Κατά τον Thiel, αυτό συμβαίνει ήδη.

Ο ίδιος δήλωσε ότι οι διεθνείς χρηματοοικονομικοί θεσμοί — οι οποίοι καθιστούν όλο και πιο δύσκολη την απόκρυψη περιουσιακών στοιχείων σε φορολογικούς παραδείσους — αποτελούν σημάδι πως ο Αντίχριστος συγκεντρώνει εξουσία και επιταχύνει την έλευση της Αποκάλυψης. «Έχει γίνει αρκετά δύσκολο να κρύψεις τα χρήματά σου», είπε χαρακτηριστικά.

ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΥΝΕΧΩΣ. ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΟΙ ΜΗΠΩΣ ΟΔΗΓΟΥΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΠΝΟΒΑΣΙΑΣ. ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΔΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ, ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΩΘΕΙ. ΟΔΕΥΟΥΜΕ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΙΜΗΜΑ.


ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΑΝΗΣΥΧΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙΣ ΣΕ ΜΙΑ ΑΔΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ. ΑΥΤΟ, ΠΑΡΕΜΠΙΠΤΟΝΤΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ: Α’ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 5:3. ΕΙΝΑΙ Η ‘ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ’, ΜΙΑ ΕΙΔΟΥΣ ΑΔΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ.


ΑΣ ΚΛΕΙΣΩ ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ. ΚΑΙ ΞΑΝΑ — ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ, Η ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΑΡΞΙΑΚΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΘΕΤΑ, ΑΛΛΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ. Ο ΥΠΑΡΞΙΑΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΜΑΣ ΣΠΡΩΧΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΤΑΣΙΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΠΟΣΠΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗ

Πώς πιστεύει ο Thiel ότι θα συμβεί η Αποκάλυψη;

Ο Peter Thiel σπάνια δίνει μια ξεκάθαρη απάντηση για το ποιος ακριβώς είναι ο Αντίχριστος ή πώς θα προκύψει η Αποκάλυψη — ένα από τα βασικά σημεία των διαλέξεών του είναι ότι τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο ή αναπόφευκτο. Παρ’ όλα αυτά, περιγράφει τα βασικά χαρακτηριστικά που θα μπορούσε να έχει μια παγκόσμια σύγκρουση που θα οδηγούσε στην Αποκάλυψη.

«Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το σκεφτεί κανείς: ένας κόσμος ή κανένας, Αντίχριστος ή Αποκάλυψη», λέει. «Και να ένα παράδειγμα: πώς να σκεφτούμε τη σημερινή γεωπολιτική συγκυρία; Πώς να δούμε τη φύση της σύγκρουσης μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας, της Δύσης και της Κίνας; Δεν ξέρουμε πραγματικά πού πηγαίνει αυτό. Μπορούμε να ρωτήσουμε: οδεύουμε προς Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο ή προς Ψυχρό Πόλεμο Νο2;»

Ανατρέχοντας στην ιστορία των δύο Παγκοσμίων Πολέμων και του πρώτου Ψυχρού Πολέμου, ο Thiel κάνει την εξής ανάλυση:

«Αν υπήρξε ποτέ άδικος πόλεμος, αυτός ήταν ο Πρώτος Παγκόσμιος. Αν υπήρξε ποτέ δίκαιος πόλεμος, πιθανότατα ήταν ο Δεύτερος — με κάποιες επιφυλάξεις. Ο Πρώτος ήταν πραγματικά τρέλα. Ο Δεύτερος ήταν όσο δικαιότερος μπορούσε να είναι ένας πόλεμος. Αν είχαμε έναν ολοκληρωτικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, με συμμετοχή πυρηνικών δυνάμεων, θα ήταν απλώς ένας άδικος πόλεμος. Μια πλήρης καταστροφή. Πιθανόν κυριολεκτική Αποκάλυψη. Το τέλος του κόσμου. Άρα: ο Τρίτος Παγκόσμιος θα είναι άδικος πόλεμος.»

Αναφορικά με τον Ψυχρό Πόλεμο, επισημαίνει τη διαφορά μεταξύ «δίκαιης» και «άδικης» ειρήνης:

«Κατά έναν παράξενο τρόπο, ο πρώτος Ψυχρός Πόλεμος (1949–1989) έληξε με αυτό που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε δίκαιη ειρήνη. Δεν είχαμε πυρηνικό πόλεμο και — κατά την άποψή μου — η δική μας πλευρά, η καλή πλευρά, ουσιαστικά νίκησε. Δεν ήταν τέλεια ειρήνη, αλλά μάλλον δίκαιη. Αν τώρα έχουμε Ψυχρό Πόλεμο Νο2, ίσως καταλήξει επίσης είτε σε δίκαιη είτε σε άδικη ειρήνη.»

Καταλήγει ότι τα ενδεχόμενα είναι πολλά και τίποτα δεν είναι βέβαιο. Όμως:

«Αν έπρεπε να στοιχηματίσω, δεν φαίνεται ότι έχουμε πιθανότητες να πάμε προς την τέταρτη εκδοχή; Το τέταρτο σενάριο: να τελειώσει ο Ψυχρός Πόλεμος Νο2 με μία άδικη ειρήνη.»

Η τεχνολογική πρόοδος ως προφητεία της Αποκάλυψης

Ο Thiel αφιερώνει μεγάλο μέρος της δεύτερης διάλεξής του σε ένα απόσπασμα από το Βιβλίο του Δανιήλ, που θεωρεί προφητεία για τους έσχατους καιρούς, την οποία συνδέει με τη σύγχρονη τεχνολογική πρόοδο και την παγκοσμιοποίηση:

«Πολλοί θα περιφέρονται εδώ κι εκεί, και η γνώση θα αυξηθεί» — αυτό, κατά τον Thiel, σημαίνει επιστημονική πρόοδος, τεχνολογική βελτίωση, παγκοσμιοποίηση, άνθρωποι που ταξιδεύουν σε όλο τον κόσμο.

«Δεν είμαι σίγουρος ότι αυτά είναι αναπόφευκτα, αλλά φαίνεται να υπάρχει μια κατεύθυνση. Μια γραμμική πορεία αύξησης της γνώσης και της παγκοσμιοποίησης. Αλλά οι λεπτομέρειες έχουν σημασία. Η πρόοδος της επιστήμης μπορεί να είναι καλό πράγμα: να εξαλείψει τις ασθένειες, να προστατεύσει από φυσικές καταστροφές. Αλλά φυσικά, μπορούμε και να αυτοκαταστραφούμε με πυρηνικά ή βιολογικά όπλα.»

Για την παγκοσμιοποίηση:

«Μπορεί να σημαίνει ελεύθερο εμπόριο ή τρόπους διαφυγής από αυταρχικά καθεστώτα. Αλλά φυσικά υπάρχει και ο κίνδυνος του παγκόσμιου κράτους του Αντίχριστου.»

Ο ΟΗΕ, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και η “επιτάχυνση” της Αποκάλυψης

Ο Thiel ταυτίζει τον Αντίχριστο με την έννοια ενός παγκόσμιου κράτους, και βλέπει τους διεθνείς οργανισμούς — όπως ο ΟΗΕ και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) — ως δυνάμεις που επιταχύνουν την έλευση της Αποκάλυψης. Μέσα στις διαλέξεις του, προειδοποιεί για τους κινδύνους που, κατά την άποψή του, αυτοί οι οργανισμοί αντιπροσωπεύουν και για τη ζημιά που έχουν ήδη προκαλέσει.

Παραθέτει ως παράδειγμα:

«Άρχισαν να συλλαμβάνουν όλο και περισσότερους ανθρώπους. Ο Ροντρίγκο Ντουτέρτε, πρώην πρόεδρος των Φιλιππίνων, συνελήφθη φέτος. Είχαν εκδώσει εντάλματα για τον Νετανιάχου και τον Γκάλαντ.»

Και θυμάται μια συνάντησή του με τον Νετανιάχου στις αρχές του 2024:

«Μιλήσαμε για το τι κάνει στη Γάζα, και μου είπε: “Δεν μπορώ απλώς να την κάνω σαν τη Δρέσδη — δεν μπορείς απλώς να τους βομβαρδίζεις με φωτιά”. Ουσιαστικά είπε: ‘Είμαι λιγότερο εγκληματίας πολέμου από τον Ουίνστον Τσώρτσιλ. Γιατί έχω τόσο μεγάλο πρόβλημα;’»

Η κατάργηση του ICC και τα εγκλήματα πολέμου

Σε μια συνεδρία ερωτήσεων-απαντήσεων, ένας ακροατής τον ρώτησε:

«Αν καταργήσουμε το ICC ή άλλους οργανισμούς που (θεωρητικά) αποδίδουν δικαιοσύνη, πώς θα αποδοθούν τα εγκλήματα; Δεν έπρεπε να διώξουμε ποινικά τους ναζί εγκληματίες;»

Ο Thiel απάντησε:

«Υπήρχαν πολλές διαφορετικές απόψεις για το τι έπρεπε να γίνει με τις Δίκες της Νυρεμβέργης. Οι ΗΠΑ ήταν εκείνες που τις προώθησαν. Η Σοβιετική Ένωση ήθελε απλώς δίκες-σόου. Ο Τσώρτσιλ ήθελε την εκτέλεση 50.000 ναζί χωρίς δίκη. Δεν μου αρέσει το σοβιετικό μοντέλο, αλλά αναρωτιέμαι αν η εκδοχή του Τσώρτσιλ θα ήταν τελικά πιο υγιής από αυτή των Αμερικανών.»

Ποιος θα μπορούσε να είναι ο Αντίχριστος σύμφωνα με τον Thiel;

Ο Peter Thiel πιστεύει ότι ο Αντίχριστος θα είναι ένας μοναδικός, μοχθηρός τύραννος. Αν και δεν κατονομάζει ποτέ ξεκάθαρα ποιος είναι, αναφέρεται σε αρκετές φιγούρες που θεωρεί επικίνδυνες και υπονοεί ότι κάποιες από αυτές ίσως πλησιάζουν το πρότυπο του Αντίχριστου.

«Μια βασική ερμηνεία του Αντίχριστου είναι ότι πρόκειται για έναν πολύ κακό άνθρωπο. Μερικοί τον αντιλαμβάνονται γενικότερα ως πνευματική έκφραση του κακού. Εγώ επικεντρώνομαι στην πιο δραματική και συνηθισμένη εκδοχή: ένας μοχθηρός βασιλιάς ή τύραννος, ένας “αντί-Μεσσίας” που εμφανίζεται στους έσχατους καιρούς.»

Ο Αντίχριστος ως “λουδίτης” εχθρός της επιστήμης

Ο Thiel υποστηρίζει ότι ο σύγχρονος Αντίχριστος δεν είναι πλέον τρελός επιστήμονας τύπου Dr. Strangelove, αλλά ένας τεχνοφοβικός (λουδίτης) που θέλει να σταματήσει την πρόοδο της επιστήμης.

«Η θέση μου είναι πως στον 17ο και 18ο αιώνα, ο Αντίχριστος θα ήταν ένας επιστήμονας τύπου Dr. Strangelove, που έκανε παρανοϊκή επιστήμη. Στον 21ο αιώνα, είναι ένας λουδίτης που θέλει να σταματήσει κάθε επιστήμη. Κάποιος σαν τη Greta ή τον Eliezer.»

«Όχι, δεν είναι ο Andreessen. Δεν νομίζω ότι είναι ο Αντίχριστος. Γιατί ο Αντίχριστος είναι δημοφιλής. Προσπαθώ να πω και κάτι καλό για τον Andreessen εδώ, εντάξει;»

Κόντρα με τον Andreessen για την Τεχνητή Νοημοσύνη

Σε μια συνεδρία ερωτήσεων-απαντήσεων, ο Thiel αντιδρά έντονα σε ερώτηση που αφορούσε τον Marc Andreessen, έναν άλλο επενδυτή της Silicon Valley:

«Από πού να ξεκινήσω; Ειλικρινά, μου βγαίνει να κάνω μια άσχημη προσωπική επίθεση… αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ. Όλο αυτό είναι καθαρή προπαγάνδα της Silicon Valley. Δεν θα έδινα σε κάποιον που λέει τέτοια πράγματα ούτε δεκάρα για επένδυση.»

Οι “λεγεωνάριοι του Αντίχριστου”

Αργότερα, ο Thiel επανέρχεται:

«Στη σύγχρονη εποχή, όπου η επιστήμη έχει γίνει κάτι τρομακτικό και αποκαλυπτικό, οι λεγεωνάριοι του Αντίχριστου — όπως ο Eliezer Yudkowsky, ο Nick Bostrom και η Greta Thunberg — υποστηρίζουν μια παγκόσμια κυβέρνηση για να σταματήσει την επιστήμη. Ο Αντίχριστος έχει με κάποιον τρόπο γίνει αντι-επιστημονικός.»

Η σχέση του Thiel με τον Bill Gates

Ο Thiel έχει ιδιαίτερη αντιπάθεια για τον Gates:

«Ένας φίλος μου έλεγε να μη χάσω την ευκαιρία να πω στους ανθρώπους στο Σαν Φρανσίσκο ότι ο Bill Gates είναι ο Αντίχριστος. Θα παραδεχτώ ότι είναι σίγουρα μια φιγούρα τύπου Δρ Τζέκιλ και κύριος Χάιντ. Ο δημόσιος Μίστερ Ρότζερς. Είδα την εκδοχή Χάιντ πριν από έναν χρόνο: ακατάπαυστο φωνάζει, βρίζει, δεν καταλαβαίνεις τι λέει.»

Παρόλα αυτά, παραδέχεται:

«Δεν είναι πολιτικός ηγέτης, δεν είναι ευρέως δημοφιλής και, ίσως προς τιμήν του, παραμένει κολλημένος στον 18ο αιώνα, μαζί με ανθρώπους όπως ο Richard Dawkins που πιστεύουν πως η επιστήμη και ο αθεϊσμός είναι συμβατά.»

«Ακόμα και ο Gates, που τον θεωρώ φρικτό άνθρωπο, δεν μπορεί καν να πλησιάσει το πρότυπο του Αντίχριστου.»

Ο Πάπας Βενέδικτος και ο Αντίχριστος

Ο Thiel εκφράζει θαυμασμό για τον Πάπα Βενέδικτο ΙΣΤ΄, επειδή ήταν από τους λίγους που αναφέρθηκαν στην πιθανότητα ύπαρξης Αντίχριστου:

«Πιστεύω ότι ο Βενέδικτος κυριολεκτικά πίστευε πως η ιστορική απομάκρυνση από την Εκκλησία κατά την παποσύνη του ήταν σημάδι των εσχάτων καιρών.»

Ωστόσο προσθέτει:

«Ο Βενέδικτος απέτυχε να μεταδώσει το μήνυμα, γιατί δεν ήταν αρκετά θαρραλέος. Συχνά λέω ότι ο φιλελευθερισμός και η μαριχουάνα είναι εισαγωγικά “ναρκωτικά” προς την ακροδεξιά. Ο κίνδυνος του κόκκινου χαπιού είναι ότι μετά προχωράς στο μαύρο. Ο Βενέδικτος μάλλον πήρε υπερβολική δόση από κόκκινα χάπια.»

Η συζήτηση με τον Elon Musk και η “Giving Pledge”

Ο Thiel αναφέρεται σε συζήτηση με τον Musk, για την «Giving Pledge» του Gates (υπόσχεση δισεκατομμυριούχων να δωρίσουν την περιουσία τους):

«Του είπα: “Θέλω να αποσύρεις αυτή την ανόητη υπόσχεση που υπέγραψες το 2012, να δώσεις τα μισά σου λεφτά. Έχεις 400 δισεκατομμύρια. Έδωσες 200 εκατομμύρια στον Τραμπ, αλλά αν δεν προσέξεις, τα υπόλοιπα 200 δισεκατομμύρια θα πάνε σε αριστερές ΜΚΟ που θα διαλέξει ο Gates.”»

«Μετά του είπα: “Είσαι 54 ετών. Βάσει στατιστικών, έχεις 0,7% πιθανότητα να πεθάνεις μέσα στο επόμενο έτος. Αυτό είναι 1,4 δισ. δολάρια – επτά φορές όσα έδωσες στον Τραμπ. Ο Gates ουσιαστικά περιμένει 1,4 δισ. από σένα μέσα στον επόμενο χρόνο.”»

«Ο Elon απάντησε: “Νομίζω ότι οι πιθανότητες να πεθάνω είναι μεγαλύτερες από 0,7%.” Και μετά είπε: “Τι να τα κάνω; Να τα αφήσω στα παιδιά μου; Σίγουρα δεν μπορώ να τα δώσω στην trans κόρη μου — θα ήταν χειρότερο κι από το να τα δώσω στον Gates.”»

Charlie Kirk, ο Τραμπ και οι δύο μορφές του Χριστιανισμού

Σε μνημόσυνο του ακροδεξιού σχολιαστή Charlie Kirk, ο Thiel είπε ότι υπάρχουν δύο μορφές Χριστιανισμού:

«Η γυναίκα του Kirk είπε ότι συγχώρησε τους δολοφόνους, γιατί έτσι θα έκανε ο Χριστός. Ήταν μια αγία μορφή Χριστιανισμού. Από την άλλη, ο Τραμπ — δεν θυμάμαι ακριβώς τα λόγια — αλλά ήταν της λογικής: “Δεν συγχωρώ εχθρούς, τους τιμωρώ.” Αυτή είναι η παγανιστική εκδοχή του Χριστιανισμού.»

«Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει μια αφελής ελπίδα για κάτι ενδιάμεσο. Αλλά πώς να το υλοποιήσεις; Ποια είναι η μορφή μεταξύ της Μητέρας Τερέζας και του Κωνσταντίνου; Ανάμεσα στο να συγχωρείς τον δολοφόνο και στο να χαίρεσαι να τιμωρείς τους εχθρούς σου; Ίσως ο Τραμπ και ο Elon να κατάφεραν να συγχωρήσουν ο ένας τον άλλον.»

Ο Αντίχριστος πρέπει να είναι νέος – το μυστικιστικό 33

Ο Thiel πιστεύει ότι ο Αντίχριστος πρέπει να είναι νέος για να ολοκληρώσει την «Αποκάλυψη» σε μία ζωή. Το 33 είναι, για εκείνον, συμβολικός αριθμός:

«Ο Χριστός έζησε μόνο μέχρι τα 33 και έγινε ο μεγαλύτερος άνθρωπος της ιστορίας. Ο Αντίχριστος πρέπει με κάποιο τρόπο να τον ξεπεράσει. Ίσως το 66 να είναι το νέο 33. Ο Βούδας βίωσε τη νιρβάνα στα 33. Στο Ισλάμ, λένε πως στη μεταθανάτια ζωή αναγεννιέσαι 33 ετών — η καλύτερή σου εκδοχή. Ο Λίβιος στο 33ο κεφάλαιο του 33ου βιβλίου περιγράφει έναν κατακτητή 33 ετών. Ακόμα και ο Φρόντο στον Τόλκιν είναι 33 όταν κληρονομεί το Δαχτυλίδι.»

Παράλληλα, απορρίπτει παλιότερους ηγέτες ως υπερήλικες:

«Ο Τραϊανός πέθανε στα 67, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον Μέγα Αλέξανδρο. Ο Χίτλερ ήταν ήδη 50 όταν ξεκίνησε ο Β’ Παγκόσμιος — δεν κατάφερε να νικήσει ούτε τον Ναπολέοντα. Το ίδιο ισχύει και για τον Σι Τζινπίνγκ στα εβδομήντα του. Είναι ρατσιστής, σεξιστής, εθνικιστής — αλλά ούτε καν δεύτερη εκδοχή του Τζένγκις Χαν.»

Katechon και Αντίχριστος – η παρακμή του φιλελευθερισμού

Ο Thiel χρησιμοποιεί συχνά τη βιβλική έννοια του katechon — αυτό που συγκρατεί την έλευση του Αντίχριστου. Περιγράφει μια μετάβαση από μεταψυχροπολεμικό αντι-κομμουνισμό σε φιλελευθερισμό και γραφειοκρατία:

«Υπάρχουν τόσα παραδείγματα αλλαγής από katechon σε αντιχριστιανικό σύστημα. Ο Κλαύδιος σε Νέρωνα, ο Καρλομάγνος σε Ναπολέοντα. Ο αντι-κομμουνισμός μετά το Τείχος του Βερολίνου γίνεται φιλελευθερισμός. Η “νέα παγκόσμια τάξη” του Μπους του πρεσβύτερου: αντι-κομμουνισμός χωρίς κομμουνιστές. Η Χριστιανοδημοκρατία καταλήγει στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών.»

«Αν κάτι δεν έχει τη δύναμη να γίνει Αντίχριστος, τότε πιθανότατα δεν είναι ούτε καλό katechon.»

Τι λέει ο Πίτερ Τιλ για τον Τραμπ και την πολιτική

Ο Τιλ ερωτάται επανειλημμένα για τον Ντόναλντ Τραμπ και πώς ταιριάζει στη δική του φαντασιακή εκδοχή του Αρμαγεδδώνα. Σε μία περίπτωση, τον ρωτούν αν η αντίθεση του Τραμπ στην παγκόσμια διακυβέρνηση τον κάνει να αισθάνεται κάποια ανακούφιση απέναντι στην επιτάχυνση της εγκαθίδρυσης μιας παγκόσμιας τάξης.

«Στην καλύτερη περίπτωση, ούτε ο πιο φανατικός υποστηρικτής του Τραμπ δεν θα έπρεπε να πιστεύει πως μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα για πάντα. Ούτε ο Ρέιγκαν το κατάφερε. Ίσως ήμασταν κι εμείς λίγο παραπλανημένοι στα 80s, όταν νομίζαμε πως ο Ρέιγκαν έλυσε όλα τα βαθιά προβλήματα του κόσμου δια παντός. Αυτή είναι μια υπερβολικά υψηλή προσδοκία. Κι αν ήταν ψηλά για τον Ρέιγκαν, είναι άδικη για τον Τραμπ. Προσπαθείτε να κάνετε έναν συγκαλυμμένο αντι-Τραμπ ισχυρισμό και δεν θα σας το επιτρέψω.»

Μία από τις μακροχρόνιες πολιτικές προσκολλήσεις του Τιλ είναι ο αντικομμουνισμός. Στην τέταρτη διάλεξή του, υποστηρίζει πως η αντίθεση στον κομμουνισμό μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο λειτούργησε ως ανασταλτικός παράγοντας για τον Αντίχριστο. Ωστόσο, είναι επίσης επικριτικός απέναντι στους μεταψυχροπολεμικούς προέδρους και στην κρατική τάξη.

«Πάντα αναρωτιέμαι ποιος λειτούργησε ως katechon (ανασταλτικός του Αντίχριστου) στον κόσμο μετά το 1945. Αυτό είναι από το ημερολόγιο του Σμιτ το 1947: “Πιστεύω στον katechon, είναι ο μόνος τρόπος για να δώσω νόημα στην ιστορία του Χριστιανισμού. Ο katechon πρέπει να ονομάζεται για κάθε εποχή τα τελευταία 1948 χρόνια.” Εγώ το ερμηνεύω ότι, σιωπηρά, ο Σμιτ παραδέχεται ότι δεν έχει ιδέα ποιος είναι. Ίσως οι Νιου Ντίλερς να διοικούν τον πλανήτη. Το 1949, όμως, οι Σοβιετικοί αποκτούν την ατομική βόμβα, και η προσωρινή μου απάντηση είναι πως για 40 χρόνια, από το ’49 έως το ’89, ο katechon ήταν ο αντικομμουνισμός. Κάπως βίαιος, όχι απόλυτα χριστιανικός, αλλά πολύ ισχυρός.»

«Έχω υποστηρίξει ότι ο katechon, ή κάτι παρόμοιο, είναι αναγκαίο αλλά όχι επαρκές. Το πρόβλημα ξεκινά όταν ξεχνάμε τον ουσιώδη ρόλο του – να συγκρατεί τον Αντίχριστο. Ο Αντίχριστος μπορεί να παρουσιαστεί ως katechon, ή να τον καταλάβει. Πρόκειται σχεδόν για μιμητικό φαινόμενο. Υπάρχει ομοιότητα μεταξύ τους – και οι δύο είναι πολιτικές μορφές. Ο katechon συνδέεται με την αυτοκρατορία και την πολιτική. Αν ο Αντίχριστος πρόκειται να κατακτήσει τον κόσμο, θα χρειαστεί κάτι εξίσου ισχυρό για να τον σταματήσει.»

Οι απόψεις του Τιλ για τη Ρωσία και τον Πούτιν

Ο Τιλ σχολιάζει τη σύγχρονη Ρωσία και τις θεωρίες περί Πούτιν ως katechon:

«Υπάρχουν, ίσως, δύο υποψήφιοι για διαδόχοι της Ρώμης. Δεν με πείθουν οι ρωσικές θεωρίες, όπου ο Πούτιν περιγράφει τον εαυτό του ως τον τελευταίο Χριστιανό ηγέτη στον κόσμο. Είναι δύσκολο να κοιτάξεις στην καρδιά ενός ανθρώπου. Πάντα υποψιάζομαι ότι είναι περισσότερο πράκτορας της KGB παρά χριστιανός. Επιπλέον, για να είσαι katechon, πρέπει να είσαι αρκετά ισχυρός ώστε να μπορείς να γίνεις και Αντίχριστος. Η Ρωσία δεν είναι αρκετά ισχυρή για να κατακτήσει τον κόσμο.»

Ο Τιλ για τους Εβραίους και τον Αντίχριστο

Ο Τιλ απαντά σε μεσαιωνικές θεολογικές θεωρίες που παρουσίαζαν τον Αντίχριστο ως Εβραίο, αντικρούοντας την άποψη αυτή:

«Υπάρχουν πολλά που θα μπορούσα να πω για τη σχέση των Εβραίων με τον Αντίχριστο. Η φιλοσημιτική απάντηση – ας την βάλουμε στο τραπέζι – είναι ότι στη Βίβλο οι Εβραίοι περιγράφονται ως σκληροτράχηλος και πεισματάρης λαός. Αυτό θεωρείται ως αρνητικό, αλλά ίσως στις έσχατες ημέρες είναι πλεονέκτημα. Όπως το έθεσε ο Βλαντίμιρ Σολοβιόφ: Αρνήθηκαν τον Χριστό, αλλά θα είναι εξίσου πεισματάρηδες ώστε να μην μαγευτούν από τον Αντίχριστο. Έτσι, γίνονται το κέντρο της αντίστασης στον Αντίχριστο.»

Εκπρόσωπος του Τιλ δήλωσε: «Ο Πίτερ αντέκρουε τις μεσαιωνικές, αντισημιτικές θεωρίες που υποστήριζαν ότι ο Αντίχριστος θα είναι Εβραίος», παραπέμποντας στη σκέψη του Σολοβιόφ.

Οι ΗΠΑ ως ταυτόχρονα Κατέχων και Αντίχριστος

Στην τελευταία του διάλεξη, ο Τιλ αφιερώνει σημαντικό μέρος στη συζήτηση για τον ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών ως ανασταλτικό παράγοντα ή ως καταλύτη του Αντίχριστου.

«Δεν πρόκειται για αντι-αμερικανική διάλεξη. Αλλά η Αμερική σήμερα είναι ο φυσικός υποψήφιος και για katechon και για Αντίχριστο. Είναι το επίκεντρο του παγκόσμιου κράτους και ταυτόχρονα η έδρα της αντίστασης σε αυτό. Οι ΗΠΑ είναι η μόνη πραγματικά κυρίαρχη χώρα – ο πρόεδρος είναι ο δήμαρχος των ΗΠΑ και ο δικτάτορας του κόσμου. Το διεθνές δίκαιο το καθορίζουν οι ΗΠΑ. Το ΝΑΤΟ συντονίζει τις παγκόσμιες υπηρεσίες πληροφοριών.»

«Η παγκόσμια χρηματοοικονομική αρχιτεκτονική δεν ελέγχεται από σκιώδεις διεθνείς οργανισμούς – είναι αμερικανική. Το δολάριο ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα είναι κεντρικός παράγοντας. Το πετροδολάριο ανακυκλώνεται στο αμερικανικό σύστημα. Και, ταυτόχρονα, οι ΗΠΑ είναι η πιο ‘εκτός συστήματος’ χώρα – φορολογικός παράδεισος, ιδεολογική υπερδύναμη, με μορφές Χριστιανισμού, αντι-Χριστιανισμού και ‘woke’ θεολογίας.»

Γιατί ο Πίτερ Τιλ είναι εμμονικός με τη στασιμότητα;

Κεντρικό σημείο της ανησυχίας του Πίτερ Τιλ για την ταχύτατη πορεία του κόσμου προς έναν Αρμαγεδδώνα είναι αυτό που περιγράφει ως στασιμότητα ή επιβράδυνση της τεχνολογικής και επιστημονικής προόδου. Αποδίδει μέρος αυτής της στασιμότητας στο γεγονός ότι η επιστήμη και η τεχνολογία — που παλαιότερα θεωρούνταν κατά κύριο λόγο θετικές δυνάμεις — χρησιμοποιούνται πλέον για κακό.

«Η εφεύρεση του όπλου και του πολυβόλου τραυμάτισε την πίστη μας στην επιστήμη και την τεχνολογία», είπε. «Και η ατομική βόμβα την ανατίναξε ολοκληρωτικά. Το 1945, η επιστήμη και η τεχνολογία έγιναν αποκαλυπτικές. Μας άφησαν με ένα ερώτημα». Αυτός ο φόβος για την τεχνολογία, λέει ο Τιλ, είναι το σημείο πάνω στο οποίο θα στηριχθεί ο Αντίχριστος για να αποκτήσει εξουσία.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης διάλεξης, στη φάση των ερωτήσεων και απαντήσεων, ο Τιλ ερωτάται για την τεχνητή νοημοσύνη (AI) – το περιζήτητο εργαλείο των επενδυτών της Silicon Valley – και πώς εντάσσεται στη γενικότερη του αφήγηση περί τεχνολογικής στασιμότητας. Ο Τιλ απαντά πως η τεχνητή νοημοσύνη είναι σύμπτωμα της στασιμότητας, και ότι άνθρωποι όπως ο Μαρκ Αντρέσεν προβάλλουν υπερβολικές υποσχέσεις για αυτήν, επειδή δεν υπάρχει τίποτε άλλο που να κινείται.

«Αν πρόκειται να αποφύγουμε αυτή τη σχιζοειδή αντίθεση μεταξύ μιας τρελής εταιρικής ουτοπίας και ενός αποτελεσματικού αλτρουιστικού λουδισμού, πρέπει να το δούμε πιο ρεαλιστικά. Πόσο μεγάλη είναι η επανάσταση της AI; Πόσο θα προσθέσει στο ΑΕΠ, στο βιοτικό επίπεδο; Κατά προσέγγιση, φαίνεται να είναι κάτι στην κλίμακα του διαδικτύου μεταξύ 1990 και τέλους ’90. Ίσως προσθέσει 1% ετησίως στο ΑΕΠ. Υπάρχει μεγάλο περιθώριο λάθους. Αλλά το διαδίκτυο ήταν όντως σημαντικό. Το 1999 οι άνθρωποι μιλούσαν γι’ αυτό με παρόμοιο τρόπο. Οπότε ίσως είναι η σωστή σύγκριση.»

«Το πρόβλημα είναι ότι, αν η AI δεν συνέβαινε, θα ήμασταν εντελώς κολλημένοι. Θα ήμασταν σε πλήρη στασιμότητα. Ίσως γι’ αυτό ο κόσμος ενθουσιάζεται τόσο πολύ με αυτήν. Γιατί εκτός από την AI, σχεδόν τίποτε άλλο δεν κινείται. Ίσως ακόμη και το διαδίκτυο έχει εξαντλήσει την ορμή του – αν δεν υπήρχε η AI.»

«Αν έπρεπε να εντοπίσω μια διαφορά με το 1999, θα έλεγα ότι τότε υπήρχε αισιοδοξία. Οι άνθρωποι μπορούσαν να ξεκινήσουν εταιρείες από το υπόγειό τους στο Σακραμέντο. Τώρα πρέπει να είσαι στο Σαν Φρανσίσκο ή στη Silicon Valley. Πρέπει να δουλεύεις σε τεράστια κλίμακα. Υπάρχουν διαστρωματώσεις αποκλεισμού. Ίσως ο κόσμος απλώς κατάλαβε ότι το ίντερνετ είχε δυναμικές ‘ο νικητής τα παίρνει όλα’.»

Ρύθμιση της τεχνολογίας και ο Αντίχριστος

Σε μία από τις διαλέξεις του, ο Τιλ προβάλλει απόσπασμα από το 60 Minutes για γερμανικό νόμο που καταπολεμά τη ρητορική μίσους στο διαδίκτυο, ως παράδειγμα υπερβολικής ρύθμισης της τεχνολογίας – που, όπως υποστηρίζει, δίνει εξουσία στον Αντίχριστο:

«Ένα τέτοιο βίντεο είναι γελοίο αλλά δείχνει τη γενικότερη τάση. Ένας δικαστής στη Βραζιλία συλλαμβάνει τον καθένα. Η Αυστραλία έχει καταργήσει ουσιαστικά την ανωνυμία στο διαδίκτυο, απαιτώντας επαλήθευση ηλικίας για όλα τα social media. Η Βρετανία συλλαμβάνει 30 άτομα την ημέρα για προσβλητικό λόγο. Είμαι πάντα υπέρ της απόλυτης ελευθερίας του λόγου, αλλά το ένα μου κριτήριο είναι: μπορώ να μιλήσω για τον Αντίχριστο; Αν όχι, τότε είναι υπερβολικά περιοριστικό.»

Πώς ο Αρμαγεδδών επηρέασε τη δουλειά του στην τεχνολογία

Στην τέταρτη διάλεξη, ο Τιλ αποκαλύπτει πως η κοσμοθεωρία του επηρέασε και τη δουλειά του στην PayPal:

«Δούλευα στην PayPal προσπαθώντας να αναπτύξω τεχνολογία που θα παρέκαμπτε τις πολιτικές των εξουσιών και αρχών του κόσμου. Ήταν φυσικό να σκέφτομαι τον Αντίχριστο μέσα στο πλαίσιο της χρηματοπιστωτικής αρχιτεκτονικής. Ακόμα υπερασπίζομαι την PayPal – περισσότερο καλό παρά κακό.»

Αναφορές σε ποπ κουλτούρα και λογοτεχνία

Οι διαλέξεις του Τιλ είναι διάσπαρτες από αναφορές σε ποπ κουλτούρα: αναφέρεται σε YouTubers όπως ο MrBeast, χρησιμοποιεί όρους όπως «libtard» και σχολιάζει σύγχρονες σειρές:

«Η σειρά Succession για την οικογένεια Μέρντοχ είναι αδιανόητα αναχρονιστική για τη Silicon Valley. Μόνο μια εταιρεία μέσων του 20ού αιώνα θα περνούσε από τον πατέρα στα παιδιά. Στον κόσμο της τεχνολογίας, ποιος θα ονόμαζε την εταιρεία του με το όνομά του; Ο τελευταίος που το έκανε ήταν ο Dell στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Είναι σαν να είσαι ρετρό Ρεπουμπλικάνος από το Τέξας.»

Στη δεύτερη διάλεξή του, ο Τιλ εξετάζει την έννοια του Αντίχριστου μέσα από τέσσερα έργα λογοτεχνίας: το New Atlantis του Φράνσις Μπέικον, τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ του Τζόναθαν Σουίφτ, το graphic novel Watchmen του Άλαν Μουρ και το manga One Piece του Eiichiro Oda.

«Η ταυτοποίηση του Αντίχριστου στο παρόν είναι δύσκολη και πάντα αμφιλεγόμενη», λέει. «Αλλά τουλάχιστον μπορούμε να τον εντοπίσουμε μέσα στη λογοτεχνία.»

Για το Watchmen, περιγράφει τον Οζυμανδία ως Αντιχριστική φιγούρα:

«Ο Οζυμανδίας είναι ένας πρώιμα μοντέρνος ήρωας που επιδιώκει αιώνια παγκόσμια ειρήνη. Ο Μουρ είναι ύστερα μοντέρνος – αναγνωρίζει πως όλα είναι πιθανοκρατικά. Κάποια στιγμή, ο Οζυμανδίας ρωτά τον Δρ Μανχάταν αν η παγκόσμια κυβέρνηση θα διαρκέσει. Και εκείνος απαντά: “Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.” Έτσι, ακόμη και αν αγκαλιάσεις τον Αντίχριστο, δεν λειτουργεί.»

Θρησκευτική ανάλυση του One Piece

Ο Τιλ βρίσκει βιβλικές αναλογίες στο One Piece, όπου πιστεύει ότι απεικονίζεται ένα μέλλον με παγκόσμια κυβέρνηση τύπου Αντίχριστου που καταπιέζει την επιστήμη. Ο ήρωας, Monkey D. Luffy, τον θυμίζει Χριστό:

«Το One Piece διαδραματίζεται σε έναν φανταστικό κόσμο, 800 χρόνια μετά την επικράτηση μιας παγκόσμιας τάξης. Όσο προχωρά η ιστορία, γίνεται όλο και πιο σκοτεινή. Καταλαβαίνεις, σύμφωνα με τη δική μου ερμηνεία, ότι αυτός που κυβερνά τον κόσμο είναι κάτι σαν Αντίχριστος. Ο Luffy, ένας πειρατής με καπέλο από κόκκινο άχυρο – σαν το ακάνθινο στεφάνι του Χριστού – στο τέλος μεταμορφώνεται σε μορφή που μοιάζει με τον Χριστό της Αποκάλυψης.»

Ο Τιλ και ένας ερευνητής της Thiel Capital ανέπτυξαν αυτές τις ιδέες σε άρθρο στο θρησκευτικό περιοδικό First Things.

Έχουν λογική τα επιχειρήματα του Τιλ;

Με μια λέξη: Όχι.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η συγκεχυμένη και αντιφατική του περιγραφή για το ποιος είναι ο Αντίχριστος:

«Υπάρχει ο τρόπος να δεις τον Αντίχριστο ως το τέλος της φιλοσοφίας – η ολοκλήρωσή της, ο τερματισμός της. Είναι το άτομο που καταργεί όλα τα άτομα. Ο φιλόσοφος που καταργεί όλους τους φιλοσόφους. Ο Καίσαρας που καταργεί όλους τους ηγεμόνες. Ο άνθρωπος που κατανοεί όλα τα μυστικά. Πώς είναι αυτό δυνατό στην ύστερη νεωτερικότητα, όπου δεν πιστεύουμε ότι ένας φιλόσοφος-βασιλιάς ή τύραννος ή ηγέτης μπορεί να πάρει την εξουσία;»

Στις 23 Μαρτίου ξεκινά η δίκη για τα Τέμπη

Στις 23 Μαρτίου 2026 θα ξεκινήσει η δίκη για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη. Την ημερομηνία όρισε ο ην ημερομηνία όρισε ο εισαγγελέας Εφετών Λάρισας σήμερα (14/10) το μεσημέρι.

Περισσότερα από τρία χρόνια μετά τη μοιραία νύχτα της 28ης Φεβρουαρίου 2023, όταν δύο τρένα συγκρούστηκαν μετωπικά, η υπόθεση περνά στη δικαστική αίθουσα. Εκεί, θα αναζητηθούν οι ευθύνες για το χειρότερο σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ιστορία της χώρας.

Η δίκη αναμένεται να είναι μακρά και σύνθετη, καθώς περιλαμβάνει εκτενή δικογραφία, πολλαπλές τεχνικές εκθέσεις και δεκάδες μάρτυρες που θα κληθούν να καταθέσουν. Η δικαστική διαδικασία θα αποτελέσει κρίσιμη στιγμή και για τις οικογένειες των θυμάτων, οι οποίες περιμένουν, την απόδοση των ευθυνών και την πλήρη διαλεύκανση των αιτιών που οδήγησαν στην ανείπωτη τραγωδία.

Η δίκη θα διεξαχθεί στο Συνεδριακό Κέντρο του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στη Λάρισα σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο ο οποίος εδώ και αρκετούς μήνες.

Συνολικά 36 άτομα θα καθίσουν στο εδώλιο για ευθύνες ή παραλείψεις σχετιζόμενες με το δυστύχημα των Τεμπών. Από αυτούς, 33 αντιμετωπίζουν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, ενώ οι υπόλοιποι 3 κατηγορούνται για πλημμελήματα.

Τα αδικήματα που περιλαμβάνονται στην εισαγγελική πρόταση είναι πέντε και αφορούν μεταξύ άλλων:

  • Επικίνδυνη παρέμβαση στη συγκοινωνία μέσων σταθερής τροχιάς με ενδεχόμενο δόλο, με αποτέλεσμα θάνατο πολλών ανθρώπων.
  • Πρόκληση βαριών σωματικών βλαβών σε επιβαίνοντες.
  • Πρόκληση κινδύνου για επιβάτες και τρίτους.
  • Παράβαση καθήκοντος.
  • Άλλες σχετικές παραλείψεις ή ευθύνες με βάση τη δικογραφία.

Οι κατηγορούμενοι προέρχονται από διάφορους φορείς:

  • Στελέχη του ΟΣΕ (Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος) και της ΕΡΓΟΣΕ (υποδομές σιδηροδρομικού δικτύου).
  • Στελέχη της Hellenic Train.
  • Στελέχη της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων (ΡΑΣ).
  • Μέλη του υπουργείου Υποδομών & Μεταφορών.
  • Επιπλέον κατηγορούμενοι είναι ο σταθμάρχης Λάρισας που ήταν υπεύθυνος κατά τη νύχτα του δυστυχήματος, καθώς και συνάδελφοί του και προϊστάμενοι.

Στην εισαγγελική πρόταση γίνεται αναφορά ότι ο σταθμάρχης είχε τεθεί σε αυτή τη θέση παρά τα όρια ηλικίας, και ότι άλλα στελέχη (π.χ. στην Hellenic Train) αντιμετωπίζουν πλημμελήματα όπως ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή.

Τα μη πολιτικά πρόσωπα δικάζονται μέσω της κανονικής διαδικασίας ενώ οι πολιτικοί (π.χ. υπουργοί) εξετάζονται ξεχωριστά βάσει του νόμου περί ευθύνης υπουργών.