Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας πραγματοποιούνται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, μεταξύ αυτών και στα Χανιά για την περίπτωση του 16χρονου Κώστα Μπ. ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη σύλληψη και μεταγωγή του στη ΓΑΔΑ, μετά από επεισόδια στα Εξάρχεια.
Σε σχετικό κείμενο που αναρτήθηκε στο indymedia αναφέρεται το ιστορικό της υπόθεσης:
Στις 16 Σεπτέμβρη, πραγματοποιούνται διαδηλώσεις για τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Στην Αθήνα, η πορεία φτάνει στα γραφεία των φασιστών, όπου και πραγματοποιούνται συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής που φρουρούν τα γραφεία των χρυσαυγιτών. Στον απόηχο αυτών, και ενώ στη γειτονιά των Εξαρχείων έχουν γίνει περαιτέρω συγκρούσεις, τα ξημερώματα συλλαμβάνεται ο 16χρονος Κώστας Μπ., ο οποίος κατά τη σύλληψη και μεταγωγή του στη ΓΑΔΑ ξυλοκοπείται, βασανίζεται και τραυματίζεται βαρύτατα, καθώς στην απόπειρά του να ελευθερωθεί από τους ένστολους φονιάδες, τον χτυπά και διερχόμενο αυτοκίνητο, ως συμπλήρωμα στα χτυπήματα που έχει ήδη δεχθεί από του μπάτσους. Η αντίδρασή τους μετά το γεγονός και ενώ ο Κώστας βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση είναι να αρνηθούν να του αφαιρέσουν τις χειροπέδες, σε συμφωνία και με τους τραυματιοφορείς που έφθασαν στο σημείο για να τον μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Η συνέχεια δίνεται στο ΚΑΤ, όπου και μετά από επιληπτικό σοκ που υπέστη, ο 16χρονος μπαίνει σε τεχνητό κώμα, έχοντας επιπλέον και εκτεταμένα σπασίματα.
Από την πρώτη στιγμή, και μπροστά στην σοβαρότητα της κατάστασης, το κράτος σε αγαστή συνεργασία με τα ΜΜΕ στήνει τη δική του αφήγηση ώστε να κουκουλώσει και να υποβαθμίσει το ζήτημα, ενώ την ίδια ώρα συνεχίζει την καταστολή, και εντός του χώρου του νοσοκομείου πλέον. Χαρακτηριστικά, η ευθύνη για τον τραυματισμό αποδίδεται στο τροχαίο και μόνο, η μη αφαίρεση των χειροπέδων σε υποδείξεις των τραυματιοφορέων λόγω του επιληπτικού σοκ, την ίδια ώρα που από πολύ νωρίς διαδίδονται πληροφορίες για την υγεία του συλληφθέντα που αναφέρουν πως έχει ξεφύγει τον κίνδυνο, ενώ το ίδιο το νοσοκομείο εκδίδει ιατρικό ανακοινωθέν που λέει πως συνεχίζει να βρίσκεται σε τεχνητό κώμα, βαριά τραυματισμένος. Παράλληλα, μέσα στο δωμάτιο στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας που νοσηλεύεται υπάρχει αστυνομικός φρουρός, ο οποίος δεν απομακρύνθηκε παρά μόνο ύστερα από καταγγελία του συνδικαλιστικού οργάνου των γιατρών σχετικά με το αδιανόητο των συνθηκών κράτησης ενός ασθενή σε καταστολή. Ακόμη, η ενημέρωση των συγγενών του είναι ελλιπέστατη και ό,τι γινόταν γνωστό ήταν μετά από μεγάλες πιέσεις. Ύστερα από παρέμβαση αλληλεγγύης που πραγματοποιούν σύντροφοι έξω από το νοσοκομείο και στη διοίκησή του, έρχεται και μια ολοκληρωμένη ενημέρωση αλλά και η παραδοχή της αστυνομικής υπεροχής και παρουσίας, ακόμη και εντός του νοσοκομείου και της ΜΕΘ από τα χείλη των διοικούντων, με τη χαρακτηριστική φράση «ξέρετε πως είναι αυτά ,η αστυνομία κάνει κουμάντο». Κάτι που ως άμεση συνέχειά του είχε το να επιτραπεί τη Δευτέρα στις 25 /9 στον ανακριτή να πιέσει εντός του νοσοκομείου το συλληφθέντα να καταθέσει, ενώ ταυτόχρονα οι μπάτσοι διαρρέουν πως θα του πάρουν και δείγμα DNA. Ο 16χρονος, που έχει και βαριές κατηγορίες, βγαίνει από το τεχνητό κώμα μόλις από το βράδυ της Πέμπτης 21/9, κάτι που διαψεύδει και τις από τις πρώτες δύο μέρες μετά το συμβάν κρατικές διαρροές από τα ΜΜΕ για την ομαλή και εκτός κινδύνου κατάσταση της υγείας του.
Η δολοφονική επίθεση απέναντι στον Κώστα Μπ. είναι άλλος ένας κρίκος στην αλυσίδα της έννομης κρατικής βίας, της λυσσαλέας καταστολής που έχει αφήσει πίσω της νεκρούς, βασανισμένους, τσακισμένους σωματικά και ψυχικά ανθρώπους. Τα παραδείγματα ατελείωτα : Κουμής, Κανελλοπούλου, Καλτεζάς, Γρηγορόπουλος, η περίπτωση με τη ζαρντινιέρα στη Θεσσαλονίκη, ο παρ’ολίγον θανάσιμος τραυματισμός του Γιάννη Καυκά σε απεργιακή διαδήλωση το 2011, τόσοι και τόσοι άλλοι ¨ανώνυμοι¨ άνθρωποι που δολοφονήθηκαν στα σύνορα όντας παράνομοι για το κράτος και το κεφάλαιο, που βασανίστηκαν μέσα στα αστυνομικά τμήματα, στους αστυνομικούς ελέγχους, που πέσαν θύματα ¨τυχαίων¨ εκπυρσοκροτήσεων. Το πλαίσιο είναι πάντα το μονοπώλιο της βίας που πασχίζουν να διατηρούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και που αποτελεί πυλώνα του καπιταλιστικού οικοδομήματος.
Το κράτος έχει συνέχεια, όπως και η ουσία του, που ενσαρκώνεται από τις ορδές των πραιτοριανών του, ανεξαρτήτως απόχρωσης. Η διαχείριση μπορεί να αλλάζει και να ρετουσάρεται, οι αναγκαιότητες όμως για τον καπιταλιστικό κόσμο παραμένουν ατόφιες. Η δολοφονική επίθεση απέναντι στον 16χρονο Κώστα Μπ., θα μπορούσε να γίνει οποιαδήποτε στιγμή, όπως οποιαδήποτε στιγμή βρίσκεται το δάχτυλο της καταστολής στη σκανδάλη. Από την άλλη, οι μέρες της οξυμένης σύγκρουσης, όπως και οι χώροι/χρόνοι που αυτή λαμβάνει χώρα (οι απεργίες, οι δράσεις, οι γειτονιές με έντονη πολιτική δραστηριότητα όπως τα Εξάρχεια, οι κοινότητες αγώνα στα διάφορα μέρη του κόσμου ), υπαγορεύουν για την κυριαρχία την αναγκαιότητα να επεκτείνει την επιθετική της δραστηριότητα στον ταξικό/κοινωνικό πόλεμο, τόσο ιδεολογικά όσο και υλικοπρακτικά. Γιατί οι στιγμές και τα μέρη που ανοίγουν ρήγματα στο υπάρχον, αναδεικνύουν και τις δυνατότητες που ξεδιπλώνονται για τους από τα κάτω από την αναβάθμιση της αντιπαράθεσης με το κράτος και το κεφάλαιο.
Οι κάθε είδους κατασταλτικές δομές στηρίζουν τα καπιταλιστικό οικοδόμημα και οι μπάτσοι δεν είναι τίποτε άλλο από τους ένστολους φρουρούς του κανιβαλιστικού καπιταλιστικού κόσμου. Ενός κόσμου που απλώνει και ξερνά γύρω του το θάνατο, την αποξένωση, τη λεηλασία του φυσικού κόσμου, την εκμετάλλευση. Η έννομη τάξη οφείλει για λογαριασμό της να κερδίζει συνεχώς χώρο τόσο στους δρόμους όσο και στα μυαλά των ανθρώπων και όποτε αυτή η δημοκρατική, καλοσχεδιασμένη βιτρίνα σπάει, τότε όλα «είναι δυστυχώς μια παρεξήγηση» . Δηλαδή, είμαστε εμείς, οι φτωχοί, οι λεηλατημένοι, οι απόκληροι, εμείς που βιώνουμε στο πετσί μας την εκμετάλλευση και τη καταπίεση που δεν έχουμε καταλάβει καλά που παρεξηγήσαμε. Παρεξηγήσαμε πως συλλαμβάνουμε στο μυαλό μας τι πραγματικά συμβαίνει καθημερινά στον καπιταλιστικό κόσμο, παρεξηγήσαμε τη θέση μας, παρεξηγήσαμε το ρόλο των δυναστών μας, παρεξηγήσαμε εν τέλει πως υφίσταται η δυνατότητα να μας χωρά αυτός ο κόσμος με τρόπο που θα ορίσουμε εμείς οι ίδιοι, πλατιά, ισότιμα, αλληλέγγυα, ανατρεπτικά. Γιατί η ιστορία δεν υπάρχει πια, οι επανάσταση δεν υπάρχει πια, ο αγώνας είναι είτε γραφικός είτε μάταιος και το μόνο που μένει είναι η επιβίωση, οι αριθμοί, τα κόστη και τα κέρδη. Αυτή είναι η αφήγηση της κυριαρχίας. Όταν όμως, στο πρόσωπο κάθε 16χρονου ή οποιασδήποτε ηλικίας όντος συμπυκνώνεται το μίσος απέναντι σε ό,τι αμφισβητεί τον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου, όταν εκφράζεται τόσο συντριπτικά η έννομη κυριαρχική βία, τότε η ¨παρεξήγηση¨ λύνεται και μένει για τους από τα κάτω το επίδικο της αντίστασης, της οικοδόμησης ενός άλλου κόσμου από αυτόν την οργανωμένης βαρβαρότητας, της εξαθλίωσης, της καταστροφής. Απέναντι σε τούτα, δεν μένει παρά να οξύνουμε τις καθημερινές αντιστάσεις, να οικοδομήσουμε τις αγωνιστικές μας κοινότητες, να καταστρώσουμε τα σχέδιά μας, να τα επικοινωνήσουμε, να τα απλώσουμε. Μέχρι το θάνατο του καπιταλισμού, μέχρι την καταστροφή αυτού του σάπιου κόσμου. Για την επανάσταση και την αναρχία, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλοβοήθειας, ελευθερίας.
Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΥΛΛΑΜΒΑΝΕΙ, ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ, ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΜΠ., ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΕΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΝ ΒΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ, ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ,ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ.
ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ/ΟΙ
Παρασκευή 29/9:
Μικροφωνική – Συγκέντρωση στις 18:00 στην Πλατεία Όλγας
Συνέλευση αλληλεγγύης στις 20:00 στο Παράρτημα.