Του Μάνου Χωριανόπουλου
Η συγκλονιστική συναυλία στη μνήμη των 57 θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών, είναι υπό κανονικές συνθήκες και ένα τεράστιο μιντιακό γεγονός.
Αν μιλάμε για μια δημόσια σφαίρα, που λειτουργεί κανονικά -όχι με όρους αντικειμενικότητας και πλουραλισμού(ας μην είμαστε αιθεροβάμονες)- αλλά απλά με όρους εμπορικούς. Ήταν μια συναυλία, που αγγίζει κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα, που θα μπορούσε να δει στους πατεράδες και τις μανάδες των Τεμπών τον εαυτό του.
Ήταν μια συναυλία με συγκλονιστικές στιγμές και άρα στιγμές προορισμένες να γίνουν viral, να συζητηθούν να φέρουν τηλεθέαση, ακροαματικότητα, επισκεψιμότητα.
Από το γεμάτο Καλλιμάρμαρο, στην Τάνια Τσανακλίδου και τους Κοινούς Θνητούς και από την παρουσία του Μάλαμα και του Παπακωνσταντίνου στην ίδια συναυλία, στην Ανδρομέδα και στο σπαρακτικό τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά.
Τραγούδια, εικόνες, συναισθήματα και ένας ιερός σκοπός, ένα πάνδημο αίτημα να αποδοθεί δικαιοσύνη. Ένα μιντιακό γεγονός από αυτά που διψά το κοινό να καταναλώνει.
Και όμως η συναυλία αντιμετωπίστηκε φοβικά από πολλούς δημοσιολογούντες και πολλά ΜΜΕ, που επέλεξαν να την εξαφανίσουν.
Με ποιο κριτήριο άραγε; Μήπως δεν θα πουλούσε;
Μια σύγκριση με την κάλυψη της συναυλίας της Άννας Βίσση αρκεί. Έπρεπε να υπάρξει μεγάλη κάλυψη στην σπουδαία Άννα Βίσση. Βεβαίως.
Έπρεπε να καλυφθεί με την ίδια και περισσότερη ένταση η συναυλία για τα θύματα των Τεμπών; Πάλι βεβαίως.
Κάντε μια ακόμα σύγκριση στην ένταση της κάλυψης της διαφωνίας μεταξύ οικογενειών για τη συναυλία και στην κάλυψη της συναυλίας.
Θα βρείτε αμέτρητες αναφορές για την κ. Καρυστιανού και τον κ. Πλακιά, αλλά πρέπει να κάνετε τους ντετέκτιβ για να βρείτε τη συναυλία.
Γιατί λοιπόν προσπαθούν ματαίως να εξαφανίσουν κάτι που όλοι θέλουν να δουν;
Όταν έγινε το δυστύχημα των Τεμπών στις 28 Φεβρουαρίου 2023, ο κυβερνητικός μηχανισμός προπαγάνδας ήταν για λίγες μέρες αμήχανος και σε σοκ. Μετά άρχισε το παιχνίδι του “ανθρώπινου λάθους” και των “διαχρονικών ευθυνών” για να φτάσουμε σήμερα στις ύβρεις πληρωμένων κομματόσκυλων προς τους γονείς που ακόμα ψάχνουν να βρουν το δίκιο τους.
Επειδή όμως την εποχή των Sοcial Media, η επιχείρηση “κρύψτε τα Τέμπη, τους γονείς και τη συναυλία για τα θύματα”, είναι απλώς γελοία, η προσπάθεια αυτή έχει μόνο ένα σκοπό.
Να δείξουν τα κομματόσκυλα πόσο καλά μπορούν να γλείφουν την εξουσία, που ενοχλείται από μια συναυλία.
Το είχαμε πει και όταν είχε γίνει το δυστύχημα, όταν ξεκίνησε η επικοινωνιακή διαχείριση.
Μπροστά στο πάθος του κομματόσκυλου για το χέρι που το ταΐζει, τα ιερά και τα όσια της Ελλάδας, όπως είναι η οικογένεια (στην οποία ομνύει τόσο συχνά η δεξιά), ο πόνος του γονέα και ο σεβασμός στον νεκρό, δεν είναι τίποτα.
Απέναντι σε αυτή τη συμπεριφορά και σε αυτό το “ήθος”, στέκονται οι άνθρωποι που γέμισαν το Καλλιμάρμαρο και οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν.
Κάποιοι θέλουν να ταυτίζονται με μια εντολή από την εξουσία και άλλοι με έναν στίχο του Φοίβου Δεληβοριά.
Ας είμαστε με τους δεύτερους.