16.8 C
Chania
Sunday, December 14, 2025

Κληρικοί στο πλευρό των αγροτών – Επιστολές στήριξης από Μητροπολίτες

Σε μέγιστο κοινωνικό ζήτημα έχουν εξελιχθεί οι αγροτικές κινητοποιήσεις, με συνέπεια σε αρκετές περιπτώσεις να πάρει θέση και η Εκκλησία.

Μητροπολίτες στήριξαν τον αγώνα των διαμαρτυρομένων αγροτών σε διάφορες περιπτώσεις.

Ο Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμος εξέφρασε ανοιχτά τη συμπαράσταση της Μητροπόλεως προς τους αγρότες εν μέσω των συνεχιζόμενων κινητοποιήσεων που πραγματοποιούν στη Θεσσαλία καθώς και σε άλλες περιοχές της χώρας. Με αφορμή το ψήφισμα συμπαράστασης που εξέδωσαν οι κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, ο κ.Ιερώνυμος υπογράμμισε την ανάγκη η Τοπική Εκκλησία να είναι παρούσα δίπλα στους ανθρώπους που μοχθούν καθημερινά για την καλλιέργεια και τη διατήρηση της ελληνικής υπαίθρου αναδεικνύοντας τις δυσκολίες και την αγωνία που βιώνουν.

Μιλώντας στα τοπικά μέσα ενημέρωσης της Θεσσαλίας, τόνισε ότι οι ιερείς ζουν καθημερινά δίπλα στους αγρότες, συμμεριζόμενοι τον μόχθο και τις δοκιμασίες τους.

«Οι κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεως Λαρίσης και Τυρνάβου, όλοι μαζί αποφασίσαμε να πούμε και εμείς δύο λόγια συμπαράστασης και αγάπης προς αυτούς τους ανθρώπους του μόχθου, που όντως στον τελευταίο καιρό περνούν πολλά, έχουν αδικηθεί και γι’ αυτό έχουν δίκιο για το γεγονός ότι φωνάζουν», υπογράμμισε ο Μητροπολίτης κ. Ιερώνυμος, εξηγώντας πως οι περισσότεροι ιερείς διακονούν στην ύπαιθρο και «βλέπουν τον αγώνα και την αγωνία τους, διαπιστώνουν τον κόπο, βλέπουν την πικρία τους πολλές φορές όταν καιρικά φαινόμενα καταστρέφουν σοδιές ή η ευλογιά καταστρέφει κοπάδια ολόκληρα». Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στην ανάγκη να στηριχθούν οι αγρότες ώστε να μη νιώθουν συνεχώς απογοητευμένοι «και διαρκώς να φτάνουν σε σημείο του να θεωρούν πως πρέπει να εγκαταλείψουν τη γη».

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Μητροπολίτης Δημητριάδος, Ιγνάτιος. Κατά την χθεσινή πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ο κ. Ιγνάτιος θύμισε ότι ο Άγιος Σπυρίδων ήταν βοσκός και κάλεσε όλους να θυμηθούμε τους κτηνοτρόφους της πατρίδας μας, που υπέστησαν μεγάλη καταστροφή, λόγω της ασθένειας των προβάτων. «Το έργο τους, όπως και των αγροτών», τόνισε, «είναι καθοριστικό για την ζωή όλων μας. Ευχόμαστε να εισακουστούν τα αιτήματά τους και να δοθούν λύσεις στα προβλήματά τους».

Επίσης η Μητρόπολη Πατρών εξέδωσε ανακοίνωση στήριξης:

Συμπαριστάμεθα στὸν ὅποιο δίκαιο ἀγῶνα τῶν Ἀγροτῶν και Κτηνοτρόφων, οἱ ὀποίοι εἵναι ἥρωες τῆς πατρίδος μας, καὶ στὰ δίκαια αἰτήματά τους.

Εἶναι ἀναγκη νὰ ἐπιλυθοὺν τὰ προβλήματα τὰ ὁποία ἀντιμετωπίζουν πρὸς δικαίωση τῶν ἀγώνων τους καὶ ὄφελος τῆς πατρίδος μας.

Ὅσοὶ προερχόμεθα ἀπὸ ἀγροτικὲς οἰκογένειες, γνωρίζομε τoὺς πολλοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς αἱματηρὲς προσπάθειες γιὰ τὴν ἐπιβίωση καὶ τὸ κὰλὸ τοῦ τόπου μας.

Πρέπει ὅλοι μας νὰ βοηθήσωμε νὰ μὴ ἐρημώση ἡ ὕπαιθρος τῆς χώρας μας, πὸὺ εἶναι ὁ βασικὸς πυλῶνας τῆς εὐημερίας της.

topontiki.gr

Παρέμβαση Άντι Πάτρικ: «Σε μια εποχή που δημοσιογράφοι δολοφονούνται, φυλακίζονται και φιμώνονται με ανησυχητικούς ρυθμούς, το φωτορεπορτάζ δεν θα σωθεί με κανιβαλισμό, αλλά με θάρρος»

Ο ιδρυτής του FiftyCrows Foundation τοποθετείται για την κρίση στη δημοσιογραφία και τη διαμάχη γύρω από την «Napalm Girl», προειδοποιώντας ότι οι εσωτερικές έριδες αποδυναμώνουν την αλήθεια σε μια εποχή που βάλλεται πανταχόθεν.

Σε μια περίοδο όπου η παγκόσμια δημοσιογραφία δοκιμάζεται σκληρά, με τους λειτουργούς της να βρίσκονται στο στόχαστρο βίας και οικονομικής εξαθλίωσης, ο Άντι Πάτρικ (Andy Patrick), ιδρυτής του FiftyCrows Foundation και πρώην CEO του πρακτορείου VII Photo, παρεμβαίνει με ένα κείμενο-καταπέλτη. Με αφορμή τη δημόσια συζήτηση γύρω από το ντοκιμαντέρ The Stringer και την αμφισβήτηση της πατρότητας της εμβληματικής φωτογραφίας «Napalm Girl» του Nick Ut, ο Πάτρικ απευθύνει έκκληση για ενότητα και συλλογικό αναστοχασμό, αντί για ανθρωποφαγία.

Η τοποθέτησή του δεν περιορίζεται σε μια απλή υπεράσπιση προσώπων, αλλά ανατέμνει τα δομικά προβλήματα του κλάδου, από την κατάρρευση των οικονομικών μοντέλων έως την κυριαρχία των αλγορίθμων στην ενημέρωση.

Η «λάθος στόχευση» σε καιρούς κρίσης

Ο Πάτρικ, ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στην υποστήριξη του ντοκιμαντέρ και της φωτογραφίας ως εργαλείου κοινωνικής αλλαγής, εκφράζει την έντονη ανησυχία του για την τροπή που έχει πάρει η συζήτηση. «Σε μια εποχή που δημοσιογράφοι δολοφονούνται, φυλακίζονται και φιμώνονται με ανησυχητικούς ρυθμούς, η επιλογή να δημιουργηθεί μια ταινία που δημόσια δυσφημεί έναν συνάδελφο φωτορεπόρτερ μοιάζει όχι μόνο άστοχη, αλλά και επικίνδυνη», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Για τον ίδιο, το ζητούμενο δεν είναι η αποφυγή της λογοδοσίας, αλλά η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων. Όπως επισημαίνει, η βία κατά των δημοσιογράφων αγγίζει ιστορικά υψηλά, ενώ ταυτόχρονα τα θεμέλια της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας έχουν διαβρωθεί. Στις ΗΠΑ, οι θέσεις εργασίας στις εφημερίδες έχουν μειωθεί δραματικά, με χιλιάδες φωτογράφους να εργάζονται πλέον ως ελεύθεροι επαγγελματίες (freelancers), χωρίς καμία ασφάλεια και με αμοιβές που δεν καλύπτουν ούτε το κόστος, ούτε το ρίσκο της δουλειάς τους.

Η αλήθεια ως εμπόρευμα και η απώλεια του πλαισίου

Στον πυρήνα της κριτικής του Πάτρικ βρίσκεται η διαπίστωση ότι η αλήθεια έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα. «Η αλήθεια συρρικνώνεται, συμπιέζεται και εμπορευματοποιείται. Οι ιστορίες μειώνονται σε απομονωμένα καρέ και το πλαίσιο (context) θυσιάζεται στον βωμό της ταχύτητας και της viral διάδοσης στα social media», σημειώνει.

Προειδοποιεί δε ότι μια εικόνα χωρίς το απαραίτητο πλαίσιο παύει να είναι αλήθεια και μετατρέπεται σε «ωμό συναισθηματικό δεδομένο», εύκολα παρεξηγήσιμο και ακόμη πιο εύκολα αξιοποιήσιμο ως όπλο προπαγάνδας. Παράλληλα, δεν διστάζει να αναγνωρίσει τις παθογένειες του χώρου, όπως οι ηθικοί συμβιβασμοί, η σκηνοθεσία στιγμών στο όνομα της «ιστορίας», αλλά και η ανοχή σε φαινόμενα μισογυνισμού και εκμετάλλευσης.

Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι η στοχοποίηση ενός και μόνο προσώπου δεν λύνει αυτά τα συστημικά προβλήματα· αντιθέτως, τα συσκοτίζει, υπονοώντας ότι το πρόβλημα είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

Τα ερωτήματα που έπρεπε να τεθούν

Ο Άντι Πάτρικ προτείνει μια διαφορετική προσέγγιση, καλώντας δημοσιογράφους και θεσμούς να εστιάσουν στις πραγματικές αιτίες της παρακμής. Αντί για το «ποιος πάτησε το κουμπί», τα ερωτήματα που θα έπρεπε να απασχολούν τον δημόσιο διάλογο είναι:

  • Ποιος αποφασίζει ποιες εικόνες θα δούμε;

  • Ποιος αφαιρεί το πλαίσιο και ποιος ωφελείται όταν η πολυπλοκότητα εξαφανίζεται;

  • Ποιος κερδίζει από την οργή;

  • Πώς οι αλγόριθμοι διαμορφώνουν πλέον την οπτική αλήθεια;

«Αυτό θα ήταν υπηρεσία προς το κοινό. Αυτό θα ενίσχυε τη δημοσιογραφία», τονίζει, επικρίνοντας την επιλογή να στραφεί ο φακός προς τα μέσα, διασπώντας την αλληλεγγύη σε μια στιγμή που η ενότητα είναι ζωτικής σημασίας.

Κάλεσμα για συλλογική ευθύνη

Κλείνοντας την παρέμβασή του, ο ιδρυτής του FiftyCrows στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα: «Το μέλλον του φωτορεπορτάζ δεν θα σωθεί με εσωτερικές εκκαθαρίσεις (takedowns). Θα σωθεί με θάρρος, πλαίσιο, συνεργασία και ακλόνητη δέσμευση στην αλήθεια».

Καλεί τους ανθρώπους του χώρου να αντισταθούν σε αφηγήσεις που υπονομεύουν όσους προσπαθούν να καταγράψουν την πραγματικότητα και να απαιτήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας, ηθική και υπευθυνότητα από τις πλατφόρμες και τους εκδότες. «Η ιστορία δεν θα ρωτήσει αν αυτή η ιστορία ήταν προκλητική. Θα ρωτήσει αν ήταν υπεύθυνη», καταλήγει, υπενθυμίζοντας ότι η επιλογή της εσωστρέφειας την ώρα που «το σπίτι καίγεται» θα βαραίνει τη συνείδηση του κλάδου για πολύ καιρό.

Ακολουθεί ολόκληρη η ανάρτησή του:

Ιδρύσα το Ίδρυμα FiftyCrows και διαχειρίστηκα το Διεθνές Ταμείο για τη Φωτογραφία Ντοκιμαντέρ (International Fund for Documentary Photography) για περισσότερα από 10 χρόνια. Συνεργάστηκα με τον Chris Rainier και τον Wade Davis στο National Geographic για τη δημιουργία των βραβείων All Roads Photo Awards. Διετέλεσα Διευθύνων Σύμβουλος (CEO) του πρακτορείου VII Photo για περισσότερο από ένα έτος. Έχω περάσει μεγάλο μέρος της ζωής μου στο πλευρό φωτογράφων ντοκιμαντέρ και φωτορεπόρτερ που έχουν αφιερωθεί, συχνά με τεράστιο προσωπικό κόστος, στο να καταγράφουν και να μαρτυρούν τον κόσμο όπως ακριβώς είναι.

Επέλεξα σκόπιμα να απέχω από τον δημόσιο διάλογο γύρω από την ταινία «The Stringer» και τους ισχυρισμούς της σχετικά με τη φωτογραφία του Nick Ut, που είναι ευρέως γνωστή ως «Napalm Girl». Το έπραξα όχι επειδή τα ζητήματα πατρότητας, ηθικής ή αλήθειας δεν έχουν σημασία. Έχουν θεμελιώδη σημασία. Απέιχα επειδή η πλαισίωση της παρούσας συγκυρίας με προβληματίζει βαθύτατα. Σε μια εποχή που δημοσιογράφοι δολοφονούνται, φυλακίζονται, φιμώνονται, εξαθλιώνονται οικονομικά και εξαλείφονται με ανησυχητικούς ρυθμούς, η επιλογή να δημιουργηθεί μια ταινία που δυσφημεί δημόσια έναν συνάδελφο φωτορεπόρτερ φαντάζει όχι μόνο άστοχη, αλλά και επικίνδυνη.

Δεν είναι η στιγμή για εσωτερικές εκκαθαρίσεις. Είναι η στιγμή για συλλογικό αναστοχασμό.

Σύμφωνα με την Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων (CPJ), η βία κατά των δημοσιογράφων παγκοσμίως βρίσκεται σε (ή κοντά σε) ιστορικά υψηλά επίπεδα. Την ίδια στιγμή, τα οικονομικά θεμέλια της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας έχουν αποσαθρωθεί. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, η απασχόληση στις αίθουσες σύνταξης έχει μειωθεί κατά περισσότερο από ένα τέταρτο από το 2008. Οι θέσεις εργασίας στις εφημερίδες έχουν μειωθεί κατά περίπου 75 με 80 τοις εκατό τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Χιλιάδες φωτογράφοι που κάποτε κατείχαν μόνιμες θέσεις προσωπικού, τώρα εργάζονται ως ελεύθεροι επαγγελματίες (freelancers), χωρίς παροχές, χωρίς ασφάλεια και συχνά με αμοιβές που δεν καλύπτουν το κόστος ή τον κίνδυνο της εργασίας τους.

Πολλές εφημερίδες δεν υφίστανται πλέον καθόλου. Άλλες ανήκουν σε έναν ολοένα και μικρότερο αριθμό κερδοσκοπικών κεφαλαίων (hedge funds) και επενδυτικών ομίλων, των οποίων η πρωταρχική υποχρέωση δεν είναι η αλήθεια, αλλά η απομύζηση κέρδους. Το αποτέλεσμα είναι ένα οικοσύστημα στο οποίο η συντακτική εποπτεία έχει αποδυναμωθεί, τα τμήματα διεθνών ειδήσεων έχουν εξαφανιστεί και οι σύνθετες ιστορίες συρρικνώνονται σε μία και μόνο εικόνα, απογυμνωμένη από το πλαίσιό της.

Αυτή είναι η πραγματική κρίση στο φωτορεπορτάζ. Η αλήθεια καταρρέει, συμπιέζεται και εμπορευματοποιείται. Οι φωτογραφικές ιστορίες έχουν περιοριστεί σε μεμονωμένα καρέ. Το πλαίσιο (context) έχει θυσιαστεί στον βωμό της ταχύτητας. Οι λεπτές αποχρώσεις έχουν ανταλλαχθεί για τη viral διάδοση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μια εικόνα χωρίς πλαίσιο δεν αποτελεί αλήθεια. Είναι ωμά συναισθηματικά δεδομένα, που παρερμηνεύονται εύκολα και μετατρέπονται εύκολα σε όπλο.

Όσοι από εμάς έχουν ζήσει μέσα σε αυτόν τον χώρο, γνωρίζουν και κάτι ακόμη. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το φωτορεπορτάζ δεν ξεκίνησαν με μία φωτογραφία, έναν φωτογράφο ή έναν πόλεμο. Γνωρίζουμε ότι έχουν γίνει ηθικοί συμβιβασμοί, άλλοτε σιωπηρά και άλλοτε φανερά. Γνωρίζουμε ότι εικόνες έχουν υποστεί επεξεργασία για να αυξηθεί η επιδραστικότητά τους, ότι στιγμές έχουν σκηνοθετηθεί ή καθοδηγηθεί, ότι παιδιά έχουν τοποθετηθεί σε συγκεκριμένες θέσεις για τη δημιουργία εντυπώσεων και ότι έχουν ξεπεραστεί τα όρια στο όνομα της «ιστορίας».

Γνωρίζουμε επίσης, και οφείλουμε να το πούμε δυνατά, ότι ο μισογυνισμός ήταν για καιρό ανεκτός στον χώρο. Οι παραβατικές συμπεριφορές, η κατάχρηση εξουσίας και η εκμετάλλευση των ντόπιων συνεργατών (fixers) και των γυναικών δικαιολογούνταν πολύ συχνά με το επιχείρημα ότι «αυτό που μετράει είναι το έργο». Πολλοί επέστρεψαν από το πεδίο κουβαλώντας βαθιά τραύματα, ηθική βλάβη και Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες (PTSD), παλεύοντας να νιώσουν ξανά οικεία σε σώματα και ζωές που άλλαξαν για πάντα από όσα είδαν.

Αυτά δεν είναι μυστικά. Είναι αλήθειες που παραμένουν εκκρεμείς.

Ωστόσο, η στοχοποίηση ενός και μόνο προσώπου, ειδικά όταν παρεμβάλλονται διαφορετικές κουλτούρες, γενιές και ασυμμετρίες εξουσίας, δεν δίνει απάντηση σε αυτές τις πραγματικότητες. Τις συσκοτίζει. Υπονοεί ότι το πρόβλημα αποτελεί εξαίρεση και όχι συστημικό φαινόμενο. Και κινδυνεύει να υπονομεύσει την εμπιστοσύνη του κοινού στη δημοσιογραφία, ακριβώς τη στιγμή που αυτή η εμπιστοσύνη είναι πιο εύθραυστη από ποτέ.

Αν οι κινηματογραφιστές, οι δημοσιογράφοι και οι θεσμοί ήθελαν πραγματικά να υπηρετήσουν το κοινό, θα μπορούσε να είχε προκύψει ένα διαφορετικό έργο, βασισμένο στη συνεργασία και όχι στην κατηγορία. Ένα έργο που δεν θα ρωτούσε ποιος πάτησε το κλείστρο, αλλά: Ποιος αποφασίζει ποιες εικόνες θα προβληθούν; Ποιος αφαιρεί το πλαίσιο; Ποιος ωφελείται όταν εξαφανίζεται η πολυπλοκότητα; Ποιος κερδίζει από την οργή; Ποιος πληρώνεται και ποιος διαγράφεται; Ποιος προστατεύεται και ποιος θυσιάζεται;

Αυτή η ταινία θα μπορούσε να εξετάσει πώς οι αλγόριθμοι διαμορφώνουν πλέον την οπτική αλήθεια. Πώς οι οικονομικές πιέσεις ωθούν τους φωτογράφους προς το θέαμα. Πώς η κατάρρευση των δημοσιογραφικών επιτελείων αφήνει τις ηθικές αποφάσεις χωρίς υποστήριξη. Πώς οι θεσμοί, συμπεριλαμβανομένων των δικών μας, απέτυχαν να προστατεύσουν τους ευάλωτους, ενώ παράλληλα εξύψωναν τους ισχυρούς.

Αυτό θα ήταν προσφορά. Αυτό θα ενίσχυε τη δημοσιογραφία. Αυτό θα έλεγε τη βαθύτερη αλήθεια.

Αντ’ αυτού, βρισκόμαστε μπροστά σε μια στιγμή που κινδυνεύει να στρέψει το φωτορεπορτάζ προς τα μέσα, διαρρηγνύοντας την αλληλεγγύη όταν η ενότητα είναι απαραίτητη και συγχέοντας τη λογοδοσία με το θέαμα.

Ας γίνω σαφής. Η λογοδοσία έχει σημασία. Η ηθική έχει σημασία. Η αλήθεια έχει σημασία. Αλλά η λογοδοσία που στοχεύει σε άτομα ενώ τα συστήματα παραμένουν ανέπαφα δεν είναι δικαιοσύνη. Είναι αντιπερισπασμός.

Σε μια εποχή που οι δημοσιογράφοι δέχονται επιθέσεις παγκοσμίως και όπου η ίδια η αλήθεια χειραγωγείται, διαγράφεται και εμπορευματοποιείται, πρέπει να αντισταθούμε σε αφηγήσεις που υπονομεύουν όσους αγωνίζονται, ατελώς αλλά ειλικρινά, να γίνουν μάρτυρες των γεγονότων. Θα έπρεπε να ενωθούμε για να υπερασπιστούμε την αλήθεια, να ανοικοδομήσουμε θεσμούς και να απαιτήσουμε καλύτερα οικονομικά δεδομένα, καλύτερη ηθική και βαθύτερη υπευθυνότητα από τις πλατφόρμες, τους εκδότες και τους εαυτούς μας.

Το μέλλον του φωτορεπορτάζ δεν θα σωθεί με «κατεδαφίσεις» προσώπων. Θα σωθεί με θάρρος, πλαίσιο, συνεργασία και μια ακλόνητη δέσμευση στην αλήθεια που εκτείνεται πέρα από οποιαδήποτε μεμονωμένη εικόνα.

Τώρα είναι η ώρα να κοιτάξουμε προς τα έξω, όχι προς τα μέσα. Να αντιμετωπίσουμε την εξουσία, όχι να διασπάσουμε την κοινότητα.

Όταν ένας κινηματογραφιστής με βαθύ κύρος στην κοινότητα του ντοκιμαντέρ και του φωτορεπορτάζ επιλέγει να πλαισιώσει μια ιστορία γύρω από τη δημόσια απαξίωση ενός συνάδελφου φωτογράφου, αντί γύρω από τη δομική κατάρρευση της αλήθειας, της εργασίας, της ασφάλειας και της ηθικής στον τομέα μας, αυτή η επιλογή έχει σημασία. Έχει βάρος. Σηματοδοτεί προτεραιότητες.

Γνωρίζει αυτόν τον κόσμο. Γνωρίζει τα οικονομικά δεδομένα που έχουν αποδυναμώσει τις αίθουσες σύνταξης και τα φωτογραφικά πρακτορεία. Γνωρίζει πώς εξαφανίστηκαν οι συντάκτες, πώς οι φωτογράφοι ωθήθηκαν στην αφάνεια, πώς οι αλγόριθμοι αντικατέστησαν την κρίση, πώς οι θεσμοί απέτυχαν να προστατεύσουν τις γυναίκες, τους fixers και τους ελεύθερους επαγγελματίες και πώς το τραύμα κανονικοποιήθηκε ως το κόστος της μαρτυρίας. Γνωρίζει ότι οι διαφωνίες περί πατρότητας, ειδικά όταν διαπερνούν εξουσία, γλώσσα και ιστορικά χάσματα, ανήκουν στα πιο περίπλοκα και ηθικά φορτισμένα πεδία της δημοσιογραφίας.

Και ακριβώς γι’ αυτό αυτή η επιλογή είναι τόσο ανησυχητική.

Ένας κινηματογραφιστής με τέτοιο επίπεδο πρόσβασης, αξιοπιστίας και επιρροής θα μπορούσε να είχε στρέψει τον φακό προς τα έξω, προς τα συστήματα που διαβρώνουν την ίδια την αλήθεια. Το πρακτορείο VII θα μπορούσε να είχε συγκαλέσει έναν συλλογικό αναλογισμό και να εκθέσει πώς η αλήθεια συμπιέζεται σε θέαμα, πώς το πλαίσιο αφαιρείται για το κέρδος, πώς οι φωτογράφοι υποαμείβονται, μένουν απροστάτευτοι και θεωρούνται αναλώσιμοι, πώς η κακοποίηση έγινε ανεκτή και πώς η δημοσιογραφία διαλύεται μπροστά στα μάτια μας.

Αντ’ αυτού, η ιστορία στενεύει. Το σύστημα υποχωρεί στο βάθος. Το άτομο απορροφά τον αντίκτυπο.

Αυτό δεν είναι ουδετερότητα. Αυτό είναι δημιουργική επιλογή (authorship).

Το κοινό δεν χρειάζεται άλλη μια αποκάλυψη που αφήνει την εξουσία ανέγγιχτη. Χρειάζεται ειλικρίνεια για το πώς παράγεται, διαστρεβλώνεται και πωλείται πλέον η αλήθεια. Χρειάζεται δημοσιογραφία, και ταινίες για τη δημοσιογραφία, που ενισχύουν τον κλάδο αντί να τον διασπούν.

Η ιστορία δεν θα ρωτήσει αν αυτή η ιστορία ήταν προκλητική. Θα ρωτήσει αν ήταν υπεύθυνη.

Το έργο της υπεράσπισης της αλήθειας δεν ήταν ποτέ πιο επείγον. Όσοι διαθέτουν βήμα πρέπει να αποφασίσουν αν το χρησιμοποιούν για να φωτίσουν τις δυνάμεις που διαλύουν τη δημοσιογραφία ή για να στρέψουν τον προβολέα προς τα μέσα, ενώ το σπίτι έχει ήδη πάρει φωτιά.

Αυτή η επιλογή θα παραμείνει καιρό αφότου πέσουν οι τίτλοι τέλους.

Χανιά: Οργή για τις «πρωτοφανείς» διώξεις εστιακών φοιτητών στο Πολυτεχνείο Κρήτης – Ερώτηση στη Βουλή από το ΚΚΕ

Καταγγελίες για «εξώσεις» ενεργών φοιτητών παρά την ύπαρξη κενών δωματίων και την «απαράδεκτη» κατάσταση με τα ενοίκια στην πόλη.

Ένα ζήτημα μείζονος κοινωνικής και ακαδημαϊκής σημασίας φέρνει στο προσκήνιο ερώτηση που κατατέθηκε στη Βουλή, σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στις φοιτητικές εστίες του Πολυτεχνείου Κρήτης. Στο επίκεντρο βρίσκονται οι καταγγελίες έξι οικότροφων φοιτητών, οι οποίοι, σύμφωνα με τον Φοιτητικό τους Σύλλογο, απειλούνται με πειθαρχικές διώξεις από τη διοίκηση του Ιδρύματος, καθώς αδυνατούν να εγκαταλείψουν τα δωμάτιά τους.

Η ερώτηση, που απευθύνεται στους υπουργούς Παιδείας και Οικονομικών, περιγράφει μια κατάσταση «πρωτοφανούς βαρβαρότητας», όπου ενεργοί φοιτητές κινδυνεύουν να διακόψουν τις σπουδές τους λόγω οικονομικής αδυναμίας, την ίδια στιγμή που στην εστία υπάρχουν διαθέσιμες κλίνες.

Οι «κόφτες» και οι περιπτώσεις που συγκλονίζουν

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρατίθενται, η διοίκηση του Πολυτεχνείου επιχειρεί να απομακρύνει φοιτητές εφαρμόζοντας αυστηρά ακαδημαϊκά και εισοδηματικά κριτήρια, τα οποία χαρακτηρίζονται ως «άδικα» και εξοντωτικά. Ενδεικτικά αναφέρονται περιπτώσεις φοιτητών που βρίσκονται στο στόχαστρο:

  • Τελειόφοιτος που χρωστά μόλις 7 μαθήματα για το πτυχίο και δεν έχει υπερβεί το ανώτατο όριο φοίτησης (ν+3) που προβλέπει ο νόμος, καλείται να φύγει επειδή ξεπέρασε τα «ν» έτη.

  • Φοιτητής 6ου έτους, ο οποίος χάνει το δικαίωμα στέγασης επειδή το εισόδημά του ξεπέρασε κατά μόλις 430 ευρώ το όριο «φτώχειας» που έχει τεθεί.

  • Εργαζόμενοι φοιτητές, όπως ένας τριτοετής και ένας πεμπτοετής που απασχολείται σε δύο δουλειές παράλληλα με τις σπουδές του, απειλούνται με έξωση.

Οι καταγγέλλοντες υποστηρίζουν ότι η εφαρμογή αυτών των κριτηρίων (όπως η απαίτηση για 30 ECTS ανά έτος) οδηγεί στον αποκλεισμό πολλών δικαιούχων, αφήνοντας παράλληλα δεκάδες δωμάτια κενά, τα οποία η Πρυτανεία δύναται να αξιοποιεί εμπορικά για τη φιλοξενία επισκεπτών με αντίτιμο.

Το αδιέξοδο της φοιτητικής στέγης στα Χανιά

Η υπόθεση αναδεικνύει το ευρύτερο πρόλημα της φοιτητικής στέγης στα Χανιά, όπου η εύρεση κατοικίας έχει εξελιχθεί σε «άθλο». Με τις τιμές των ενοικίων να έχουν εκτοξευθεί κατά 60% τα τελευταία χρόνια (αγγίζοντας τα 400-500 ευρώ) και την πρακτική των εξώσεων λόγω Airbnb κατά τη θερινή σεζόν να κυριαρχεί, η δωρεάν στέγαση αποτελεί μονόδρομο για τη συνέχιση των σπουδών πολλών νέων.

Στην ερώτηση τονίζεται ότι το κόστος διαβίωσης για τον μέσο φοιτητή ξεπερνά τα 1.000 ευρώ μηνιαίως, καθιστώντας την παραμονή στην εστία ζήτημα επιβίωσης. Αντί για μέτρα στήριξης, όπως η ανέγερση νέων εστιών ή η αξιοποίηση αναξιοποίητων κρατικών κτιρίων (π.χ. παλιό Ψυχιατρείο), η διοίκηση κατηγορείται ότι επιλέγει την οδό των πειθαρχικών διώξεων, εντείνοντας την ανασφάλεια.

Τα αιτήματα προς την ηγεσία του Υπουργείου

Οι βουλευτές ζητούν την άμεση παρέμβαση της κυβέρνησης για:

  • Την παύση κάθε πειθαρχικής δίωξης εναντίον των εστιακών φοιτητών.

  • Την κατάργηση των ακαδημαϊκών «κόφτων» και του χαρατσιού των 50 ευρώ.

  • Την εξασφάλιση δωρεάν στέγασης για όλους τους αιτούντες, με αξιοποίηση των κενών δωματίων αποκλειστικά για φοιτητικές ανάγκες.

  • Την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για ανέγερση νέων εστιών και τη στήριξη του φοιτητικού εισοδήματος

«Όχι» αγροτών στη συνάντηση με Μητσοτάκη – Κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους

Με κλιμάκωση των κινητοποιήσεών τους απαντούν οι αγρότες στο κάλεσμα του πρωθυπουργού για διάλογο.

Πληροφορίες αναφέρουν πως κατά τη διάρκεια της κρίσιμης πανελλαδικής σύσκεψης στη Νίκαια αποφάσισαν αντ’ αυτού να καταθέσουν εγγράφως τα αιτήματά τους την Κυριακή και θα κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους, αποκλείοντας τις εθνικές και τις παρακαμπτήριες οδούς την ερχόμενη Τρίτη ή Τετάρτη.

Οι αγρότες αποφάσισαν ότι, μέχρι να τοποθετηθεί η κυβέρνηση επί των ζητημάτων αυτών, δεν πρόκειται να αποχωρήσουν από τα μπλόκα, κάνοντας λόγο για προσχηματική πρόσκληση σε διάλογο.

Εκατοντάδες αγρότες και κτηνοτρόφοι από περισσότερα από 40 μπλόκα σε όλη τη χώρα έδωσαν το “παρών” στη σύσκεψη, δηλώνοντας αποφασισμένοι να παραμείνουν στα μπλόκα μέχρι να ικανοποιηθούν τα βασικά αιτήματά τους, τα οποία αφορούν το κόστος παραγωγής, τις καθυστερήσεις και το ύψος των επιδοτήσεων και άλλα προβλήματα του πρωτογενούς τομέα.

«Χριστούγεννα και αλλαγή χρόνου στα μπλόκα μας»

Σύμφωνα με το thesspost.gr, την εισήγησή του, ο πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Καστοριάς, Θωμάς Μόσχος, είπε να μην πάει κανείς τη Δευτέρα για διάλογο στο Μαξίμου και πρόσθεσε πως «όποιοι πάνε ξέρουν ποιοι είναι και τι θα πάρουν».

»Να καταργηθούν τα αγροτοδικεία για να γίνει η συνάντηση. Να έρθει ο πρωθυπουργός στα μπλόκα. Ως την Τρίτη ή Παρασκευή αν δεν θα μας δώσουν ό,τι θέλουμε, παραλύουμε τα πάντα», πρόσθεσε.

Ο πρόεδρος της Ενωτικής Συνομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων του Νομού Καρδίτσας από το μπλόκο του Ε-65, Κώστας Τζέλας, δήλωσε με νόημα ότι «ο πρωθυπουργός μια δεν ξέρει τα αιτήματα και την άλλη τα γνωρίζει. Δίνουμε το δικαίωμα στον πρωθυπουργό να διαβάσει τα αιτήματα και να δώσει λύσεις».

«Δεν κάνουμε πίσω αυτή είναι η κόκκινη γραμμή, καμία άλλη, δεν κάνουμε εκπτώσεις σε αυτά που διεκδικούμε. Και θέλουμε απαντήσεις, αν αυτοί εννοούν κάτι άλλο, νομίζω ότι θα αντέξουμε και τις γιορτές και να κάνουμε Χριστούγεννα και αλλαγή χρόνου στα μπλόκα μας», είπε.

«Το τανγκό χρειάζεται δύο»

«Εμείς είμαστε αποφασισμένοι όσο δεν υπάρχουν ακόμη απαντήσεις από την κυβέρνηση, τελειώνοντας τη σύσκεψη να του αποστείλουμε όλα μας τα αιτήματα, γιατί νομίζω έχει μπερδευτεί λίγο λέγοντας ότι κάθε περιοχή έχει τα δικά της, και περιμένουμε ξεκάθαρες απαντήσεις επί των αιτημάτων», ξεκαθάρισε ο Σωκράτης Αλειφτήρας, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής του μπλόκου Νίκαιας, πριν μπει στο πολιτιστικό κέντρο.

»Θα πάμε σε έναν διάλογο, εάν και εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις και βρεθεί το πρόσφορο έδαφος δίνοντας απαντήσεις ως πρωθυπουργός της χώρας στα αιτήματα. Αλλιώς, θεωρούμε ότι είναι ένα επικοινωνιακό παιχνίδι της κυβέρνησης. Και μάλιστα, η ανακοίνωση μιας συνάντησης 24 ώρες πριν από την Πανελλαδική σύσκεψη, κάνει αυτό το πράγμα να το πιστεύουμε. Η κυβέρνηση λέει ότι το τανγκό χρειάζεται δύο, η συνάντηση για να κλειστεί χρειάζεται δύο, ο κ. Μητσοτάκης λειτούργησε αυθαίρετα κι έκλεισε συνάντηση μόνος του», πρόσθεσε.

Ανδριανός: «Η πόρτα μας είναι ανοιχτή»

Μιλώντας στην ΕΡΤ, το πρωί του Σαββάτου, ο Γ. Ανδριανός τόνισε ότι η κυβέρνηση διατηρεί ανοιχτές τις πόρτες επικοινωνίας.

Ο υφυπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, αναγνώρισε ότι ο πρωτογενής τομέας διέρχεται μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία, ωστόσο υπογράμμισε ότι η κυβερνητική βούληση είναι ξεκάθαρη: η στήριξη των αγροτών και των κτηνοτρόφων, ώστε να παραμείνουν στον τόπο τους και να συνεχίσουν την παραγωγική τους δραστηριότητα.

«Ο πρωθυπουργός λοιπόν είπε ότι τη Δευτέρα σας περιμένει, το απόγευμα για να γίνουν συζητήσεις ρεαλιστικές πάνω σε μια βάση και σε συγκεκριμένα αιτήματα τα οποία μπορούν να ικανοποιηθούν», ανέφερε.

«Η πόρτα είναι ανοιχτή. Είμαστε διατεθειμένοι να βρούμε λύσεις (…).Τους περιμένουμε και μετά τα λέμε», πρόσθεσε.

topontiki.gr

Ο «Σπόρος» της ΕΡΤ3 ταξιδεύει στα Χανιά: Το μοντέλο του Βάμου ως πρότυπο βιώσιμης ανάπτυξης

Η νέα σειρά ντοκιμαντέρ καταγράφει την πορεία του Αποκόρωνα από τη δεκαετία του ’90 έως σήμερα, αναδεικνύοντας τη σύζευξη αγροτουρισμού, πολιτισμού και τοπικής παραγωγής.

Την ιστορία ενός τόπου που κατάφερε να μετασχηματίσει την οικονομική και κοινωνική του ταυτότητα, αξιοποιώντας την παράδοση ως εφαλτήριο καινοτομίας, παρουσιάζει η νέα σειρά ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ3 και του ERTFLIX, «Σπόρος». Το νέο επεισόδιο εστιάζει στα Χανιά και συγκεκριμένα στον Βάμο Αποκορώνου, αναδεικνύοντας το πώς ένα χωριό της κρητικής ενδοχώρας εξελίχθηκε σε πανελλήνιο σημείο αναφοράς για τον αγροτουρισμό, συνδέοντας αποτελεσματικά την πρωτογενή παραγωγή με τη βιωματική εμπειρία και τον πολιτισμό.

Η εκπομπή, με την υπογραφή του δημοσιογράφου Θύμιου Κάκου στην έρευνα και την παρουσίαση, επιχειρεί να φωτίσει τους ανθρώπους και τις ιδέες που συνέβαλαν στην αναγέννηση της περιοχής, καταγράφοντας τη διαδρομή από τα πρώτα βήματα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 έως τις σύγχρονες δράσεις που συγκρατούν τον πληθυσμό στην ύπαιθρο.

Το εγχείρημα του Αγροτουρισμού και η συλλογική δράση

Κεντρικός άξονας του επεισοδίου είναι η καταγραφή των πρωτοβουλιών που άλλαξαν τη φυσιογνωμία του Βάμου. Ο φακός της εκπομπής εστιάζει στους πρωτεργάτες του αγροτουριστικού εγχειρήματος, οι οποίοι έθεσαν τις βάσεις για την ήπια τουριστική ανάπτυξη, μακριά από το μοντέλο του μαζικού τουρισμού.

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στη δημιουργία συλλογικών σχημάτων, όπως ο Σύνδεσμος Ενώσεων Αγροτουρισμού Ελλάδος (Agroxenia), που λειτούργησαν ως καταλύτες για την εξωστρέφεια και την οργάνωση του κλάδου. Μέσα από τις αφηγήσεις, αναδεικνύεται πώς η συνεργασία και η γνώση αξιοποιήθηκαν για να μετατρέψουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της περιοχής σε μοχλό βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης.

Πολιτισμός και Γαστρονομία: Οι πυλώνες της εμπειρίας

Η σειρά προσεγγίζει την ανάπτυξη του Βάμου ολιστικά, παρουσιάζοντας δράσεις που εμπλουτίζουν το τουριστικό προϊόν:

  • Φύση και Γαστρονομία: Παρουσιάζονται βιωματικές ξεναγήσεις που μυούν τον επισκέπτη στην κρητική χλωρίδα, καθώς και εμπειρίες γαστρονομίας που βασίζονται στην αυθεντική κρητική διατροφή, συνδέοντας τον επισκέπτη με την παραγωγική διαδικασία.

  • Η Vamos Orchestra: Ένα ξεχωριστό κεφάλαιο αφιερώνεται στη Vamos Orchestra, ένα μουσικό σύνολο με διεθνή παρουσία. Το παράδειγμά της χρησιμοποιείται για να καταδειχθεί πώς ο πολιτισμός δύναται να λειτουργήσει ως ουσιαστικός πόρος για την τοπική οικονομία και την προβολή του τόπου.

  • Εναλλακτικός Τουρισμός: Καταγράφονται δράσεις εναλλακτικού τουρισμού και αναλύεται η επίδραση που έχει η αυξημένη κατοίκηση στην τόνωση της τοπικής αγοράς.

Η φιλοσοφία της σειράς

Ο «Σπόρος» αποτελεί μια παραγωγή που ταξιδεύει σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, από την ηπειρωτική χώρα έως τη νησιωτική Ελλάδα. Στόχος της σειράς είναι η ανάδειξη του τρίπτυχου «πρωτογενής τομέας – τουρισμός – καινοτομία» μέσα από αληθινές ιστορίες ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στον τόπο τους.

Με υψηλή αισθητική και κινηματογραφική προσέγγιση, η εκπομπή φιλοδοξεί να αποτυπώσει τη σύγχρονη όψη της ελληνικής περιφέρειας: εκείνη των ανθρώπων που επιμένουν, παράγουν και καινοτομούν, ενισχύοντας τις τοπικές οικονομίες και αναβαθμίζοντας το βιοτικό επίπεδο.

Info: Η εκπομπή προβάλλεται κάθε Κυριακή στις 12:00 από την ΕΡΤ3 και είναι διαθέσιμη on demand στην πλατφόρμα του ERTFLIX.

 

ΑΚΚΕΛ: Η αλήθεια για τη φυλή Ρουμλουκίου και την αντικτηνοτροφική ρητορική

Με ανακοίνωσή του το Αγροτικό και Κτηνοτροφικό Κόμμα Ελλάδας αναφέρεται στην υπόθεση με τη θανάτωση των προβάτων της φυλής Ρουμλουκίου:

Η υπόθεση της φυλής Ρουμλουκίου δεν είναι απλώς μια διαμάχη επιστημονικής τεκμηρίωσης. Είναι η κορυφή ενός παγόβουνου που αποκαλύπτει πώς η ελληνική κτηνοτροφία απαξιώνεται από θεσμικές παραλείψεις και από μια ρητορική που βλέπει τους παραγωγούς ως «αναλώσιμους».

Ο καθηγητής Κτηνιατρικής του ΑΠΘ, Γιώργος Αρσένος, με δημόσιες παρεμβάσεις του αμφισβήτησε την ύπαρξη της φυλής Ρουμλουκίου και προσάπτει ποινικές ευθύνες σε κτηνοτρόφους. Η στάση αυτή δεν είναι απλώς αντικτηνοτροφική, είναι επικίνδυνη. Ο συγκεκριμένος κτηνοτρόφος, θύμα της κρίσης της ευλογιάς, υπέστη εγκεφαλικό από την πίεση και την απαξίωση που δέχθηκε.

Ευθύνη για την επιστημονική τεκμηρίωση

Η επιστημονική αναγνώριση και πιστοποίηση των φυλών είναι αποκλειστική αρμοδιότητα των θεσμικών φορέων, όπως το Ινστιτούτο Γενετικής Βελτίωσης Ζώων και ο ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ. Οι κτηνοτρόφοι δεν έχουν ούτε τα μέσα ούτε την αρμοδιότητα να διεξάγουν γενετικές μελέτες. Επομένως, οποιαδήποτε αμφισβήτηση της επιστημονικής τεκμηρίωσης δεν μπορεί να βαραίνει τους παραγωγούς.

Ευρωπαϊκό πλαίσιο προστασίας σπάνιων φυλών

Οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί (ΕΚ 1974/2006, ΕΕ 1305/2013) προβλέπουν ότι οι αυτόχθονες φυλές προς εξαφάνιση πρέπει να προστατεύονται με κάθε τρόπο ως γενετικοί πόροι. Δεν προβλέπεται η θανάτωση, αλλά παρέκκλιση για να διασωθούν οι σπάνιες φυλές. Ο κτηνοτρόφος υπέβαλε ένσταση και ζήτησε αυτή την παρέκκλιση, επικαλούμενος το νόμιμο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Το κοπάδι του είχε ξεπεράσει την κρίση της ευλογιάς, με ζώα που επιβίωσαν και ανέκαμψαν. Παρ’ όλα αυτά, εκδόθηκε υπουργική απόφαση για θανάτωση, πιθανότατα μετά από παρέμβαση του καθηγητή Αρσένου και της επιτροπής για την ευλογιά.

Καθυστέρηση θανάτωσης και απώλειες ζώων

Η ευλογιά είχε διαγνωστεί τρεις μήνες πριν από τη θανάτωση. Η καθυστέρηση αυτή, αντίθετη με τα πρωτόκολλα που προβλέπουν ολοκλήρωση εντός 78 ωρών για κοινά κοπάδια, οδήγησε σε μαζικές απώλειες ζώων. Είναι απολύτως λογικό να σημειωθούν απώλειες περίπου 300 ζώων από τα 750 λόγω αποβολών και θνησιμότητας στον τοκετό.

Το ΑΚΚΕΛ ζητά άρση κατηγοριών και ποινικών ευθυνών και δημόσια συγνώμη από τον συνάδελφο.

Οι παραγωγοί δεν μπορεί να μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίους τράγους για θεσμικές αδράνειες και παραλείψεις. Ζητούμε τώρα να πάψει κάθε κατηγορία και κάθε ποινική ευθύνη που προσάπτεται στον κτηνοτρόφο. Ο άνθρωπος αυτός πρέπει να λάβει κανονικά την αποζημίωση που δικαιούται και όχι να άγεται και να φέρεται για να καλύψουν οι δημόσιοι υπάλληλοι την ανεπάρκεια τους.

Προστασία σπάνιων αυτόχθονων φυλών

Η θανάτωση πιστοποιημένων σπάνιων φυλών, όπως το κοπάδι Ρουμλουκίου, αποτελεί παραβίαση ευρωπαϊκών κανονισμών και απώλεια ανεκτίμητης βιοποικιλότητας. Ζητούμε την άμεση προστασία των κοπαδιών αυτόχθονων φυλών και την ανεξάρτητη γενετική επιβεβαίωση τους από ευρωπαϊκά εργαστήρια. Και αν αποδειχθεί ότι υπάρχει η φυλή Ρουμουλκίου την αποπομπή του κυρίου Αρσένου από την θέση ευθύνης την οποία κακώς κατά την δική μας κρίση κατέχει.

Σταματήστε αμέσως την αντικτηνοτροφική- προκλητική ρητορική σας

Η εμμονή του καθηγητή Αρσένου με την αντιεμβολιαστική γραμμή και η απαξιωτική στάση του απέναντι στους παραγωγούς έχουν προκαλέσει πολλά δεινά στην ελληνική κτηνοτροφία. Και φυσικά αντίκειται στην επιστημονική του ιδιότητα. Αντί να στηρίζει τους κτηνοτρόφους, τους ανθρώπους που αποτελούν τον πυρήνα της αγροτικής παραγωγής, τούς απαξιώνει και τούς φορτώνει ευθύνες που ανήκουν στο κράτος και περισσότερο στην επιστημονική κοινότητα που λειτουργεί ακριβώς ως αντιγραφή των καταστροφικών Ελληνικών πρωτοκόλλων COVID ( Σύψας – Παγώνη- Βασιλακόπουλος και Τσιόδρας).

Οι κτηνοτρόφοι δεν είναι αναλώσιμοι όπως τους χαρακτήρισε ο κύριος Αρσένος . Είναι οι θεματοφύλακες της βιοποικιλότητας και της διατροφικής ασφάλειας της χώρας. Ζητούμε δικαιοσύνη, πρόληψη (εμβολιασμό) και δίκαιες αποζημιώσεις, προστασία των σπάνιων φυλών και τερματισμό της αντικτηνοτροφικής ρητορικής που υπονομεύει τον κλάδο και την κοινωνία. Η επιστημονική αυθαιρεσία δεν μπορεί να υποκαταστήσει την θεσμική αλήθεια.

Παραθέτουμε δύο φωτογραφίες ή μια παλιά με φυλή Ρουμουλκίου και η άλλη πρόσφατη, κάντε σύγκριση και αφήστε τον καθηγητή να ψάχνει ψύλλους στα άχυρα για να καλύψει τις εγκληματικές παραλείψεις της πολιτείας που υπηρετεί ως υπαλληλάκος.

Δεν θα ανεχθούμε άλλες προσβολές από τον δημόσιο υπάλληλο Αρσένο.

Ένας στους τρεις Έλληνες καταστρέφεται οικονομικά αναζητώντας περίθαλψη

Ένας στους τρεις ασθενείς στην Ελλάδα δεν καταφέρνει να φτάσει στο σύστημα υγείας την ώρα που το χρειάζεται, και μάλιστα καταστρέφεται οικονομικά, αδυνατώντας να καλύψει βασικές ανάγκες του, όταν οικονομική καταστροφή αντιμετωπίζει μόλις το 6% των λοιπών ασθενών στην Ευρώπη.

Συγκεκριμένα, το 32% των Ελλήνων βρίσκονται αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της φτώχειας εξαιτίας των δαπανών υγείας που χρειάζεται να καταβάλλουν για την περίθαλψή τους, ενώ πάνω από ένας στους πέντε, δηλαδή το 22% των Ελλήνων ασθενών βρίσκεται αντιμέτωπος με ακάλυπτες ιατρικές ανάγκες γιατί δεν έχει πρόσβαση στο σύστημα υγείας για να εξεταστεί για λόγους οικονομικούς ή απόστασης και αναμονής στις περιβόητες λίστες, όταν τέτοια προβλήματα αντιμετωπίζει το 3,3% των Ευρωπαίων.

Οι διαφορές αυτές αποδίδονται από τον ΟΟΣΑ και το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο για την υγεία στη δημόσια χρηματοδότηση της περίθαλψης, δεδομένου ότι κατά μέσο όρο στην Ε.Ε. οι δαπάνες υγείας καλύπτονται από το Δημόσιο σε ποσοστό 80%, όταν στη χώρα μας οι δημόσιες δαπάνες υγείας φτάνουν το 61% και το 34% αποτελούν δαπάνη απ΄ ευθείας από την τσέπη των ασθενών.

Αντίστοιχα, η Ελλάδα έρχεται τελευταία όταν οι ασθενείς καλούνται να δηλώσουν την εμπιστοσύνη τους στο σύστημα υγείας και ειδικότερα για την αποτελεσματικότητα του συστήματος πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Κυρίαρχο χαρακτηριστικό που βλέπουν οι ασθενείς είναι η έλλειψη συντονισμού σε ποσοστό κάτω από 50% όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 61%, ενώ τελευταία παραμένει και από πλευράς δυνατότητας διαχείρισης των χρονίων ασθενειών από τους ίδιους τους ασθενείς ηλικίας 45 ετών και πάνω σε ποσοστό κάτω από 40%, όταν ο μέσος όρος στην Ευρώπη είναι 63%.

Επιπλέον, η Ελλάδα έχει τις μεγαλύτερες απ’  ευθείας πληρωμές για φάρμακα στην Ευρώπη, που φτάνουν το 27% των συνολικών δαπανών υγείας, ποσοστό διπλάσιο του μέσου όρου της Ε.Ε.

1 στα 10 νοικοκυριά, (το 9,5%) βιώνουν καταστροφικές δαπάνες υγείας. Η μεγαλύτερη καταστροφική δαπάνη για τα φτωχότερα νοικοκυριά αφορά τα φάρμακα, που αποτελούν τις μισές καταστροφικές δαπάνες υγείας

Τα εμπόδια στην υγεία μειώνονται όσο αυξάνεται η δημόσια χρηματοδότηση

Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από την ετήσια έρευνα του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου και του ΟΟΣΑ για τις παραμέτρους υγείας των κρατών μελών της Ε.Ε.

Στο φετινό προφίλ της Ελλάδας σημειώνεται ότι σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού βρίσκεται το 26,9% του πληθυσμού, έναντι 20,9% του πληθυσμού της Ε.Ε. σε ότι αφορά τα ζητήματα υγείας, σημειώνεται ότι η μείωση του προσδόκιμου επιβίωσης ανέκαμψε στα 81,9 έτη ζωής στη χώρα μας, μετά τη «βουτιά» στα 80,2 έτη στη διάρκεια της πανδημίας, με τα καρδιαγγειακά και τον καρκίνο (έμφραγμα, εγκεφαλικό και καρκίνο πνεύμονα) να αποτελούν τις κύριες αιτίες θανάτου.

Ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου παραμένει το κάπνισμα στη χώρα μας. Παρότι έχει μειωθεί στο 25% των ενηλίκων, εντούτοις αυξάνεται η χρήση των ηλεκτρονικών τσιγάρων. Η κατανάλωση αλκοόλ παραμένει από τις μικρότερες στην Ευρώπη και η παχυσαρκία στους ενήλικες είναι κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Όμως στους εφήβους η παχυσαρκία αυξάνεται ραγδαία με το 28% των δεκαπεντάχρονων και είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι.

Οι κατά κεφαλήν δαπάνες υγείας ήταν το 2023 (τελευταία διαθέσιμα στοιχεία) 2.191 ευρώ, κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο και η δημόσια δαπάνη έφτανε το 61%, αποτελώντας τη δεύτερη χαμηλότερη χρηματοδότηση στην Ε.Ε. Το υπόλοιπο αφορά ιδιωτικές δαπάνες, από τις οποίες το 34% είναι απευθείας πληρωμές από την τσέπη των ασθενών, ποσοστό υπερδιπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου που είναι 16%.

Αναποτελεσματικό σύστημα υγείας

Οι θάνατοι που θα μπορούσαν να αποφευχθούν αυξήθηκαν κατά 42% στη διάρκεια της πανδημίας και παρότι έπεσαν στους 166 ανά 100.000 πληθυσμού το 2022, παραμένουν πάνω από τα επίπεδα πριν την πανδημία.

Η θνησιμότητα από νόσους που μπορούν να αντιμετωπιστούν, μειώθηκε την τελευταία 10ετία και έπεσε κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, με το έμφραγμα, το εγκεφαλικό και τους καρκίνους παχέως εντέρου και μαστού να αποτελούν πάνω από τους μισούς πρόωρους θανάτους.

Το 21,9% των ασθενών που χρειάστηκαν περίθαλψη το 2024 δεν κατάφερε να καλύψει τις ανάγκες του, λόγω κόστους, αναμονής και απόστασης. Το ποσοστό αυτό είναι 6 φορές πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Από τον πληθυσμό που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας, το 32,3% έχει ακάλυπτες ιατρικές ανάγκες εξαιτίας σοβαρών προβλημάτων πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας και παραίτηση λόγων των εμποδίων αυτών. Το ποσοστό αυτό στην Ε.Ε. είναι 6%.

Αντίστοιχα, το 27% των ασθενών δεν μπορεί να καλύψει οδοντιατρικές δαπάνες και σε καταστροφικές δαπάνες αντιμετωπίζει το 53% των οδοντιατρικών ασθενών.

Συνολικά, ένα στα 10 νοικοκυριά, (το 9,5%) βιώνουν καταστροφικές δαπάνες υγείας, έναντι 6,4% του μέσου όρου της Ε.Ε. Η μεγαλύτερη καταστροφική δαπάνη για τα φτωχότερα νοικοκυριά προέρχεται από την ανάγκη για φάρμακα, η οποία αφορά τις μισές καταστροφικές δαπάνες υγείας στη χώρα.

Δαπάνες

Με τις ευρωπαϊκές χώρες να διαθέτουν κατά μέσο όρο το 10% του ΑΕΠ τους για δαπάνες υγείας, η Ελλάδα διαθέτει μόνο το 8,4%. Έτσι, η κατά κεφαλήν δαπάνη διαμορφώνεται στα 2191 ευρώ στη χώρα μας, όταν στην Νορβηγία διατίθενται πάνω από 5.500 ευρώ – με πάνω από το 80% να αποτελεί κάλυψη από το κράτος και ο ευρωπαϊκός μέσος όρος να ξεπερνά τα 3.800 ευρώ.

Από τα σχεδόν 2.200 ευρώ, το 43% αφορά νοσοκομειακή περίθαλψη και το 29,2% φάρμακα και ιατρικές συσκευές, ενώ η εξωνοσοκομειακή περίθαλψη καταλαμβάνει το 21,4% της δαπάνης. Το υπόλοιπο ποσοστό αφορά πρόληψη, μακροχρόνια περίθαλψη που πρακτικά είναι σχεδόν ανύπαρκτες στη χώρα μας.

Φάρμακο

Η φαρμακευτική δαπάνη το 2023 ήταν 7,1 δις ευρώ έναντι μέσου όρου 6,2 δις ευρώ στην Ε.Ε., με την κατά κεφαλήν δαπάνη να ξεπερνά τα 586 ευρώ έναντι 510 ευρώ κατά κεφαλήν δαπάνης στην Ε.Ε. Δεδομένου ότι η φαρμακευτική δαπάνη αποτελεί το 27% των δαπανών υγείας, διπλάσιο της Ε.Ε. (13%), αποτελεί ταυτόχρονα το 2ο μεγαλύτερο στην Ε.Ε. και μόνο το μισό ποσό καλύπτεται από την ιδιωτική ασφάλιση.

Σε ότι αφορά τα γενόσημα, αυτά αποτελούν το 34% του όγκου, παρότι διατηρούν υψηλό μερίδιο από πλευράς αξίας.

Χρηματοδότηση

Η έκθεση καταλήγει επισημαίνοντας ότι ο τομέας υγείας της Ελλάδας λαμβάνει 1,5 δις ευρώ μέσω του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας της ΕΕ, δηλαδή το 4,3% της συνολικής χρηματοδότησης της χώρας.

Υποστήριξη παρέχεται επίσης από το Ταμείο Συνοχής της ΕΕ (2021-27), με 571 εκατ. ευρώ (το συγχρηματοδοτούμενο μερίδιο της ΕΕ) για προσβασιμότητα, υποδομές, εξοπλισμό, ενεργό γήρανση και ψηφιοποίηση.

Επιπλέον, ως τα μέσα Σεπτεμβρίου, στο πλαίσιο των προγραμμάτων EU4Health (2021-25), οι Έλληνες δικαιούχοι έλαβαν 33,1 εκατ. ευρώ μέσω κοινών δράσεων, επιχορηγήσεων δράσης και άμεσων επιχορηγήσεων. Το ποσό αυτό διατέθηκε κυρίως σε πρωτοβουλίες για τον καρκίνο (34%), σε ετοιμότητα για την αντιμετώπιση κρίσεων (30%) και σε ψηφιοποίηση (16%).

Χανιά: Στο εδώλιο ως «διακινητές» δεκάδες πρόσφυγες – Καταγγελίες για ποινές εξόντωσης και δίκες – εξπρές

Παρέμβαση της «Κατάληψης Rosa Nera» αναδεικνύει το ζήτημα της ποινικής μεταχείρισης των μεταναστών που φτάνουν στη Νότια Κρήτη, καταγγέλλοντας συνοπτικές διαδικασίες και εξοντωτικές ποινές σε ανθρώπους που εξαναγκάστηκαν να πιάσουν το τιμόνι.

Στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου στα Χανιά έχει τεθεί το τελευταίο διάστημα η διαχείριση των αυξημένων μεταναστευτικών ροών, καθώς οι αφίξεις πλοιαρίων από τα παράλια της Βόρειας Αφρικής προς τις ακτές της Νότιας Κρήτης πυκνώνουν. Ωστόσο, πέρα από το ζήτημα της υποδοχής, ένα σοβαρό νομικό και ανθρωπιστικό ζήτημα ανακύπτει στις δικαστικές αίθουσες της πόλης: η μαζική άσκηση ποινικών διώξεων εναντίον μεταναστών με την κατηγορία της διακίνησης, πρακτική που έχει προκαλέσει την έντονη αντίδραση συλλογικοτήτων αλληλεγγύης.

Με αφορμή τις συνεχιζόμενες δίκες, η «Κατάληψη Rosa Nera» εξέδωσε κείμενο-παρέμβαση, περιγράφοντας μια «κατάσταση εξαίρεσης» εντός των δικαστηρίων, όπου αιτούντες άσυλο καταδικάζονται σε ποινές κάθείρξης εκατοντάδων ετών, συχνά χωρίς ουσιαστική νομική εκπροσώπηση.

Το προφίλ των αφίξεων και η «γκρίζα ζώνη» της διακίνησης

Σύμφωνα με τα δεδομένα που παραθέτει το κείμενο, οι ροές αφορούν κυρίως πληθυσμούς από το Σουδάν και την Αίγυπτο. Πρόκειται για ανθρώπους που διαφεύγουν από εμπόλεμες ζώνες και εμφύλιες συρράξεις ή διαβιούν υπό αυταρχικά καθεστώτα, γεγονός που, βάσει του διεθνούς δικαίου, θα έπρεπε να τους καθιστά αυτοδικαίως δικαιούχους διεθνούς προστασίας και ασύλου.

Το κρίσιμο σημείο τριβής εντοπίζεται στον χαρακτηρισμό αυτών των ανθρώπων ως «διακινητών». Όπως καταγγέλλεται, το τελευταίο εξάμηνο στα Χανιά παρατηρείται σωρεία δικών όπου στο εδώλιο δεν κάθονται τα μέλη των οργανωμένων κυκλωμάτων, αλλά οι ίδιοι οι μετανάστες. Πρόκειται συνήθως για άτομα που, επειδή αδυνατούσαν να καταβάλουν το πλήρες αντίτιμο του ταξιδιού (το οποίο αγγίζει τα 2.000 δολάρια), εξαναγκάστηκαν από τα κυκλώματα να αναλάβουν βοηθητικούς ρόλους, όπως το χειρισμό του πηδαλίου, τον ανεφοδιασμό καυσίμων ή την κατοχή του κινητού για κλήσεις έκτακτης ανάγκης.

Η πρακτική αυτή, σύμφωνα με την καταγγελία, εξυπηρετεί τα πραγματικά δίκτυα διακίνησης, τα οποία αποφεύγουν το ρίσκο της σύλληψης και συνεχίζουν ανενόχλητα τη δράση τους, συχνά σε συνεργασία με αρχές τρίτων χωρών, ενώ οι «αναλώσιμοι» επιβάτες επωμίζονται τις βαρύτατες κατηγορίες της παράνομης προώθησης.

Ποινές «μαμούθ» και δικονομικά κενά

Η εικόνα που μεταφέρεται από τις δικαστικές αίθουσες των Χανίων περιγράφεται με μελανά χρώματα. Οι κατηγορίες περί παράνομης μεταφοράς υπηκόων τρίτων χωρών επισύρουν ποινές που αθροιστικά κυμαίνονται μεταξύ 100 και 200 ετών, συνοδευόμενες από χρηματικά πρόστιμα εκατομμυρίων ευρώ.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις συνθήκες διεξαγωγής των δικών. Οι κατηγορούμενοι, μεταξύ των οποίων και ανήλικοι, προσέρχονται υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, συχνά χωρίς να έχουν πλήρη επίγνωση της βαρύτητας των κατηγοριών. Καταγγέλλεται ελλιπής διερμηνεία και ανεπαρκής χρόνος προετοιμασίας για την υπεράσπιση, η οποία συχνά διορίζεται την τελευταία στιγμή, έχοντας στη διάθεσή της ελάχιστα λεπτά για να μελετήσει ογκώδεις δικογραφίες. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με το κείμενο, είναι η έκδοση μαζικών καταδικαστικών αποφάσεων μέσα σε ελάχιστο χρόνο, μετατρέποντας τη δικαστική διαδικασία σε έναν μηχανισμό «αορατοποίησης» και αποτροπής.

Αυτοοργάνωση και κινητοποιήσεις

Απέναντι σε αυτό το πλαίσιο, η ανακοίνωση αναδεικνύει την προσπάθεια αυτοοργάνωσης της κοινότητας των Σουανών μεταναστών, οι οποίοι παρέχουν αλληλοβοήθεια, νομική ενημέρωση και στήριξη στα μέλη τους που βρίσκονται έγκλειστα.

Με κεντρικό σύνθημα την αθώωση των μεταναστών και την απόδοση ταξιδιωτικών εγγράφων, έχουν προγραμματιστεί δράσεις διαμαρτυρίας στα Χανιά:

  • Τρίτη 16 Δεκεμβρίου: Μικροφωνική συγκέντρωση στην Πλατεία Αγοράς στις 19:00.

  • Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου: Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα Δικαστήρια Χανίων στις 09:00 το πρωί.

Η υπόθεση αναδεικνύει τις σύνθετες προκλήσεις του μεταναστευτικού ζητήματος στην Κρήτη, θέτοντας επί τάπητος το ζήτημα της δίκαιης δίκης και της διάκρισης μεταξύ θυμάτων και θυτών στα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης.

Παρέμβαση – «καταπέλτης» της Πέλλης Λασηθιωτάκη για την υπόθεση Ξυλούρη: «Το σύστημα τους εκτρέφει, οι αγρότες γνωρίζουν»

Η γνωστή δημοσιογράφος από το Ηράκλειο συνδέει την παρουσία του «Φραπέ» στην Εξεταστική με τα βαθύτερα αίτια των αγροτικών κινητοποιήσεων, στηλιτεύοντας την ατιμωρησία και την ανοχή των Βρυξελλών.

Την ώρα που η εξεταστική επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ βρίσκεται σε εξέλιξη, προκαλώντας τριγμούς στο πολιτικό σκηνικό, μια αιχμηρή παρέμβαση από την Ηρακλειώτισσα δημοσιογράφο Πέλλη Λασηθιωτάκη έρχεται να φωτίσει τις αθέατες πτυχές της υπόθεσης. Με αφορμή την κατάθεση του κ. Γιώργου Ξυλούρη, γνωστού και ως «Φραπέ», η κα Λασηθιωτάκη προχώρησε σε ανάρτηση-σχόλιο, συνδέοντας ευθέως την εικόνα που εξέπεμψε ο μάρτυρας με την οργή που ξεχειλίζει στα αγροτικά μπλόκα της χώρας.

Η δημοσιογράφος περιγράφει ένα σύστημα διαπλοκής που «εκτρέφει» συγκεκριμένες συμπεριφορές, παρέχοντας ασυλία και πολιτική κάλυψη, ενώ παράλληλα ασκεί δριμεία κριτική στους ελεγκτικούς μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την επί χρόνια αδράνειά τους.

Πιο αναλυτικά αναφέρει στο κείμενό της:

Όσοι παρακολούθησαν σήμερα την εξεταστική επιτροπή της βουλής με μάρτυρα τον Γ. Ξυλούρη ή Φραπέ, σαφέστατα κατάλαβαν γιατί οι αγρότες είναι τόσες μέρες στους δρόμους.

Όποιος έχει τις πλατάρες του κόμματος που κυβερνά, μπορεί να το παίξει και μάγκας και νταής και ειρωνικός, μπροστά σε μία έτσι κι αλλιώς υποβαθμισμένη επιτροπή του ελληνικού κοινοβουλίου. Όχι, δεν είναι ο Γιώργος Ξυλούρης ο σύγχρονος Εσκομπάρ. Ένας τύπος που μιλά εκ του ασφαλούς είναι. Και σαν αυτόν, υπάρχουν αρκετοί. Τους εκτρέφει το σύστημα, επειδή το στηρίζουν. Ξέρουν πολλά οι μεν για τους δε. Και κρατιούνται ισορροπίες. Έτσι, όλοι τους κερδίζουν σε χρήμα και εξουσία.

Πόρσε, τζάγκουαρ, μεγάλη ζωή στο Κολωνάκι κλπ κλπ. Τους έχουμε φάει στη μάπα τόσα χρόνια…. Τι κι αν γράφουμε σκάνδαλα. Τι κι αν οι … «αυστηροί» ελεγκτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εντόπιζαν απίστευτα, ναι απίστευτα σκάνδαλα στον ΟΠΕΚΕΠΕ. (Βάθος απύθμενο….) Ουδέποτε μέχρι τώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση κίνησε ποινική διαδικασία εναντίον όσων τα τσέπωναν. Αντίθετα. Επέβαλε πρόστιμα που τα πληρώναμε εμείς, οι φορολογούμενοι και έμμεσα οι έντιμοι αγρότες. (Τώρα που η Ε.Ε. ψάχνει χρήματα για οπλικά συστήματα, θυμήθηκε να το παίξει θιγμένη. Τόσα χρόνια έξυνε την μαϊμού)

Γιατί λοιπόν να μην αποθρασύνονται οι κάθε λογής Φραπέδες, Χασάπηδες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο ;

Και μη νομίζετε ότι τώρα ζορίζονται. Μαθημένοι είναι στα σκάνδαλα. Επί χρόνια. Ξέρουν πώς να σπάνε τα κακουργήματα σε πολλά πλημμελήματα, πώς να παίρνουν αναβολές, πως να βρίσκουν συνθέσεις δικαστηρίων, πώς ψηφίζονται τροπολογίες τα μεσάνυχτα, πώς αρχειοθετούνται υποθέσεις ακόμα και πώς παραγράφονται σπασμένα κακουργήματα σε πολλά πλημμελήματα. Τα παίζουν στα δάκτυλα. Κάποτε γνώρισα έναν τύπο που έκανε μάθημα στους δικηγόρους του στον διάδρομο του δικαστικού μεγάρου.

Και πάει λέγοντας. Είναι οι τύποι οι οποίοι στηρίζουν τις κυβερνήσεις. Για να μπορούν εκείνες, να στηρίζουν τα συμφέροντα τραπεζών, πολυεθνικών, ισχυρών οικονομικών παραγόντων.

Κι επειδή όλα αυτά τα γνωρίζουν πολύ καλά οι χιλιάδες αγρότες – που αδυνατούν να παρέχουν στα παιδιά τους τα στοιχειώδη – είναι στους δρόμους. Και πολύ καλά κάνουν. Όλοι έπρεπε να ήμασταν.

Ο «Φραπές» και το πολιτικό πρόβλημα

Της Βασιλικής Σιούτη

Η ΕΞΕΤΑΣΗ ΤΟΥ «ΦΡΑΠΕ» στη Βουλή δεν ήταν απλώς ένα περιστατικό απείθειας ή περιφρόνησης της Εξεταστικής Επιτροπής, αλλά ένα σύμπτωμα συστημικής δυσλειτουργίας. Η υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ αναδεικνύει ότι η κρατική εξουσία διαθέτει δύο επίπεδα λειτουργίας, το τυπικό και ένα άτυπο. Aυτό με το οποίο συναλλάσσεται ο «Φραπές».

Ο Γιώργος Ξυλούρης έγινε γνωστός με το προσωνύμιο «Φραπές» μέσα από τη δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και το περιεχόμενο των νόμιμων παρακολουθήσεων που αυτή περιλαμβάνει, όπου εμφανίζεται ως φορέας ή ενδιάμεσος ενός παρακρατικού δικτύου. Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο που ένα τέτοιο άτομο αντιμετωπίζει θεσμικά όργανα, όπως τη Βουλή και την Εξεταστική Επιτροπή (και γενικότερα τη δημοκρατική λογοδοσία), ως ενοχλητικά διαδικαστικά εμπόδια και όχι ως μηχανισμούς δημοκρατικού ελέγχου με πραγματική ισχύ, στους οποίους οφείλει να λογοδοτήσει.

Το πολιτικό πρόβλημα που αναδείχθηκε από την εξέταση του «Φραπέ» είναι η σύγκρουση ανάμεσα στο συνταγματικό κράτος και στο ανεπίσημο σύστημα ισχύος που το υπονομεύει. Η επίσημη θεσμική διαδικασία απαξιώθηκε την Πέμπτη στη Βουλή από τον Γ. Ξυλούρη που αρνήθηκε να καταθέσει επί της ουσίας, χωρίς να υπολογίζει τις θεσμικές συνέπειες. Αν και είχε την υποχρέωση να δώσει απαντήσεις για το σκάνδαλο των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων που στερήθηκαν οι κανονικοί κτηνοτρόφοι και αγρότες για να μοιραστούν τα κυκλώματα που διαπλέκονται με το κράτος, εκείνος αγνόησε επιδεικτικά την Εξεταστική Επιτροπή και «πούλησε τρέλα».

Ο «Φραπές» έδειξε ότι δεν σέβεται το συνταγματικά οργανωμένο κράτος, καθώς συμμετέχει στο παράλληλο δίκτυο ισχύος που λειτουργεί με άλλους κανόνες, με προσωπικές εξυπηρετήσεις και προνομιακές σχέσεις με μηχανισμούς εξουσίας που του δίνουν μία αίσθηση ασυλίας.

Αρνήθηκε ότι είναι δικές του οι νόμιμα μαγνητοφωνημένες συνομιλίες που περιλαμβάνονται στη δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας και είναι εξόχως αποκαλυπτικές, υποστήριξε ότι δεν ξέρει τι δουλειά κάνει ο γιος του ώστε να έχει την οικονομική ευχέρεια, σε ηλικία μικρότερη των 25 ετών, να αγοράζει πολυτελή αυτοκίνητα, αρνήθηκε να απαντήσει αν έχει «κερδίσει» κι εκείνος, όπως άλλοι εμπλεκόμενοι, χρήματα από λαχεία και Τζόκερ, όπως αρνήθηκε ότι ήταν κομματάρχης της Νέας Δημοκρατίας στην περιοχή του, και κάπως έτσι κύλησε όλη η εξέτασή του στην Επιτροπή της Βουλής.

Ποιος είναι ο «Φραπές»

Ο Γιώργος Ξυλούρης ήταν για πολλά χρόνια μια κεντρική μορφή του αγροτοσυνδικαλισμού στην Κρήτη, ως Πρόεδρος της Κεντρικής Συνεταιριστικής Ένωσης Σουλτανίνας (ΚΣΟΣ), ενός σημαντικού, αλλά καταχρεωμένου πλέον συνεταιριστικού φορέα στο Ηράκλειο, πριν απασχολήσει την επικαιρότητα λόγω της εμπλοκής του στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ. Πρόκειται για έναν Ανωγειανό βοσκό στα Αστερούσια Όρη, ο οποίος ήταν γνωστός σε όλους για τον αψύ χαρακτήρα του. Εξελίχθηκε γρήγορα σε έναν πολύ δραστήριο κτηνοτρόφο, παραγωγό, αγροτοσυνδικαλιστή και κομματάρχη με τοπική ισχύ και πολιτικές γνωριμίες, ο οποίος μεγάλωνε την περιουσία του με εντυπωσιακό ρυθμό. Δημιούργησε, επίσης, τη Γαλακτοκομική Συνεργατική Κόφινα ως ΙΚΕ, της οποίας είναι διαχειριστής και λειτουργεί και ως Κέντρο Υποβολής Δηλώσεων (ΚΥΔ) αγροτικών επιδοτήσεων για την περιοχή!

Τα ΚΥΔ είναι ιδιωτικοί φορείς (συνήθως γραφεία μελετών, γεωτεχνικά γραφεία, συνεταιρισμοί κ.λπ.) οι οποίοι είναι πιστοποιημένοι από τον ΟΠΕΚΕΠΕ και η βασική τους αρμοδιότητα είναι η σύνταξη και υποβολή της ετήσιας αίτησης ενίσχυσης των αγροτών προς τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Μέσω αυτής της αίτησης, οι αγρότες λαμβάνουν τις ευρωπαϊκές αγροτικές επιδοτήσεις. Τα ΚΥΔ δηλαδή, λειτουργούν ως ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ των αγροτών και του ΟΠΕΚΕΠΕ, διασφαλίζοντας την πληρότητα και την ακρίβεια των υποβαλλόμενων στοιχείων. Και αυτή τη δουλειά είχε αναλάβει να κάνει στην Κρήτη ο «Φραπές» με την οικογένειά του.

Παρά τις καταγγελίες που έχουν διατυπωθεί, καταφέρνει να παραμείνει επικεφαλής της Συνεταιριστικής Ένωσης Σουλτανίνας (ΚΣΟΣ), που έχει πολλά χρέη,  αλλά και μια μεγάλη περιουσία σε υψηλής αξίας ακίνητα στην Κρήτη (αλλά και αλλού, ακόμα και στο Κολωνάκι).

Έκθεση Ορκωτών Λογιστών για το 2023, που ήρθε στη δημοσιότητα πριν από μερικούς μήνες, ανέφερε ότι τα χρέη της ξεπερνούν τα 30 εκατομμύρια ευρώ. Η Έκθεση ανέφερε επίσης ότι κατά τον έλεγχο των οικονομικών καταστάσεων εντοπίστηκαν χρηματικά ποσά τα οποία –κατά παράβαση του νόμου– δάνειζε η ΚΣΟΣ σε μέλος της διοίκησης ή εταιρείες που συνδέονται με αυτό το μέλος, φωτογραφίζοντας τον γνωστό στο πανελλήνιο πλέον «Φραπέ».

Υπάρχει ένας πίνακας που δείχνει ότι η εταιρεία έχει δανείσει ποσά ύψους 1.926.425,65 ευρώ σε συνδεδεμένα με το Δ.Σ. πρόσωπα και εταιρείες. Συγκεκριμένα, ο Ξυλούρης -«Φραπές», πρόεδρος του Δ.Σ. της ΚΣΟΣ, εμφανίζεται να της οφείλει 618.026,75 ευρώ. Ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Κόφινα, που είναι μέτοχος της εταιρείας, με διαχειριστή τον φίλο του «Χασάπη», της οφείλει 1.117.505,10 ευρώ. Η Γαλακτοκομική ΙΚΕ Κόφινα, του «Φραπέ», εμφανίζεται να οφείλει άλλα 131.311,65 ευρώ.

Παράγοντες της Κρήτης αναφέρουν, επίσης, ότι ο Γιώργος Ξυλούρης έχει καταχωρηθεί στον Τειρεσία για προσωπικές επιταγές. Όσο για το παρατσούκλι «Φραπές» (που το αρνήθηκε κι αυτό στην Εξεταστική), του το κόλλησαν όπως λένε στην Κρήτη, επειδή κυκλοφορούσε διαρκώς με ένα ποτήρι με φραπέ στο χέρι.

Πώς βρέθηκε στο κέντρο του σκανδάλου του ΟΠΕΚΕΠΕ

Το όνομά του έγινε γνωστό από τα έγγραφα της δικογραφίας για τον ΟΠΕΚΕΠΕ που διαβιβάστηκαν στη Βουλή από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία και από τις συνομιλίες που περιλαμβάνονται σε αυτήν από τις νόμιμες επισυνδέσεις που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της έρευνας.

Ο Ξυλούρης -«Φραπές» έχει καταγραφεί σε τηλεφωνικές συνομιλίες να επικαλείται τις επαφές του με υπουργούς, όπως τον Μάκη Βορίδη, τον Λευτέρη Αυγενάκη και τον Γιώργο Φλωρίδη, ενώ εμφανίζεται να συζητά με πρώην υψηλόβαθμους παράγοντες του ΟΠΕΚΕΠΕ και να σχολιάζει θέματα διορισμών και αλλαγών στελεχών που βρίσκονταν σε θέσεις ευθύνης. Ακούγεται, επίσης, να καταφέρεται κατά της υπαλλήλου Παρασκευής Τυχεροπούλου και να ασχολείται με το πώς θα βγάλει από τη μέση την Ευρωπαία Εισαγγελέα Πόπη Παπανδρέου, η οποία ερευνούσε την υπόθεση των παράνομων αγροτικών επιδοτήσεων. Στην Κρήτη, πάντως, έχουν υπάρξει στο παρελθόν και άλλες καταγγελίες για διαφορετικές υποθέσεις που αφορούν το άτομό του, όπως διαβεβαιώνουν δημοσιογράφοι του Ηρακλείου.

Έχει σημασία να επισημανθεί ότι όλες οι κρίσιμες αποκαλύψεις για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, τους «Φραπέδες», τους «Χασάπηδες», καθώς και για τους πολιτικούς που διαπλέκονται, προέκυψαν από την έρευνα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας. Ούτε από την ελληνική δικαιοσύνη δηλαδή, ούτε από κάποια κυβερνητική πρωτοβουλία εξυγίανσης, ενώ δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλοι γνώριζαν τι συνέβαινε με τις αγροτικές επιδοτήσεις.

Ήταν η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία εκείνη που για πρώτη φορά παρουσίασε σοβαρές ενδείξεις για τη δράση ενός οργανωμένου κυκλώματος. Σε έναν από τους διαλόγους που έχουν δημοσιευθεί στα ΜΜΕ, ο «Φραπές» φέρεται να συνομιλεί με προϊσταμένη του ΟΠΕΚΕΠΕ στην Κρήτη και να της λέει: «Όχι ρε, όχι ρε, μου είπε ο Μάκης μέχρι κόκκαλο. Μου ’πε ο Μάκης στείλ’ τονε, μου λέει, σε μένα αύριο, σήμερα δηλαδή. Και πήρε και τον Φλωρίδη. Αν δεν ξεκωλώσουν τώρα την Παπανδρέου από ’κει, έχουμε θέμα. Κατάλαβες;». Η αναφορά στην Παπανδρέου εικάζεται ότι αφορά την Ευρωπαία Εισαγγελέα Πόπη Παπανδρέου, η οποία ερευνούσε την υπόθεση και φαίνεται πως ο «Φραπές» το είχε πληροφορηθεί από το δικό του ανεπίσημο δίκτυο.

Υπάρχει καταγεγραμμένη τηλεφωνική συνομιλία ανάμεσα στον πρώην γενικό γραμματέα Αγροτικής Ανάπτυξης Γιώργο Στρατάκο και στον «Φραπέ» για τις πληρωμές και για παρέμβαση στην εταιρεία Neuropublic, η οποία είναι ο τεχνικός σύμβουλος του ΟΠΕΚΕΠΕ. Σε άλλο διάλογο, τον Οκτώβριο του 2024, μεταξύ «Φραπέ» και προέδρου του ΟΠΕΚΕΠΕ, φέρεται να έχει ενημερωθεί για επικείμενο έλεγχο αιγοπροβάτων και του ζητάει να τον σταματήσει. Αλλού ακούγεται να λέει ότι ο Αυγενάκης τον έβαλε να κάνει μήνυση στην Τυχεροπούλου.

Στη δικογραφία υπάρχουν ηχογραφημένες απειλές και οργισμένα σχόλια του Ξυλούρη απέναντι σε στελέχη του οργανισμού (π.χ. ότι θα σκοτώσει τον πρώην αντιπρόεδρο του ΟΠΕΚΕΠΕ). Υπάρχουν συνομιλίες κατά τις οποίες δίνει οδηγίες για την αποφυγή ελέγχων και το «μαγείρεμα» στοιχείων. Τέλος, υπάρχουν καταγεγραμμένες επαφές του με κυβερνητικά στελέχη που συζητούν τρόπους χειρισμού των θεμάτων του ΟΠΕΚΕΠΕ.

Το ευρύτερο ζήτημα

Η συμπεριφορά του «Φραπέ», με την περιφρόνηση της διαδικασίας της Εξεταστικής, κατέδειξε πως οι νόμοι, οι κανόνες και ο κοινοβουλευτικός έλεγχος υπονομεύονται από μια άτυπη, ανεπίσημη εξουσία που νιώθει ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Συνηθισμένος τόσα χρόνια να έχει πρόσβαση σε αυτήν και στην προστασία που συνεπάγεται, με τη στάση του έδειξε ότι θεωρεί την αλήθεια άνευ σημασίας και τις θεσμικές διαδικασίες ως μία τυπική αγγαρεία με την οποία πρέπει να ξεμπερδέψει.

Ο «Φραπές», του οποίου η σχέση με πολιτικούς όπως ο Μάκης Βορίδης ήταν γνωστή στην Κρήτη, έδειξε ότι δεν σέβεται το συνταγματικά οργανωμένο κράτος, καθώς συμμετέχει στο παράλληλο δίκτυο ισχύος που λειτουργεί με άλλους κανόνες, με προσωπικές εξυπηρετήσεις και προνομιακές σχέσεις με μηχανισμούς εξουσίας που του δίνουν μία αίσθηση ασυλίας.
Ο βουλευτής της ΝΔ Δημήτρης Μαρκόπουλος ανέφερε σε κάποια τηλεοπτική εμφάνισή του αυτές τις μέρες ότι τέτοιες προσωπικότητες-βαρίδια (σαν τον «Φραπέ») εισχωρούν στα κόμματα εξουσίας και ότι αυτά τα φαινόμενα είναι διαχρονικά. Ο «Φραπές», ωστόσο, δεν είχε απλώς εισχωρήσει. Διαπλέκονταν με υπουργούς και στελέχη, συνεργαζόταν μαζί τους και αυτοί είχαν κανονικοποιήσει τη δράση του.

Πριν από λίγες μέρες, όταν έπρεπε να εμφανιστεί στην Εξεταστική Επιτροπή την πρώτη φορά, το απέφυγε γιατί νόμιζε ότι μπορούσε να μην πάει. Η έντονη αντίδραση της αντιπολίτευσης και η βίαιη προσαγωγή που ζήτησε, τον έκαναν να αλλάξει γνώμη. Έστειλε όμως πρώτα ένα μήνυμα, μέσω φιλικού του προσώπου, στα ΜΜΕ που έλεγε: «Δεν χρειάζεται καμία βίαιη προσαγωγή. Θα πάω και θα μιλήσω. Θα πάω με φορτωτή γεμάτο ντοσιέ, φακέλους και στοιχεία. Θα μιλήσω για όλους. Δεν έχω να φοβηθώ τίποτα. Και πολλοί μετά θα τρέχουν. Θα έχουμε… μαραθώνιο».

Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε τελικά. Ούτε φακέλους έφερε, ούτε άρχισε κανείς να τρέχει , κάνοντας τη βουλευτή του ΚΚΕ που συμμετέχει στην Εξεταστική Επιτροπή, Διαμάντω Μανωλάκου, να αναρωτηθεί τι μεσολάβησε και άλλαξε γνώμη και αν ήρθε σε κάποιον συμβιβασμό με αυτούς που ήθελε να κάψει. Μία αιχμή την άφησε πάντως και ο ίδιος,  όταν απαντούσε σε ερώτηση του Μακάριου Λαζαρίδη, της ΝΔ, λέγοντας ότι ξέρει πολλά για πολλούς, χωρίς να πει όμως τίποτα περισσότερο.

Ο Γ. Ξυλούρης αυτή τη φορά μπορεί να προσήλθε, αλλά επικαλέστηκε ξανά το δικαίωμα στη σιωπή, που κανονικά έχουν μόνο όσοι τους έχει ασκηθεί δίωξη, κάτι που στην περίπτωσή του δεν συμβαίνει. Ο ίδιος είχε υποχρέωση να καταθέσει και να απαντήσει στις ερωτήσεις, όπως αποφάνθηκαν δημοσίως όλοι οι νομικοί. Όταν ρωτήθηκε αν του έχει ασκηθεί δίωξη, απάντησε ότι ο ίδιος δεν είναι νομικός για να γνωρίζει. Η ερμηνεία του εκπροσώπου της ΝΔ, Μακάριου Λαζαρίδη, ωστόσο, δικαιολόγησε εμμέσως και εν μέρει τη στάση του Γ. Ξυλούρη, υποστηρίζοντας ότι «Δεν έχουν ασκηθεί ποινικές διώξεις, αλλά με βάση τη δικογραφία υπάρχει η ιδιότητα του υπόπτου».

Η σιωπή του «Φραπέ»

Ο Ξυλούρης- «Φραπές» σιώπησε για να προστατεύσει τον εαυτό του, αλλά και για να μην στραφεί ενάντια στους «δικούς του», όπως είχε απειλήσει ότι θα έκανε μέσω της διαρροής που είχε προηγηθεί. Είναι προφανές ότι οι εμπλεκόμενοι προτιμούν μία απονευρωμένη διαδικασία. Στην περίπτωση αυτή, η σιωπή λειτουργεί ως μηχανισμός διατήρησης της ισορροπίας στο άτυπο σύστημα εξουσίας.

Η Βουλή έχει δημιουργήσει ένα όργανο ελέγχου, την Εξεταστική Επιτροπή, που όμως δεν επιβάλλει κυρώσεις, δεν έχει ενιαία στάση, κυρίως λόγω διαφοροποίησης της πλειοψηφίας και επιτρέπει την περιφρόνησή της από ελεγχόμενους. Η εξέταση του «Φραπέ» κατέδειξε ότι ο θεσμός λειτουργεί μεν, αλλά χωρίς πραγματική ισχύ, ενώ τα άτυπα δίκτυα ισχύος που αισθάνονται υπεράνω ελέγχου, υπονομεύουν τους θεσμούς και διαμορφώνουν ένα «σύστημα ομερτά» για την προστασία τους.

Ο φραπές είναι ένα ελληνικής επινόησης κρύο και αφρώδες ρόφημα καφέ, το οποίο αποτελεί σύμβολο του ελληνικού χαλαρού τρόπου ζωής. Έτσι και ο «Φραπές» συμβολίζει με τον πιο αντιπροσωπευτικό τρόπο το παράλληλο σύστημα της χώρας και τη χαλαρή σχέση του με τη δημοκρατία και τη νομιμότητα.

lifo.gr