Το Νταχάου, ήταν το πρώτο στρατόπεδο συγκεντρώσεως στη Γερμανία. Ο δρ Φραντς Μπλάχα, στάλθηκε σ’ αυτό για απείθεια και εργάστηκε στο θάλαμο νεκροψιών, μέχρι τον Απρίλιο του 1945. Αυτή είναι η μαρτυρία για κάποια απ’ τα ιατρικά πειράματα που έγιναν εκεί.
Εφτά απ’ τους γιατρούς του Νταχάου καταδικάστηκαν σε θάνατο στη Νυρεμβέργη.
~~{}~~
Από τα μέσα του 1941 μέχρι το τέλος του 1942 πραγματοποιήθηκαν περίπου πεντακόσιες εγχειρήσεις σε υγιείς κρατούμενος, προς εκπαίδευση φοιτητών ιατρικής και γιατρών των Ες – Ες. Πολλοί κρατούμενοι πέθαναν στο χειρουργικό τραπέζι και πολλοί άλλοι από τις επιπλοκές. […]
Πειράματα ελονοσίας πραγματοποιήθηκαν σε χίλια διακόσια άτομα. Τα θύματα ή τα είχαν τσιμπήσει κουνούπια ή τα είχαν εμβολιάσει με σποζωίδια ελονοσίας. Τριάντα με σαράντα πέθαναν από την ίδια την ελονοσία. Τριακόσιοι με τετρακόσιοι πέθαναν αργότερα από ασθένειες που προέρχονταν από τις προσβολές της ελονοσίας. Επιπλέον σημειώθηκαν θάνατοι που προέρχονταν από δηλητηρίαση, λόγω των υπερβολικών δόσεων νεοσαλβαρσάνης και πυραμιδόνης. […]
Διενεργήθηκαν πειράματα για να εντοπιστούν οι επιπτώσεις της αλλαγής της ατμοσφαιρικής πίεσης. Μέχρι και είκοσι πέντε άτομα κλείστηκανν σ’ ένα ειδικά κατασκευασμένο βαγόνι, στο εσωτερικό του οποίου μπορούσε ν’ αυξηθεί ή να μειωθεί η πίεση κατά βούληση.
Οι περισσότεροι απ’ τους κρατούμενους που χρησιμοποιήθηκαν πέθαναν, από εσωτερικές αιμορραγίες των πνευμόνων ή του εγκεφάλου. Έγιναν πειράματα σε τετρακόσιους ή πεντακόσιους. […]
Ο Ράσερ πραγματοποιούσε, επίσης, πειράματα και για τις επιπτώσεις του κρύου νερού στους ανθρώπους. Το πειραματόζωο έμπαινε σε παγωμένο νερό και παρέμενε εκεί μέχρι να χάσει τις αισθήσεις του. Μερικοί άντρες άντεχαν από 24 έως 36 ώρες. Οι περισσότεροι πέθαιναν στους -25 βαθμούς Κελσίου.
Όταν τους έβγαζαν κατέβαλλαν προσπάθειες αναζωογόνησης τους με τεχνητή θερμότητα, με τον ήλιο, με ζεστό νερό, με ηλεκτροθεραπεία ή με τη θερμότητα του ανθρώπινου σώματος. Γι’ αυτό το τελευταίο πείραμα χρησιμοποιούσαν πόρνες και το σώμα του αναίσθητου άντρα έμπαινε ανάμεσα στα σώματα τους.
Σ’ αυτά τα πειράματα χρησιμοποιήθηκαν περίπου τριακόσιοι. Οι περισσότεροι πέθαναν. Όσοι επέζησαν εκτελέστηκαν. […]
Ήταν κοινή πρακτική ν’ αφαιρείται το δέρμα από νεκρούς κρατούμενους. Το επεξεργάζονταν χημικά και το έβαζαν στον ήλιο να στεγνώνει. Μετά το έκοβαν σε διάφορα μεγέθη για να χρησιμοποιηθεί σε σέλες, μπότες ιππασίας, γάντια, παντόφλες και γυναικείες τσάντες.
Η επιδερμίδα με τατουάζ είχε μεγάλη ζήτηση από άντρες των Ες Ες.
Το δέρμα έπρεπε να είναι από υγιείς κρατούμενους και χωρίς ελαττώματα. Μερικές φορές δεν είχαμε αρκετά πτώματα με καλό δέρμα και ο Ράσερ έλεγε: “Εντάξει, θα έχετε τα πτώματα που θέλετε”.
Την επομένη πέρναμε είκοσι ή τριάντα πτώματα νέων ανθρώπων. […]
Μερικές φορές οι κρατούμενοι σκοτώνονταν απλώς επειδή είχαν δυσεντερία ή έκαναν εμετό.
Οι ψυχικά ασθενείς εκτελούνταν με ενέσεις ή σφαίρες.
Τους πηγαίναν έξω απ’ τα κρεματόρια κι εκεί τους πυροβολούσαν. Έχω δει ανθρώπους να τους σπρώχνουν μέσα στους φούρνους ενώ εξακολουθούσαν ν’ αναπνέουν και να μιλούν.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τη μαρτυρία την βρήκα στο βιβλίο του John Carey, “Τα μεγάλα ρεπορτάζ – 20ος αιώνας”, εκδόσεις Νάρκισσος
φωτογραφία: depositphotos.com
