Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας
Δημοσιογράφος Ι.J.F.

… Οι Έλληνες ξέχασαν να συζητούν
…Γι’ αυτό αλληλοσφάζονται
(ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΛΙΝ)

Ήρθε η επόμενη μέρα. Τώρα μιλάμε εμείς. Εμείς που πέντε χρόνια το εισόδημα μας συρρικνώθηκε, δυσκολευόμασταν, αγωνιούσαμε, απελπιζόμασταν, παλεύαμε, ξενιτευτήκαμε.
Τώρα μιλάμε εμείς, απέναντι σε εκείνους που θέλουν α μας καταδικάσουν σε φτώχεια και εξαθλίωση χωρίς τέλος. Απέναντι σε όσους μας βλέπουν σαν αριθμούς.

Ο διχασμός των ελλήνων σχετικά με τα αίτια της κρίσης που επικαλούνται κάποιοι δεν ήρθε  με το δημοψήφισμα αλλά προϋπήρξε.

Η παγκόσμια οικονομική μαφία είχαν κινητοποιηθεί από την επομένη των εκλογών της 25 Ιανουαρίου 2015, διαδίδοντας τον φόβο και την αστάθεια, κάθε φορά που η αστική πολιτική τάξη απειλείτο.

Η κυνική ομολογία ενός πρώην πρωθυπουργού κράτους-μέλους της Ε.Ε. … εάν το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι μόνο οι αγορές και κανένας άλλος δεν αποφασίζει..Αντώνης Σαμαράς, κατά τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στο Ελληνικό κοινοβούλιο (2014).
Οι φανατικές δηλώσεις-ενέργειες των κατεστημένων  οικονομικών και μιντιακών ολιγαρχών, κατερρίφθησαν αναπόφευκτά που βόλευαν τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ που το μόνο που ήξεραν ήταν να υφαρπάζουν την ψήφο του λαού.

Τώρα μιλάμε εμείς, το κίνημα της αλληλεγγύης, οι δεκάδες χιλιάδες πολίτες που σταθήκαμε αλληλέγγυοι ο ένας τον άλλον 5 χρόνια τώρα με όλους τους τρόπους, για να ζήσουμε σε μια χώρα ελεύθεροι, ανεξάρτητη και δημοκρατική.

Ενώ εκείνοι προσπάθησαν να μας παγιδεύσουν στον τρόμο, τον φόβο, στο μίσος, εμείς μετρηθήκαμε με το μέλλον.

Έγινε σαφές ότι επι 10 μέρες, Βρυξέλλες – Βερολίνο – ΗΠΑ διεξήγαγαν ένα ανοιχτό “ταξικό πόλεμο” ενάντια στην Ελλάδα. Σε μια κυρίαρχη χώρα μέσα στην Ε.Ε. που οι άνθρωποι της είχαν του “θράσος”, να εκλέξουν δημοκρατικά μία σοσιαλιστική κυβέρνηση.
… Παλιά μπορούσα να σε εξοντώσω με συνοπτικές διαδικασίες. Να σε φυλακίσω, να σε βασανίσω, να σε στείλω στην εξορία. Παλιά, είχα δωσίλογους και καταδότες, είχα στρατό και αστυνομία. Ακόμα τους έχω … Μένιος Καραγιάννης (Σκηνοθέτης) …

Η Ευρώπη έπρεπε να βοηθήσει την Ελλάδα προκειμένου να σώσει τον εαυτό της. Δεν το έκανε. Για αυτό και ο αγώνας της Ελληνικής κυβέρνησης είναι αγώνας όλων των λαών της Ευρώπης. Ο εύκολος δρόμος για τον Αλέξη Τσίπρα είναι να πεί πως εγώ προσπάθησα, αγωνίστηκα, δεν τα κατάφερα. Να φύγει υπό τα χειροκροτήματα μιας σημαντικής μερίδας του πληθυσμού, και να πάμε σε ένα διχασμό χωρίς έλεος.

Όμως ο δύσκολος δρόμος είναι που αρμόζει σε όσους κοιτάνε βαθιά μέσα στο μέλλον. Αλλά!… Αν επιλέξει τον οδυνηρό συμβιβασμό θα πρέπει να δώσει την δυνατότητα στο λαό να πεί στο τέλος της θητείας του, πως ναι αυτός ο άνθρωπος έστησε ένα νέο κράτος.

Πιστέψτε με είναι πολύ πιο δύσκολο αυτό που προτείνω, Τον καλώ λοιπόν να κάνει αυτό που δεν μπορεί, κατά την ρήση του Καζαντζάκη…

Το συντριπτικό εκλογικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος 60% δίνει το δικαίωμα στους έλληνες να ελπίζουν, και στην κυβέρνηση την υποχρέωση να προχωρήσει σε μια συμβατή με την προεκλογική δέσμευση – συμφωνία.

…Ήμασταν πολλοί, έχουμε δίκαιο γι’ αυτό νικήσαμε…